「「「「Waaaaaaa!!」」」」「Nuo!?」When Kazuy

「「「「Waaaaaaa!!」」」」

「Nuo!?」

When Kazuya entered the castle in the centre of the fort city, in order to meet the duke; it was flooded with soldiers who heard about the Imperial Army retreating, who gave shouts of joy, along with the residents of the city.

「I heard about it!! The one who beat the Imperial Army was you!! Thank you very much!! Really, thank you very much!!」

「Oh? Well, thanks. Please let me through!!」

「Where did sir come from?」

「Brother, come find me later, I’ll treat you to some liquor!!」

「No, so let me through!!」

「Hmm, what’s this?」

「Wha–!? Wait, that shouldn’t be fingered!! It’s a grenade!!」

Since the news had been passed down about the Imperial Armies retreat. Kazuya was completely encircled by soldiers and the residents of the fort city, who had taken shelter within the castle walls. It was not possible to easily advance.

「Well, that was an experience. Are you okay, Chitose?」

「Yes, somehow」

Kazuya, who had broken through the encirclement somehow, finally arrived at the location the soldier told him about.

「Everyone except Chitose and me, wait here」

「「「Understood!」」」

「――Excuse me」

Kazuya makes the soldiers from the 1st squad wait outside, as he knocks on the door and then enters the room with Chitose.

Inside the room there were two women who looked exhausted, with dark circles around their eyes.

One of the girls seems wrapped in a strange feeling. Her body is supple and thin and her chest area has no bulge…..it’s small….

And the small girl….lady has blonde hair rolling down her back.

The other person was a real beauty, with a tall figure and a long ponytail that extended down her back.

As Kazuya was glancing at the two women, the duke opened her mouth.

「…..I don’t know who you are, but you saved us. Because of your efforts, the Imperial army was temporarily repelled, you have my thanks」

Kazuya had in fact met Karen once before. However, since he was wearing a helmet and sunglasses at the time, he must have looked just like every other soldier.

「Oh~~~~~? I just came to return a personal debt. My name is Nagato Kazuya, I am the leader of Parabellum」

When Kazuya removed his sunglasses and helmet whilst saying so, Karen’s eyes grew wide in shock.

「It’s you!?」

「….Karen? You know him?」

Karen’s subordinate; the witch Maria, asks in a surprised voice.

「Oh. Yeah, a little bit」

Mary was a little confused about the vague answer given my Karen, but she dismissed it nonetheless.

Kazuya met Karen after saving Iris’ party from the group of bugs. The first town they stopped at was the fort city. They stayed there for 2 days whilst they collected the necessary resources to continue their journey, they also carried the injured people to the church (In this world, the Church acts as a hospital as well)

He met Karen on the second day (It was not a good encounter…)

The details of the meeting will be saved for a later date, however in short. Kazuya was exploring the town whilst incognito and bumped into someone. The resulting collision lead to that person being pushed down and having her lips stolen. That person was Karen.

At this point you could probably call them acquaintances.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「「「Waaaaaaa !! 」」」」「Nuo 」เมื่อเซะป้อนปราสาทของเมืองป้อมปราการ เพื่อให้ดยุค น้ำท่วมกับทหารได้ยินเกี่ยวกับกองทัพอิมพีเรียลชนิดถอย ให้ตะโกนของความสุข พร้อมด้วยชาวเมือง ได้「I ได้ยินเกี่ยวกับมัน!! ผู้ที่ชนะทัพอิมพีเรียลถูกคุณ!! ขอบคุณมาก!! จริง ๆ ขอบคุณมาก!! 」「Oh ดี ขอบคุณ โปรดให้ฉันผ่าน!! 」「Where ไม่ได้ครับมาจาก? ร้านอาหาร「Brother มาหาฉันในภายหลัง ฉันจะรักษาให้คุณสุราบาง!! 」「No เพื่อให้ฉันผ่าน!! 」「Hmm นี่คืออะไร? ร้านอาหาร「Wha – รอเป็นจริง ที่ไม่ควรฟิงเกอร์!! มันเป็นระเบิด!! 」ตั้งแต่มีข่าว ถูกส่งลงเกี่ยวกับทรีกองทัพอิมพีเรียล เซะสมบูรณ์ได้ถูกล้อมรอบ ด้วยทหารและชาวเมืองป้อมปราการ ที่ได้รับการพักอาศัยภายในกำแพงปราสาท ไม่สามารถเลื่อนได้อย่างง่ายดาย「Well ที่มีประสบการณ์ คุณโอเค Chitose ? ร้านอาหาร「Yes, somehow」เซะ ที่มีหักผ่านที่กั้นกลางอย่างใด ก็มาถึงที่ตั้งทหารบอกเขาเกี่ยวกับ「Everyone ยกเว้นชิโตเสะและฉัน รอ here」「「「Understood ! 」」」「――Excuse me」เซะทำให้ทหารจากการรอคอยทีม 1 นอก เขา knocks ประตู และเข้าห้องชิโตเสะภายในห้อง มีผู้หญิงสองคนที่ดูหมด มีคล้ำรอบตาหนึ่งหญิงสาวดูเหมือนตัดความรู้สึกแปลก ร่างกายอ่อนนุ่ม และบาง และบริเวณหน้าอกของเธอมีกระพุ้ง...ไม่เล็ก...หญิงเล็ก...ผู้หญิงมีผมสีบลอนด์ที่กลิ้งลงเธอกลับคนอื่น ๆ มีความงามจริง มีตัวเลขสูงและผมหางม้ายาวที่ขยายลงเธอกลับเป็นเซะถูกสวยผู้หญิงสอง ดยุคเปิดปากของเธอ「….. ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร แต่บันทึกเรา เนื่องจากความพยายามของคุณ กองทัพบกจักรวรรดิมันไส้ชั่วคราว คุณมี thanks」 ของฉันเซะในความเป็นจริงได้พบกะเหรี่ยงครั้งก่อน อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่เขาใส่หมวกกันน็อกและแว่นตากันแดดในเวลา เขาต้องมีดูเหมือนทหารทุกคน 「Oh ~ ~ ~ ผมเพียงมาคืนหนี้ส่วนบุคคล ชื่อของฉันคือ Nagato เซะ หัวหน้าของ Parabellum」เมื่อเซะเอาแว่นกันแดดและหมวกของเขาในขณะที่พูดดังนั้น ตาของชาวกะเหรี่ยงขยายกว้างในช็อต「It ของคุณ 」「...กะเหรี่ยง คุณรู้ว่า? ร้านอาหารกะเหรี่ยงของย่อย แม่มดมาเรีย ถามเสียงประหลาดใจ「Oh ใช่ bit」 เล็กน้อยแมรี่สับสนเล็กน้อยเกี่ยวกับคำตอบคลุมเครือให้กะเหรี่ยงของฉัน แต่เธอยกเลิกก็เซะพบกะเหรี่ยงหลังจากบันทึกของ Iris' จากกลุ่มของแมลง เมืองแรกที่พวกเขาหยุดที่เป็นเมืองป้อมปราการ พวกเขาอยู่มี 2 วันในขณะที่พวกเขาทำการรวบรวมทรัพยากรจำเป็นการเดินทางต่อ พวกเขายังทำคนเจ็บเพื่อคริสตจักร (ในโลกนี้ การกระทำโบสถ์เป็นโรงพยาบาลเป็นอย่างดี)เขาได้พบชาวกะเหรี่ยงในวันสองก็ไม่พบดี...)รายละเอียดของการประชุมจะมีบันทึกสำหรับภายหลัง อย่างไรก็ตามในระยะสั้น เซะได้สำรวจเมืองในขณะที่ตน และชนเป็นคน ชนได้ทำให้บุคคลนั้นถูกผลักดันลงและมีริมฝีปากของเธอถูกขโมย คนที่เป็นกะเหรี่ยงที่จุดนี้ ไม่อาจหาให้คนรู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「「「「 waaaaaaa ! ! 」」」」「 nuo ! ? 」เมื่อคาซึยะเข้าปราสาทในใจกลางของป้อมเมือง เพื่อตอบสนอง ดุ๊ค ; มันถูกน้ำท่วมด้วยทหารที่ได้ยินเกี่ยวกับกองทัพจักรวรรดิ ถอย ใครให้ตะโกนดีใจ พร้อมกับที่อาศัยอยู่ในเมือง「ฉันได้ยินเกี่ยวกับมัน ! คนที่ชนะทัพหลวงคือคุณ ! ครับ ขอบคุณมากครับ ! ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ! 」「โอ ? ดี , ขอบคุณ ให้ฉันเข้าไปนะ ! ! 」「มาจากไหนครับ ? 」「พี่ชาย มาเจอผม ผมจะพาไปกินเหล้า ! 」「ไม่ ดังนั้นขอผ่าน ! ! 」「หือ อะไร ? 」「อะ ) ! ? เดี๋ยว ไม่ควรใช้นิ้ว ! ! มันคือระเบิด ! ! 」เนื่องจากข่าวได้ถูกส่งลงเรื่องถอยกองทัพของจักรพรรดิ คาซึยะโดนล้อมโดยทหาร และชาวป้อมเมืองที่ได้พักพิงภายในกำแพงปราสาท มันไม่ได้เป็นไปได้ที่จะได้ล่วงหน้า「นั่นคือประสบการณ์ คุณโอเค จิโตเซะ ? 」「ครับ บางที」คาซึยะที่ได้หักผ่านวงล้อมอย่างใด ในที่สุดก็มาถึงที่สถานที่ที่ทหารบอกกับเขา「ทุกคนยกเว้นเซะและฉันรอที่นี่」「「「ครับ ! ! ! 」」」「――ขอโทษนะ」คาซึยะทำให้ทหาร 1 หมู่รอข้างนอก เขาเคาะประตูแล้วเข้าไปในห้องกับเซะ .ภายในห้อง มี สอง ผู้หญิงที่ดูเหนื่อย กับรอยคล้ำรอบดวงตาหนึ่งในเด็กผู้หญิงที่ดูเหมือนว่าจะห่อในความรู้สึกแปลก ๆ ร่างกายเธอนุ่มและบาง และบริเวณหน้าอกของเธอ ไม่มี . . . . . . . . . . . . . ตุงมันขนาดเล็กและเล็ก . . . . . . . หญิงสาวผมบลอนด์ที่กลิ้งลงจากหลังของเธออีกคนคือความงามที่แท้จริงกับร่างสูงและหางม้าที่ยาวที่ขยายลงด้านหลังของเธอเป็น คาซึยะเป็น glancing ที่หญิงสองคน ดยุคเปิดปาก「 . . . . . ข้าไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร แต่คุณช่วยชีวิตเราไว้ เพราะความพยายามของพวกคุณ กองทัพจักรวรรดิเป็นการชั่วคราวที่ขับไล่คุณต้อง」ขอบคุณของฉันคาซึยะได้ในความเป็นจริงที่พบคาเรนมาก่อน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาสวมหมวกและแว่นกันแดดในเวลาที่เขาต้องมองเหมือนทุก ๆ ทหาร「โอ้ ~~~~~ ? ฉันมาคืน หนี้ส่วนบุคคล ฉันชื่อ นากาโตะ คาซุยะ ฉันเป็น ผู้นำ」พาราเบลลั่มเมื่อคาซึยะ แว่นตากันแดด และหมวกออกของเขาขณะพูด สายตาของคาเรนขยายตัวกว้างตกใจ「มันคุณ ? 」. . . . . . . 「คาเรน คุณรู้จักเขาเหรอ ? 」คาเรนผู้ใต้บังคับบัญชา ; แม่มดมาเรียถามในตกใจเสียง「โอ้ ใช่ 」เล็กน้อยแมรี่รู้สึกสับสนเล็กน้อยเกี่ยวกับคำตอบที่คลุมเครือให้ฉัน คาเรน แต่เธอไม่สนใจ มันกระนั้นคาซึยะพบคาเรนหลังจากบันทึกม่านตาของพรรคจากกลุ่มของแมลง เมืองแรกที่แวะที่ป้อมเมือง พวกเขาอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 2 วัน ในขณะที่พวกเขาเก็บรวบรวมทรัพยากรที่จำเป็นต่อการเดินทางของพวกเขา พวกเขายังอุ้มคนเจ็บไปโบสถ์ ( คริสตจักรในโลกนี้ทำหน้าที่เป็นโรงพยาบาลเช่นกัน )เขาได้พบกับ คาเรน ในวันที่สอง ( มันไม่เจอ . . . . . . . ดี )รายละเอียดของการประชุมจะถูกบันทึกไว้สำหรับวันที่ในภายหลัง อย่างไรก็ตามในช่วงสั้น ๆ คาซึยะถูกสำรวจเมืองในขณะที่ปลอมตัวและชนใครบางคน ผลการปะทะทำให้เขาถูกผลักลง และมีริมฝีปากที่ถูกขโมย คนคนนั้นก็คือคาเรนณจุดนี้คุณอาจจะเรียกพวกเขารู้จักกัน