Six Degrees of Separationmatrixrefu

Six Degrees of Separation
matrixrefugee

Summary:

Following a business merger, Grey proposes an arrangement of his own with a man who's open to his tastes... only to find he's dealing with something more dangerous than he imagined...
Notes:

Written for Fifty Shades of Gray/any, Chrristian/any male character, Christian is gay and attempts to make an arrangement with a man that somehow becomes so much more Kazutaka Muraki/Christian Grey. This pairing had to happen... Also, there's somewhat of an experimental quality to the writing.
Work Text:

An interminable meeting involving a merger between a Japanese pharmaceutical company and their American competitor, now their sister-company in a state of becoming. The board members on the one side of the table looked like the archetypal men of business that they were, clad in their suits in nearly uniform shades of black and dark brown, their faces calm, their hair in shades of black and black turning to grey neatly trimmed and combed back. But on the far end, sitting almost casually in his chair, was one man in white with a dove-grey shirt, his iron-grey tie knotted with precision at his slim, white throat, his silver-white hair combed out, long and loose over one eye, the other, grey and with an odd reptilian look to it, peering out through his fringe and the lens of his rimless glasses. He seemed assured of the success of the negotiations, so assured that Christian thought he sensed the man -- the one scientist of the group, a genetic researcher named Muraki -- eying him with more than mere attentiveness. That gaze was one of attention and intention, as if he were interested in proposing a merger of a different kind, without saying a word of the kind which had no place in the boardroom. At least, not in front of the others.

* * * *

"It's a pleasure to meet you, Muraki-sensei," Christian said, forming the Japanese syllables with care as he bowed to the scientist.

The pale man cracked a smile which did not quite reach his one visible eye, before returning the bow. "You know Japanese? You pronounce it well," he said, in perfect English, with a hint of of an Oxford-trained British accent that managed to blend with his clipped Tokyo accent. "And you're better about etiquette than...many of your countrymen."

"I trained myself well, the better to make this meeting run smoothly for everyone," he said.

"Indeed: it is all part of the ritual, isn't it?"

"The ritual? You sound like a priest of some kind," Christian said, with a gentle chuckle.

"Ritual is a part of our culture, in my country, Mr. Grey, and you might be surprised at how much ritual is in your own. But we'll talk of this another time, shall we?"

"I'd be delighted."

* * * *

The obligatory cocktail party that followed, the kind that, while celebratory, went on for more hours than Christian could stand. Another ritual? Christian thought. If it was, it was a form of ritualized torture and not the kind he preferred.

All night, he had been mingling with the guests, chatting politely, but keeping one drink in hand, with a little bit of wine still in the glass, the level never dropping. But in truth, he wanted to be quit of this place, to find someone to share the hotel suite he'd hired for the night in case he'd found some company for the night.

He'd wandered to one of the windows of the dining room, looking out over the city, the lights of the buildings spread out below them. A reflection moved in the darkened glass beside his and he looked up into Muraki's pale face.

"Musing over the city?" the foreigner asked.

"It would be more enjoyable if I had someone to share the view," Christian admitted.

"I'm at your disposal," Muraki said, turning to face him just as Christian did.

"From the looks you were giving me during the meeting, I'd think you'd wanted to share a more private view," Christian said, lowering his voice slightly.

A smirk, almost shark-like in its cruelty, except that he did not show his teeth, crossed the taller man's face. "I was hoping that you'd picked up on my signals," he said. "The sacred sign of our secret society."

"My apartment is nearby, if you'd care to join me."

Muraki glanced into the glass. "Let me make my farewells first, then join me in the lobby: it wouldn't do if my colleagues saw us leave together," he said, hardly moving his thin but still sensuous lips.

"That works," Christian said, respecting the other man's privacy.

* * * *

He circulated through the crowd, exchanging pleasantaries, creating a cushion of time and space before he made his way out of the function room, out into the hallway, then down the elevator and the vestibule and the parking valet's stand.

He stepped out onto the street, looking for Muraki, seeing him nowhere.

And then he saw the light of a steetlamp flare on something white; he followed that light, finding it shone on Muraki's pale form, which seemed to fluoresce on his light hair and his white garments.

The man took a Zippo-style lighter from his breast pocket, clanked it open and lit a cigarette, the light flaring on his lean face. A smoker... he would have preferred otherwise, since nicotine tended to get into every pore of a person's body and smokers didn't tend to have the stamina he required, but at least the tobacco did not smell of a cheap brand.

Christian approached him. "You know how to make an eye-catching tableau," he said.

Muraki smiled. "I'm somewhat of an artist, as well as a scientist," he said.

"I hope you're a very talented one," Christian said, as the valet pulled up with his car.

* * * *

Up in his penthouse, seated on the sofa, each nursing a glass of scotch. At this range, the other man looked much younger than he'd thought: his portfolio indicated that he was well into his forties, and from behind, he could pass for a robust sixty, but his face suggested that he was only in his early thirties. In this light, his skin looked as smooth as porcelain, a skin that a woman would envy.

"How long do you plan to stay in the city?" Christian asked.

"I shall be here for at least a month or two, overseeing the set-up of the new laboratory. Why, might I ask, do you wish to know?"

"I was wondering if, perhaps, you would be interested in forming an arrangement with me."

A smirk crossed the pale man's face. "I would be interested, though we would need to maintain a certain discretion."

"I know a few things about that," he said, returning the smile. "Shall I show you?"

Muraki lifted one hand in assent. "By all means."

Christian set his glass on a coffeetable, then rose and lead him from the front room to the door to the "playroom". He unlocked the door and held it open, letting his companion enter first.

Muraki stepped through, pausing at the middle of the room and looking about him, stroking his chin, a small smile quirking at the corners of his mouth.

"Hmmm, I'd say you have a very well-equipped chamber," he said, reaching up to run a hand over the St. Andrew's Cross. "I know I'd enjoy it here."

"Good, it's not often that I find someone so inclined, much less interested or possessing similar tastes," Christian admitted, feeling his heart quicken, just at the though. "So, shall we play?"

The taller man bowed to him, deeply. "Any time that you wish, Master Grey: take me as hard as you please."

Master, the word alone was blood in the water to Grey's inner shark. He grabbed the taller man's chin and yanked him upright, planting a crushing kiss on his mouth. He felt the other grow pliable under his touch.

It was short work relieving the older man of his suit and the silk shirt under it. Stripped, he had the slim, supple body of a danseur in his twenties: gracefully musclef and lean, just north of being considered skinny. Broad shoulders and a wide chest tapering to a slim waist and narrow hips.

But he noticed something that infuriated him: a proud twist of a smirk on the other's face.

"Oh, don't smile at me like that," Christian snarled. "I'll wipe it off for you."

"What smile?" Muraki asked, with phony innocence.

* * * *

Another stroke of the deerskin flogger, and the pale man went slack against his restraints. limp as a ragdoll. Christian released the shackles; Muraki sagged against him, his good eye rolled back in his head. Christian managed to stagger to the bed, half-carrying, half-dragging the inert man before managing to haul him onto the leather-covered mattress.

He felt under Muraki's jaw: it beat, hard but steady, not quite racing, but close to that.

"Wake you, you lazy loafer," Christian snapped, slapping Muraki's cheeks. The man did not respond, lying there, unmoving.

Christian got up, going for the sal volatile in the first aid he kept hidden in a trunk. Returning to the bed, he opened the jar of strong-smelling salts and waved it under the pale man's nostrils. He contemplated finding Muraki's cigarette lighter and flicking it on under the taller man's ear, but he'd gone far enough. The man needed aftercare, not more pain.

A chuckle rippled in Muraki's throat. Christian held the jar smelling salts away, looking into his face.

"Are you awake? You can do more than chuckle," he demanded.

Muraki chuckled again, louder and with a slightly unsettling note, as if man might have gone giddy from the pain.

"You... really had... no idea," he murmured.

"You're alert?" Christian demanded.

"I'm made... of sterner stuff than my appearance would suggest," Muraki purred, drawing himself together.

It happened faster than Christian expected: One moment, Muraki gathered himself like a cat ready to pounce, the next moment, Christian lay sprawled on his own back, Muraki above him, holding him down by sitting on Christian's chest, while he shackled Christian to the bed.

"What are you doin?" Christian demanded, his chest constricted between the other's thighs, the musk of the other's flesh filling his nostrils.

"Returning the favor," Muraki replied. "Or at least getting a taste of you."

"What do you mean?" Christ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หกองศาแยก
matrixrefugee สรุป: หลังจากการควบรวมกิจการธุรกิจสีเทาเสนอการจัดเรียงของตัวเองกับคนที่เปิดให้เข้ากับรสนิยมของเขา ... เพียงเพื่อจะพบว่าเขาจัดการกับบางสิ่งบางอย่างที่เป็นอันตรายมากกว่าที่เขาคิด ... หมายเหตุ: ที่เขียนขึ้นสำหรับห้าสิบ โทนสีเทา / ใด ๆ Chrristian / ใด ๆ ของตัวละครชายคริสเตียนเป็นเกย์และพยายามที่จะทำให้การจัดเรียงกับผู้ชายคนหนึ่งที่ใดจะกลายเป็นมากขึ้น Kazutaka Muraki / คริสเตียนสีเทา การจับคู่นี้จะต้องเกิดขึ้น ... นอกจากนี้ยังมีบางส่วนของที่มีคุณภาพการทดลองการเขียน. ทำงานข้อความที่เกี่ยวข้องกับการประชุมสิ้นสุดการควบรวมกิจการระหว่าง บริษัท ยาญี่ปุ่นและอเมริกันคู่แข่งของพวกเขาตอนนี้น้องสาวของ บริษัท ของพวกเขาอยู่ในสถานะของการเป็น สมาชิกในคณะกรรมการในด้านใดด้านหนึ่งของตารางเหมือนผู้ชายแบบฉบับของธุรกิจที่พวกเขาอยู่ในชุดสูทของพวกเขาในเฉดสีที่เกือบจะคล้ายคลึงสีน้ำตาลสีดำและสีเข้มใบหน้าของพวกเขาสงบผมของพวกเขาในโทนสีเปลี่ยนสีดำและสีดำเป็นสีเทา ตัดแต่งเรียบร้อยและหวีกลับ แต่ในท้ายสุดนั่งเกือบลวกในเก้าอี้ของเขาเป็นหนึ่งในคนที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวกับนกพิราบสีเทาผูกเหล็กสีเทาของเขาที่ผูกปมที่มีความแม่นยำที่บางเฉียบของเขาคอสีขาวผมสีเงินสีขาวของเขาหวีออกยาวและ หลวมกว่าหนึ่งตาอื่น ๆ สีเทาและมีลักษณะคล้ายสัตว์เลื้อยคลานแปลกที่มันหันออกผ่านขอบของเขาและเลนส์ของแว่นตาที่ไม่มีขอบเขา เขาดูเหมือนจะมั่นใจในความสำเร็จของการเจรจาต่อรองเพื่อให้มั่นใจได้ว่าคริสเตียนคิดว่าเขารู้สึกคน - นักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งของกลุ่มนักวิจัยทางพันธุกรรมชื่อ Muraki - eying เขามีมากกว่าความสนใจเพียง จ้องมองว่าเป็นหนึ่งในความสนใจและความตั้งใจเช่นถ้าเขามีความสนใจในการเสนอควบรวมกิจการของชนิดที่แตกต่างกันโดยไม่พูดอะไรสักคำของชนิดที่มีสถานที่ในห้องประชุม อย่างน้อยไม่ได้อยู่ในหน้าของผู้อื่น. * * * * * * * * * * * * * * * * "มันเป็นความสุขที่ได้พบคุณ Muraki-อาจารย์" คริสเตียนกล่าวว่าการขึ้นรูปพยางค์ญี่ปุ่นด้วยความระมัดระวังในขณะที่เขาโค้งคำนับให้กับนักวิทยาศาสตร์. คนซีดแตกรอยยิ้มที่ ไม่ได้ค่อนข้างเข้าถึงหนึ่งของเขาตาที่มองเห็นก่อนที่จะกลับธนู "คุณรู้ภาษาญี่ปุ่นหรือไม่คุณออกเสียงได้ดี" เขากล่าวว่าในที่สมบูรณ์แบบอังกฤษกับคำใบ้ของของสำเนียงอังกฤษฟอร์ดรับการฝึกอบรมที่มีการจัดการที่จะผสมผสานกับตัดสำเนียงโตเกียวของเขา ". และคุณดีขึ้นเกี่ยวกับมารยาทกว่า ... หลายชาติของคุณ" "ผมได้รับการฝึกฝนตัวเองกันดีกว่าเพื่อให้เรียกใช้การประชุมครั้งนี้ได้อย่างราบรื่นสำหรับทุกคน" เขากล่าว. "จริง: มันเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรม มันเป็นไปไม่? " "พิธีกรรมคุณเสียงเหมือนพระสงฆ์บางชนิด" คริสเตียนกล่าวกับหัวเราะอ่อนโยน. "พิธีกรรมเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของเราในประเทศของฉันนายสีเทาและคุณอาจจะประหลาดใจ ที่ว่าพิธีกรรมมากอยู่ในตัวคุณเอง. แต่เราจะพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้งให้เรา? " "ผมมีความยินดี." * * * * * * * * * * * * * * * * งานเลี้ยงค็อกเทลที่บังคับตามชนิดที่ในขณะที่การเฉลิมฉลองไป ในชั่วโมงมากกว่าคริสเตียนสามารถยืน พิธีกรรมอีก? คริสเตียนคิด ถ้ามันเป็นมันเป็นรูปแบบของการทรมาน ritualized และไม่ได้ชนิดที่เขาต้องการ. คืนทั้งหมดเขาได้รับการผสมกับแขกที่มาพักพูดคุยอย่างสุภาพ แต่การรักษาหนึ่งเครื่องดื่มในมือที่มีนิด ๆ หน่อย ๆ ของไวน์ยังคงอยู่ในแก้ว ระดับที่ไม่เคยลดลง แต่ในความเป็นจริงเขาต้องการที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้จะหาคนที่จะแบ่งปัน Suite Hotel เขาจะได้รับการว่าจ้างคืนในกรณีที่เขาจะพบว่า บริษัท บางคืน. เขาต้องการเดินหนึ่งของหน้าต่างของ ห้องรับประทานอาหารที่มองเห็นเมือง, ไฟของอาคารที่แผ่ออกมาจากด้านล่างพวกเขา สะท้อนย้ายในกระจกมืดข้างของเขาและเขาเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปในใบหน้าขาวซีดของ Muraki. "ครุ่นคิดทั่วเมืองได้หรือไม่" ชาวต่างชาติถาม. "มันจะสนุกมากขึ้นถ้าผมมีคนที่จะแบ่งปันมุมมองของ" คริสเตียนยอมรับ. "ฉันในการกำจัดของคุณ" Muraki กล่าวว่าหันไปเผชิญหน้ากับเขาเช่นเดียวกับคริสเตียนได้. "จากรูปลักษณ์ที่คุณเป็น ให้ฉันในระหว่างการประชุมที่ฉันคิดว่าคุณต้องการอยากจะแบ่งปันมุมมองส่วนตัวมากขึ้น "คริสเตียนกล่าวว่าการลดเสียงของเขาเล็กน้อย. ย้ิมเย้ยเกือบฉลามเหมือนในความโหดร้ายของยกเว้นว่าเขาไม่ได้แสดงฟันของเขา ข้ามใบหน้าของชายสูงของ "ผมหวังว่าคุณจะหยิบขึ้นมาสัญญาณของฉัน" เขากล่าวว่า "สัญญาณที่ศักดิ์สิทธิ์ของสมาคมลับของเรา." "อพาร์ทเม้นของฉันอยู่ใกล้ ๆ ถ้าคุณต้องการที่จะเข้าร่วมการดูแลฉัน." Muraki ชำเลืองมองลงไปในแก้ว "ผมขอให้ร่ำลาของฉันก่อนจากนั้นจึงเข้าร่วมฉันในล็อบบี้: มันจะไม่ทำถ้าเพื่อนร่วมงานเห็นเราไปด้วยกัน". เขากล่าวว่าแทบจะไม่ย้ายริมฝีปากบาง แต่ยังคงความรู้สึกของเขา"ที่ทำงาน" คริสเตียนกล่าวว่าเคารพ ความเป็นส่วนตัวคนอื่น ๆ . * * * * * * * * * * * * * * * * เขาแพร่สะพัดไปทั่วฝูงชนแลกเปลี่ยน pleasantaries สร้างเบาะของเวลาและพื้นที่ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องฟังก์ชั่นที่ออกในทางเดินแล้วลงลิฟท์และห้องโถงและ . ยืนที่จอดรถของเขาก้าวออกไปยังถนนที่กำลังมองหา Muraki, เห็นเขาไม่มีที่ไหนเลย. และแล้วเขาก็เห็นแสงไฟจากเปลวไฟ steetlamp ในสิ่งที่สีขาว; เขาตามแสงที่ค้นหามันส่องในแบบฟอร์มซีด Muraki ซึ่งดูเหมือนจะเรืองแสงบนผมแสงของเขาและเสื้อผ้าสีขาวของเขา. ชายคนหนึ่งเอา Zippo สไตล์เบาจากกระเป๋าเสื้อของเขา clanked มันเปิดและไฟบุหรี่, วูบวาบแสง บนใบหน้าของเขาลีน สูบบุหรี่ ... เขาจะมีที่ต้องการเป็นอย่างอื่นเพราะนิโคตินมีแนวโน้มที่จะได้รับในทุกรูขุมขนของร่างกายของบุคคลและผู้สูบบุหรี่ไม่ได้มีแนวโน้มที่จะมีความแข็งแกร่งที่เขาจำเป็นต้องใช้ แต่อย่างน้อยยาสูบไม่ได้กลิ่นของแบรนด์ราคาถูก. คริสเตียน เดินเข้ามาใกล้เขา "คุณรู้วิธีที่จะทำให้ฉากที่สะดุดตา" เขากล่าว. Muraki ยิ้ม "ผมค่อนข้างของศิลปินเช่นเดียวกับนักวิทยาศาสตร์" เขากล่าว. "ผมหวังว่าคุณจะเป็นคนหนึ่งที่มีความสามารถมาก" คริสเตียนกล่าวว่าเป็นที่จอดรถดึงขึ้นกับรถของเขา. * * * * * * * * * * * * * * * * ขึ้นในของเขา เพิงนั่งอยู่บนโซฟาแต่ละพยาบาลแก้วสก๊อต ในช่วงนี้คนอื่น ๆ มองมากอายุน้อยกว่าเขาจะคิดว่าผลงานของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนดีในวัยสี่สิบของเขาและจากด้านหลังเขาสามารถผ่านสำหรับที่แข็งแกร่งหกสิบ แต่ใบหน้าของเขาบอกว่าเขาเป็นเพียงในวัยเด็กของเขา สามสิบ ในแง่นี้ผิวของเขาดูราวกับเรียบเป็นพอร์ซเลน, ผิวที่ผู้หญิงจะอิจฉา. "นานแค่ไหนที่คุณวางแผนที่จะอยู่ในเมืองได้หรือไม่" คริสเตียนถาม. "ฉันจะอยู่ที่นี่เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองเดือนที่กำกับดูแลการตั้งค่าของห้องปฏิบัติการใหม่. ทำไมผมอาจจะถามว่าคุณต้องการที่จะรู้หรือไม่" "ผมสงสัยว่าถ้าบางทีคุณจะ ความสนใจในการจัดตั้งจัดกับฉัน. " รอยยิ้มข้ามใบหน้าอ่อนของมนุษย์ "ผมจะให้ความสนใจ แต่เราจะต้องรักษาดุลยพินิจบางอย่าง." "ฉันรู้ว่าบางสิ่งที่เกี่ยวกับการที่" เขากล่าวกลับมายิ้ม "ฉันจะแสดงให้คุณ?" Muraki ยกมือข้างหนึ่งในการยอมรับ "โดยทั้งหมด." คริสเตียนตั้งกระจกของเขาใน CoffeeTable แล้วเพิ่มขึ้นและนำเขาออกจากห้องด้านหน้าไปที่ประตูกับ "ห้องเด็กเล่น" เขาปลดล็อคประตูและถือมันเปิดให้สหายของเขาเข้าไปก่อน. Muraki ก้าวผ่านหยุดที่ตรงกลางของห้องและมองเกี่ยวกับเขาลูบคางของเขามีรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมเลิกจากปากของเขา. "อืมผม 'd ว่าคุณมีห้องมากที่มีอุปกรณ์ครบครัน "เขากล่าวเอื้อมมือขึ้นเพื่อให้ทำงานได้มอบเซนต์แอนดรูส์ครอส "ฉันรู้ว่าฉันสนุกกับมันที่นี่." "ดีก็ไม่ได้บ่อยครั้งที่ผมพบว่าคนที่มีความโน้มเอียงน้อยมากที่สนใจหรือที่มีรสนิยมคล้ายกัน" คริสเตียนยอมรับความรู้สึกเร่งหัวใจของเขาเพียง แต่ "ดังนั้นเราจะเล่นหรือไม่?" ชายสูงโค้งคำนับให้กับเขาอย่างลึกซึ้ง "เวลาที่คุณต้องการสีเทาโท. พาฉันเป็นยากที่คุณโปรด" โทคำว่าเป็นคนเดียวที่เลือดในน้ำที่ปลาฉลามภายในสีเทา เขาคว้าคางคนสูงและดึงเขาตรงปลูกจูบบดในปากของเขา เขารู้สึกอื่น ๆ เติบโตยืดหยุ่นภายใต้การสัมผัสของเขา. มันเป็นงานสั้นบรรเทาคนเก่าของชุดสูทของเขาและเสื้อเชิ้ตผ้าไหมภายใต้มัน ปล้นเขามีบางร่างกายอ่อนนุ่มของ danseur ในวัยยี่สิบของเขาอย่างสง่างามและ musclef ยันทางตอนเหนือของการพิจารณาผอม ไหล่กว้างและหน้าอกกว้างเรียวเอวบางและสะโพกแคบ. แต่เขาสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้โกรธเขา. บิดความภาคภูมิใจของรอยยิ้มบนใบหน้าอื่น ๆ"โอ้ไม่ยิ้มที่ผมเหมือนว่า" คริสเตียนคำราม "ฉันจะเช็ดออกสำหรับคุณ." "สิ่งที่ยิ้ม?" Muraki ถามด้วยความไร้เดียงสาของปลอม. * * * * * * * * * * * * * * * * จังหวะอีก flogger หนังและคนซีดไปหย่อนกับพันธนาการของเขา ปวกเปียกเป็น ragdoll คริสเตียนการปล่อยตัวห่วง; Muraki sagged กับเขาตาดีของเขารีดกลับมาอยู่ในหัวของเขา . คริสเตียนจัดการเพื่อซวนเซไปที่เตียงครึ่งตามบัญชีครึ่งลากคนเฉื่อยก่อนที่จะจัดการเพื่อดึงเขาลงบนที่นอนหุ้มหนังเขารู้สึกว่าภายใต้ขากรรไกร Muraki ของมันตียาก แต่มั่นคงไม่แข่งมาก แต่ใกล้กับ ว่า. "ปลุกคุณคุณขี้เกียจขี้เกียจ" คริสเตียนตะคอกตบแก้มของ Muraki คนที่ไม่ตอบสนองนอนอยู่ที่นั่นขยับได้. คริสเตียนลุกขึ้นไปสำหรับ sal ระเหยในการปฐมพยาบาลที่เขาเก็บซ่อนไว้ในลำต้น กลับมาที่เตียงเขาเปิดขวดเกลือเหม็นบูดและโบกมือนี้ภายใต้จมูกของคนอ่อน เขาครุ่นคิดหาบุหรี่ Muraki ของน้ำหนักเบาและสะบัดมันในภายใต้หูคนสูง แต่เขาต้องการไปไกลพอ คนที่จำเป็น aftercare ไม่อาการปวดมากขึ้น. ฮาระลอกในลำคอของ Muraki คริสเตียนถือขวดยาดมไปมองเข้าไปในใบหน้าของเขา. "คุณตื่นขึ้นมาหรือไม่คุณสามารถทำได้มากกว่าการหัวเราะ" เขาเรียกร้อง. Muraki หัวเราะอีกครั้งดังและมีการบันทึกไม่สงบเล็กน้อยเช่นถ้าคนที่อาจจะหายไปจากหวิว ความเจ็บปวด. "คุณ ... จริงๆมี ... ความคิดที่ไม่มี" เขาบ่น. "คุณแจ้งเตือน?" . คริสเตียนเรียกร้อง"ฉันทำ ... สิ่งที่เข้มงวดกว่าลักษณะของฉันจะขอแนะนำ" Muraki purred, การวาดภาพตัวเองด้วยกัน. มันเกิดขึ้นเร็วกว่าที่คาดว่าคริสเตียน: หนึ่งในช่วงเวลา Muraki รวบรวมตัวเองเหมือนแมวพร้อมที่จะโผเข้าหาติด ขณะที่คริสเตียนวางนอนเหยียดยาวอยู่บนหลังของเขาเอง Muraki ด้านบนเขาถือเขาลงโดยนั่งอยู่บนหน้าอกของคริสเตียนในขณะที่เขาใส่กุญแจมือคริสเตียนที่เตียง. "สิ่งที่คุณเป็นไง?" คริสเตียนเรียกร้อง, หน้าอกของเขาตีบระหว่างต้นขาอื่น ๆ ของมัสค์ของเนื้ออื่น ๆ เติมจมูกของเขา. "กลับโปรดปราน" Muraki ตอบ "หรืออย่างน้อยได้รับรสชาติของคุณ." "คุณหมายถึงอะไร?" คริสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หกองศาของการแยก matrixrefugee

สรุป :

ต่อไปนี้การควบรวมธุรกิจสีเทา นำเสนอการจัดของของตัวเองกับคนที่เปิดให้รสชาติของเขา . . . . . . . เพียงเพื่อจะพบว่าเขาจัดการกับสิ่งที่อันตรายมากกว่าที่เขาคิดไว้ . . . . . . .

เขียนหมายเหตุ : สำหรับห้าสิบเฉดสีเทา / , chrristian / ชายอักขระคริสเตียนพยายามเกย์และนัดกับผู้ชายที่ได้กลายเป็นดังนั้นมากคาซุทากะ มุรากิ / คริสเตียน เกรย์ คู่นี้ต้องเกิดขึ้น . . . . . . . แล้วมันก็ค่อนข้างมีคุณภาพ ทดลองการเขียน .
ข้อความงาน :

การยืดยาดประชุมที่เกี่ยวข้องกับควบรวมกิจการระหว่างบริษัทยาญี่ปุ่นและคู่แข่งอเมริกันของพวกเขาตอนนี้น้องสาว บริษัท ในสถานะของการเป็น สมาชิกบอร์ดบนด้านหนึ่งของโต๊ะดูเหมือนตามแบบฉบับคนธุรกิจที่พวกเขาเป็นเกราะในชุดเครื่องแบบของพวกเขาในเฉดสีดำและสีน้ำตาลเกือบมืด ใบหน้าสงบ ผมของพวกเขาในเฉดสีดำและสีดำเปลี่ยนเป็นสีเทาและ combed อย่างประณีตตัดกลับ แต่จบแบบเกือบไกล นั่งในเก้าอี้เป็นคนขาว กับนกพิราบสีเทาเสื้อสีเทาผูกเป็นปมด้วยของเขาเหล็กความแม่นยำในคอสีขาวของเขาบางเขา เงิน ขาว ผมหวีออก ยาวและหลวมกว่าหนึ่งตา อื่น ๆ , สีเทาและมีเลขคี่สัตว์เลื้อยคลานทำให้เครื่องจักรออกผ่านขอบเลนส์แว่นตา rimless ของเขาและ . ดูเหมือนเขาจะมั่นใจในความสำเร็จของการเจรจาดังนั้นมั่นใจได้ว่า คริสเตียน คิดว่าเขารู้สึกผู้ชาย -- นักวิทยาศาสตร์ของกลุ่มนักวิจัยพันธุกรรมชื่อกิ -- ตามเขามากกว่าเพียงความสนใจ การจ้องมองเป็นหนึ่งในความสนใจและความตั้งใจ เช่น ถ้าเขาสนใจเสนอการควบรวมกิจการในประเภทต่าง ๆ โดยปราศจากคำพูดของชนิดที่ไม่มีสถานที่ในการประชุมคณะกรรมการ อย่างน้อย ไม่ใช่ต่อหน้าคนอื่น ๆ .

* * * * * * *

" ดีใจที่ได้พบคุณ กิ อาจารย์ " คริสเตียนกล่าวว่า เป็นเสียงญี่ปุ่นด้วยการดูแลที่เขาก้มหัวให้นักวิทยาศาสตร์

คนซีดเผยอยิ้มที่ไม่ค่อยไปถึงเขาหนึ่งที่มองเห็นตา ก่อนกลับ . . " คุณรู้ภาษาญี่ปุ่นมั้ย ? คุณออกเสียงมัน " เขากล่าวว่า สมบูรณ์ในภาษาอังกฤษกับคำใบ้ของฟอร์ด ฝึกสำเนียงอังกฤษที่สามารถผสมผสานกับสำเนียงของเขาตัดโตเกียว” เธอเก่งเรื่องมารยาทมากกว่า . . . . . . . หลายๆคนของคุณ "

" ผมฝึกตัวเองดี ดีกว่า เพื่อให้การประชุมนี้ทำงานได้อย่างราบรื่นสำหรับทุกคน " เขากล่าว .

" แน่นอน : มันเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมไม่ใช่เหรอ ? "

" พิธีกรรมได้ ฟังดูเหมือนคุณเป็นปุโรหิตของบางชนิด " คริสเตียนพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆอย่างอ่อนโยน

" พิธีกรรมเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของเราในประเทศของฉัน , คุณเกรย์ และคุณอาจจะประหลาดใจที่เท่าใดในพิธีของคุณเอง แต่เราจะคุยเรื่องนี้ทีหลัง ดีไหม ? "

" ฉันดีใจมาก "

* * * * * * *

obligatory งานเลี้ยงค็อกเทลที่ติดตาม , ประเภทที่ , ในขณะที่ฉลอง ไปชั่วโมงกว่า คริสเตียน สามารถยืน พิธีกรรมอื่น ? คริสเตียนคิดถ้ามันเป็นรูปแบบของ ritualized การทรมาน และไม่ใช่คนที่เขาต้องการ

ทั้งคืนเขาได้คลุกคลีกับแขก พูดคุยอย่างสุภาพ แต่การรักษาหนึ่งแก้วในมือ กับเล็กน้อยของไวน์ในแก้ว ในระดับที่ไม่เคยลดลง แต่ในความจริง เขาต้องการจะออกจากที่นี่หาคนแชร์ห้องสูทในโรงแรม เขาจะได้รับการว่าจ้างสำหรับคืนในกรณีที่เขาจะพบว่าบางบริษัทคืน

เขาจะเดินไปยังหน้าต่างบานหนึ่งของห้องอาหารมองออกไปผ่านเมือง ไฟของอาคารกระจายออกไปด้านล่าง พวกเขา สะท้อนไปในแก้วข้างมืด เขาเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าซีดของกิ

" ตรึกตรองมากกว่าเมือง ? ชาวต่างชาติถาม

" มันคงจะสนุกถ้าฉันมีใครบางคนที่จะใช้มุมมอง " คริสเตียนยอมรับ

" ฉันอยู่ที่การกำจัดของคุณ " กิพูด และหันไปมองหน้าเขา ก็เป็นคริสเตียนได้

" ดูจากที่คุณเคยให้ผม ตอนประชุม ผมก็คิดว่าคุณต้องการที่จะแบ่งปัน มุมมองส่วนบุคคลมากขึ้น " คริสเตียนกล่าวว่า การลดเสียงของเขาเล็กน้อย

รอยยิ้ม เกือบเหมือนในความโหดร้ายของฉลาม ,ยกเว้นว่า เขาไม่ได้แสดงฟันของเขาข้ามหน้าสูงของมนุษย์” ฉันหวังว่าคุณจะเลือกขึ้นในสัญญาณของฉัน " เขากล่าว สัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ของสังคมของเรา . "

" อพาร์ทเมนต์ใกล้ ถ้าคุณสนใจอยากไปด้วย . . . "

กิ เหลือบมองเข้าไปในกระจก . ขออำลาก่อน จากนั้นเข้าร่วมฉันในล็อบบี้ : มันคงไม่ทำ ถ้าเพื่อนเห็นเราออกไปด้วยกัน " เขากล่าวแทบจะย้ายของเขาบาง แต่ยังคงความรู้สึกเกี่ยวกับริมฝีปาก

" ที่งาน " คริสเตียนกล่าวว่า เคารพความเป็นส่วนตัวของคนอื่น ๆ .

* * * * * * *

เขาหมุนเวียนผ่านฝูงชน แลกเปลี่ยน pleasantaries สร้างเบาะของอวกาศและเวลาก่อนที่เขาทำทางของเขาออกจากห้องไป , ทางเดิน แล้วลงลิฟต์และห้องรับรองและที่จอดรถบริการยืน

เขาก้าวออกไปบนถนนมองหากิ , เห็นเขาไม่มีที่ไหนเลย

และเขาก็เห็นแสงของเปลวไฟที่ steetlamp อะไรบางอย่างสีขาว เค้าตามแสงนั้น มันส่องบนแบบฟอร์มซีดกิ ซึ่งดูเหมือนจะเรืองแสงบนผมแสงและเสื้อสีขาวของเขา

ผู้ชายเอา Zippo เบาจากกระเป๋าเสื้อของเขา สไตล์ clanked , เปิด และ จุดบุหรี่ แสงวูบวาบบนใบหน้าของปอดของเขา สูบบุหรี่ . . . . . . .เขาคงต้องการอย่างอื่น เนื่องจากนิโคตินมีแนวโน้มที่จะเข้าไปทุกรูขุมขนของร่างกายของคนสูบบุหรี่ที่ไม่ได้มักจะมีความแข็งแกร่งที่เขาต้องการ แต่อย่างน้อยยาสูบไม่ได้กลิ่นของแบรนด์ราคาถูก

" คริสเตียน เข้าหาเขา คุณรู้วิธีการทำฉากหวือหวา , " เขากล่าว .

กิยิ้ม” ผมค่อนข้างเป็นศิลปิน รวมทั้งนักวิทยาศาสตร์

" เขากล่าว" ฉันหวังว่าคุณเป็นคนเก่งคนหนึ่ง " คริสเตียนกล่าวว่า , เป็นบริการดึงขึ้นด้วยรถของเขา .

* * * * * * *

ขึ้นในเพิง , นั่งอยู่บนโซฟาแต่ละการพยาบาล เหล้าสักแก้ว ในช่วงนี้ คนอื่นมองมากน้อยกว่าที่เขาจะคิดว่า ผลงานของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาก็เป็นวัย 40 และจากด้านหลัง เขาจะเป็นหกสิบทนทานแต่ใบหน้าของเขาชี้ให้เห็นว่าเขาเป็นแค่ใน thirties แรกของเขา ในนี้แสง ผิวของเขาดูเรียบเป็นเครื่องเคลือบผิวที่ผู้หญิงจะอิจฉา . .

" นานแค่ไหนที่คุณวางแผนที่จะอยู่ในเมือง ? คริสเตียนถาม

" ผมจะอยู่ที่นี่อย่างน้อย 1-2 เดือน ตรวจสอบการตั้งค่าของห้องปฏิบัติการใหม่ ทำไม ผมจะถามว่า คุณต้องการทราบ ? "

" ฉันสงสัยว่าถ้าบางทีคุณจะสนใจในการสร้างข้อตกลงกับผม "

ยิ้ม ๆคนข้ามหน้า” ผมจะสนใจ แม้ว่าเราต้องการที่จะรักษาความเฉลียวฉลาดแน่นอน . "

" ชั้นรู้บางสิ่งเกี่ยวกับว่า " เขากล่าวว่า คืนรอยยิ้ม " ฉันจะแสดงให้คุณดู ?

กิยกหนึ่งในประเทศสิงคโปร์ " . โดยทั้งหมดหมายความว่า "

ชื่อชุดของเขาใน coffeetable แก้ว ,แล้วโรส และนำเขาออกจากห้อง ด้านหน้าประตูให้ " เล่น " เขาปลดล็อคประตูและถือมันเปิดให้เพื่อนเข้าครั้งแรก

กิก้าวผ่าน หยุดที่กลางห้อง และมองเกี่ยวกับเขา ลูบคาง ยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากของเขา quirking

" อืม ฉันว่าคุณมีมากห้องหอ " เขากล่าวว่าถึงขึ้น วิ่งข้ามกางเขนไขว้” ผมรู้ ผมจะสนุกกับมัน ที่นี่

" ดี ไม่บ่อยนักที่ผมจะหายาก มีน้อยมากที่สนใจหรือมีรสนิยมคล้ายกัน คริสเตียน ยอมรับ รู้สึกหัวใจของเขาเร่งแค่ที่แม้ว่า " . งั้นเราเล่น ? "

สูงคนก้มหัวให้เขา ลึก . ตลอดเวลาที่คุณต้องการ อาจารย์เกรย์ : ฉันเป็นหนักนะ "

อาจารย์คำว่าคนเดียวคือเลือดในน้ำสีเทา ชั้นในของฉลาม เขาจับคางสูงกว่าชาย และกระชากเขาตรง การบดจูบบนปากของเขา เขารู้สึกอื่น ๆเติบโตยืดหยุ่นภายใต้สัมผัสของเขา . . . . . .

มันสั้นงานบรรเทาชายสูงวัยในสูทและเชิ้ตภายใต้มัน ปล้น เขาผอม ร่างกายนุ่มของ danseur ใน twenties ของเขาอย่างสิ้นเชิง musclef และเรียนรู้ทางตอนเหนือของการถือว่าผอม ไหล่กว้างและกว้างหน้าอกเอวและสะโพกให้เพรียวเรียวแคบ

แต่เขาสังเกตเห็นบางอย่างที่โกรธเขา บิดตัวเป็นยิ้มเยาะๆหน้า

" อย่ายิ้มให้ฉันแบบนี้ " คริสเตียน snarled ” ฉันจะเช็ดมันออกสำหรับคุณ "

" ยิ้มอะไร " กิถาม กับของปลอมความบริสุทธิ์

* * * * * * *

อีก flogger จังหวะของหนังกวาง ,ชายคนนั้นหน้าซีดไปหย่อนกับหมอนของเขา ปวกเปียกเป็น ragdoll . คริสเตียน ปลดปล่อยพันธนาการ ; กิ sagged กับเขา ตาของเขาดี ย้อนเข้ามาในหัวของเขา คริสเตียนจัดการเดินโซเซกลับไปนอนครึ่งแบกครึ่งลากชายเฉื่อย ก่อนจัดการลากเขาลงบนหนังที่ครอบคลุมที่นอน

เขารู้สึกภายใต้กิขากรรไกร : ก็ชนะยาก แต่มั่นคง ไม่แข่งแต่ปิดไป

" คุณตื่น คุณขี้เกียจขนมปังปอนด์ " คริสเตียน หลุด , ตบกิของแก้ม คนไม่ตอบสนอง นอนอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับ

คริสลุกขึ้นไปสำหรับเกลือระเหยในการปฐมพยาบาลที่เขาเก็บซ่อนไว้ในรถ กลับไปที่เตียง เขาเปิดขวดแข็งแรงยาดม และแกว่งมันใต้ซีดของชายจมูก .เขาไตร่ตรองหากิที่จุดบุหรี่และสะบัดมันขึ้นใต้หูสูงของมนุษย์ แต่เขาไปไม่ไกล คนที่ต้องการดูแล ปวดมาก

ๆระลอกคลื่นในคอกิ . คริสเตียนถือขวดยาดมไป มองหน้าเค้า

" ตื่นแล้วเหรอ ? คุณทำได้มากกว่าหึๆ " เขาเรียกร้อง

กิหัวเราะอีกครั้งดังขึ้น พร้อมกับข้อความเล็กน้อยเลย ถ้าผู้ชายคงเวียนหัวจากความเจ็บปวด .

" . . . . . . . ก็ . . . . . . . ไม่คิด " เขาพึมพำ

" คุณกำลังแจ้งเตือน ? คริสเตียนเรียกร้อง

" ฉันทำ . . . . . . . สิ่งที่รุนแรงกว่าการปรากฏตัวของฉันจะแนะนำ " กิ purred , วาดภาพตัวเองด้วยกัน

มันเกิดขึ้นเร็วกว่าที่คาดไว้ : คริสเตียนในช่วงเวลาหนึ่ง กิรวบรวมตัวเองเหมือนแมวพร้อมจะตะปบ ,เวลาต่อมา คริสเตียน นอนเหยียดยาวบนหลังของเขาเอง กิอยู่เหนือเขา จับเขาลง โดยนั่งอยู่บนหน้าอกของคริสเตียน ในขณะที่เขาถูกล่ามโซ่ คริสเตียนกับเตียง

" ทำอะไร ? " คริสเตียน เรียกร้อง หน้าอกของเขาตีบระหว่างอื่น ๆของต้นขา ชะมด ๆเนื้อ เติมจมูก

" กลับชอบ " กิตอบว่า " หรืออย่างน้อยได้รับรสชาติของคุณ "

" หมายความว่าไง ? " พระคริสต์