One night -- it was on the twentiet

One night -- it was on the twentieth of March, 1888 -- I was returning from a journey to a patient (for I had now returned to civil practice), when my way led me through Baker Street. As I passed the well-remembered door, which must always be associated in my mind with my wooing, and with the dark incidents of the Study in Scarlet, I was seized with a keen desire to see Holmes again, and to know how he was employing his extraordinary powers. His rooms were brilliantly lit, and, even as I looked up, I saw his tall, spare figure pass twice in a dark silhouette against the blind. He was pacing the room swiftly, eagerly, with his head sunk upon his chest and his hands clasped behind him. To me, who knew his every mood and habit, his attitude and manner told their own story. He was at work again. He had risen out of his drug-created dreams and was hot upon the scent of some new problem. I rang the bell and was shown up to the chamber which had formerly been in part my own.

His manner was not effusive. It seldom was; but he was glad, I think, to see me. With hardly a word spoken, but with a kindly eye, he waved me to an armchair, threw across his case of cigars, and indicated a spirit case and a gasogene in the corner. Then he stood before the fire and looked me over in his singular introspective fashion.

"Wedlock suits you," he remarked. "I think, Watson, that you have put on seven and a half pounds since I saw you."

"Seven!" I answered.

"Indeed, I should have thought a little more. Just a trifle more, I fancy, Watson. And in practice again, I observe. You did not tell me that you intended to go into harness."

"Then, how do you know?"

"I see it, I deduce it. How do I know that you have been getting yourself very wet lately, and that you have a most clumsy and careless servant girl?"

< 3 >
"My dear Holmes," said I, "this is too much. You would certainly have been burned, had you lived a few centuries ago. It is true that I had a country walk on Thursday and came home in a dreadful mess, but as I have changed my clothes I can't imagine how you deduce it. As to Mary Jane, she is incorrigible, and my wife has given her notice, but there, again, I fail to see how you work it out."

He chuckled to himself and rubbed his long, nervous hands together.

"It is simplicity itself," said he; "my eyes tell me that on the inside of your left shoe, just where the firelight strikes it, the leather is scored by six almost parallel cuts. Obviously they have been caused by someone who has very carelessly scraped round the edges of the sole in order to remove crusted mud from it. Hence, you see, my double deduction that you had been out in vile weather, and that you had a particularly malignant boot-slitting specimen of the London slavey. As to your practice, if a gentleman walks into my rooms smelling of iodoform, with a black mark of nitrate of silver upon his right forefinger, and a bulge on the right side of his top-hat to show where he has secreted his stethoscope, I must be dull, indeed, if I do not pronounce him to be an active member of the medical profession."

I could not help laughing at the ease with which he explained his process of deduction. "When I hear you give your reasons," I remarked, "the thing always appears to me to be so ridiculously simple that I could easily do it myself, though at each successive instance of your reasoning I am baffled until you explain your process. And yet I believe that my eyes are as good as yours."

"Quite so," he answered, lighting a cigarette, and throwing himself down into an armchair. "You see, but you do not observe. The distinction is clear. For example, you have frequently seen the steps which lead up from the hall to this room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืนหนึ่ง - นั้นอยู่ที่ยี่สิบของเดือนมีนาคม 1888 - ฉันได้พบจากการเดินทางผู้ป่วย (สำหรับผมตอนนี้รับฝึกพลเรือน), เมื่อวิธีของฉันนำฉันผ่านถนนพญาไท ผมผ่านประตูห้องจด ซึ่งต้องเสมอจะเกี่ยวข้องในจิตใจของฉันกับฉัน wooing และ มีปัญหาด้านมืดของการศึกษาในสีแดง ฉันถูกยึดด้วยการดูโฮมส์อีก และรู้ ว่าเขาได้ใช้พลังพิเศษของเขา ห้องของเขานี่สว่าง และ แม้ในขณะที่ฉันมองขึ้น ผมเห็นรูปของเขาสูง อะไหล่ที่ผ่านสองในภาพเงามืดกับคนตาบอด เขาถูก pacing ห้องอย่างรวดเร็ว กระหาย หัวจมตามหน้าอกของเขาและมือของเขา clasped อยู่หลังเขา ให้ฉัน ผู้รู้เขาทุกอารมณ์และนิสัย ทัศนคติและลักษณะของเขาบอกว่า เรื่องของตนเอง เขาได้มาทำงานอีกครั้ง เขาได้เกิดขึ้นจากความฝันของเขาสร้างยา และไม่ร้อนตามกลิ่นของปัญหาใหม่ ฉันรังระฆัง และแสดงค่ากับหอการค้าซึ่งมีชื่อเดิมแล้วในส่วนของตัวเอง

ไม่ effusive ลักษณะของเขา มันค่อยถูก แต่เขายินดี คิด เห็นฉัน มีแทบไม่คำพูด แต่ มีตาละม่อม เขา waved ฉันกับเก้าอี้ โยนข้ามซิการ์ กรณีของเขา และระบุกรณีวิญญาณและ gasogene ในการ แล้วเขายืนก่อนไฟ และมองฉันผ่านในเขาเอกพจน์ introspective แฟชั่น

"สมรสเหมาะ เขากล่าว "ฉันคิดว่า Watson ที่คุณได้ใส่ในเจ็ดครึ่งปอนด์ตั้งแต่ผมเห็นคุณ"

"เจ็ด" ฉันตอบ

"แน่นอน ฉันควรคิดน้อย เพียงมีทรัยเฟิลเพิ่มเติม ฉันฝัน Watson และ ในทางปฏิบัติอีกครั้ง ผมสังเกต คุณไม่ได้บอกฉันว่า คุณตั้งใจเข้าเทียม"

"แล้ว คุณรู้อย่างไร"

"ฉันเห็นว่า ฉันเดา ฉันรู้ว่า คุณได้รับตัวเองเปียกมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ และคุณมีผู้หญิงข้าราชการป้ำ ๆ และสะเพร่าที่สุด"

< 3 >
กล่าวว่า "ฉันรักโฮลมส์ "อยู่มากเกินไป คุณจะแน่นอนมีการเขียน คุณมีอยู่ไม่กี่ศตวรรษที่ผ่านมา ก็จริงที่ผมประเทศเดินพฤหัสบดีและบ้านในระเบียบ dreadful มา แต่มีการเปลี่ยนแปลงเสื้อผ้าของฉัน ฉันไม่สามารถนึกว่าคุณเดา เป็นแมรี่เจน เธอ incorrigible และภรรยาได้รับแจ้งของเธอ แต่ อีกครั้ง ฉันไม่เห็นว่าคุณทำออกมา"

เขาเบา ๆ กับตัวเอง และ rubbed ของเขายาว ประสาทมือกัน

"คือความเรียบง่ายเอง กล่าวว่า เขา "ตาบอกว่า ภายในรองเท้าของคุณซ้าย เพียง firelight นัดมัน หนังทำ โดยตัดหกเกือบขนานกัน แน่นอนที่เกิดจากการคนมีถลอกลวก ๆ มากรอบขอบของครอบครัวเพื่อเอาโคลน crusted ออก ดังนั้น คุณเห็น ของฉันหักคู่ที่คุณเคยออกอากาศผสม และคุณมีความร้ายแรงโดยเฉพาะตัดบูตตัวอย่างของ slavey ลอนดอน เป็นการปฏิบัติงาน ถ้าเป็นสุภาพบุรุษที่เดินเข้าไปในของฉันห้องหอมของ iodoform กับเครื่องสีดำของไนเตรตเงินเขานิ้วชี้ขวา และกระพุ้งด้านขวาของเขาหมวกการแสดงที่เขามี secreted stethoscope ของเขา ฉันต้องน่าเบื่อ แน่นอน ถ้าฉันไม่ออกเสียงให้ กรรมการการแพทย์ที่ใช้งานอยู่"

ฉันอาจไม่ได้หัวเราะ ณที่เขาอธิบายกระบวนการของเขาหัก "เมื่อฉันได้ยิน คุณให้เหตุผลของคุณ ฉันกล่าว "สิ่งปรากฏเสมอฉันจะ ridiculously เรื่องง่ายเพื่อที่ฉันสามารถทำมันด้วยตัวเอง แม้ว่า ในแต่ละอินสแตนซ์ต่อเหตุผลของคุณ ฉันงงงันจนกว่าคุณอธิบายกระบวนการของคุณ และยัง เชื่อว่า ตาจะดีเป็นของคุณ"

"ค่อนข้างมาก เขาตอบ ไฟจุดบุหรี่ และทิ้งตัวลงในเก้าอี้ "คุณเห็น แต่คุณไม่สังเกต ความแตกต่างชัดเจนได้ ตัวอย่าง คุณมักจะได้เห็นขั้นตอนที่นำจากห้องโถงกับห้องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คืนหนึ่ง . . . มันอยู่ในช่วงมีนาคม 1888 -- ฉันเพิ่งกลับมาจากการเดินทางเพื่อผู้ป่วย ( สำหรับผมตอนนี้กลับมาซ้อมโยธา ) , เมื่อฉันนำฉันผ่านถนนเบเกอร์ ผมผ่านแล้วได้ประตู ซึ่งต้องเกี่ยวข้องในจิตใจของผมจีบและมีเหตุการณ์ที่มืดของการศึกษาในสีแดง ผมถูกยึดด้วยปรารถนาอยากเห็นโฮล์มส์อีกและรู้ว่าเขาใช้พลังพิเศษของเขา ห้องพักของเขาเรืองรองสว่างและแม้ขณะที่ผมเงยหน้าขึ้นมา ผมเห็นเขาสูง อะไหล่รูปผ่านสองครั้งในเงามืดกับคนตาบอด เขาเดินไปที่ห้องอย่างรวดเร็ว ตั้งหน้าตั้งตา ศีรษะจมอยู่บนหน้าอกของเขาและมือของเขาไว้ข้างหลังเขา ฉันที่รู้ทุกอารมณ์และนิสัยของเขาทัศนคติและลักษณะที่บอกเรื่องราวของพวกเขาเองเขาไปทำงานอีก เขาลุกขึ้นออกจากยาเสพติดของเขาสร้างความฝัน และร้อน เมื่อกลิ่นของปัญหาใหม่ ฉันกดกริ่งและแสดงถึงห้อง ซึ่งเดิมอยู่ในส่วนของฉันเอง

ลักษณะของเขาไม่ได้พรั่งพรู . มันไม่ค่อยถูก แต่เขาก็ดีใจ ฉันคิดว่าต้องเจอฉัน กับแทบจะเป็นคำพูด แต่ด้วยสายตาอ่อนโยน เขาโบกมือให้ฉันกับเก้าอี้ โยนข้ามกรณีของซิการ์พบกรณีวิญญาณและ gasogene ในมุม แล้วพระองค์ประทับยืนหน้ากองไฟ และมองผมในแฟชั่นครุ่นคิดของเขาเอกพจน์ .

" แต่งงานกับเธอ " เขากล่าว . " ฉันคิดว่า , วัตสัน , ที่คุณได้ใส่ในเจ็ดและครึ่งปอนด์ ตั้งแต่ฉันเจอเธอ "

" เจ็ด " ผมตอบ

" แน่นอน ฉันต้องคิดอีกหน่อย แค่เรื่องเล็ก ผมแฟนซี , วัตสัน และในการปฏิบัติอีกครั้งผมสังเกต เธอไม่ได้บอกฉันว่า คุณตั้งใจที่จะเข้าไปควบคุม . "

" แล้วคุณรู้ได้ยังไง ?

" ผมเห็นมัน ผมจับมัน ผมจะรู้ได้อย่างไรว่า คุณได้รับตัวเองเปียกมากเมื่อเร็ว ๆนี้ , และคุณมีที่สุดซุ่มซ่ามและประมาทคนรับใช้ ?

< 3 >
" ที่รักโฮล์มส์ " บอกว่า " นี่มันมากเกินไป แน่นอนคุณจะได้รับการเผา คุณอาศัยอยู่ไม่กี่ศตวรรษแล้วมันเป็นความจริงที่ผมมีประเทศเดินในวันพฤหัสบดีและกลับบ้านในระเบียบที่น่ากลัว แต่เป็นฉันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของฉันฉันไม่สามารถจินตนาการว่าคุณจับมันได้ เป็น แมรี่ เจน เธอแก้ไขไม่ได้ และภรรยาได้ให้สังเกต เธอ แต่ มี อีก ผมไม่เห็นว่าคุณทำงานออก . "

เขาหัวเราะกับตัวเอง แล้วลูบที่ยาวของเขา มือเกร็งกัน

" มันง่ายเอง " เขาพูด" ตาของฉันบอกฉันว่า ด้านในของเท้าซ้ายของคุณ เพียงแค่ที่แสงไฟจากในห้องนัดมัน หนังเป็นคะแนนโดยหกตัดเกือบขนาน เห็นได้ชัดว่ามันเกิดจากใครบางคนมากลวกขูดรอบขอบของ แต่เพียงผู้เดียวในการเอาโคลนเกรอะกรังจากมัน ดังนั้น คุณเห็นฉัน คู่หักที่คุณได้รับออกในสภาพอากาศที่เลวและคุณได้บูตโดยเฉพาะการตัดตัวอย่างของ slavey ลอนดอน การฝึกของคุณ ถ้าเป็นสุภาพบุรุษ เดินเข้ามาในห้องของผม กลิ่น iodoform กับมาร์คดำของไนเตรตเงินบนนิ้วชี้ขวาของเขา และปุ่มบนด้านขวาของหมวกของเขาเพื่อแสดงที่เขาหลั่งหูฟังของเขา ฉันคงโง่จริงๆถ้าไม่ประกาศว่าเขาได้เป็นสมาชิกของวิชาชีพแพทย์ "

ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะง่าย ซึ่งเขาอธิบายกระบวนการของการหัก " ตอนฉันได้ยินนายบอกเหตุผลของคุณ " ฉันว่า " สิ่งที่ปรากฏอยู่เสมอ ผมต้องขันที่ง่ายสามารถทำเองได้แม้ว่าในแต่ละตัวอย่างต่อเนื่องของเหตุผลของคุณ ฉันงงงัน จนกว่าคุณจะอธิบายขั้นตอนของคุณ และผมก็ยังเชื่อว่า ตาฉันเท่าเธอหรอก "

" ค่อนข้างมาก " เขาตอบ , บุหรี่ , แสงและโยนตัวเองลงไปในเก้าอี้ " . คุณเห็น แต่คุณไม่ได้สังเกต ความแตกต่างที่ชัดเจน ตัวอย่างเช่นคุณมีเห็นบ่อยตามขั้นตอนที่นำขึ้นจากห้องโถงห้องนี้