“Seunghyun-ah” the older said softl

“Seunghyun-ah” the older said softly, jiggling his shoulder slightly to try and rouse the younger. But he was in too deep a sleep for that to work. He must be really tired then, the older thought to himself. He shifted slightly, making sure not to let the younger’s head drop off him, and grasped his thigh tightly. “Seunghyun-ah, wake up” he said more loudly and the younger made an almost-inaudible noise of disapproval. He was too comfortable to get up and too tired to be awake. The older simply chuckled and squeezed his dongsaeng’s thigh again, “Okay, we can just stay in and rest then.” The younger shook his head still resting on his hyung’s shoulder with eyes shut and murmured, “No let’s go out. But later.” Dongwook laughed and gave in, knowing rest would be good for the younger and it was still early enough that it wouldn’t hurt to wait a while longer before leaving.

Right as the younger was slipping off into dreamland once again, he felt his hyung shift and say, “At least let me move a bit, I’m tired of sitting like this.” The younger nodded and moved off slightly as his hyung shifted and dropped his head back down as soon as the older was settled comfortably, only to find it had now landed on his chest. The older instinctively took his hand off from the back of the couch and brushed off the younger’s hair from his forehead to let him know it was okay to rest on him, to which he responded with a gentle snore. The older smiled as he looked down and observed the profile of the head resting on his chest, admiring the strong jaw line and brows of the sleeping man. He didn’t even realize his slender fingers ever so lightly tracing along the jaw line of the younger, skin like satin underneath his own smooth fingertips, until the face shifted slightly on his chest and a small sigh escaped the younger’s lips. He quickly pulled his hand away, not wanting to wake him, smile still in place. He had so much affection for his dongsaeng.

Finally, after about another hour-and-a-half, he decided it was time to wake him. Placing his hand under that wonderfully defined jaw of his, he slightly lifted up the younger’s head and said, “Seunghyun-ah, time to get up now.” Seunghyun groggily opened his eyes and found himself looking up into his hyung’s face whose hand was still cradling his jaw. They simply looked into each other’s eyes for a few, quiet seconds until the older swiftly brushed the younger’s jaw as he made to remove his hand. Seunghyun reveled in the feeling of his hyung’s smooth fingers on his skin for a second before finally moving off him and sitting up straight. “Aish, I need to fix my hair now.” He pushed himself off the couch and walked to his bedroom as his hyung turned off the television and followed him in. The older stood next to him and checked his own appearance in the mirror, straightening out his clothes and fixing a few stray hairs. When he was done, he beamed over at the younger and said, “I’m ready when you are. Don’t fuss so much, you’ll look handsome regardless.”

“Aigoo you always say things like that,” responded the younger who tried to will the heat away from his face. “Well it’s because it’s true,” he cooed and he playfully pinched his cheek.

“Yah!”

Dongwook burst into laughter at the younger’s reaction, who could no longer fight off the flush of his face, something that happened every time he pinched his cheeks. The younger smiled too and Dongwook beamed once again, always loving seeing those beautiful cheekbones jutting out especially when they were tinted pink. Finally, Seunghyun was ready to go and he turned to face his hyung. “Should I wear a necklace?” Dongwook turned to face the younger, who was closer to him than he expected, and took in his appearance. He carefully ran the collar of the younger’s blazer between his fingers and shook his head. “I don’t think you need it.” He placed both hands on his shoulders and looked him square in the eyes. “You do look very handsome, you know.” Seunghyun rolled his eyes but still smiled.

“You always say that.”

“Well, I mean it.” His tone was serious. It was a bit unnerving to Seunghyun, honestly.

“Well….thank you. It means a lot coming from a hyung who is very handsome himself.”

“Aigoo, you’re just saying that.”

“I’m not. You know you’re handsome.”

Dongwook smiled playfully and said, “You’re right. I am.” The two laughed and the older’s head dipped to rest on his hand, which was still atop the younger’s shoulder, as he laughed. After the laughter subsided, the older slowly brought up his head and the two felt another small jolt run through them as their cheeks came so close they almost brushed. This caused Dongwook to stop moving, leaving their cheeks side-to-side and creating a feel of intimacy in the atmosphere.

Seunghyun gulped and the older noticed which caused him to finally pull his head back slightly, only to find himself face-to-face with the younger in very close proximity. Seunghyun’s breath caught in his throat, as did Dongwook’s, and they both looked at each other. There were a few seconds of charged silence before Seunghyun cleared his throat, “Shall we call the company car then?” The older nodded slowly, still not breaking eye contact or moving away. Neither did Seunghyun.



A/N: Hello! My first author's note. (^-^) I just wanted to thank everyone who has read this and subscribed/commented. I'm still new to fanfiction so it's nice to get feedback! I'll try to update more regulary than I have been. Thanks and I hope you enjoy reading this!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Seunghyun-อา" เก่ากล่าวเบา ๆ jiggling บ่าของเขาเล็กน้อยเพื่อที่ จะพยายามกระตุ้นอายุน้อยกว่า แต่กำลังในการนอนหลับลึกเกินไปสำหรับการทำงาน เขาต้องเหนื่อยแล้ว จริง ๆ ความคิดเก่าตนเอง เขาเปลี่ยนเล็กน้อย ตรวจสอบไม่ให้ของคืนเขา หัวรถที่อายุ และ grasped สะโพกเขาแน่น "Seunghyun-อา ปลุก"พูดดังขึ้น และเสียงเกือบ inaudible ถลึงตาทำอายุ เขาไม่สบายเกินไปลุกขึ้น และเหนื่อยเกินไปที่จะทำงาน เก่าเพียงเบา ๆ และคั้นเขา dongsaeng ต้นขาอีก "เอาล่ะ เราสามารถเพียงพัก และพักผ่อนแล้ว" จับอายุหัวของเขายังคง วางบนไหล่เขา hyung ด้วยตาปิด และ murmured "ไม่ลองออกไป แต่ภายหลัง"Dongwook หัวเราะ และให้ รู้เหลือจะดีสำหรับอายุน้อยกว่าและมันเป็นต้นยังคงพอที่มันจะไม่เจ็บกรุณารอสักครู่นานก่อน

ขวาขณะอายุได้ลื่นไถลออกไปดรีมแลนด์ครั้ง เขารู้สึกเขากะ hyung และพูด "น้อยผมย้ายบิต ฉันเบื่อนั่งเช่นนี้"การพยักหน้า และย้ายออกเล็กน้อยเป็น hyung เขาเปลี่ยน และหล่นศีรษะกลับลงมาเป็นเก่าถูกชำระเงินสะดวกสบาย จะพบว่าขณะนี้มีที่ดินบนหน้าอกของเขา เก่า instinctively เอามือออกจากด้านหลังของโซฟา และงานปิดอายุของผมจากหน้าผากของเขาเพื่อให้เขารู้มันเป็นไรที่เหลือบนเขา เขาตอบกับ snore อ่อนโยน เก่ายิ้มเขามองลงไป และตรวจสอบโพรไฟล์ของหัววางบนหน้าอกของเขา ชื่นชมกรามแข็งแรงและผู้ชมของคนนอนหลับ เขาไม่ได้ตระหนักเขานิ้วสเลนเดอร์ที่เคยดังนั้นเล็กน้อยติดตามตามแนวขากรรไกรของอายุน้อยกว่า ผิวชอบแพรใต้ปลายนิ้วของเขาราบรื่น จนหน้าเปลี่ยนเล็กน้อยใน หน้าอกของเขาและล่องเล็กหนีริมฝีปากอายุของ เขารวดเร็วดึงมือของเขา ไม่อยากปลุกเขา ยิ้มยังอยู่ในตำแหน่ง เขามีจิตมาก dongsaeng ของเขา

ในที่สุด หลังเกี่ยวกับอีกชั่วโมง และครึ่ง เขาตัดสินใจเวลามันปลุกเขา วางพระหัตถ์ที่เยี่ยมยอดกำหนดขากรรไกรของเขา เขายกขึ้นที่อายุของหัวเล็กน้อย และกล่าว ว่า "Seunghyun อา เวลาลุกขึ้นเดี๋ยวนี้" Seunghyun groggily เปิดตาของเขา และพบว่าตัวเองหาในหน้าของเขา hyung มือยังถูก cradling ขากรรไกรของเขา พวกเขาเพียงแค่มองดูในสายตาของผู้อื่นกี่ เงียบวินาทีจนกว่าตัวเก่าอย่างรวดเร็วงานกรามอายุน้อยกว่าของที่เขาทำเอามือของเขา Seunghyun reveled ในความรู้สึกของเขา hyung นิ้วเรียบบนผิวหนังของเขาในวินาทีก่อนที่จะย้ายออกจากเขา และนั่งอัพตรง "Aish ฉันได้แก้ไขผมเดี๋ยวนี้" เขาผลักดันตัวเองออกจากโซฟา และเดินเข้าห้องนอนของเขาเขา hyung ปิดโทรทัศน์ และตามเขาใน อายุยืนติดกับเขา และตรวจสอบลักษณะของตัวเองในกระจก ยืดออกเสื้อผ้าของเขา และแก้ไขกี่เส้นขนที่หลงทาง เมื่อเขาทำเสร็จแล้ว เขาลำมากกว่าที่อายุน้อยกว่า และกล่าว ว่า "พร้อมเมื่อคุณอยู่ ไม่ fuss มาก คุณจะดูหล่อไม่ "

"Aigoo คุณเสมอพูดสิ่งเช่นนั้น ตอบสนองคนที่พยายามจะให้ความร้อนจากใบหน้าของเขา "ดีก็เพราะว่ามันเป็นความจริง เขา cooed และเขาเล่น pinched แก้มของเขา

"Yah "

Dongwook ออกมาเป็นเสียงหัวเราะที่อายุน้อยกว่าของปฏิกิริยา ที่สามารถไม่ต่อสู้ล้างหน้า สิ่งที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่เขา pinched แก้มของเขา อายุน้อยกว่ายิ้มมากเกินไป และ Dongwook ลำครั้ง เสมอรักเห็น cheekbones สวยที่ jutting ออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาสีชมพูอ่อน สุดท้าย Seunghyun พร้อมที่จะไป และเขาก็หันไปหน้า hyung ของเขา "ควรฉันสวมใส่สร้อยคอหรือไม่" Dongwook หันไปหน้าที่อายุน้อยกว่า คนใกล้ชิดกับเขามากกว่าที่เขาคาดว่า และใช้ในลักษณะ เขาระมัดระวังวิ่งคอของเสื้อสามารถอายุของระหว่างนิ้วมือของเขา และจับหัวของเขา "ผมว่า คุณต้องการ" เขาไว้มือทั้งสองข้างบนไหล่เขา และมองเขาตาตา "คุณดูหล่อมาก คุณรู้" Seunghyun สะสมตา แต่ยัง ยิ้ม

"คุณจะพูด"

"ดี ทำร้าย" เสียงของเขาได้อย่างจริงจัง ก็ทำให้ตกใจเล็กน้อยกับ Seunghyun สุจริตอย่าง

"ดี...ขอบคุณ หมายความว่า มากมาจาก hyung ที่ไม่ดูตัวเอง"

"Aigoo คุณกำลังเพียงคำพูดที่"

"ฉันไม่ คุณรู้ว่า คุณหล่อ"

Dongwook เล่นยิ้ม และกล่าว ว่า "คุณขวา ฉัน" ทั้งสองหัวเราะ และสอดเก่าของหัวที่เหลือในมือของเขา ซึ่งยังคงบนยอดการอายุของไหล่ เขาหัวเราะ หลังจากหัวเราะที่ subsided เก่าช้าขึ้นมาที่ศีรษะและสักหลาดสองกระตุกเล็ก ๆ อื่นที่รันผ่านไป ตามแก้มของพวกเขามาเพื่อปิดพวกเขาเกือบจะทาสี นี้เกิดจาก Dongwook จะหยุดการเคลื่อนไหว ออกด้านข้างแก้มของพวกเขา และสร้างความรู้สึกเป็นกันเองในบรรยากาศ

Seunghyun gulped และสังเกตแบบเก่าซึ่งทำให้เขาร่นจน ศีรษะเล็กน้อย เพียง เพื่อค้นหาตัวเองแบบพบปะกับอายุน้อยกว่าอีกมากมาย ลมหายใจของ Seunghyun ที่ติดอยู่ในคอของเขา เป็นได้ของ Dongwook และพวกเขาทั้งสองมองกัน มีอยู่ไม่กี่วินาทีของความเงียบที่คิดค่าธรรมเนียมก่อน Seunghyun ล้างคอของเขา "จะ เรียกรถบริษัทแล้ว" เก่าพยักหน้าอย่างช้า ๆ ทำลายตา หรือย้ายไปยังไม่ ไม่ได้ Seunghyun



A / n:สวัสดี หมายเหตุของผู้เขียนครั้งแรกของฉัน (
-
) นอกจากนี้ฉันแค่อยากจะขอบคุณทุกคนที่ได้อ่านนี้ และสมัครสมาชิก/ความเห็น ผมยังใหม่ fanfiction จึงยินดีรับคำติชม ผมจะพยายามอัพเด regulary มากขึ้นกว่าที่ฉันได้รับ ขอขอบคุณ และหวังว่าคุณเพลิดเพลินกับการอ่านข้อความนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ซึงฮยอนอ่า " พี่สาวพูดเบาๆ แกว่งไหล่เล็กน้อยและพยายามปลุกน้อง แต่เขาเข้าไปลึกเหมือนกัน นอนให้มันทำงาน เขาคงจะเหนื่อยจริง ๆ แล้ว พี่คิดกับตัวเอง เขาขยับเล็กน้อย ให้แน่ใจว่าจะไม่ปล่อยให้น้องไปส่งเขาและคว้าขาของเขาไว้แน่น " ซึงฮยอนอาตื่นได้แล้ว " เขากล่าวเสียงดัง น้องทำเสียงแทบจะไม่ได้ยินของญี่ปุ่น . เขาก็สบายขึ้น และเหนื่อยเกินไปที่จะตื่น พี่สาวเพียงแค่บีบที่ต้นขาของเขา น้องสาวก็หัวเราะอีกครั้ง " เอาล่ะ เราก็พักผ่อนแล้ว " น้องสาวส่ายหน้ายังซบบนไหล่ของเขา พี่ตาปิดและพึมพำว่า " ไม่ไปข้างนอกกันเถอะ แต่ภายหลัง" ดองวุคหัวเราะและให้รู้พักผ่อนน่าจะดีสำหรับน้อง และมันก็ยังเร็วพอที่จะไม่ทำร้ายให้รออีกสักพักก่อนจะจากไป

ใช่เป็นน้องสาวก็ลื่นไถลออกไปในความฝันอีกครั้ง เขารู้สึกว่าพี่กะแล้วพูดว่า " ขอย้ายไป ฉันเบื่อที่จะนั่งอยู่แบบนี้" น้องสาวพยักหน้า และย้ายไปเป็นพี่ของเขาขยับเล็กน้อยและลดลงเขากลับไปทันทีที่เก่าถูกตัดสินอย่างสบายเท่านั้นที่จะพบมันได้ลงบนหน้าอกของเขา รุ่นเก่าที่สัญชาตญาณเอามือออกจากด้านหลังของโซฟา และแปรงออก น้องผมที่หน้าผากของเขาเพื่อให้เขารู้ว่ามันโอเคที่จะพักบนเขา ซึ่งเขาตอบกับกรนเบาๆพี่ยิ้มขณะที่เขาก้มลงมองและสังเกตรายละเอียดของศีรษะพักบนหน้าอกของเขาชื่นชมและแข็งแรงกรามคิ้วของหลับผู้ชาย เค้าไม่รู้ว่านิ้วของเขาเรียวได้ง่ายๆการติดตามตามแนวกรามของเด็ก ผิวเหมือนซาตินใต้ปลายนิ้วของเขาเองเรียบจนใบหน้าขยับเล็กน้อยบนหน้าอกของเขาและถอนหายใจเล็กๆ หนีน้องของริมฝีปาก เขารีบดึงมือหนี ไม่อยากจะปลุกเขา รอยยิ้มยังคงอยู่ในสถานที่ เขามีความรักมาก สำหรับน้องสาวของเขา

ในที่สุด หลังจาก hour-and-a-half อื่น เขาตัดสินใจว่ามันเป็นเวลาที่จะปลุกเขา วาง มือของเขาภายใต้การกำหนดยวดยิ่งขากรรไกรของเขาเขาเล็กน้อยยกน้องหัวและพูดว่า " ซึงฮยอนอ่า เวลาตื่นแล้ว " ซึงฮยอนอย่างมึนงง ลืมตาขึ้นมาและพบว่าตัวเองมองไปที่พี่ของเขาเป็นหน้ามือยังน้ำหนักขากรรไกรของเขา พวกเขาเพียงแค่มองเข้าไปในดวงตาของกันและกัน ไม่กี่วินาทีเงียบจนเก่าอย่างรวดเร็ว ปัดน้องขากรรไกรเขาให้เอามือของเขาซึงฮยอน reveled ในความรู้สึกของเขา พี่เนียนนิ้วบนผิวของเขาเป็นครั้งที่สอง ก่อนที่สุดท้าย ย้ายจากเขาและนั่งตัวตรง " เฮ้อ ฉันจะต้องแก้ไขผมตอนนี้ " เขาผลักตัวเองออกจากโซฟาและเดินเข้าห้องนอนของเขาในฐานะพี่ชายของเขาปิดโทรทัศน์และตามเขาไป รุ่นเก่าที่ยืนอยู่ข้างๆเขาและตรวจสอบลักษณะของตัวเองในกระจกยืด เสื้อผ้าของเขา และการแก้ไขปัญหาสุนัขจรจัด ขนน้อย พอเขาเสร็จ เขาหายตัวไปที่น้อง และกล่าวว่า " ผมพร้อมเมื่อคุณพร้อม ไม่ต้องพูดอะไรมาก คุณจะดูหล่อไม่ว่า . "

" โอ๊ย คุณมักจะพูดแบบนั้น " ตอบน้องสาวที่พยายามจะความร้อนออกจากใบหน้าของเขา " มันก็จริง " เขา cooed และเขาเล่นหยิกแก้มของเขา

" นี่ ! "

ดองวุคออกมาเป็นเสียงหัวเราะที่น้องเป็นปฏิกิริยาที่ไม่สามารถต่อสู้กับการล้างใบหน้าของเขา สิ่งที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่เขาหยิกแก้มของเขา น้องก็ยิ้ม และดองวุคลำแสงอีกครั้ง เสมอรักเห็นแก้มงามนั้นยื่นออกไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาถูกแต้มสีชมพู ในที่สุดซึงฮยอนก็พร้อมที่จะไป เขาหันไปมองหน้าพี่เขา " ฉันควรสวมสร้อยคอ " ดองวุคหันไปมองหน้าน้องสาวที่สนิทกับเขามากกว่าที่เขาคาดหวังและใช้เวลาในลักษณะของเขา เขาระมัดระวังวิ่งปกเสื้อของน้องระหว่างนิ้วมือของเขา แล้วส่ายหน้า " ผมไม่คิดว่าคุณต้องการมัน . " เขาวางสองมือบนไหล่ของเขาและมองเขาในจัตุรัสตา" คุณดูหล่อมาก คุณรู้มั้ย . . . " ซึงฮยอนรีดตาของเขา แต่ก็ยังยิ้ม

" เธอพูดอยู่เสมอว่า "

" เอ่อ ฉันหมายความว่า . . . " น้ำเสียงของเขาจริงจัง มันเป็นบิตน่าตกใจกับซึงฮยอน จริงๆนะ

" เอ่อ . . . . . . . ขอบคุณครับ มันมีความหมายมาก มาจากพี่ที่หล่อเอง "

" โอ๊ย คุณกำลังพูดว่า . . . "

" ผมไม่ คุณรู้ คุณหล่อ

"ดองวุคยิ้มอย่างสนุกสนาน และกล่าวว่า " คุณพูดถูก ฉัน . . . " ทั้งสองหัวเราะและเก่า หัวจุ่มที่เหลือในมือของเขาซึ่งยังอยู่บนไหล่ของน้องชาย เขาหัวเราะ เมื่อเสียงหัวเราะลดลงรุ่นเก่าที่ค่อยๆยกหัวและอีกสองรู้สึกกระตุกเล็กๆวิ่งผ่านพวกเขาเป็นแก้มมาใกล้มากจนเกือบจะทาสี นี้ทำให้ดองวุคหยุดเคลื่อนไหวออกจากแก้มด้านข้างและสร้างความรู้สึกของความใกล้ชิดในบรรยากาศ

ซึงฮยอน gulped และเก่า สังเกตเห็นซึ่งทำให้เขาก็ดึงหัวของเขากลับเล็กน้อยเท่านั้นที่จะพบตัวเองเผชิญหน้ากับน้อง ในบริเวณใกล้กับ . ซึงฮยอนหายใจติดในคอของเขา เช่นเดียวกับ ดองวุก และพวกเขาทั้งสองมองที่แต่ละอื่น ๆมีเพียงไม่กี่วินาที เพิ่มความเงียบก่อนที่ซึงฮยอนล้างคอของเขา , " เราจะเรียกรถของบริษัทแล้ว " พี่สาวพยักหน้าช้าๆ ยังคงไม่ยอมสบตาหรือย้ายไป ไม่ว่าซึงฮยอน .



/ N : สวัสดี ! หมายเหตุผู้เขียนแรกของฉัน . (
-
) ผมก็อยากจะขอบคุณทุกคนที่อ่านและสมัคร / แสดงความคิดเห็น ผมยังใหม่กับแฟนฟิคชั่นมันดีที่จะได้รับความคิดเห็น !ฉันจะพยายามปรับปรุงทางมากกว่าที่ฉันได้รับ ขอบคุณและฉันหวังว่าคุณจะสนุกกับการอ่านนี้ !