My own life was happy enough. I vis

My own life was happy enough. I visited my dear
Mary Morstan, and kept this visit a secret from Holmes
- something which made me feel unusually clever!
One day Holmes and I had just finished breakfast
together.
He was standing by the window, when suddenly he
gave a cry. 'What is it, Holmes?' I asked. 'What's the
matter?'
He turned towards me. His face was white and the
look in his eyes was terrible.
'May I have an hour of your time, Watson?' he asked
in a low voice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวิตของตัวเองมีความสุขพอ เยี่ยมยาหยี
Mary Morstan และเก็บความลับนี้เข้าจากโฮลมส์
-สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดปกติฉลาด!
โฮลมส์หนึ่งวันและฉันมีเพียงเสร็จอาหารเช้า
กัน
เขายืนที่หน้าต่าง เมื่อจู่ ๆ เขา
ให้การประกอบ ' คืออะไร โฮลมส์?' ถาม ' สิ่งมี
เรื่อง?'
เขาเปิดต่อฉัน ใบหน้าของเขามีสีขาวและ
ดูตาของเขามากขึ้น
'อาจมีชั่วโมงของเวลา Watson ' เขาถาม
ในเสียงต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวิตของฉันมีความสุขมากพอ ผมเข้าเยี่ยมชมที่รักของฉัน
แมรี่ Morstan และเก็บไว้เป็นความลับนี้ไปจากโฮล์มส์
- สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกฉลาดผิดปกติ
วันหนึ่งโฮล์มส์และฉันได้เสร็จสิ้นเพียงแค่อาหารเช้า
ด้วยกัน
เขาเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างเมื่อจู่ ๆ เขา
ก็ร้องไห้ 'โฮล์มส์มันเป็นอะไร? ผมถาม 'มีอะไร
เรื่อง?
เขาหันมาทางผม ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวและ
มองในสายตาของเขาเป็นที่น่ากลัว
ว่าฉันอาจจะมีชั่วโมงของเวลาของคุณวัตสัน? เขาถาม
ในเสียงต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตก็มีความสุขแล้ว ผมเข้าเยี่ยมชมที่รัก
ฉัน แมรี่ morstan และเก็บไปเป็นความลับจากโฮล์มส์
- บางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกฉลาดผิดปกติ !
วันเดียว และผมเพิ่งเสร็จจากอาหารเช้า

ด้วยกัน เขายืนอยู่ริมหน้าต่าง เมื่อจู่ๆ เขาก็ร้อง '
. มันคืออะไร โฮล์มส์ ' ? ผมถาม . . . อะไรคือ
เป็นเรื่อง ?
เขาหันมาทางฉัน ใบหน้าของเขาขาวและ
มองในสายตาของเขาน่ากลัว .
' ขอฉันมีชั่วโมงของเวลาของคุณ , วัตสัน ? เขาถาม
ในเสียงต่ำ