INTRODUCTIONIn the past, incidences

INTRODUCTION
In the past, incidences of epidemiologically relevant infections of sunflower with white blister rust have mainly been reported from areas with hot and dry summer such as South Africa (Van Wyk et al., 1995), Argentina (Delhey and Kiehr-Delhey, 1985), Australia (Allen and Brown 1980) and sporadically from the US (Gulya et al., 2002). Meanwhile, the pathogen occurs as well in temperate climate, as it is given in Germany (Thines et al. 2006) (Fig. 1). Former assumptions that the pathogen on sunflower is conspecific to Pustula tragopogonis (syn. Albugo tragopogonis), the white blister rust of Tragopogon spp., has been revised. The recent identification of distinctive phenotypic and molecular genetic characters (Rost and Thines, 2011) led to the description of the new species P. helianthicola C.Rost & Thines as the causal agent of sunflower white blister rust. The narrow species concept with high host specificity is supported by the fact that no cross-infection of sunflower with sporangia of Pustula from wild flowers such as goatsbeard has been reported yet. This raises questions on the origin of primary infections in sunflower fields which can not be answered unless principal aspects of the pathogen's biology (e.g. sexual and asexual reproduction, distribution of spores or sporangia, mode of germination and host penetration) are unravelled. The biotrophic nature of P. helianthicola impeded studies on the fungal development. Therefore, cultivation techniques on whole seedlings and detached sunflower leaves had been established (Kajornchaiyakul and Brown, 1976; Spring et al., 2011) to allow detailed analysis of the infection process and sporulation. We now employed these methods to study the formation of oospores and to unravel their role in the primary infection of sunflower. The role of oospores in comparison to zoosporangia for the survival and propagation of the pathogen is discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำในอดีต incidences ของเชื้อ epidemiologically ที่เกี่ยวข้องของทานตะวันกับสนิมตุ่มสีขาวส่วนใหญ่รายงานจากพื้นที่ที่มีฤดูร้อนร้อน และแห้งเช่นแอฟริกาใต้ (Van Wyk และ al., 1995), อาร์เจนตินา (Delhey และ Kiehr-Delhey, 1985), ออสเตรเลีย (อัลเลนและ 1980 สีน้ำตาล) และ sporadically จากสหรัฐอเมริกา (Gulya et al., 2002) ในขณะเดียวกัน การศึกษาเกิดขึ้นเช่นในอุณหภูมิ ตามที่กำหนดในเยอรมนี (Thines et al. 2006) (Fig. 1) มีการแก้ไขสมมติฐานเดิมว่าศึกษาในทานตะวันเพื่อ Pustula tragopogonis (syn. Albugo tragopogonis), สนิมตุ่มสีขาวของโอ Tragopogon, conspecific รหัสล่าสุดโดดเด่นไทป์ และโมเลกุลทางพันธุกรรมตัว (Rost และ Thines, 2011) นำไปสู่คำอธิบายใหม่ชนิด P. helianthicola C.Rost และ Thines เป็นตัวแทนสาเหตุของสนิมตุ่มขาวทานตะวัน แนวคิดชนิดแคบ มี specificity สูงโฮสต์ได้รับการสนับสนุนความจริงที่ว่า มีการรายงานไม่ข้ามการติดเชื้อของทานตะวันกับ sporangia Pustula จากดอกไม้ป่าเช่น goatsbeard ยัง นี้ตั้งคำถามเกี่ยวกับต้นกำเนิดของเชื้อหลักในฟิลด์ทานตะวันซึ่งสามารถจะตอบเว้นแต่ด้านหลักของการศึกษาชีววิทยา (เช่น asexual ทางเพศการสืบพันธุ์ จำหน่ายเพาะเฟิร์น หรือ sporangia โหมดของการงอกและโฮสต์เจาะ) จะ unravelled ไม่ ลักษณะ biotrophic ของ P. helianthicola impeded ศึกษาพัฒนาเชื้อรา ดังนั้น เทคนิคการปลูกกล้าไม้ทั้งหมดและใบเดี่ยวดอกทานตะวันได้กำหนดขึ้น (ษาขจรไชยกุลและน้ำตาล 1976 สปริง et al., 2011) ให้วิเคราะห์รายละเอียดของกระบวนการติดเชื้อและ sporulation ตอนนี้เราจ้างวิธีการเหล่านี้ เพื่อศึกษาการก่อตัวของ oospores และบทบาทของตนในเชื้อหลักของทานตะวันการคลี่คลาย บทบาทของ oospores โดย zoosporangia สำหรับการอยู่รอดและการแพร่กระจายของการศึกษาระบุไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
ในอดีตที่ผ่านมาอุบัติการณ์ของการติดเชื้อที่เกี่ยวข้องทางระบาดวิทยาของดอกทานตะวันที่มีสนิมตุ่มสีขาวส่วนใหญ่ได้รับการรายงานจากพื้นที่ที่มีฤดูร้อนที่ร้อนและแห้งเช่นแอฟริกาใต้ (Van Wyk et al., 1995), อาร์เจนตินา (Delhey และ Kiehr-Delhey 1985 ), ออสเตรเลีย (อัลเลนและบราวน์ 1980) และเป็นระยะ ๆ จากสหรัฐอเมริกา (กัลยา et al., 2002) ในขณะที่การติดเชื้อเกิดขึ้นได้เป็นอย่างดีในสภาพอากาศที่เหมาะสมตามที่มันจะได้รับในเยอรมนี (Thines et al. 2006) (รูปที่ 1). สมมติฐานเดิมที่ก่อให้เกิดโรคเกี่ยวกับดอกทานตะวันเป็นชนิดเดียวกันที่จะตุ่ม tragopogonis (SYN. Albugo tragopogonis), สนิมตุ่มสีขาวของเอสพีพี Tragopogon. ได้รับการแก้ไข บัตรประจำตัวที่ผ่านมาของตัวละครทางพันธุกรรมและฟีโนไทป์โมเลกุลที่โดดเด่น (Rost และ Thines 2011) นำไปสู่รายละเอียดของสายพันธุ์ใหม่ P. helianthicola C.Rost & Thines เป็นสาเหตุของการเกิดสนิมตุ่มดอกทานตะวันสีขาว แนวคิดสายพันธุ์แคบมีความจำเพาะสูงโฮสต์ได้รับการสนับสนุนโดยความจริงที่ว่าไม่มีการติดเชื้อข้ามของดอกทานตะวันที่มี sporangia ของตุ่มจากดอกไม้ป่าเช่น goatsbeard ได้รับรายงานยัง นี้ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับต้นกำเนิดของการติดเชื้อหลักในทุ่งดอกทานตะวันที่ไม่สามารถตอบเว้นแต่ด้านหลักของชีววิทยาของเชื้อโรคชนิด (เช่นการสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศและกะเทยกระจายของสปอร์หรือ sporangia โหมดของการงอกและการเจาะโฮสต์) จะหลุด ธรรมชาติ biotrophic ของพี helianthicola ขัดขวางการศึกษาเกี่ยวกับการพัฒนาของเชื้อรา ดังนั้นเทคนิคการเพาะปลูกในต้นกล้าทั้งหมดและใบดอกทานตะวันเดี่ยวได้รับการยอมรับ (Kajornchaiyakul และบราวน์, 1976. ฤดูใบไม้ผลิและคณะ, 2011) เพื่อให้วิเคราะห์รายละเอียดของขั้นตอนการติดเชื้อและสร้างสปอร์ ตอนนี้เราจ้างวิธีการเหล่านี้เพื่อศึกษาการก่อตัวของ oospores และคลี่คลายบทบาทของพวกเขาในการติดเชื้อหลักของดอกทานตะวัน บทบาทของ oospores ในการเปรียบเทียบกับ zoosporangia เพื่อความอยู่รอดและการแพร่กระจายของเชื้อโรคที่จะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
ในอดีต อุบัติการณ์ของการติดเชื้อที่เกี่ยวข้องกับสนิม epidemiologically ทานตะวันตุ่มสีขาวส่วนใหญ่ได้รับการรายงานจากพื้นที่ที่ร้อนและแห้งในฤดูร้อนเช่นแอฟริกาใต้ ( รถตู้ wyk et al . , 1995 ) , อาร์เจนตินา ( delhey และ kiehr delhey , 1985 ) , ออสเตรเลีย ( Allen และสีน้ำตาล 1980 ) และเป็นระยะ ๆ จากเรา ( gulya et al . , 2002 ) ในขณะเดียวกันเชื้อโรคที่เกิดขึ้นได้ดีในภูมิอากาศ เป็นประทานในเยอรมัน ( thines et al . 2006 ) ( รูปที่ 1 ) สมมติฐานเดิมที่เชื้อโรคบนดอกทานตะวันเป็น conspecific เพื่อ pustula tragopogonis ( 1 albugo tragopogonis ) , ตุ่มสีขาวสนิม tragopogon spp . , ได้รับการปรับปรุง ตัวล่าสุดของตัวละครโดดเด่นคุณสมบัติและโมเลกุลพันธุกรรม ( rost thines และ ,2011 ) นำรายละเอียดของสายพันธุ์ใหม่หน้า helianthicola C rost & thines เป็นตัวแทนสาเหตุของทานตะวัน สนิมขาว พุพอง ชนิดที่มีความจำเพาะสูงแคบ แนวคิดยังได้รับการสนับสนุนโดยความจริงที่ว่าไม่ข้ามการติดเชื้อของดอกทานตะวันกับสปอแรงเกียของ pustula จากดอกไม้ป่า เช่น goatsbeard ได้รับการรายงานยังนี้เพิ่มคำถามเกี่ยวกับที่มาของการติดเชื้อปฐมภูมิในทุ่งทานตะวัน ซึ่งไม่สามารถตอบได้ นอกจากประเด็นหลักชีววิทยาของเชื้อโรค ( เช่นเพศและไม่มีเพศ โหมดของการงอกและการเจาะโฮสต์การกระจายสปอร์ หรือสปอแรงเกีย ) เป็น unravelled . ธรรมชาติ biotrophic ของหน้า helianthicola ขัดขวางการศึกษาการพัฒนาเชื้อรา ดังนั้นเทคนิคการปลูกต้นกล้าในทั้งหมดและแฝดใบทานตะวันได้ถูกก่อตั้งขึ้น ( kajornchaiyakul และสีน้ำตาล , 1976 ; ฤดูใบไม้ผลิ et al . , 2011 ) เพื่อช่วยให้การวิเคราะห์รายละเอียดของการติดเชื้อและกระบวนการสร้างสปอร์ ตอนนี้เราใช้วิธีการเหล่านี้เพื่อศึกษาการก่อตัวของ oospores และคลี่คลายบทบาทในการติดเชื้อปฐมภูมิของทานตะวันบทบาทของ oospores เปรียบเทียบกับ zoosporangia เพื่อความอยู่รอดและการขยายพันธุ์ของเชื้อโรคนี้