To mitigate the layer-to-layer adhe

To mitigate the layer-to-layer adhesion challenge, crosslinks can
be created among layers. Crosslinks in polymers are traditionally
formed by chemical reactions during the initial cure of the material
or by the addition of a chemical crosslinking agent, approaches that
are impractical for this application. Alternatively, high energy
ionizing irradiation, such as electron beam, gamma, or X-ray radiation,
may be used to induce crosslinking in certain polymers.
Irradiation generates radicals on the main chain (scission) or on
side chains (crosslinking). The radicals recombine or trigger further
reactions potentially improving the adhesion between layers and
enhancing thermomechanical properties. However, scission reduces
polymer molecular weight and leads to poor properties and
should be avoided in this paradigm. Whether the chain scission or
the crosslinking is dominant during the irradiation process determines
the degree of crosslinking and thermoset behavior. This in
turn, determines whether the properties of polymeric materials are
enhanced or lowered by the irradiation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อบรรเทาความท้าทายชั้นชั้นยึดเกาะ crosslinks สามารถสามารถสร้างในหมู่ชั้น Crosslinks ในโพลิเมอร์ที่อยู่เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาเคมีในระหว่างการรักษาเบื้องต้นวัสดุหรือ โดยการเพิ่มของตัวแทน crosslinking เคมี วิธีการที่จะทำไม่ได้สำหรับโปรแกรมประยุกต์นี้ อีกวิธีหนึ่งคือ พลังงานสูงฉายรังสี เช่นลำแสงอิเล็กตรอน แกมมา รังสี X-ray โอโซนอาจใช้เพื่อก่อให้เกิด crosslinking ในโพลิเมอร์บางอย่างฉายรังสีสร้างอนุมูล บนสายโซ่หลัก (scission)สายข้าง (crosslinking) Recombine อนุมูลหรือทริกเกอร์ต่อไปปฏิกิริยาที่มีการปรับปรุงการยึดเกาะระหว่างชั้น และเพิ่มคุณสมบัติการคืน อย่างไรก็ตาม scission ลดน้ำหนักโมเลกุลของพอลิเมอร์และนำไปสู่คุณสมบัติที่ดี และควรหลีกเลี่ยงในกระบวนทัศน์นี้ ว่า scission โซ่ หรือการ crosslinking เป็นที่โดดเด่นในระหว่างการฉายรังสีกำหนดกระบวนการระดับของพฤติกรรม crosslinking และเทอร์โมเซ็ตมา นี้ในเปิด กำหนดว่า คุณสมบัติวัสดุโพลิเมอร์เป็นเพิ่มขึ้น หรือลดลง โดยการฉายรังสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อลดการยึดเกาะที่ท้าทายชั้นต่อชั้น crosslinks สามารถ
ถูกสร้างขึ้นในหมู่ชั้น crosslinks ในโพลิเมอร์เป็นประเพณี
ที่เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาทางเคมีระหว่างการรักษาครั้งแรกของวัสดุ
หรือโดยนอกเหนือจากตัวแทนเชื่อมขวางเคมี, วิธีการที่
เป็นทำไม่ได้สำหรับโปรแกรมนี้ อีกวิธีหนึ่งคือพลังงานสูง
โอโซนฉายรังสีเช่นลำแสงอิเล็กตรอนแกมมาหรือรังสีเอ็กซ์เรย์
อาจถูกนำมาใช้เพื่อก่อให้เกิดการเชื่อมขวางในโพลิเมอร์บางอย่าง.
การฉายรังสีสร้างอนุมูลบนโซ่หลัก (เฉียบขาด) หรือใน
ด้านโซ่ (เชื่อมขวาง) อนุมูล recombine หรือเรียกอีก
ที่อาจเกิดขึ้นในการปรับปรุงการยึดเกาะระหว่างชั้นและ
เพิ่มคุณสมบัติ thermomechanical แต่เฉียบขาดลด
ลิเมอร์ที่มีน้ำหนักโมเลกุลและนำไปสู่คุณสมบัติที่ไม่ดีและ
ควรหลีกเลี่ยงในกระบวนทัศน์นี้ ไม่ว่าจะเป็นเฉียบขาดโซ่หรือ
เชื่อมขวางเป็นที่โดดเด่นในระหว่างขั้นตอนการฉายรังสีเป็นตัวกำหนด
ระดับของการเชื่อมขวางและแข็งพฤติกรรม นี้ใน
การเปิดตัวกำหนดว่าคุณสมบัติของวัสดุพอลิเมอที่มีการ
เพิ่มขึ้นหรือลดลงโดยการฉายรังสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อลดการเกิดชั้นเลเยอร์ที่จะท้าทาย , สามารถถูกสร้างขึ้นในชั้น เกิดเป็นประเพณีในพอลิเมอร์เกิดจากปฏิกิริยาทางเคมีระหว่างการรักษาเบื้องต้นของวัสดุหรือโดยการเพิ่มของสารเคมีอุตสาหกรรมวิธีการที่ตัวแทนจะยากมาก สำหรับโปรแกรมนี้ อีกวิธีหนึ่งคือ พลังงานสูงionizing รังสี เช่น รังสีแกมมา รังสีเอกซ์ หรืออิเล็กตรอนบีม , รังสีอาจจะถูกใช้เพื่อทำให้เกิดการเชื่อมขวางในพอลิเมอร์บางการฉายรังสีสร้างอนุมูลอิสระบนโซ่หลัก ( การตัด ) หรือโซ่ข้าง ( อุตสาหกรรม ) อนุมูลแขกหรือเรียกเพิ่มเติมปฏิกิริยาที่อาจเพิ่มการยึดเกาะระหว่างชั้น และการเพิ่มสมบัติความร้อนเชิงกล . อย่างไรก็ตาม การตัดลดโพลิเมอร์น้ำหนักโมเลกุลและนำคุณสมบัติ จนควรหลีกเลี่ยงในกระบวนทัศน์นี้ ไม่ว่าจะเป็นสายโซ่ หรือการทำปฏิกิริยาระหว่างกระบวนการฉายรังสีเป็นตัวเด่น คือระดับโมเลกุลและพฤติกรรม thermoset . นี้ในเปิด , กำหนดว่าคุณสมบัติของวัสดุพอลิเมอร์คือที่เพิ่มขึ้นหรือลดลง โดยการฉายรังสี