I don’t remember what I said next.

I don’t remember what I said next. I think there were a lot of unkind words between us, and some tears. But in the end I agreed. I agreed because Charlotte wanted it, not because of Arthur Nicholls.
In June that year they were married in my church. I did not go-I could not give Charlotte away to that man. But he came back here to be my curate, and he and Charlotte lived in this house with me. He is still here now.
Perhaps he will read this. If he does, he will know that he was right, and I was wrong. Mr. Nicholls was, after all, a good husband for Charlotte. I understood, after a while, that he honestly loved her, and he could make her happy. She began to smile and laugh again. Her eyes shone, she sang sometimes as she worked. Our house became a home again.
She went with him to see his family in Ireland, and travelled to the far west of that country. Mr. Nicholls did most of my church work for me. Charlotte began a new book – Emma, she called it. And one day in December 1854 she came into my room, smiling. I could see that she was excited.
What is it, my dear. Have you finished your book.
No, not yet, papa. But I have something wonderful to tell you. What do you think.
I don’t know, my dear. If it’s not your book, then…
I told Arthur yesterday. Her hand was on the table and I put my hand on it gently. It was wonderful news. I remembered when my own wife, Maria, had told me this, and how this house had been full of the laughter of little voices, and the noise of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำไม่ได้โดนต่อไป ผมคิดว่า มีคนมากมายและคำ unkind ระหว่างเรา และน้ำตาบาง แต่ในสุด ฉันตกลง ตกลงเนื่องจากชาร์ล็อตต์ต้องการ ไม่เนื่องจาก Arthur Nicholls.
ในเดือนมิถุนายนปีที่พวกเขาได้แต่งงานในโบสถ์ของฉัน ไม่ได้ไป-ฉันไม่ได้ทำให้ชาร์ลอตต์ไปผู้ชายคนนั้นได้ แต่พระองค์กลับมาที่นี่จะ curate ของฉัน และชาร์ลอตต์และอาศัยอยู่ในบ้านกับฉัน เขาจะยังคงที่นี่ทันที
อาจจะอ่านนี้ ถ้าเขาไม่ เขาจะรู้ว่า เขาถูก และฉันก็ไม่ถูกต้อง นาย Nicholls ได้ หลังจากที่ทุก สามีดีสำหรับชาร์ล็อตต์ ฉันเข้าใจ หลัง สุจริตอย่างรักเธอ และเขาสามารถทำให้เธอมีความสุข เธอเริ่มยิ้ม และหัวเราะอีก Shone ตาของเธอ เธอร้องบางครั้งเธอทำงาน บ้านเราเป็น บ้านอีก
เธอไปกับเขาดูครอบครัวในไอร์แลนด์ และเดินทางไปตะวันตกไกลของประเทศ นาย Nicholls ได้ทั้งงานคริสตจักรของฉันสำหรับฉัน ชาร์ลอตต์เริ่มจองใหม่ – เอ็มม่า เธอเรียกว่า และวันหนึ่งในเดือน 1854 ธันวาคมเขามาในห้องพัก ยิ้ม ฉันได้เห็นว่า เธอตื่นเต้น
อะไรคือมัน รักของฉัน คุณเสร็จสิ้นการจองของคุณ
ไม่มี ยัง ปาป้า แต่มีอะไรดีจะบอกคุณ คุณทำอะไรคิดว่า
ฉันไม่รู้ รักของฉัน ถ้าไม่จองของคุณ แล้ว...
ฉันบอก Arthur เมื่อวาน มือของเธออยู่บนตาราง และฉันใส่มือมันเบา ๆ มันเป็นข่าวที่ยอดเยี่ยม ผมจำได้เมื่อภรรยาของผมเอง มาเรีย ได้บอกฉันนี้ และนี้ว่าบ้านได้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเสียงน้อย และเสียงรบกวนของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำไม่ได้ว่าสิ่งที่ผมพูดต่อไป ผมคิดว่ามีเป็นจำนวนมากของคำที่ไร้ความปรานีระหว่างเราและน้ำตาบาง แต่ในท้ายที่สุดผมเห็น ผมเห็นด้วยเพราะลอตต์อยากให้มันไม่ได้เพราะของอาเธอร์นิคอลส์
ในเดือนมิถุนายนปีที่พวกเขาได้แต่งงานกันในคริสตจักรของฉัน ผมไม่ได้ไปฉันไม่สามารถให้ลอตต์ออกไปกับผู้ชายคนหนึ่งที่ แต่เขากลับมาที่นี่เพื่อเป็นพระของฉันและเขาและชาร์ล็ออาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้กับฉัน เขายังคงอยู่ที่นี่ตอนนี้
บางทีเขาอาจจะอ่านนี้ ถ้าเขาไม่เขาจะรู้ว่าเขาถูกต้องและฉันก็ไม่ถูกต้อง นายคอลส์เป็นหลังจากที่ทุกสามีที่ดีสำหรับลอตต์ ผมเข้าใจหลังจากที่ในขณะที่เขาตรงไปตรงมารักของเธอและเขาจะทำให้เธอมีความสุข เธอเริ่มที่จะยิ้มและหัวเราะอีกครั้ง ดวงตาของเธอส่องเธอร้องเพลงบางครั้งขณะที่เธอทำงาน บ้านของเรากลายเป็นบ้านอีกครั้ง
เธอเดินไปกับเขาที่จะเห็นครอบครัวของเขาในไอร์แลนด์และเดินทางไปทางตะวันตกไกลของประเทศนั้น นายคอลได้มากที่สุดของการทำงานของคริสตจักรของฉันสำหรับฉัน ลอตต์เริ่มหนังสือเล่มใหม่ - เอ็มม่าเธอเรียกมันว่า และวันหนึ่งในธันวาคม 1854 เธอเดินเข้ามาในห้องของฉันยิ้ม ฉันจะได้เห็นว่าเธอรู้สึกตื่นเต้น
มันคืออะไรที่รักของฉัน คุณเสร็จสิ้นของคุณหนังสือ
พ่อไม่ยังไม่ได้ แต่ฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่ยอดเยี่ยมที่จะบอกคุณ สิ่งใดที่คุณคิดว่า
ผมไม่ทราบว่าที่รัก หากยังไม่ได้หนังสือของคุณแล้ว ...
ผมบอกกับอาร์เธอร์เมื่อวานนี้ มือของเธออยู่บนโต๊ะและฉันใส่มือของฉันที่มันเบา ๆ มันเป็นข่าวที่ยอดเยี่ยม ผมจำได้เมื่อภรรยามาเรียของตัวเองเคยบอกฉันนี้และวิธีการที่บ้านหลังนี้ได้รับการเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ และเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำไม่ได้ว่าผมพูดต่อไป ฉันคิดว่ามันมีหลายวาจาจ้วงจาบระหว่างเรา และน้ำตา แต่สุดท้าย ผมก็เห็นด้วย ผมเห็นด้วยเพราะชาร์ลอตต์ มันไม่ใช่เพราะอาเธอร์ Nicholls .
ในเดือนมิถุนายนว่าปีจะได้แต่งงานในโบสถ์ ผมไม่ได้ go-i ไม่สามารถให้ชาร์ล็อตไปให้ผู้ชายคนนั้น แต่เขากลับมาที่นี่เพื่อดูแลฉัน และเขา และ ชาร์ลอต อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยค่ะเขายังอยู่ที่นี่
บางทีเขาจะอ่านนี้ ถ้าเขาทำ เขาจะรู้ว่าเขาพูดถูก ฉันผิดเอง คุณนิโคลเป็น , หลังจากทั้งหมด , เป็นสามีที่ดีสำหรับ Charlotte ผมเข้าใจแล้ว หลังเขาจริงๆ รัก เธอ และเขาจะทำให้เธอมีความสุข เธอเริ่มยิ้มและหัวเราะอีกครั้ง ดวงตาของเธอส่อง เธอร้อง บางครั้งที่เธอทำงานอยู่ บ้านของเรากลายเป็นบ้านอีก
.เธอเดินไปกับเขาเพื่อดูครอบครัวของเขาในไอร์แลนด์ และได้เดินทางไปทางตะวันตกของประเทศ คุณนิโคลทำส่วนใหญ่ทำงานคริสตจักรของฉันสำหรับฉัน ชาร์ล็อตเริ่มเล่มใหม่ – เอมม่า เธอว่าอย่างนั้น และวันหนึ่งในเดือนธันวาคม 1947 เธอเข้ามาในห้องฉัน ยิ้ม ฉันเห็นว่า เธอตื่นเต้นมาก
นี่มันอะไรกัน ที่รัก คุณอ่านจบเล่ม
ยังเลยค่ะแต่ฉันมีบางอย่างที่ต้องบอกคุณ คุณคิดอย่างไร .
ไม่รู้สิที่รัก ถ้ามันไม่ใช่หนังสือของคุณแล้ว . . . . . . .
ผมบอกอาร์เธอร์ เมื่อวานนี้ มือของเธอบนโต๊ะและฉันใส่มือของฉันบนเบาๆ เป็นข่าวดีมากๆ ผมจำได้ว่าเมื่อภรรยาของฉันเอง มาเรีย ได้บอกผมว่า แล้วบ้านนี้ก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเสียงเล็ก ๆ และเสียง