กีฬาเปตองเป็นอีกหนึ่งชนิดกีฬาที่เรา

กีฬาเปตองเป็นอีกหนึ่งชนิดกีฬาที่เรารู้จักกันดี และนิยมเล่นกันแพร่หลายทั่วทุกภาคของประเทศไทย เนื่องจากกีฬาเปตองได้แพร่หลายเข้าสู่ระบบการศึกษาของไทย จากการถูกเลือกให้เป็นกิจกรรมนันทนาการในสถานศึกษา ตลอดจนหน่วยงานต่าง ๆ ทั้งของรัฐและเอกชนได้พิจารณาเห็นว่ากิจกรรมเปตองเป็นกิจกรรมกีฬาและนันทนาการ ที่ส่งเสริมความสามัคคีและลดความเครียดจากภารกิจ หน้าที่การงานได้เป็นอย่างดี จึงทำให้กีฬาชนิดนี้ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้น เราจึงมีประวัติและกฏกติกาการเล่นกีฬาเปตองมาฝากกัน ว่าแต่จะมีอะไรบ้างนั้น ไปดูกันเลย

ประวัติกีฬาเปตองสากล

เปตองเป็นกีฬากลางแจ้งประเภทหนึ่งซึ่งมีมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ประวัติที่แน่นอนนั้นไม่มีการบันทึกไว้ แต่มีหลักฐานจากการเล่าสืบต่อ ๆ กันมาว่า กำเนิดขึ้นครั้งแรกในประเทศกรีซ เมื่อประมาณ 2,000 ปีก่อนคริสตกาล โดยเก็บก้อนหินที่เป็นทรงกลมจากภูเขาและใต้ทะเลมาเล่นกัน ต่อมากีฬาเปตองได้แพร่หลายเข้ามาในทวีปยุโรป เมื่ออาณาจักรโรมันครองอำนาจและเข้ายึดครองดินแดนของชนชาวกรีกได้สำเร็จ ชาวโรมันได้ใช้กีฬาประเภทนี้เป็นเครื่องทดสอบกำลังข้อมือและกำลังกายของผู้ชายในสมัยนั้น

เมื่ออาณาจักรโรมันเข้ายึดครองดิน แดนชาวโกลหรือประเทศฝรั่งเศสในปัจจุบัน ชาวโรมันก็ได้นำเอาการเล่นลูกบูลประเภทนี้เข้าไปเผยแพร่ทางตอนใต้ของประเทศ ฝรั่งเศส การเล่นลูกบูลจึงได้พัฒนาขึ้นโดยเปลี่ยนมาใช้ไม้เนื้อแข็งถากเป็นรูปทรงกลม แล้วใช้ตะปูตอกรอบ ๆ เพื่อเพิ่มน้ำหนักของลูกให้เหมาะกับมือ

ในยุคกลาง การเล่นลูกบูลนี้เป็นที่นิยมเล่นกันแพร่หลายในประเทศฝรั่งเศส ในสมัยพระเจ้านโปเลียนมหาราชขึ้นครองอำนาจ พระองค์ได้ทรงประกาศให้การเล่นลูกบูลนี้เป็นกีฬาประจำชาติของฝรั่งเศส และเปิดโอกาสให้ประชาชนทั่วไปได้เล่นกัน การเล่นลูกบูลนี้จึงได้มีการพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ตลอดมา จนมีการตั้งชื่อเกมกีฬาประเภทนี้ขึ้นมาเล่นอย่างมากมายต่าง ๆ กัน เช่น บูลเบร-รอตรอง, บูลลิโยเน่ส์, บูลเจอร์ เดอร์ลอง และบลู-โปรวังซาล เป็นต้น

ในที่สุดก็ฝรั่งเศสได้มีการก่อตั้ง "สหพันธ์ เปตองและโปรวังซาล" ขึ้นในปี พ.ศ. 2481 (ค.ศ. 1938) จากนั้นจำนวนสมาชิกก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ มีบุคคลทุกระดับชั้นทุกเพศ ทุกวัยเข้าเป็นสมาชิก ลูกบูลที่ใช้เล่นก็มีการคิดค้นทำเป็นลูกโลหะผสมเหล็กกล้า ข้างในกลวง การเล่นจึงมีความสนุกสนานเร้าใจยิ่งขึ้นกว่าเดิม หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 การเล่นกีฬาลูกบูล-โปรวังซาลที่ได้ดัดแปลงแก้ไขใหม่นี้ได้รับความนิยมเล่น มากขึ้น และได้แพร่หลายไปตามหัวเมืองต่าง ๆ อย่างรวดเร็วทั่วประเทศฝรั่งเศส ตลอดจนถึงดินแดน อาณานิคมของฝรั่งเศสอีกด้วย

การเล่นกีฬาลูกบูลนี้ได้แบ่งแยกการเล่นออกได้เป็น 3 ประเภทคือ

1. ลิโยเน่ล์

2. โปรวังชาล (วิ่ง 3 ก้าวแล้วโยน)

3. เปตอง (ที่นิยมเล่นในปัจจุบัน)



ประวัติกีฬาเปตองในประเทศไทย

กีฬาเปตองได้เริ่มเข้ามาในประเทศไทยเมื่อ พ.ศ 2518 โดยการริเริ่มของ นายจันทร์ โพยหาญ ซึ่งเป็นผู้บุกเบิก และนำกีฬาเปตองเข้ามาเผยแพร่ให้คนได้รู้จักอย่างเป็นทางการคนแรก แต่ขณะนั้นยังขาดอุปกรณ์การเล่นเปตอง (ลูกบูล) จึงได้ปรึกษาและชักชวนนายดนัย ตรีทัศนาถาวร และนายชัยรัตน์ คำนวณ ซึ่งเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงมากในขณะนั้น เป็นผู้ลงทุนสั่งลูกเปตองเข้ามาจำหน่ายและเผยแพร่ในประเทศไทย

แต่เปตองเป็นกีฬาที่ใหม่อยู่มากในเมืองไทย ยังมีคนรู้จักน้อย ทำให้ลูกเปตองยังจำหน่ายไม่ได้ แต่นายดนัย ซึ่งเป็นผู้ที่มองการไกล เห็นประโยชน์และความสำคัญของกีฬาเปตอง จึงได้ทำการจ่ายแจกให้แก่ส่วนราชการ ทหาร ตำรวจ รวมทั้งภาคเอกชนที่สนใจทั่วไป เพื่อเป็นการเชิญชวนให้หันมาเล่นกีฬาประเภทนี้ดูบ้าง

ต่อมานายจันทร์ ได้นำเรื่องนี้ไปปรึกษากันนายศรีภูมิ สุขเนตร ซึ่งเป็นอดีตนักเรียนเก่าฝรั่งเศส ซึ่งมีความรู้ ความสามารถในเรื่องของกีฬาเปตองเป็นอย่างดี และอีกท่านยังไม่ได้กล่าวนาม ได้ร่วมกันจัดตั้งสมาคมเปตองและโปรวังซาลแห่งประเทศไทยขึ้น เมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2519 โดยมีนายศรีภูมิ สุขเนตร เป็นนายกสมาคมคนแรก แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร เพราะยังขาดผู้สนับสนุน จนคิดว่าจะล้มเลิกความมุ่งหมายที่จะเผยแพร่ต่อไปอีก

แต่ต่อมาเมื่อสมเด็จพระศรีนครินทรบรมราชชนนี เสด็จพระราชดำเนินที่เขื่อนห้วยหลวง จังหวัดอุดรธานี เมื่อ พ.ศ. 2521 นายจันทร์ ได้นำอุปกรณ์กีฬาเปตองไปแนะนำวิธีการเล่นให้แก่ข้าราชบริพาร และพระองค์ทรงโปรดปรานมาก ทรงรับสั่งว่า "พระองค์เคยเล่นกีฬาประเภทนี้ตั้งแต่พระองค์พระชนมายุ 30 กว่า กีฬาเปตองมีประโยชน์มากได้ทั้งบริหารร่างกายเพื่อให้มีสุขภาพดี และสร้างสรรค์ความสามัคคีในหมู่คณะซึ่งมีประโยชน์มากมายสำหรับคนไทย ขอให้นายจันทร์ โพยหาญ จงทำหน้าที่ต่อไป พระองค์ช่วงส่งเสริม และเผยแพร่ให้อีกทางหนึ่ง"

ดังนั้นในวันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2527 สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับสมาคมเปตอง และโปรวังซาลแห่งประเทศไทย ไว้ในพระราชูปถัมภ์ เมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2530 ได้เปลี่ยนชื่อสมาคมเปตองและโปรวังซาลเป็น "สหพันธ์เปตองแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี" ต่อมาได้แก้ไขข้อบังคับสหพันธ์ฯ เพื่อให้เป็นไปตาม พ.ร.บ. การกีฬาแห่งประเทศไทย จึงเปลี่ยนชื่อเป็นสหพันธ์เปตองแห่งประเทศไทยเป็น "สมาคมเปตองแห่งประเทศไทย" เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2543 และได้รับการรับรองจากการกีฬาแห่งประเทศไทย สนับสนุนงบประมาณเป็นเงินอุดหนุนสมาคมฯ ประจำปีจากรัฐบาลตั้งแต่ปี พ.ศ. 2538 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน และได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกสหพันธ์เปตองนานาชาติ เป็นประเทศที่ 17 ของโลก


วิธีเล่นเปตอง

1. เปตองเป็นกีฬาที่เล่นได้กับสนามทุกสภาพ ยกเว้นพื้นคอนกรีตกับพื้นไม้ และพื้นดินที่มีหญ้าขึ้นสูง โดยมีคณะกรรมการจัดการแข่งขันหรือผู้ตัดสินเป็นผู้กำหนด ผู้เล่นทุกทีมต้องเล่นในสนามที่กำหนดให้สำหรับการแข่งขันชิงชนะเลิศระดับชาติและนานาชาติสนามต้องมีขนาดกว้าง 3.50 เมตร และยาว 13 เมตร เป็นอย่างน้อย แต่มีขนาดมาตรฐาน คือ 4 เมตร ยาว 15 เมตร เกมหนึ่งกำหนดให้ใช้ 13 คะแนน สำหรับการแข่งขันในรอบแรกและรอบต่อ ๆ ไป (จะใช้เพียง 11 คะแนนก็ได้) สำหรับชิงชนะเลิศในระดับนานาชาติหรือแห่งชาติให้ใช้ 15 คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กีฬาเปตองเป็นอีกหนึ่งชนิดกีฬาที่เรารู้จักกันดีและนิยมเล่นกันแพร่หลายทั่วทุกภาคของประเทศไทยเนื่องจากกีฬาเปตองได้แพร่หลายเข้าสู่ระบบการศึกษาของไทยจากการถูกเลือกให้เป็นกิจกรรมนันทนาการในสถานศึกษาตลอดจนหน่วยงานต่างๆ ทั้งของรัฐและเอกชนได้พิจารณาเห็นว่ากิจกรรมเปตองเป็นกิจกรรมกีฬาและนันทนาการที่ส่งเสริมความสามัคคีและลดความเครียดจากภารกิจหน้าที่การงานได้เป็นอย่างดีจึงทำให้กีฬาชนิดนี้ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นเราจึงมีประวัติและกฏกติกาการเล่นกีฬาเปตองมาฝากกันว่าแต่จะมีอะไรบ้างนั้นไปดูกันเลยประวัติกีฬาเปตองสากล เปตองเป็นกีฬากลางแจ้งประเภทหนึ่งซึ่งมีมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ประวัติที่แน่นอนนั้นไม่มีการบันทึกไว้แต่มีหลักฐานจากการเล่าสืบต่อๆ กันมาว่ากำเนิดขึ้นครั้งแรกในประเทศกรีซเมื่อประมาณ 2000 ปีก่อนคริสตกาลโดยเก็บก้อนหินที่เป็นทรงกลมจากภูเขาและใต้ทะเลมาเล่นกันต่อมากีฬาเปตองได้แพร่หลายเข้ามาในทวีปยุโรปเมื่ออาณาจักรโรมันครองอำนาจและเข้ายึดครองดินแดนของชนชาวกรีกได้สำเร็จชาวโรมันได้ใช้กีฬาประเภทนี้เป็นเครื่องทดสอบกำลังข้อมือและกำลังกายของผู้ชายในสมัยนั้น เมื่ออาณาจักรโรมันเข้ายึดครองดินแดนชาวโกลหรือประเทศฝรั่งเศสในปัจจุบันชาวโรมันก็ได้นำเอาการเล่นลูกบูลประเภทนี้เข้าไปเผยแพร่ทางตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศสการเล่นลูกบูลจึงได้พัฒนาขึ้นโดยเปลี่ยนมาใช้ไม้เนื้อแข็งถากเป็นรูปทรงกลมแล้วใช้ตะปูตอกรอบๆ เพื่อเพิ่มน้ำหนักของลูกให้เหมาะกับมือ ในยุคกลางการเล่นลูกบูลนี้เป็นที่นิยมเล่นกันแพร่หลายในประเทศฝรั่งเศสในสมัยพระเจ้านโปเลียนมหาราชขึ้นครองอำนาจพระองค์ได้ทรงประกาศให้การเล่นลูกบูลนี้เป็นกีฬาประจำชาติของฝรั่งเศสและเปิดโอกาสให้ประชาชนทั่วไปได้เล่นกันการเล่นลูกบูลนี้จึงได้มีการพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ตลอดมาจนมีการตั้งชื่อเกมกีฬาประเภทนี้ขึ้นมาเล่นอย่างมากมายต่างๆ กันเช่นบูลเบร-รอตรอง บูลลิโยเน่ส์ บูลเจอร์เดอร์ลองและบลูโปรวังซาลเป็นต้น ในที่สุดก็ฝรั่งเศสได้มีการก่อตั้ง "สหพันธ์เปตองและโปรวังซาล" ขึ้นในปีพ.ศ. จากนั้นจำนวนสมาชิกก็เพิ่มขึ้นเรื่อย 2481 (ค.ศ. 1938) ๆ มีบุคคลทุกระดับชั้นทุกเพศทุกวัยเข้าเป็นสมาชิกลูกบูลที่ใช้เล่นก็มีการคิดค้นทำเป็นลูกโลหะผสมเหล็กกล้าข้างในกลวงการเล่นจึงมีความสนุกสนานเร้าใจยิ่งขึ้นกว่าเดิมหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 การเล่นกีฬาลูกบูลโปรวังซาลที่ได้ดัดแปลงแก้ไขใหม่นี้ได้รับความนิยมเล่นมากขึ้นและได้แพร่หลายไปตามหัวเมืองต่างๆ อย่างรวดเร็วทั่วประเทศฝรั่งเศสตลอดจนถึงดินแดนอาณานิคมของฝรั่งเศสอีกด้วย ประเภทคือการเล่นกีฬาลูกบูลนี้ได้แบ่งแยกการเล่นออกได้เป็น 3 1. ลิโยเน่ล์ 2. โปรวังชาล (วิ่ง 3 ก้าวแล้วโยน) 3. เปตอง (ที่นิยมเล่นในปัจจุบัน)ประวัติกีฬาเปตองในประเทศไทย กีฬาเปตองได้เริ่มเข้ามาในประเทศไทยเมื่อพ.ศ 2518 โดยการริเริ่มของนายจันทร์โพยหาญซึ่งเป็นผู้บุกเบิกและนำกีฬาเปตองเข้ามาเผยแพร่ให้คนได้รู้จักอย่างเป็นทางการคนแรกแต่ขณะนั้นยังขาดอุปกรณ์การเล่นเปตอง (ลูกบูล) จึงได้ปรึกษาและชักชวนนายดนัยตรีทัศนาถาวรและนายชัยรัตน์คำนวณซึ่งเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงมากในขณะนั้นเป็นผู้ลงทุนสั่งลูกเปตองเข้ามาจำหน่ายและเผยแพร่ในประเทศไทย แต่เปตองเป็นกีฬาที่ใหม่อยู่มากในเมืองไทยยังมีคนรู้จักน้อยทำให้ลูกเปตองยังจำหน่ายไม่ได้แต่นายดนัยซึ่งเป็นผู้ที่มองการไกลเห็นประโยชน์และความสำคัญของกีฬาเปตองจึงได้ทำการจ่ายแจกให้แก่ส่วนราชการทหารตำรวจรวมทั้งภาคเอกชนที่สนใจทั่วไปเพื่อเป็นการเชิญชวนให้หันมาเล่นกีฬาประเภทนี้ดูบ้าง ต่อมานายจันทร์ได้นำเรื่องนี้ไปปรึกษากันนายศรีภูมิสุขเนตรซึ่งเป็นอดีตนักเรียนเก่าฝรั่งเศสซึ่งมีความรู้ความสามารถในเรื่องของกีฬาเปตองเป็นอย่างดีและอีกท่านยังไม่ได้กล่าวนามได้ร่วมกันจัดตั้งสมาคมเปตองและโปรวังซาลแห่งประเทศไทยขึ้นเมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายนพ.ศ. ๒๕๑๙ โดยมีนายศรีภูมิสุขเนตรเป็นนายกสมาคมคนแรกแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควรเพราะยังขาดผู้สนับสนุนจนคิดว่าจะล้มเลิกความมุ่งหมายที่จะเผยแพร่ต่อไปอีก แต่ต่อมาเมื่อสมเด็จพระศรีนครินทรบรมราชชนนีเสด็จพระราชดำเนินที่เขื่อนห้วยหลวงจังหวัดอุดรธานีเมื่อพ.ศ. 2521 นายจันทร์ได้นำอุปกรณ์กีฬาเปตองไปแนะนำวิธีการเล่นให้แก่ข้าราชบริพารและพระองค์ทรงโปรดปรานมากทรงรับสั่งว่า "พระองค์เคยเล่นกีฬาประเภทนี้ตั้งแต่พระองค์พระชนมายุ 30 กว่ากีฬาเปตองมีประโยชน์มากได้ทั้งบริหารร่างกายเพื่อให้มีสุขภาพดีและสร้างสรรค์ความสามัคคีในหมู่คณะซึ่งมีประโยชน์มากมายสำหรับคนไทยขอให้นายจันทร์โพยหาญจงทำหน้าที่ต่อไปพระองค์ช่วงส่งเสริมและเผยแพร่ให้อีกทางหนึ่ง" ดังนั้นในวันที่ 9 ตุลาคมพ.ศ. 2527 สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับสมาคมเปตองและโปรวังซาลแห่งประเทศไทยไว้ในพระราชูปถัมภ์เมื่อวันที่ 22 เมษายนพ.ศ. 2530 ได้เปลี่ยนชื่อสมาคมเปตองและโปรวังซาลเป็น "สหพันธ์เปตองแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี" ต่อมาได้แก้ไขข้อบังคับสหพันธ์ฯ เพื่อให้เป็นไปตามพ.ร.บ. การกีฬาแห่งประเทศไทยจึงเปลี่ยนชื่อเป็นสหพันธ์เปตองแห่งประเทศไทยเป็น "สมาคมเปตองแห่งประเทศไทย" เมื่อวันที่ 12 มิถุนายนพ.ศ. 2543 และได้รับการรับรองจากการกีฬาแห่งประเทศไทยสนับสนุนงบประมาณเป็นเงินอุดหนุนสมาคมฯ ประจำปีจากรัฐบาลตั้งแต่ปีพ.ศ. 2538 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบันและได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกสหพันธ์เปตองนานาชาติเป็นประเทศที่ 17 ของโลกวิธีเล่นเปตอง 1. เปตองเป็นกีฬาที่เล่นได้กับสนามทุกสภาพยกเว้นพื้นคอนกรีตกับพื้นไม้และพื้นดินที่มีหญ้าขึ้นสูงโดยมีคณะกรรมการจัดการแข่งขันหรือผู้ตัดสินเป็นผู้กำหนดผู้เล่นทุกทีมต้องเล่นในสนามที่กำหนดให้สำหรับการแข่งขันชิงชนะเลิศระดับชาติและนานาชาติสนามต้องมีขนาดกว้าง 3.50 เมตรและยาว 13 เมตรเป็นอย่างน้อยแต่มีขนาดมาตรฐานคือ 4 เมตรยาว 15 เมตรเกมหนึ่งกำหนดให้ใช้ 13 คะแนนสำหรับการแข่งขันในรอบแรกและรอบต่อๆ ไป (จะใช้เพียง 11 คะแนนก็ได้) สำหรับชิงชนะเลิศในระดับนานาชาติหรือแห่งชาติให้ใช้ 15 คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลอดจนหน่วยงานต่าง ๆ หน้าที่การงานได้เป็นอย่างดี ๆ ดังนั้น ว่า แต่จะมีอะไรบ้างนั้น แต่มีหลักฐานจากการเล่าสืบต่อ ๆ กันมาว่ากำเนิดขึ้นครั้งแรกในประเทศกรีซเมื่อประมาณ 2,000 ปีก่อนคริสตกาล ฝรั่งเศส แล้วใช้ตะปูตอกรอบ ๆ ๆ ตลอดมา ๆ กันเช่นบูลเบร - รอตรอง, บูลลิโยเน่ส์, บูลเจอร์เดอร์ลองและบลู - โปรวังซาล "สหพันธ์เปตองและโปรวังซาล" ขึ้นในปี พ.ศ. 2481 (ค.ศ. 1938) ๆ มีบุคคลทุกระดับชั้นทุกเพศทุกวัยเข้าเป็นสมาชิก ข้างในกลวง หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 มากขึ้นและได้แพร่หลายไปตามหัวเมืองต่าง ๆ อย่างรวดเร็วทั่วประเทศฝรั่งเศสตลอดจนถึงดินแดน 3 ประเภทคือ1 ลิโยเน่ล์2 โปรวังชาล (วิ่ง 3 ก้าวแล้วโยน) 3 เปตอง พ. ศ 2518 โดยการริเริ่มของนายจันทร์โพยหาญซึ่งเป็นผู้บุกเบิก (ลูกบูล) จึงได้ปรึกษาและชักชวนนายดนัยตรีทัศนาถาวรและนายชัยรัตน์คำนวณ ยังมีคนรู้จักน้อยทำให้ลูกเปตองยังจำหน่ายไม่ได้ แต่นายดนัยซึ่งเป็นผู้ที่มองการไกล ทหารตำรวจรวมทั้งภาคเอกชนที่สนใจทั่วไป สุขเนตรซึ่งเป็นอดีตนักเรียนเก่าฝรั่งเศสซึ่งมีความรู้ และอีกท่านยังไม่ได้กล่าวนาม เมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2519 โดยมีนายศรีภูมิสุขเนตรเป็นนายกสมาคมคนแรก แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควรเพราะยังขาดผู้สนับสนุน จังหวัดอุดรธานีเมื่อ พ.ศ. 2521 นายจันทร์ และพระองค์ทรงโปรดปรานมากทรงรับสั่งว่า 30 กว่า ขอให้นายจันทร์โพยหาญจงทำหน้าที่ต่อไปพระองค์ช่วงส่งเสริม 9 ตุลาคม พ.ศ. 2527 รับสมาคมเปตองและโปรวังซาลแห่งประเทศไทยไว้ในพระราชูปถัมภ์เมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2530 ต่อมาได้แก้ไขข้อบังคับสหพันธ์ฯ เพื่อให้เป็นไปตาม พ.ร.บ. การกีฬาแห่งประเทศไทย "สมาคมเปตองแห่งประเทศไทย" เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2543 ประจำปีจากรัฐบาลตั้งแต่ปี พ.ศ. 2538 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน เป็นประเทศที่ 17 ของโลกวิธีเล่นเปตอง1 ยกเว้นพื้นคอนกรีตกับพื้นไม้และพื้นดินที่มีหญ้าขึ้นสูง 3.50 เมตรและยาว 13 เมตรเป็นอย่างน้อย แต่มีขนาดมาตรฐานคือ 4 เมตรยาว 15 เมตรเกมหนึ่งกำหนดให้ใช้ 13 คะแนนสำหรับการแข่งขันในรอบแรกและรอบต่อ ๆ ไป (จะใช้เพียง 11 คะแนนก็ได้) 15 คน