ABSTRACTThe land suitability map in

ABSTRACT
The land suitability map in general is established based on individual crop which provides inadequate information for land use planning. This evaluation is then formulated with objective of delineating units of land as to their suitability for combining economic crops with regarding the legal conservation areas. The study area, Chi watershed, covers extensively in Northeast Thailand with an area of about 49,500 sq km. The major economic crops in the area are rice, sugar-cane, cassava and rubber tree. The suitability assessment for each crop was conducted using the method as described in FAO guidelines. For each crop, land suitability unit was established using overlay process of the defined theme layers or land qualities. As a result the suitability map with their associated class attributes for rice, sugar-cane, cassava and rubber tree were carried out. In addition, the conservation areas in the watershed were also digitally encoded in GIS database. Simultaneously, overlay process was then performed of the suitability layers and conservation areas with selection criteria of identifying conservation area, highly and moderately suitable classes. The resultant map obtained is a result of combination of defined suitability class of combining crops and the conservation areas. The planning alternative that best matches land uses to the highly and moderately suitable land areas was suggested with respect to the conservation area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อแผนที่ที่ดินเหมาะสมทั่วไปก่อตั้งขึ้นตามพืชแต่ละที่ให้ข้อมูลไม่เพียงพอสำหรับการวางแผนการใช้ที่ดิน แล้วมีสูตรการประเมินนี้ มีวัตถุประสงค์ของ delineating หน่วยของแผ่นดินตามความเหมาะสมสำหรับพืชเศรษฐกิจด้วยเกี่ยวกับพื้นที่อนุรักษ์ตามกฎหมายรวม พื้นที่การศึกษา ลุ่มน้ำชี ครอบคลุมอย่างกว้างขวางในตะวันออกเฉียงเหนือ มีพื้นที่ประมาณ 49,500 ตร.กม. พืชเศรษฐกิจสำคัญในพื้นที่คือ ข้าว -อ้อย มันสำปะหลัง และต้นยาง การประเมินความเหมาะสมสำหรับพืชแต่ละที่ดำเนินการโดยใช้วิธีตามที่อธิบายไว้ในแนวทาง FAO ในแต่ละพืช ที่ดินเหมาะสมหน่วยถูกตั้งขึ้นโดยใช้กระบวนการซ้อนทับของชุดรูปแบบกำหนดชั้นหรือที่ดินคุณภาพ ดังนั้น แผนที่ความเหมาะสมกับแอตทริบิวต์ของคลาข้าว -อ้อย มันสำปะหลัง และต้นยางได้ดำเนินการออก พื้นที่อนุรักษ์ในพื้นที่ลุ่มน้ำถูกเซ็นชื่อแบบดิจิทัลยังเข้ารหัสในฐานข้อมูล GIS พร้อมกัน กระบวนการซ้อนทับแล้วทำชั้นความเหมาะสมและพื้นที่อนุรักษ์ ด้วยเกณฑ์การเลือกการระบุพื้นที่อนุรักษ์ เรียนสูง และปานกลางเหมาะ แผนที่ผลแก่ที่ได้รับคือ ผลรวมของระดับความเหมาะสมกำหนดรวมพืชและพื้นที่อนุรักษ์ แนะทางเลือกวางที่สุดตรงที่ดินใช้พื้นที่ที่ดินสูง และค่อนข้างเหมาะ กับพื้นที่อนุรักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
แผนที่ความเหมาะสมของที่ดินโดยทั่วไปจะจัดตั้งขึ้นบนพื้นฐานของการเพาะปลูกของแต่ละบุคคลซึ่งให้ข้อมูลไม่เพียงพอสำหรับการวางแผนการใช้ที่ดิน การประเมินนี้เป็นสูตรที่แล้วโดยมีวัตถุประสงค์ของโทบี้หน่วยของที่ดินเป็นความเหมาะสมของพวกเขาสำหรับการรวมพืชเศรษฐกิจที่มีเกี่ยวกับพื้นที่อนุรักษ์ตามกฎหมาย พื้นที่การศึกษาลุ่มน้ำจิครอบคลุมอย่างกว้างขวางในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีพื้นที่ประมาณ 49,500 ตารางกิโลเมตร พืชเศรษฐกิจที่สำคัญในพื้นที่ ได้แก่ ข้าวอ้อยมันสำปะหลังและยางพารา การประเมินความเหมาะสมของแต่ละพืชได้ดำเนินการโดยใช้วิธีการตามที่อธิบายไว้ในแนวทาง FAO สำหรับพืชแต่ละหน่วยความเหมาะสมของที่ดินก่อตั้งขึ้นโดยใช้กระบวนการการซ้อนทับของชั้นที่กำหนดรูปแบบหรือคุณภาพที่ดิน เป็นผลให้แผนที่เหมาะสมกับการเรียนที่เกี่ยวข้องแอตทริบิวต์ข้าว, อ้อย, มันสำปะหลังและยางพาราได้ดำเนินการ นอกจากนี้ในพื้นที่อนุรักษ์ลุ่มน้ำยังมีการเข้ารหัสแบบดิจิทัลในฐานข้อมูลระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ พร้อมกันขั้นตอนการซ้อนทับที่ได้ดำเนินการแล้วของชั้นความเหมาะสมและพื้นที่อนุรักษ์ที่มีเกณฑ์การคัดเลือกของเขตอนุรักษ์ระบุสูงและชั้นเรียนที่เหมาะสมในระดับปานกลาง แผนที่ผลที่ได้รับเป็นผลมาจากการรวมกันของการกำหนดระดับความเหมาะสมของพืชและการรวมพื้นที่อนุรักษ์ ทางเลือกการวางแผนที่ตรงกับที่ดินที่ใช้ในการสูงและเหมาะสมปานกลางที่ดินพื้นที่ได้รับการแนะนำเกี่ยวกับการอนุรักษ์พื้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ความเหมาะสมที่ดินแผนที่โดยทั่วไปจะจัดตั้งขึ้นบนพื้นฐานของแต่ละพืช ซึ่งให้ข้อมูลไม่เพียงพอ สำหรับการวางแผนการใช้ที่ดิน การประเมินนี้เป็นสูตรโดยมีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายหน่วยของที่ดินและความเหมาะสมของพวกเขาสำหรับการรวมพืชเศรษฐกิจกับกฎหมายเกี่ยวกับพื้นที่อนุรักษ์ พื้นที่ศึกษาลุ่มน้ำชีครอบคลุมอย่างกว้างขวางในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีพื้นที่ประมาณ 49500 ตารางกิโลเมตร พืชเศรษฐกิจที่สำคัญในพื้นที่ ได้แก่ ข้าว อ้อย มันสำปะหลัง และยางพารา การประเมินความเหมาะสมกับพืชแต่ละชนิด ทำการศึกษาโดยใช้วิธีการขององค์การอาหารและแนวทาง สำหรับพืชแต่ละชนิด หน่วย ความเหมาะสมของที่ดินก่อตั้งขึ้นโดยใช้กระบวนการซ้อนทับของธีมหรือกำหนดชั้นคุณภาพดินผลของการเรียนแผนที่ความเหมาะสมที่คุณลักษณะข้าว อ้อย มันสำปะหลัง และยางพารา พบว่า นอกจากนี้ อนุรักษ์พื้นที่ในลุ่มน้ำยังเซ็นชื่อแบบดิจิทัลเข้ารหัสในฐานข้อมูลระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ ขณะเดียวกัน กระบวนการซ้อนทับแล้วดำเนินการของความเหมาะสมชั้นและพื้นที่อนุรักษ์ การเลือกเกณฑ์การกำหนดพื้นที่อนุรักษ์สูงและปานกลางเหมาะกับชั้นเรียน ซึ่งเป็นแผนที่ที่ได้คือผลของการกำหนดระดับความเหมาะสมของการปลูกพืช และพื้นที่อนุรักษ์ . การวางแผนการใช้ที่ดินที่ตรงกับที่ดีที่สุดสูงและปานกลาง ที่ดินพื้นที่เป็นข้อเสนอแนะเกี่ยวกับพื้นที่อนุรักษ์