Adequately defining privacy raises

Adequately defining privacy raises problems (e.g., Bennett & Grant, 1999). Nevertheless, many definitions of privacy appear to share a common core of key elements: Privacy involves control over transactions (interactions, communications) that regulate access to self and that, as a consequence, reduce vulnerability and increase decisional and behavioral options (see Margulis, this issue). Surprisingly, definitions of secrecy seem to lack a common core of key elements (compare, for example, Bellman, 1981; Etzioni, 1999; Imber-Black, 1998; Karpel, 1980; Warren & Laslett, 1977). Overall, there is little agreement on definitions of secrecy, functions of secrecy, types of secrets, the legitimacy of secrecy (e.g., Do social standards support what is being kept secret? Is it legitimate to deny access to that which is secret?), and the emotional valence of secrets (e.g., can secrets be positive, such as concealing a surprise party from a spouse, as well as negative, such as concealing an infidelity from a spouse?), and there is little information about its relationship to privacy. The closest this review came to finding a common element is the concept of concealment: the intentional hiding of something from others to prevent them from learning of it. The review led also to the conclusion that the best clue to the nature of the privacy-secrecy relationship is Bok’s (1984) proposal that privacy and secrecy are overlapping domains. As she explains it, secrets can be a way to obtain privacy but “privacy need not hide; and secrecy hides more than what is private” (p. 11).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การกำหนดความเป็นส่วนตัวเพียงพอยกปัญหา (เช่น เบนเนตและเงินช่วยเหลือ 1999) อย่างไรก็ตาม คำนิยามในความเป็นส่วนตัวจะ ใช้หลักทั่วไปขององค์ประกอบที่สำคัญ: ความเป็นส่วนตัวเกี่ยวข้องกับการควบคุมผ่านธุรกรรม (การโต้ตอบ การสื่อสาร) ที่ควบคุมการเข้าถึงตนเอง และที่ ได้ผล ลดความเสี่ยง และเพิ่มตัวเลือก decisional และพฤติกรรม (Margulis ปัญหานี้ดู) น่าแปลกใจ นิยามของความลับดูเหมือน ขาดหลักทั่วไปขององค์ประกอบที่สำคัญ (เปรียบเทียบ เช่น บริการ 1981 Etzioni, 1999 Imber-สีดำ 1998 Karpel, 1980 วอร์เรน & Laslett, 1977) โดยรวม มีข้อตกลงเล็กน้อยในคำนิยามของความลับ ฟังก์ชันของความลับ ของลับ ชอบธรรมของความลับ (เช่น ทำสังคมสนับสนุนมาตรฐานอะไรคืออายุการเก็บรักษาความลับหรือไม่ จึงถูกปฏิเสธการเข้าถึงที่ซึ่งเป็นความลับ), และเวเลนซ์อารมณ์ของความลับ (เช่น ความลับสามารถบวก เช่น concealing ประหลาดใจจากคู่สมรสฝ่าย เป็น ลบ เช่น concealing ความไม่ซื่อสัตย์การจากคู่สมรสหรือไม่), และมีข้อมูลน้อยเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวได้ ใกล้เคียงที่สุดกลับมาหาองค์ประกอบทั่วไปคือ แนวคิดของการปิดบังความ: ซ่อนของบางอย่างจากผู้อื่นเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเรียนรู้นั้นมิ การทบทวนนำยังสรุปว่าปมของความสัมพันธ์ส่วนตัวความลับสุดของบก (1984) เสนอว่า ความเป็นส่วนตัวและความลับที่ซ้อนโดเมน ขณะที่เธออธิบาย ความลับสามารถวิธีการความเป็นส่วนตัว แต่ "ความเป็นส่วนตัวต้องไม่ ซ่อน และซ่อนความลับมากกว่าคืออะไรที่ส่วนตัว" (พี 11)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกำหนดความเป็นส่วนตัวอย่างเพียงพอทำให้เกิดปัญหา (เช่นเบนเน็ตต์และแกรนท์, 1999) อย่างไรก็ตามหลายคำจำกัดความของความเป็นส่วนตัวปรากฏที่จะแบ่งปันหลักร่วมกันขององค์ประกอบที่สำคัญ: ความเป็นส่วนตัวที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมการทำธุรกรรม (ปฏิสัมพันธ์การสื่อสาร) ที่ควบคุมการเข้าถึงตัวเองและว่าเป็นผลให้ลดความเสี่ยงและเพิ่มตัวเลือกตัดสินใจและพฤติกรรม (ดู Margulis, ปัญหานี้) น่าแปลกที่คำจำกัดความของความลับดูเหมือนจะขาดหลักร่วมกันขององค์ประกอบที่สำคัญ (เทียบตัวอย่างเช่นยาม 1981; Etzioni 1999; Imber ดำ, 1998; Karpel 1980; & Laslett วอร์เรน, 1977) โดยรวมแล้วมีข้อตกลงเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับคำจำกัดความของความลับ, ฟังก์ชั่นของความลับชนิดของความลับถูกต้องตามกฎหมายของความลับ (เช่นทำมาตรฐานทางสังคมให้การสนับสนุนสิ่งที่จะถูกเก็บเป็นความลับหรือไม่ถูกต้องตามกฎหมายที่จะปฏิเสธการเข้าถึงสิ่งที่เป็นความลับ?) และความจุอารมณ์ของความลับ (เช่นความลับสามารถบวกเช่นการปกปิดของบุคคลที่น่าประหลาดใจจากคู่สมรสเ​​ช่นเดียวกับในเชิงลบเช่นการปกปิดความไม่ซื่อสัตย์จากคู่สมรส?) และมีข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับความสัมพันธ์กับความเป็นส่วนตัว . ที่ใกล้เคียงที่สุดรีวิวนี้มาถึงการหาองค์ประกอบทั่วไปเป็นแนวคิดของการปกปิด: ซ่อนเจตนาของบางสิ่งบางอย่างจากคนอื่น ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาจากการเรียนรู้จากมัน ความคิดเห็นที่นำไปสู่​​ข้อสรุปที่ว่าเบาะแสที่ดีที่สุดในธรรมชาติของความสัมพันธ์ความเป็นส่วนตัวความลับที่เป็นบก (1984) เรื่องที่เป็นส่วนตัวและความลับโดเมนที่ทับซ้อนกัน ขณะที่เธออธิบายความลับได้วิธีที่จะได้รับความเป็นส่วนตัว แต่ "ความเป็นส่วนตัวไม่จำเป็นต้องซ่อน; และความลับซ่อนอยู่มากกว่าสิ่งที่มีความเป็นส่วนตัว "(พี. 11)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พอกำหนดความเป็นส่วนตัวเพิ่มปัญหา เช่น เบนเน็ตต์&แกรนท์ , 1999 ) อย่างไรก็ตาม ความหมายมากของความเป็นส่วนตัวปรากฏร่วมเป็นหลักทั่วไปขององค์ประกอบหลัก : ความเป็นส่วนตัวที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมการทำธุรกรรม ( การสื่อสารปฏิสัมพันธ์ ) ที่ควบคุมการเข้าถึงด้วยตนเอง และนั่นเป็นผลให้ลดความเสี่ยงและเพิ่มการตัดสินใจและพฤติกรรมตัวเลือก ( ดูมาร์เกอลิสปัญหานี้ )จู่ ๆ ความหมายของความลับดูเหมือนจะขาดหลักทั่วไปขององค์ประกอบหลัก ( เปรียบเทียบ , ตัวอย่างเช่น , ยาม , 1981 ; ล่วงมาแล้ว , 1999 ; imber สีดำ , 1998 ; karpel , 1980 ; วอร์เรน& laslett , 1977 ) โดยมีข้อตกลงเล็กน้อยในความหมายของความลับ , การทำงานของความลับและความลับ ความถูกต้องของความลับ ( เช่น ทำมาตรฐานการสนับสนุนทางสังคม สิ่งที่จะถูกเก็บไว้เป็นความลับนะมันถูกต้องตามกฎหมายที่จะปฏิเสธการเข้าถึงซึ่งเป็นความลับ ? และอารมณ์ที่ 2 แห่งความลับ ( เช่นสามารถความลับเป็นบวก เช่น ซ่อนเซอร์ไพรส์ปาร์ตี้จากคู่สมรส รวมทั้งลบเช่นปกปิดมีการนอกใจจากคู่สมรส ? ) และมีข้อมูลเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ส่วนตัวใกล้แล้วรีวิวนี้มาเพื่อหาองค์ประกอบทั่วไปคือ แนวคิดของการปกปิด : ซ่อนเจตนาของบางสิ่งบางอย่างจากคนอื่น ๆเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาจากการเรียนรู้นั้น ความคิดเห็นที่ LED ยังให้ข้อสรุปว่าเบาะแสที่ดีที่สุดธรรมชาติของความสัมพันธ์ คือ บอกความลับส่วนตัว ( 1984 ) ข้อเสนอที่ความเป็นส่วนตัวและความลับเป็นโดเมนที่ทับซ้อนกัน เธออธิบายว่ามันความลับที่สามารถเป็นวิธีที่จะได้รับความเป็นส่วนตัว แต่ความเป็นส่วนตัว " ต้องไม่ซ่อนและความลับซ่อนมากกว่าสิ่งที่เป็นส่วนบุคคล " ( หน้า 11 )