Inclusion of pathological gambling

Inclusion of pathological gambling (renamed as gambling disorder) in the substance-related and addictive disorders chapter of the fifth edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) has brought to the fore considerations of which disorders or behaviors are best conceptualized as addictive disorders. This debate is important because the nosological status of a disorder is an important determinant of its lines of research (Blanco et al., 2009 and Moreyra et al., 2002), treatment models (Greene et al., 2011 and Petry et al., 2006) and approaches to policy and funding for treatment and research (Petry and Blanco, 2013).

Among the potential candidates that were considered to join the substance related and addictive disorders category in DSM-5, few garnered more attention than pathological gambling (PG) and obesity, possibly due to their devastating impact and recent increases in prevalence (Swinburn et al., 2011 and Ziauddeen et al., 2012). Clinical experience and research evidence have suggested that PG shares many features with substance use disorders. These include high levels of comorbidity in clinical (Black and Moyer, 1998 and Ibanez et al., 2001) and epidemiological samples (Kessler et al., 2008 and Petry et al., 2005), shared genetic variance (Blanco et al., 2012 and Slutske et al., 2000), high levels of impulsivity (Blanco et al., 1996, Blanco et al., 2009 and Petry, 2001), performance in biobehavioral studies (Leeman and Potenza, 2012) and brain imaging studies (Leeman and Potenza, 2012 and van Holst et al., 2010). Furthermore, both pharmacological (Grant et al., 2006 and Kim et al., 2001) and psychotherapy treatments for PG have been often based on its conceptualization as an addictive disorder (Hodgins et al., 2001 and Petry et al., 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รวมพนันทางพยาธิวิทยา (เปลี่ยนชื่อเป็นพนันโรค) ในโรคที่เกี่ยวข้อง กับสาร และเสพติด บทของรุ่นที่ห้าของการวินิจฉัยและสถิติด้วยตนเองของจิตผิดปกติ (DSM-5) ได้นำไปพิจารณา fore ที่ซึ่งความผิดปกติหรือพฤติกรรมมีส่วน conceptualized เป็นโรคเสพติด อภิปรายนี้เป็นสิ่งสำคัญ เพราะสถานะ nosological ของความผิดปกติคือ ดีเทอร์มิแนนต์การสำคัญบรรทัดของงานวิจัย (al. et เต้บลังโก้ 2009 และ Moreyra และ al., 2002) รุ่น (Greene et al., 2011 และ Petry และ al., 2006) และแจ้งนโยบายและเงินทุนสำหรับการรักษา และวิจัย (Petry และเต้บลังโก้ 2013)ระหว่างผู้ที่มีศักยภาพที่ได้รับการพิจารณา เข้าร่วมประเภทโรคที่เกี่ยวข้อง และการเสพติดสาร DSM-5 น้อยรวบรวมความสนใจเพิ่มมากขึ้นกว่าเล่นพนันทางพยาธิวิทยา (PG) และโรคอ้วน อาจเป็น เพราะผลกระทบที่ทำลายล้างและเพิ่มขึ้นล่าสุดในชุก (Swinburn et al., 2011 และ Ziauddeen et al., 2012) ของพวกเขา หลักฐานประสบการณ์และงานวิจัยทางคลินิกได้แนะนำว่า PG หลายคุณลักษณะที่ใช้ร่วมกับโรคใช้สาร รวมถึงระดับสูงของ comorbidity ในคลินิก (ดำ Moyer, 1998 และไอบาเนซและ al., 2001) และตัวอย่างความ (Kessler et al., 2008 และ Petry et al., 2005), ความแปรปรวนทางพันธุกรรม (al. et เต้บลังโก้ 2012 และ Slutske และ al., 2000), impulsivity ระดับสูง (al. et เต้บลังโก้ 1996, al. et เต้บลังโก้ 2009 และ Petry, 2001), ประสิทธิภาพในการศึกษาของ biobehavioral (Leeman และ Potenza , 2012) และสมองภาพศึกษา (Leeman และ Potenza, 2012 และแวน Holst et al., 2010) นอกจากนี้ pharmacological (เงินช่วยเหลือและ al., 2006 ทั้งคิมและ al., 2001) และรักษาจิตแพทย์ PG ได้แล้วมักจะตาม conceptualization เป็นเป็นโรคเสพติด (Hodgins และ al., 2001 และ Petry และ al., 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รวมของการเล่นการพนันทางพยาธิวิทยา (เปลี่ยนชื่อเป็นความผิดปกติของการเล่นการพนัน) ในสารที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของการเสพติดบทของรุ่นที่ห้าของคู่มือการวินิจฉัยและสถิติของการเกิดความผิดปกติทางจิต (DSM-5) ได้นำการพิจารณาก่อนที่ความผิดปกติหรือพฤติกรรมจะดีที่สุด แนวความคิดกับความผิดปกติเสพติด การอภิปรายครั้งนี้มีความสำคัญเนื่องจากสถานะ nosological ของความผิดปกติเป็นปัจจัยที่สำคัญของสายของการวิจัยและพัฒนา (Blanco et al., 2009 และ Moreyra et al., 2002) รูปแบบการรักษา (กรีน et al., 2011 และ Petry et al, 2006) และวิธีการกำหนดนโยบายและการสนับสนุนเงินทุนสำหรับการรักษาและการวิจัย (Petry และ Blanco 2013). ในบรรดาผู้ที่มีศักยภาพที่ได้รับการพิจารณาให้เข้าร่วมสารที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของการเสพติดประเภทใน DSM-5, ไม่กี่รวบรวมความสนใจมากกว่าการเล่นการพนันทางพยาธิวิทยา ( PG) และโรคอ้วนอาจจะเป็นเพราะผลกระทบร้ายแรงของพวกเขาและการเพิ่มขึ้นที่ผ่านมาในความชุก (Swinburn et al., 2011 และ Ziauddeen et al., 2012) ประสบการณ์ทางคลินิกและหลักฐานการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่าหุ้น PG คุณสมบัติมากมายมีความผิดปกติใช้สารเสพติด เหล่านี้รวมถึงระดับสูงของโรคร่วมในทางคลินิก (สีดำและ Moyer, ปี 1998 และ Ibanez et al., 2001) และตัวอย่างทางระบาดวิทยา (เคสเลอร์ et al., 2008 และ Petry et al., 2005) ความแปรปรวนทางพันธุกรรมที่ใช้ร่วมกัน (Blanco et al., ปี 2012 และ Slutske et al., 2000) ระดับสูงของ impulsivity (Blanco et al., 1996 Blanco et al., 2009 และ Petry, 2001) ผลการดำเนินงานในการศึกษา Biobehavioral (Leeman และ Potenza 2012) และการศึกษาการถ่ายภาพสมอง ( Leeman และ Potenza 2012 และแวนโฮลส์ et al., 2010) นอกจากนี้ทั้งทางเภสัชวิทยา (ครั้ง et al., 2006 และคิม et al., 2001) และการรักษาจิตบำบัดสำหรับ PG ได้รับตามมักจะเกี่ยวกับแนวความคิดของการเป็นโรคเสพติด (Hodgins et al., 2001 และ Petry et al., 2006) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รวมของการพนัน ( เปลี่ยนชื่อเป็น การพนันโรค ) ในเนื้อหาที่เกี่ยวข้องและเสพติดความผิดปกติของบทของรุ่นที่ห้าของЃ ( dsm-5 ) ได้นำมาพิจารณาก่อน ซึ่งความผิดปกติหรือพฤติกรรมที่ดีที่สุดแนวคิดเป็นเสพติด disordersการอภิปรายนี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะสถานะ nosological ของความผิดปกติที่เป็นปัจจัยสําคัญของบทวิจัย ( Blanco et al . , 2009 และ moreyra et al . , 2002 ) , รูปแบบการรักษา ( กรีน et al . , 2011 และเพ็ตทรี et al . , 2006 ) และแนวนโยบาย และการระดมทุนเพื่อการวิจัย และการรักษา ( และเพ็ตทรี บลังโก้ , 2013 ) .

ในบรรดาผู้สมัครที่มีศักยภาพที่ได้รับการพิจารณาเข้าร่วมสารเสพติดประเภทที่เกี่ยวข้องและความผิดปกติใน dsm-5 น้อยได้รับความสนใจมากกว่าการพนัน ( PG ) และโรคอ้วน อาจเนื่องจากผลกระทบร้ายแรงของพวกเขาและการเพิ่มขึ้นล่าสุดในความชุก ( swinburn et al . , 2011 และ ziauddeen et al . , 2012 )ประสบการณ์ทางคลินิกและหลักฐานการวิจัย พบว่า มีหุ้นที่คุณสมบัติมากมายของ PG ใช้สาร เหล่านี้รวมถึงระดับสูงของกฤษณาในคลินิก ( สีดำและมอยเออร์ , 1998 และไอบาเนส et al . , 2001 ) และตัวอย่างทางระบาดวิทยา ( เคสเลอร์ et al . , 2008 และเพ็ตทรี et al . , 2005 ) , ความแปรปรวนร่วมกัน ( Blanco et al . , 2012 และ slutske et al . , 2000 )ระดับสูงของหุนหันพลันแล่น ( Blanco et al . , 1996 , blanco et al . , 2009 และเพ็ตทรี , 2001 ) , ประสิทธิภาพใน biobehavioral Studies ( ลิเมิน และโบโลญญา , 2012 ) และศึกษาการถ่ายภาพสมอง ( ลิเมิน และ โปเตนซา 2012 และ ฟาน โฮลส์ et al . , 2010 ) อีกทั้งทางเภสัชวิทยา ( แกรนท์ et al . , 2006 และ Kim et al . ,2544 ) และการรักษาจิตบำบัด PG ได้มักขึ้นอยู่กับของการเป็นโรคเสพติด ( จิ้น et al . , 2001 และเพ็ตทรี et al . , 2006 )