Falls are common in older people wi

Falls are common in older people with studies reporting
prevalence rates of approximately 30–40% per annum (Tinetti,
Speechley, & Ginter, 1988; Watson, Clapperton, & Mitchell, 2010).
The consequences of falls are serious and include injury, reduced
functional ability, hospitalization, premature nursing home
admission and death (Potter-Forbes & Aisbett, 2003; Tinetti &
Williams, 1997). While prevalence estimates of major depressive
disorder for older people are generally low and comparable to
younger adults at around 1–4%, clinically relevant symptoms of
depression are more common with rates consistently reported at
about 15–32% in older people (Anstey, von Sanden, & Sargent-Cox,
2007; Beekman, Deeg, & van Tilburg, 1995).
Depressive symptomatology has been identified as a risk factor
for falls in a number of prospective studies (Biderman, Cwikel, &
Fried, 2002; Gassmann, Rupprecht, & Freiberger, 2009). This causa

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้ำตกอยู่ทั่วไปในคนสูงอายุกับรายงานการศึกษาอัตราชุกประมาณ 30 – 40% ต่อปี (TinettiSpeechley, & Ginter, 1988 วัตสัน Clapperton, & Mitchell, 2010)ผลกระทบของน้ำตกร้ายแรง และมีบาดเจ็บ ลดความสามารถในการทำงาน โรงพยาบาล พยาบาลก่อนวัยอันควรค่าเข้าชมและตาย (Forbes พอตเตอร์ & Aisbett, 2003 Tinetti และวิลเลียมส์ 1997) ในขณะที่ชุกประเมินของหลัก depressiveโรคในคนสูงอายุมักจะต่ำ และเทียบได้กับผู้ใหญ่อายุประมาณ 1 – 4% อาการทางคลินิกที่เกี่ยวข้องภาวะซึมเศร้ามีทั่วไปรายงานอย่างต่อเนื่องในราคาพิเศษประมาณ 15-32% ในคนสูงอายุ (Anstey, Sanden ฟอน และ Sargent- ค็อกซ์2007 โรงแรมบีคแมน Deeg และรถตู้แวนทิล เบิร์ก 1995)Depressive symptomatology มีระบุปัจจัยเสี่ยงสำหรับน้ำตกในอนาคตศึกษา (Biderman, Cwikel, &ผัด 2002 Gassmann, Rupprecht, & Freiberger, 2009) Causa นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำตกที่พบบ่อยในผู้สูงอายุที่มีการศึกษารายงาน
อัตราความชุกประมาณ 30 – 40 % ต่อปี ( tinetti speechley
, , & ginter , 1988 ; วัตสัน clapperton & , มิทเชลล์ , 2010 ) .
ผลที่ตามมาตกอยู่ที่ร้ายแรงและมีการบาดเจ็บ ลด
ความสามารถ , รักษาในโรงพยาบาล , การเข้าบ้าน
พยาบาลก่อนวัยอันควร และความตาย ( พอตเตอร์ ฟอร์บส์ & aisbett , 2003 ; tinetti &
วิลเลียมส์ , 1997 )ขณะที่ความชุกประมาณโรคซึมเศร้า
โรคสำหรับผู้สูงอายุโดยทั่วไปจะต่ำเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ที่
น้องประมาณ 1 – 4 เปอร์เซ็นต์ อาการของภาวะซึมเศร้าทางคลินิกที่เกี่ยวข้องบ่อยด้วย

ราคาอย่างต่อเนื่อง รายงานที่ 15 – 32 % ในผู้สูงอายุ ( Anstey , von Sanden &ซาร์เจนท์ ,
2007 ; ที่อยู่อาศัย ค็อกซ์ , Deeg & van Tilburg ,
, 1995 )โรคซึมเศร้าอาการซึมเศร้าได้รับการระบุว่าเป็นปัจจัยเสี่ยง
สำหรับตกอยู่ในหมายเลขของอนาคตการศึกษา ( biderman cwikel &
, , ทอด , 2002 ; แกสเมิ่นรัปเพรกต์ , &ไฟรเบอร์เกอร์ , 2009 ) การฟ้องร้องคดีนี้