The chemical composition of the cor

The chemical composition of the corn forages was normal for silage hybrids produced in Florida (Table 1; Huisden et al., 2009; Kang et al., 2009). The control silage had the greatest DM concentration, but other chemical components did not differ among the forages. Corn forage treated with B2 had a lower DM concentration than B500 and CON silages, whereas CP concentration was greater in CON and B2 silages than in the others (Table 2). As expected, the WSC concentrations of all silages were reduced during the fermentation. The B500 silage had the greatest (P < 0.05) residual WSC concentration (1.49 vs. 1.18% DM), suggesting that plant sugars were less extensively fermented by the bacteria in this inoculant compared with those in others. In contrast, Filya (2003) reported that CON and L. plantarum-inoculated corn silages had greater (P < 0.05) residual WSC than silages inoculated with L. buchneri alone or L. buchneri and L. plantarum together. High residual WSC concentrations in silages are desirable because they reflect a more efficient fermentation in the silo and indicate greater availability of energy-yielding substrates for ruminal microbes, but such concentrations also can induce spoilage yeast growth. All pH values were within the range of 3.8 to 4.1 (Table 3), which reflects adequate fermentation for restricting the growth of undesirable microorganisms like Clostridia. Dry matter loss was lower in BUC silages compared with CON and B2 silages (5.0 vs. 14.3%). Control and B2 silages had greater pH and lower lactic acid concentration than BUC and B500 silages. The combination of the greater total acid and lactate concentrations and lower pH of BUC silages explain the lower DM loss from this silage. Despite having pH and lactate concentration similar to BUC, the B500 treatment did not reduce DM loss because it had similar total acid concentration to the control. Propionic acid

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

องค์ประกอบทางเคมีของข้าวโพดจำนงไม่ปกติสำหรับลูกผสมหมักผลิตในฟลอริดา (ตารางที่ 1 Huisden et al. 2009 Kang et al. 2009) โพดควบคุมมีความเข้มข้นของ DM ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่ส่วนประกอบทางเคมีอื่น ๆ ไม่ได้แตกต่างกันระหว่างความจำนง พืชอาหารสัตว์ข้าวโพดด้วย B2 มีความเข้มข้นต่ำกว่า DM กว่าหมัก B500 และ CON ในขณะที่ความเข้มข้นของ CP ได้มากขึ้นในคอนและ B2 หมักกว่าอื่น ๆ (ตารางที่ 2) ตามที่คาดไว้ ความเข้มข้นนี้ทุกชนิดลดลงระหว่างการหมัก โพด B500 มีผู้ยิ่งใหญ่ (P < 0.05) ความเข้มข้นนี้เหลือ (1.49 เจอ 1.18% DM), บอกว่า โรงงานน้ำตาลได้น้อยอย่างกว้างขวางหมัก โดยแบคทีเรียใน inoculant นี้เทียบกับคนอื่น ตรงกันข้าม Filya (2003) รายงานว่า CON และ L. inoculated บาซิลลัสข้าวโพดหมักมีมากขึ้น (P < 0.05) รายการนี้เหลือกว่าหมัก inoculated L. buchneri เพียงอย่างเดียว หรือ L. buchneri และบาซิลลัส L. กัน ความเข้มข้นนี้ตกค้างสูงในหญ้าหมักต้องการ เพราะพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงการหมักมีประสิทธิภาพมากขึ้นในไซโล และบ่งชี้ความพร้อมของพื้นผิวใช่พลังงานสำหรับจุลินทรีย์ ruminal แต่ความเข้มข้นดังกล่าวยังสามารถก่อให้เกิดการเน่าเสียเจริญเติบโตของยีสต์ ค่า pH ที่ทั้งหมดได้ภายในช่วง 3.8 การ 4.1 (ตาราง 3), ซึ่งสะท้อนถึงการหมักที่เพียงพอสำหรับการจำกัดการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงปรารถนาเช่น Clostridia แห้งขาดทุนคือต่ำกว่าในหญ้าหมัก BUC เมื่อเทียบกับหญ้าหมัก CON และ B2 (5.0 เจอ 14.3%) ควบคุมและ B2 หมักมีค่า pH มากขึ้นและความเข้มข้นกรดแลคติกต่ำกว่าหมัก BUC และ B500 การรวมกันของความสูงรวมกรดและน้ำนมเข้มข้นและ pH ต่ำของ BUC หมักอธิบาย DM สูญเสียต่ำจากนี้โพด แม้จะมีค่า pH และแลคเตทความเข้มข้นคล้ายกับ BUC รักษา B500 ไม่ลด DM สูญเสียเนื่องจากมันมีความเข้มข้นกรดรวมคล้ายกับตัวควบคุม กรดโพรพิโอนิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบทางเคมีของพืชอาหารสัตว์ข้าวโพดเป็นปกติสำหรับเจียวหมักที่ผลิตในฟลอริด้า (ตารางที่ 1; Huisden et al, 2009;.. คัง et al, 2009) หมักการควบคุมมีความเข้มข้น DM ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่องค์ประกอบทางเคมีอื่น ๆ ที่ไม่แตกต่างกันในหมู่จำนง อาหารสัตว์ข้าวโพดรับการรักษาด้วย B2 มีความเข้มข้น DM ต่ำกว่า 500 บาทและ CON หมักในขณะที่ความเข้มข้นของซีพีเป็นมากขึ้นใน CON และหมัก B2 กว่าในคนอื่น ๆ (ตารางที่ 2) เป็นที่คาดหวังความเข้มข้นของ WSC หมักทั้งหมดลดลงในระหว่างการหมัก หมัก B500 มีความเข้มข้นมากที่สุด (p <0.05) WSC เหลือ (1.49 เทียบกับ 1.18% DM) ชี้ให้เห็นว่าน้ำตาลโรงงานถูกหมักน้อยอย่างกว้างขวางโดยแบคทีเรียใน inoculant นี้เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในที่คนอื่น ๆ ในทางตรงกันข้าม Filya (2003) รายงานว่า CON และ L. plantarum เพาะเชื้อหมักข้าวโพดได้มากขึ้น (P <0.05) WSC เหลือกว่าหมักเชื้อด้วยลิตร buchneri คนเดียวหรือลิตร buchneri และ L. plantarum ร่วมกัน ความเข้มข้นสูง WSC ตกค้างในหมักเป็นที่พึงประสงค์เพราะพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงการหมักมีประสิทธิภาพมากขึ้นในไซโลและระบุความพร้อมมากขึ้นของพื้นผิวพลังงานที่ให้ผลตอบแทนสำหรับจุลินทรีย์ในกระเพาะรูเมน แต่ความเข้มข้นดังกล่าวยังสามารถกระตุ้นการเจริญเติบโตของยีสต์เน่าเสีย ค่าพีเอชทุกคนอยู่ในช่วงของ 3.8 ไป 4.1 (ตารางที่ 3) ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการหมักที่เพียงพอสำหรับการ จำกัด การเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์เช่น Clostridia การสูญเสียน้ำหนักแห้งต่ำในการหมัก BUC เมื่อเทียบกับ CON และหมัก B2 (5.0 เทียบกับ 14.3%) ควบคุมและ B2 หมักมีค่า pH มากขึ้นและลดความเข้มข้นของกรดแลคติกกว่า BUC และหมัก B500 การรวมกันของกรดรวมมากขึ้นและความเข้มข้นของน้ำนมและค่า pH ต่ำกว่าของหมัก BUC อธิบายการสูญเสีย DM ลดลงจากการหมักนี้ แม้จะมีความเป็นกรดด่างและความเข้มข้นของน้ำนมคล้ายกับ BUC รักษา 500 บาทไม่ได้ลดการสูญเสีย DM เพราะมันมีความเข้มข้นของกรดทั้งหมดคล้ายกับการควบคุม กรดโพรพิโอนิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

องค์ประกอบทางเคมีของข้าวโพดอาหารสัตว์แบบปกติสำหรับหมักลูกผสมที่ผลิตในฟลอริด้า ( ตารางที่ 1 huisden et al . , 2009 ; คัง et al . , 2009 ) ที่หมักควบคุมมีความเข้มข้นและองค์ประกอบทางเคมีอื่น ๆ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่ไม่แตกต่างกันระหว่างค้นหา . พืชอาหารสัตว์ข้าวโพดที่ได้รับการรักษาด้วย B2 มีความเข้มข้นกว่าและลดเบาหวาน b500 con silages ในขณะที่ CP ความเข้มข้นมากขึ้นใน con และ B2 silages มากกว่าคนอื่น ๆ ( ตารางที่ 2 ) ตามคาด , WSC ความเข้มข้นของทั้งหมด silages ลดลงในระหว่างการหมัก การ b500 หมักมีมากที่สุด ( p < 0.05 ) คุณภาพความเข้มข้น ( 1.49 และที่เหลือร้อยละ 1.18 DM ) แนะนำว่า พืชหมักน้ำตาลน้อยอย่างกว้างขวางโดยแบคทีเรีย Inoculant นี้เปรียบเทียบกับผู้อื่น ในทางตรงกันข้าม filya ( 2003 ) รายงานว่า เชื้อ L . plantarum con และ silages ข้าวโพดมีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) คุณภาพที่ตกค้างกว่า silages ใส่ L buchneri คนเดียวหรือ . buchneri และ L . plantarum ด้วยกัน ตกค้างสูงคุณภาพความเข้มข้นใน silages พึงปรารถนาเพราะพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงกระบวนการหมักมีประสิทธิภาพมากขึ้นในไซโล และบ่งชี้ว่างมากขึ้นของพลังงานและผลผลิต จำนวนจุลินทรีย์ที่ความเข้มข้นดังกล่าว แต่ยังสามารถกระตุ้นการเจริญเติบโตของยีสต์การเน่าเสีย ค่า pH อยู่ในช่วง 3.8 4.1 ( ตารางที่ 3 ) ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงกระบวนการหมักมีการกีดกันการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์เช่น Clostridia . การสูญเสียวัตถุแห้งต่ำกว่าบุค silages เทียบกับคอนและ B2 silages ( 5.0 เทียบกับ 14.3% ) การควบคุมและ B2 silages มี pH มากขึ้นและลดกรดแลกติกความเข้มข้นกว่าและบุค b500 silages . การรวมกันของกรดแลคมากขึ้นรวมและความเข้มข้น และลดความเป็นกรดของบุค silages อธิบายลดการสูญเสียจาก DM หมักนี้ แม้จะมี pH และความเข้มข้นของกรดแลคติกที่คล้ายกับบุค , การรักษา b500 ไม่ได้ลดการสูญเสียเพราะมันมีกันทั้งหมดและความเข้มข้นของกรดในการควบคุม กรดโพรพิออนิก