Array Access[edit]We generally writ

Array Access[edit]
We generally write arrays with a name, followed by the index in some brackets, square '[]' or round '()'. For example, august[3] is the method used in the C programming language to refer to a particular day in the month.
Because the C language starts the index at zero, august[3] is the 4th element in the array. august[0] actually refers to the first element of this array. Starting an index at zero is natural for computers, whose internal representations of numbers begin with zero, but for humans, this unnatural numbering system can lead to problems when accessing data in an array. When fetching an element in a language with zero-based indexes, keep in mind the true length of an array, lest you find yourself fetching the wrong data. This is the disadvantage of programming in languages with fixed lower bounds, the programmer must always remember that "[0]" means "1st" and, when appropriate, add or subtract one from the index. Languages with variable lower bounds will take that burden off the programmer's shoulder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเข้าถึงอาร์เรย์ [แก้ไข]
เรามักเขียนอาร์เรย์ที่มีชื่อตามด้วยดัชนีที่อยู่ในวงเล็บบางตาราง '[]' หรือรอบ '()' ตัวอย่างเช่นสิงหาคม [3] เป็นวิธีการที่ใช้ในการเขียนโปรแกรมภาษาซีเพื่ออ้างถึงวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเดือน.
เพราะภาษาคดัชนีเริ่มต้นที่ศูนย์สิงหาคม [3] เป็นองค์ประกอบที่ 4 ในอาร์เรย์ สิงหาคม [0] จริงหมายถึงองค์ประกอบแรกของอาร์เรย์นี้ดัชนีเริ่มต้นที่ศูนย์เป็นธรรมชาติสำหรับคอมพิวเตอร์ซึ่งเป็นตัวแทนของตัวเลขภายในเริ่มต้นด้วยศูนย์ แต่สำหรับมนุษย์ระบบเลขนี้ธรรมชาติจะนำไปสู่​​ปัญหาเมื่อการเข้าถึงข้อมูลในอาร์เรย์ เมื่อมีการเรียกองค์ประกอบในภาษากับดัชนี zero-based, เก็บไว้ในใจความยาวที่แท้จริงของอาร์เรย์เกรงว่าคุณพบว่าตัวเองเรียกข้อมูลที่ไม่ถูกต้องนี่คือข้อเสียของการเขียนโปรแกรมในภาษาที่มีการแก้ไขขอบเขตที่ต่ำกว่าโปรแกรมเมอร์จะต้องจำไว้เสมอว่า "[0]" หมายถึง "1" และเมื่อเหมาะสมเพิ่มหรือลบจากดัชนี ภาษาที่มีขอบเขตตัวแปรที่ลดลงจะเป็นภาระที่ปิดไหล่ของโปรแกรมเมอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาร์เรย์เข้า [แก้ไข]
โดยทั่วไปเราเขียนอาร์เรย์ชื่อ ตามดัชนีในวงเล็บเหลี่ยมบาง สแควร์ '[]' หรือปัด '()' ตัวอย่าง สิงหาคม [3] เป็นวิธีการที่ใช้ในภาษา C จะหมายถึงวันในเดือนหนึ่ง ๆ
เนื่องจากภาษา C เริ่มต้นดัชนีที่ศูนย์ สิงหาคม [3] เป็นองค์ประกอบ 4 ในอาร์เรย์ สิงหาคม [0] อ้างอิงถึงองค์ประกอบแรกของอาร์เรย์นี้จริง เริ่มต้นดัชนีที่ศูนย์เป็นธรรมชาติสำหรับคอมพิวเตอร์ แทนที่ภายในตัวเลขเริ่มต้น ด้วยศูนย์ แต่สำหรับมนุษย์ ระบบการกำหนดหมายเลขนี้ธรรมชาติอาจนำไปสู่ปัญหาเมื่อเข้าถึงข้อมูลในอาร์เรย์ เมื่อนำองค์ประกอบในภาษากับดัชนี zero-based จำไว้ความยาวจริงของอาร์เรย์ เกรงว่าคุณพบว่าคุณนำข้อมูลผิด นี่คือข้อเสียของการเขียนโปรแกรมภาษาด้วยขอบเขตล่างถาวร โปรแกรมเมอร์ที่ต้องเสมอจำว่า "[0]" หมายถึง "1" และ ความเหมาะสม เพิ่ม หรือลบออกจากดัชนี ขอบเขตล่างตัวแปรภาษาจะว่าภาระออกจากไหล่ของโปรแกรมเมอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความหลากหลายการเชื่อมต่อ[แก้ไข]
โดยทั่วไปเราเขียนอาเรย์มีชื่อตามด้วยโดยดัชนีในวงเล็บบาง Square '[]'หรือไป'()' ตัวอย่างเช่นเดือนสิงหาคม[ 3 ]เป็นวิธีการที่ใช้ในการตั้งโปรแกรม ภาษา C ที่จะดูในวันนี้โดยเฉพาะในเดือนที่.
เพราะ ภาษา C จะเริ่มดัชนีที่ศูนย์เดือนสิงหาคม[ 3 ]เป็นองค์ประกอบ 4 ในความหลากหลายที่ได้เดือนสิงหาคม[ 0 ]ที่จริงแล้วหมายถึงส่วนแรกของความหลากหลายแห่งนี้การเริ่มต้นดัชนีที่ศูนย์เป็นธรรมชาติสำหรับคอมพิวเตอร์ซึ่ง ภายใน การรับรองของหมายเลขเริ่มต้นด้วยศูนย์แต่สำหรับมนุษย์ระบบหมายเลขแบบธรรมชาติแห่งนี้สามารถนำไปสู่ปัญหาเมื่อมีการเข้าถึงข้อมูลในที่หลากหลาย เมื่อดึงข้อมูลส่วนที่อยู่ใน ภาษา ที่มีดัชนีชี้วัดเป็นศูนย์ซึ่งใช้เก็บในใจความยาวจริงของ Array ที่เกรงว่าคุณได้พบว่าตัวท่านเองขณะรับข้อมูลไม่ถูกต้องโรงแรมแห่งนี้เป็นข้อเสียของการตั้งโปรแกรมใน ภาษา ที่มีสนามได้ต่ำกว่าที่กำหนดเครื่องตั้งโปรแกรมที่ต้องจำไว้เสมอว่า"[ 0 ]"หมายความว่า"ทุกครั้งที่ 1 "และเมื่อที่เหมาะสมเพิ่มหรือลบหนึ่งจากดัชนีที่ ภาษา ที่มีนอกสนามต่ำกว่าจะได้ลด ภาระ ที่ปิดไหล่ของเครื่องตั้งโปรแกรมได้