Behavioral and physiological outcom

Behavioral and physiological outcomes are important
to measure because they characterize preterm infants’
responses to pain. Young preterm infants often respond to
pain differently in behavioral and physiologic measures
(Cong et al., 2012; Sellam et al., 2011). Behavioral
indicators for pain could include facial activity, cry, body
movements and resting positions, fussiness/consolability,
and sleeplessness. Crying is a common response to pain in
infants (Gibbins and Stevens, 2001) and is considered to be
a sensitive method for assessment of pain (Stevens et al.,
2006). Some preterm and acutely ill infants may not cry
during painful procedures, which may be due to depleted
energy reserves, or an inability to cry because of the
presence of an endotracheal tube (Johnston et al., 1999;Ludington-Hoe et al., 2005). In the absence of crying (and
with crying), the infant may exhibit ‘‘grimacing’’ (brow
bulge, eye squeeze, and nasolabial furrowing). Grimacing
has been reported in 99% of neonates exposed to heel sticks
and is believed to be a very sensitive indicator of infant
pain (Grunau and Craig, 1987; Grunau et al., 1990;
Hadjistavropoulos et al., 1994). Physiological indicators
for pain could include changes in heart rate, respiratory
rate, oxygen saturation, and blood pressure. Heart rate
(HR) is one of the most studied physiological pain
indicators. For this study, we chose crying and grimacing
as the behavioral indicators, and HR as the physiological
indicator for neonatal pain

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลสรีรวิทยา และพฤติกรรมมีความสำคัญวัดเนื่องจากว่าลักษณะของทารก pretermตอบสนองต่อความเจ็บปวด เด็กทารก preterm มักตอบสนองต่อแตกต่างกันในพฤติกรรม และ physiologic มาตรการ(คอ et al., 2012 Sellam et al., 2011) พฤติกรรมตัวบ่งชี้สำหรับอาการปวดสามารถรวมหน้ากิจกรรม ร้อง ร่างกายความเคลื่อนไหว และตำแหน่งห้อง fussiness/consolabilityและ sleeplessness ร้องไห้เป็นการตอบสนองทั่วไปในทารก (Gibbins และ Stevens, 2001) และถือเป็นวิธีการสำคัญในการประเมินความเจ็บปวด (Stevens et al.,2006) . ทารก preterm และป่วยทั้งบางอาจไม่ร้องไห้ในระหว่างขั้นตอนที่เจ็บปวด ซึ่งอาจจะชำระให้หมดสำรองพลังงาน หรือไม่สามารถร้องไห้เนื่องจากการสถานะของการท่อ endotracheal (จอห์นสตัน et al., 1999 Ludington-Hoe et al., 2005) ในกรณีร้องไห้ (และมีร้องไห้), เด็กทารกอาจแสดง '' grimacing'' (คิ้วกระพุ้ง บีบตา และ nasolabial furrowing) Grimacingมีการรายงานใน 99% ของ neonates ที่เปิดส้นไม้และเชื่อว่าเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญมากของความเจ็บปวด (Grunau และเคร็ก 1987 Grunau และ al., 1990Hadjistavropoulos et al., 1994) ตัวบ่งชี้ที่สรีรวิทยาสำหรับอาการปวดสามารถรวมการเปลี่ยนแปลงในอัตราการเต้นหัวใจ ทางเดินหายใจอัตรา ความอิ่มตัวออกซิเจน และความดันโลหิต อัตราการเต้นหัวใจ(HR) เป็นหนึ่งในอาการปวดสุด studied สรีรวิทยาตัวบ่งชี้ สำหรับการศึกษานี้ เราเลือกร้องไห้ และ grimacingตัวบ่งชี้พฤติกรรม และ HR เป็นการสรีรวิทยาตัวบ่งชี้สำหรับทารกแรกเกิดอาการปวด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พฤติกรรมและผลทางสรีรวิทยาที่มีความสำคัญในการวัดเพราะพวกเขาลักษณะทารกคลอดก่อนกำหนด'การตอบสนองต่อความเจ็บปวด ทารกคลอดก่อนกำหนดหนุ่มมักจะตอบสนองต่อความเจ็บปวดที่แตกต่างกันในมาตรการพฤติกรรมและสรีรวิทยา(ยดกง et al, 2012;.. Sellam et al, 2011) พฤติกรรมตัวชี้วัดสำหรับอาการปวดอาจรวมถึงกิจกรรมใบหน้าร้องไห้ร่างกายเคลื่อนไหวและตำแหน่งพักผ่อนยุ่ง/ consolability, และนอนไม่หลับ ร้องไห้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะตอบสนองต่อความเจ็บปวดในทารก (กิบบินส์และสตีเวนส์, 2001) และจะถือเป็นวิธีการที่มีความสำคัญสำหรับการประเมินความเจ็บปวด(สตีเว่น et al., 2006) บางทารกคลอดก่อนกำหนดและไม่รุนแรงอาจจะไม่ร้องไห้ในระหว่างขั้นตอนที่เจ็บปวดซึ่งอาจจะเป็นเพราะหมดพลังงานสำรองหรือไม่สามารถที่จะร้องไห้เพราะการปรากฏตัวของท่อช่วยหายใจ(ที่จอห์นสัน, et al, 1999;.. ลูดดิงตัน-Hoe, et al, 2005) ในกรณีที่ไม่มีการร้องไห้ (และกับร้องไห้) ทารกอาจแสดง '' grimacing '' (คิ้วกระพุ้งบีบตาและnasolabial furrowing) grimacing ได้รับการรายงานใน 99% ของทารกแรกเกิดสัมผัสกับไม้ส้นเท้าและเชื่อว่าจะเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญมากของทารกเจ็บปวด(Grunau และเครก, 1987; Grunau, et al, 1990;.. Hadjistavropoulos, et al, 1994) ตัวชี้วัดทางสรีรวิทยาสำหรับอาการปวดอาจรวมถึงการเปลี่ยนแปลงในอัตราการเต้นหัวใจทางเดินหายใจอัตราความอิ่มตัวของออกซิเจนและความดันโลหิต อัตราการเต้นหัวใจ(HR) เป็นหนึ่งในการศึกษามากที่สุดเจ็บปวดทางสรีรวิทยาตัวชี้วัด การศึกษาครั้งนี้เราเลือกร้องไห้และ grimacing เป็นตัวชี้วัดพฤติกรรมและทรัพยากรบุคคลเป็นทางสรีรวิทยาตัวบ่งชี้สำหรับความเจ็บปวดของทารกแรกเกิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พฤติกรรมและสรีรวิทยาผลสำคัญ
วัด เพราะลักษณะของทารกเกิดก่อนกำหนดที่ '
การตอบสนองต่อความเจ็บปวด เด็กคลอดก่อนกำหนด ทารกมักจะตอบสนองต่อความเจ็บปวดที่แตกต่างกันในพฤติกรรมและสรีรวิทยา

( วัดกง et al . , 2012 ; sellam et al . , 2011 ) พฤติกรรมบ่งชี้
ความเจ็บปวดอาจรวมถึงกิจกรรม หน้าร้องไห้ การเคลื่อนไหวร่างกาย
พักตำแหน่ง fussiness / consolability
,และการอดนอน ร้องไห้คือการตอบสนองโดยทั่วไปกับความเจ็บปวดในทารก ( Gibbins
กับสตีเวนส์ , 2001 ) และถือเป็น
วิธีการสําคัญสําหรับการประเมินความเจ็บปวด ( Stevens
et al . , 2006 ) บางคลอดก่อนกำหนดและทารกอาจไม่ร้องไห้
ป่วยอย่างรุนแรงในระหว่างกระบวนการที่เจ็บปวดซึ่งอาจจะเกิดจากหมด
สำรองพลังงาน หรือไม่สามารถที่จะร้องไห้เพราะ
ตนของคาท่อ ( Johnston et al . ,2542 ; Ludington จอบ et al . , 2005 ) ในการขาดของร้องไห้ (
ร้องไห้ ) , ทารกอาจจัดแสดง ' 'grimacing ' ' ( คิ้ว
ตุงตาบีบ และ nasolabial furrowing ) ทำหน้าบู้บี้
ได้รับการรายงานใน 99% ของทารกแรกเกิดที่ตาก ส้นไม้
และเชื่อว่าจะเป็นตัวบ่งชี้ที่ละเอียดอ่อนมากของความเจ็บปวดในทารก
( grunau และเครก , 1987 ; grunau et al . , 1990 ;
hadjistavropoulos et al . , 1994 )ตัวชี้วัดทางสรีรวิทยา
ความเจ็บปวดอาจรวมถึงการเปลี่ยนแปลงในการเต้นของหัวใจ อัตราการหายใจ
อัตราความอิ่มตัวของออกซิเจน และความดันโลหิต อัตราการเต้นของหัวใจ
( HR ) เป็นหนึ่งในส่วนใหญ่การศึกษาทางสรีรวิทยาเจ็บปวด
ตัวชี้วัด ครั้งนี้เราเลือกร้องไห้ หน้าตาบูดบึ้ง
เป็นพฤติกรรมบ่งชี้ และ HR เป็นตัวบ่งชี้ทางสรีรวิทยา
สำหรับความเจ็บปวดในทารกแรกเกิด