One of the first experimental studi

One of the first experimental studies to demonstrate that happiness increases charitable behavior was conducted by Isen and Levin (1972), who showed that after experiencing positive events (such as receiving cookies, or finding a dime left in a payphone), participants were more likely to help others: Thus, people who felt good were more likely to provide help. Replicating this effect in a different context, Aderman (1972) induced either an elated or depressed state by having participants read statements designed to induce these moods. Participants in a positive mood were more likely to help with a favor to the researcher during the experiment, and even promised to help by participating in a second experiment. Other positive mood states have also been shown to increase altruism; feelings of competence, for example, have been shown to increase helping and volunteering behavior (Harris & Huang 1973; Kazdin & Bryan 1971), as has succeeding on tasks (Isen, 1970).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาทดลองครั้งแรกเพื่อแสดงให้เห็นว่า ความสุขที่เพิ่มลักษณะการทำงานการกุศลอย่างใดอย่างหนึ่งได้ดำเนินการ โดย Isen และเลวิน (1972), ที่แสดงให้เห็นว่า หลังจากประสบเหตุการณ์ในเชิงบวก (เช่นรับคุกกี้ หรือการหาค่าเล็กน้อยที่เหลือในเครื่องโทรศัพท์สาธารณะ), ผู้เข้าร่วมน่าจะช่วยเหลือผู้อื่น: ดังนั้น มีแนวโน้มให้ความช่วยเหลือผู้คนที่รู้สึกดีด้วย Aderman (1972) จำลองแบบในบริบทแตกต่างกัน เกิด เป็นสถานะที่ร่าเริง หรือหดหู่ โดยมีผู้เข้าร่วมในการอ่านงบออกแบบมาเพื่อก่อให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกเหล่านี้ ผู้เข้าร่วมในอารมณ์บวกมีแนวโน้มช่วยโปรดปรานกับนักวิจัยในระหว่างการทดลอง และแม้แต่สัญญาว่า จะช่วย ด้วยการเข้าร่วมการทดลองที่สอง นอกจากนี้ยังได้แสดงสถานะอารมณ์บวกอื่น ๆ ให้เพิ่มเว็บอิสลามเฮ้าส์ ความรู้สึกของความสามารถ เช่น ได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มช่วย และอาสาสมัคร (Harris และหวง 1973 ลักษณะการทำงาน Kazdin & ไบรอัน 1971), มีประสบความสำเร็จในงาน (Isen, 1970)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในการศึกษาทดลองครั้งแรกที่แสดงให้เห็นถึงความสุขที่เพิ่มพฤติกรรมการกุศลได้ดำเนินการโดย Isen และเลวิน (1972) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าหลังจากที่ประสบเหตุการณ์ในเชิงบวก (เช่นรับคุกกี้หรือหาค่าเล็กน้อยที่เหลืออยู่ในโทรศัพท์สาธารณะ) ผู้เข้าร่วมมีโอกาสมากขึ้น เพื่อช่วยให้ผู้อื่น: ดังนั้นคนที่รู้สึกดีมีแนวโน้มที่จะให้ความช่วยเหลือ จำลองผลกระทบนี้ในบริบทที่แตกต่างกัน Aderman (1972) เหนี่ยวนำให้เกิดทั้งรัฐร่าเริงหรือหดหู่โดยมีผู้เข้าร่วมการอ่านงบออกแบบมาเพื่อทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกเหล่านี้ ผู้เข้าร่วมในอารมณ์เชิงบวกมีแนวโน้มที่จะช่วยให้มีความโปรดปรานในการวิจัยระหว่างการทดสอบและยังสัญญาว่าจะช่วยโดยการมีส่วนร่วมในการทดลองที่สอง อื่น ๆ อารมณ์เชิงบวกยังได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มความบริสุทธิ์ใจ; ความรู้สึกของความสามารถเช่นได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มการให้ความช่วยเหลือและพฤติกรรมการเป็นอาสาสมัคร (แฮร์ริสและหวาง 1973; Kazdin และไบรอัน 1971) ในขณะที่มีการประสบความสำเร็จในงาน (Isen, 1970)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งของการศึกษาทดลองแรกเพื่อแสดงให้เห็นว่า ความสุขเพิ่มพฤติกรรมการกุศลมีวัตถุประสงค์และ isen เลวิน ( 1972 ) ที่พบว่า หลังจากประสบเหตุการณ์บวก ( เช่น การรับคุกกี้ หรือหาเหรียญในตู้โทรศัพท์ ) ผู้เข้าร่วมมีโอกาสที่จะช่วยคนอื่น ๆ ดังนั้นผู้ที่รู้สึกว่าดี มีแนวโน้มที่จะให้ช่วย คำตอบลักษณะนี้ในบริบทที่แตกต่างกัน aderman ( 1972 ) ชักนำให้ร่าเริงหรือซึมเศร้า รัฐ โดยมีผู้เข้าร่วมอ่านข้อความที่ออกแบบมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกเหล่านี้ ผู้เข้าร่วมในอารมณ์ที่ดีมีแนวโน้มที่จะช่วยให้กับนักวิจัยในการทดลอง และยังสัญญาว่าจะช่วย โดยเข้าร่วมในการทดลองที่สอง รัฐอารมณ์บวกอื่น ๆนอกจากนี้ยังมีการแสดงเพื่อเพิ่มความไม่เห็นแก่ตัว ; ความรู้สึกของความสามารถ , ตัวอย่างเช่นได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มและช่วยอาสาพฤติกรรม ( แฮร์ริส & หวง 1973 ; kazdin & ไบรอัน 1971 ) ที่ได้ประสบความสำเร็จในงาน ( isen , 1970 )