เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ย้อนกลับไปเมื่อ

เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ย้อนกลับไปเมื่อราวๆ พุทธศักราช 2517 โดยพล.ต.อ. วสิษฐ เดชกุญชร เล่าไว้ในหนังสือ "รอยพระยุคลบาท บันทึกความทรงจำของ พล.ต.อ. วสิษฐ เดชกุญชร" ความตอนหนึ่งว่า




“ในท่ามกลางสถานการณ์การเมืองที่สับสนและวุ่นวายในปลายปีพุทธศักราช ๒๕๑๗ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ยังทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจทั้งมวลเป็นปกติโดยไม่ทรงหวั่นไหว โดยเสด็จแปรพระราชฐานไปประทับ ณ ตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ที่เชียงใหม่ และเสด็จออกเยี่ยมเยียนราษฎรทั้งราษฎรชาวเขาเผ่าต่างๆ กับประชาชนซึ่งอยู่ในที่ราบลุ่มตามที่ทรงปฏิบัติเสมอมาทุกปี ครั้งนั้นเจ้าอยู่หัวทรงขับรถยนต์พระที่นั่งด้วยพระองค์เอง ซึ่งทรงกระทำเช่นนี้เป็นปกติ ทรงขับรถยนต์พระที่นั่งฝ่าฝุ่นแดงและความลุ่มดอนของถนนในสมัยนั้นออกเยี่ยมราษฎรอีกหลายพื้นที่ในจังหวัดเชียงใหม่

ในวันที่ ๓ ธันวาคม ๒๕๑๗ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยสมเด็จฯ เสด็จไปเยี่ยมเยียนราษฎรซึ่งเป็นชาวเขาบนดอยอินทนนท์ ในการทรงเยี่ยมเยียนราษฎรชาวเขาครั้งนี้ หลังจากเสด็จด้วยรถยนต์พระที่นั่งทรงเยี่ยมชาวเขาเผ่าม้งที่บ้านขุนกลาง ตำบลบ้านหลวง อำเภอจอมทอง แล้ว



พระองค์และสมเด็จฯ ยังได้เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาท ไปตามไหล่เขาที่สูงบ้างต่ำบ้างเป็นระยะทางประมาณ ๓ กิโลเมตร เพื่อทรงเยี่ยมชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่บ้านอังกาน้อย และทรงพระดำเนินต่อไปอีก 2 กิโลเมตร เพื่อพระราชทานไก่พันธุ์โร้ดไอส์แลนด์เร็ดและผ้าห่มให้แก่ชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่บ้านท่าฝั่งเช่นเดียวกับที่บ้านอังกาน้อย


ต่อจากนั้นยังทรงพระดำเนินต่อไปอีกประมาณหนึ่งกิโลเมตร จนถึงไร่กาแฟที่ราษฎรชาวกะเหรี่ยงปลูกไว้ รวมเป็นระยะทางที่ทรงพระดำเนินทั้งสิ้นในบ่ายวันนั้นประมาณ ๖ กิโลเมตร เพื่อทอดพระเนตรไร่กาแฟที่มีต้นกาแฟให้พระเจ้าอยู่หัวทอดพระเนตรเพียงต้นเดียว

เสร็จจากการทอดพระเนตรต้นกาแฟต้นเดียวแล้ว พระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จฯ ยังต้องทรงพระดำเนินกลับออกไปยังรถยนต์พระที่นั่งที่จอดไว้ที่แยกปากทางเข้าบ้านอังกาน้อย รวมเป็นระยะทางที่เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาทในวันนั้นประมาณ ๑๒ กิโลเมตร แล้วพระเจ้าอยู่หัวยังต้องทรงขับรถยนต์พระที่นั่งกลับด้วยพระองค์เองอีกจนถึงพระตำหนักด้วย..."

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้สร้างความสงสัยให้กับคณะและผู้ที่ติดตามพระองค์เป็นอันมากว่าเหตุไฉนพระองค์จึงต้องทรงดั้นด้นเดินทางเป็นระยะทางไกลมากมายขนาดนั้นเพื่อไปทอดพระเนตรเพียงแค่ต้นกาแฟต้นเล็กๆ ต้นเดียวซึ่งพระองค์ก็น่าจะทราบความฉงนสงสัยที่ว่านี้จึงได้มีพระราชกระแสกับข้าราชบริพาร ที่อยู่ในขบวนเสด็จฯ ที่ไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ของพระองค์ ด้วยพระสุรเสียงที่เปี่ยมไปด้วยพระเมตตาว่า




"...แต่ก่อนเขาปลูกฝิ่น เราไปพูดจาชี้แจง ชักชวนให้เขามาลองปลูกกาแฟแทน กะเหรี่ยงไม่เคยปลูกกาแฟมาก่อน ยังดีที่กาแฟไม่ตายเสียหมด แต่ยังเหลืออยู่หนึ่งต้นนั้น ต้องถือว่าเป็นความก้าวหน้า สำหรับกะเหรี่ยง... จึงต้องเสด็จฯ ไปทอดพระเนตร จะได้แนะนำเขาต่อไปว่า ทำอย่างไรกาแฟ จึงจะเหลืออยู่มากกว่าหนึ่งต้น"

ปรากฏว่าปีต่อมา ราษฎรชาวกะเหรี่ยง ดอยอินทนนท์ขายกาแฟ ได้เป็นเงินต่อไร่ต่อปี สูงกว่าที่เคยขายฝิ่นได้ และนับแต่นั้นเป็นต้นมาบรรดาชาวเขาก็ได้ร่วมมือกันกับภาครัฐเริ่มต้นปลูกและพัฒนาเมล็ดกาแฟกันอย่างจริงจังจนทใำห้กาแฟของไทยมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกดังเช่นทุกวันนี้แถมยังเป็นการช่วยกำจัดการปลูกฝิ่นในบ้านเราและสร้างอาชีพให้กับชาวเขาและชาวบ้านสืบไป จึงนับเป็นพระราชกรณียกิจอันยิ่งใหญ่สำหรับชาวไทยภูเขาและชาวบ้านในถิ่นทุรกันดารที่คนไทยทั่วประเทศและทั่วโลกมิเคยลืมเลือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยพล.ต.อเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ย้อนกลับไปเมื่อราว ๆ พุทธศักราช 2517 วสิษฐเดชกุญชรเล่าไว้ในหนังสือ "รอยพระยุคลบาทบันทึกความทรงจำของพล.ต.อ ความตอนหนึ่งว่าวสิษฐเดชกุญชร""ในท่ามกลางสถานการณ์การเมืองที่สับสนและวุ่นวายในปลายปีพุทธศักราช ๒๕๑๗ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ยังทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจทั้งมวลเป็นปกติโดยไม่ทรงหวั่นไหวโดยเสด็จแปรพระราชฐานไปประทับณตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ที่เชียงใหม่และเสด็จออกเยี่ยมเยียนราษฎรทั้งราษฎรชาวเขาเผ่าต่าง ๆ กับประชาชนซึ่งอยู่ในที่ราบลุ่มตามที่ทรงปฏิบัติเสมอมาทุกปีครั้งนั้นเจ้าอยู่หัวทรงขับรถยนต์พระที่นั่งด้วยพระองค์เองซึ่งทรงกระทำเช่นนี้เป็นปกติทรงขับรถยนต์พระที่นั่งฝ่าฝุ่นแดงและความลุ่มดอนของถนนในสมัยนั้นออกเยี่ยมราษฎรอีกหลายพื้นที่ในจังหวัดเชียงใหม่ในวันที่ ๓ ธันวาคม ๒๕๑๗ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยสมเด็จฯ เสด็จไปเยี่ยมเยียนราษฎรซึ่งเป็นชาวเขาบนดอยอินทนนท์ในการทรงเยี่ยมเยียนราษฎรชาวเขาครั้งนี้หลังจากเสด็จด้วยรถยนต์พระที่นั่งทรงเยี่ยมชาวเขาเผ่าม้งที่บ้านขุนกลางตำบลบ้านหลวงอำเภอจอมทองแล้ว เพื่อพระราชทานไก่พันธุ์โร้ดไอส์แลนด์เร็ดและผ้าห่มให้แก่ชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่บ้านท่าฝั่งเช่นเดียวกับที่บ้านอังกาน้อยพระองค์และสมเด็จฯ ยังได้เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาทไปตามไหล่เขาที่สูงบ้างต่ำบ้างเป็นระยะทางประมาณ ๓ กิโลเมตรเพื่อทรงเยี่ยมชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่บ้านอังกาน้อยและทรงพระดำเนินต่อไปอีก 2 กิโลเมตรต่อจากนั้นยังทรงพระดำเนินต่อไปอีกประมาณหนึ่งกิโลเมตรจนถึงไร่กาแฟที่ราษฎรชาวกะเหรี่ยงปลูกไว้รวมเป็นระยะทางที่ทรงพระดำเนินทั้งสิ้นในบ่ายวันนั้นประมาณ ๖ กิโลเมตรเพื่อทอดพระเนตรไร่กาแฟที่มีต้นกาแฟให้พระเจ้าอยู่หัวทอดพระเนตรเพียงต้นเดียว เสร็จจากการทอดพระเนตรต้นกาแฟต้นเดียวแล้วพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จฯ ยังต้องทรงพระดำเนินกลับออกไปยังรถยนต์พระที่นั่งที่จอดไว้ที่แยกปากทางเข้าบ้านอังกาน้อยรวมเป็นระยะทางที่เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาทในวันนั้นประมาณ ๑๒ กิโลเมตรแล้วพระเจ้าอยู่หัวยังต้องทรงขับรถยนต์พระที่นั่งกลับด้วยพระองค์เองอีกจนถึงพระตำหนักด้วย..."เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้สร้างความสงสัยให้กับคณะและผู้ที่ติดตามพระองค์เป็นอันมากว่าเหตุไฉนพระองค์จึงต้องทรงดั้นด้นเดินทางเป็นระยะทางไกลมากมายขนาดนั้นเพื่อไปทอดพระเนตรเพียงแค่ต้นกาแฟต้นเล็ก ๆ ต้นเดียวซึ่งพระองค์ก็น่าจะทราบความฉงนสงสัยที่ว่านี้จึงได้มีพระราชกระแสกับข้าราชบริพารที่อยู่ในขบวนเสด็จฯ ที่ไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ของพระองค์ด้วยพระสุรเสียงที่เปี่ยมไปด้วยพระเมตตาว่า"... แต่ก่อนเขาปลูกฝิ่นเราไปพูดจาชี้แจงชักชวนให้เขามาลองปลูกกาแฟแทนกะเหรี่ยงไม่เคยปลูกกาแฟมาก่อนยังดีที่กาแฟไม่ตายเสียหมดแต่ยังเหลืออยู่หนึ่งต้นนั้นต้องถือว่าเป็นความก้าวหน้าสำหรับกะเหรี่ยง... จึงต้องเสด็จฯ ไปทอดพระเนตรจะได้แนะนำเขาต่อไปว่าทำอย่างไรกาแฟจึงจะเหลืออยู่มากกว่าหนึ่งต้น"ปรากฏว่าปีต่อมา ราษฎรชาวกะเหรี่ยง ดอยอินทนนท์ขายกาแฟ ได้เป็นเงินต่อไร่ต่อปี สูงกว่าที่เคยขายฝิ่นได้ และนับแต่นั้นเป็นต้นมาบรรดาชาวเขาก็ได้ร่วมมือกันกับภาครัฐเริ่มต้นปลูกและพัฒนาเมล็ดกาแฟกันอย่างจริงจังจนทใำห้กาแฟของไทยมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกดังเช่นทุกวันนี้แถมยังเป็นการช่วยกำจัดการปลูกฝิ่นในบ้านเราและสร้างอาชีพให้กับชาวเขาและชาวบ้านสืบไป จึงนับเป็นพระราชกรณียกิจอันยิ่งใหญ่สำหรับชาวไทยภูเขาและชาวบ้านในถิ่นทุรกันดารที่คนไทยทั่วประเทศและทั่วโลกมิเคยลืมเลือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ย้อนกลับไป เมื่อราว ๆ พุทธศักราช 2517 โดยพล. ต. อ วสิษฐเดชกุญชรเล่าไว้ ในหนังสือ "รอยพระยุคลบาทบันทึกความทรงจำของ พล.ต.อ. วสิษฐเดชกุญชร " ความตอนหนึ่งว่า




"ในท่ามกลางสถานการณ์การเมืองที่สับสนและวุ่นวาย ในปลายปีพุทธศักราช 2517 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ยังทรงปฏิบัติพระ ราชกรณียกิจทั้งมวลเป็นปกติโดยไม่ทรงหวั่นไหวโดยเสด็จแปรพระราชฐานไปประทับ ณ ตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ที่เชียงใหม่และเสด็จออกเยี่ยมเยียนราษฎรทั้งราษฎรชาวเขาเผ่าต่างๆกับประชาชนซึ่งอยู่ในที่ราบลุ่ม ตามที่ทรงปฏิบัติเสมอมาทุกปี ครั้งนั้นเจ้าอยู่หัวทรงขับรถยนต์พระที่นั่งด้วยพระองค์เองซึ่งทรงกระทำเช่นนี้เป็นปกติทรงขับรถยนต์พระที่นั่งฝ่าฝุ่นแดงและความลุ่มดอนของถนนในสมัยนั้นออกเยี่ยมราษฎรอีกหลายพื้นที่ใน จังหวัดส์ ChiangMai

ในห้างหุ้นส่วนจำกัดการธนาคารวันที่ 3 ธันวาคม 2517 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยสมเด็จฯ เสด็จ ไปเยี่ยมเยียนราษฎรซึ่งเป็นชาวเขาบนดอยอินทนนท์ในการทรงเยี่ยมเยียนราษฎรชาวเขาครั้งนี้หลังจากเสด็จด้วยรถยนต์พระที่นั่งทรงเยี่ยมชาวเขาเผ่าม้งที่ ร้านบ้านคุณขุนกลางตำบลบ้านหลวงอำเภอจอมทองแล้ว



พระองค์และสมเด็จฯ ยังได้เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาทไปตามไหล่เขาที่สูงสุดสูงบ้างสูงสุดต่ำบ้างเป็นระยะทางประมาณ 3 กิโลเมตรเพื่อทรงเยี่ยมชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยง ที่บ้านอังกาน้อยและทรงพระดำเนินต่อไปอีก 2 กิโลเมตรเพื่อพระราชทานไก่ออกพันธุ์โร้ดไอส์แลนด์เร็ดและผ้าห่มให้แก่ชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่ร้านบ้านท่าฝั่งเช่นเดียวกับที่ร้านบ้านอังกาน้อยตั้งขึ้น


ต่อจากเนชั่นั้นยังคุณทรงที่คุณพระดำเนินต่อไปอีกประมาณคุณหนึ่งกิโลเมตรจนถึงไร่คุณกาแฟที่ราษฎรชาว กะเหรี่ยงปลูกไว้รวมเป็นระยะทางที่ ทรงพระดำเนินทั้งสิ้นในบ่ายวันนั้นประมาณ 6 กิโลเมตรเพื่อทอดพระเนตรไร่คุณกาแฟที่มีคุณต้นคุณกาแฟให้พระเจ้าอยู่หัวทอดพระเนตรเพียงคุณต้นเดียว

เสร็จจากเนชั่หัวเรื่อง: การทอดพระเนตรคุณต้นคุณกาแฟคุณต้นเดียวแล้วพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จฯ ยังคุณต้องคุณทรงที่คุณพระ ดำเนินกลับออกไปยังรถยนต์พระที่นั่งที่ จอดไว้ที่แยกปากทางเข้าบ้านอังกาน้อยรวมเป็นระยะทางที่เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาทในวันนั้นประมาณ 12 กิโลเมตรแล้วพระเจ้าอยู่หัวยังต้องทรงขับรถยนต์ พระที่นั่งกลับด้วยพระองค์เองอีกจนถึงพระตำหนักด้วย .. "

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้สร้างความ สงสัยให้กับคณะและผู้ที่ติดตามพระองค์เป็นอันมากว่าเหตุไฉนพระองค์จึงต้องทรงดั้นด้นเดินทางเป็นระยะทางไกลมากมายขนาดนั้นเพื่อไปทอดพระเนตรเพียงแค่ต้นกาแฟต้นเล็ก ๆ ต้น เดียวซึ่งพระองค์ก็น่าจะทราบความ ฉงนสงสัยที่ว่านี้จึงได้มีพระราชกระแสกับข้าราชบริพารที่อยู่ในขบวนเสด็จฯ ที่ไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ของพระองค์ด้วยพระสุรเสียงที่เปี่ยมไปด้วยพระเมตตาว่า




" ... แต่ ก่อนเขาปลูกฝิ่นเราไปพูดจาชี้แจง ชักชวนให้เขามาลองปลูกกาแฟแทนกะเหรี่ยงไม่เคยปลูกกาแฟมาก่อนยังดีที่กาแฟไม่ตายเสียหมด แต่ยังเหลืออยู่หนึ่งต้นนั้นต้องถือว่าเป็นความก้าวหน้าสำหรับกะเหรี่ยง ... จึงต้อง เสด็จฯ ไปทอดพระเนตรจะได้แนะนำเขา ต่อไปว่าทำอย่างไรกาแฟจึงจะเหลืออยู่มากกว่าหนึ่งต้น "

ปรากฏว่าปีต่อมาราษฎรชาวกะเหรี่ยง ดอยอินทนนท์ขายกาแฟได้เป็นเงินต่อไร่ต่อปีสูงกว่าที่เคยขายฝิ่นได้ และนับ แต่นั้นเป็นต้นมาบรรดาชาว เขาก็ได้ร่วมมือกันกับภาครัฐเริ่มต้นปลูกและพัฒนาเมล็ดกาแฟกันอย่างจริงจังจนทใำห้กาแฟของไทยมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกดังเช่นทุกวันนี้แถมยังเป็นการช่วยกำจัดการปลูก ฝิ่นในบ้านเราและสร้างอาชีพให้ กับชาวเขาและชาวบ้านสืบไปจึงนับเป็นพระราชกรณียกิจอันยิ่งใหญ่สำหรับชาวไทยภูเขาและชาวบ้านในถิ่นทุรกันดารที่คนไทยทั่วประเทศและทั่วโลกมิเคยลืมเลือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ย้อนกลับไปเมื่อราวๆพุทธศักราช 2517 โดยพล . ต Admiral วสิษฐเดชกุญชรเล่าไว้ในหนังสือ " รอยพระยุคลบาทบันทึกความทรงจำของพลอากาศตรี Admiral วสิษฐเดชกุญชร " ความตอนหนึ่งว่า" ในท่ามกลางสถานการณ์การเมืองที่สับสนและวุ่นวายในปลายปีพุทธศักราช๒๕๑๗พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ยังทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจทั้งมวลเป็นปกติโดยไม่ทรงหวั่นไหวโดยเสด็จแปรพระราชฐานไปประทับณตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ที่เชียงใหม่และเสด็จออกเยี่ยมเยียนราษฎรทั ้งราษฎรชาวเขาเผ่าต่างๆกับประชาชนซึ่งอยู่ในที่ราบลุ่มตามที่ทรงปฏิบัติเสมอมาทุกปีครั้งนั้นเจ้าอยู่หัวทรงขับรถยนต์พระที่นั่งด้วยพระองค์เองซึ่งทรงกระทำเช่นนี้เป็นปกติทรงขับรถยนต์พระที่นั่งฝ่าฝุ่นแดงและความลุ่มดอนของถนนในสมัยนั้นออกเยี่ยมราษฎรอีกหลายพื้ นที่ในจังหวัดเชียงใหม่ในวันที่กันธันวาคม๒๕๑๗พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยสมเด็จฯเสด็จไปเยี่ยมเยียนราษฎรซึ่งเป็นชาวเขาบนดอยอินทนนท์ในการทรงเยี่ยมเยียนราษฎรชาวเขาครั้งนี้หลังจากเสด็จด้วยรถยนต์พระที่นั่งทรงเยี่ยมชาวเขาเผ่าม้งที่บ้านขุนกลางตำบลบ้านหลวงอำเภอจอมทองแล้วพระองค์และสมเด็จฯยังได้เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาทไปตามไหล่เขาที่สูงบ้างต่ำบ้างเป็นระยะทางประมาณกันกิโลเมตรเพื่อทรงเยี่ยมชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่บ้านอังกาน้อยและทรงพระดำเนินต่อไปอีก 2 กิโลเมตรเพื่อพระราชทานไก่พันธุ์โร้ดไอส์แลนด์เร็ดและผ้าห่มให้แก่ชาวเขา เผ่ากะเหรี่ยงที่บ้านท่าฝั่งเช่นเดียวกับที่บ้านอังกาน้อยต่อจากนั้นยังทรงพระดำเนินต่อไปอีกประมาณหนึ่งกิโลเมตรจนถึงไร่กาแฟที่ราษฎรชาวกะเหรี่ยงปลูกไว้รวมเป็นระยะทางที่ทรงพระดำเนินทั้งสิ้นในบ่ายวันนั้นประมาณจากกิโลเมตรเพื่อทอดพระเนตรไร่กาแฟที่มีต้นกาแฟให้พระเจ้าอยู่หัวทอดพระเนตรเพียงต้นเดียวเสร็จจากการทอดพระเนตรต้นกาแฟต้นเดียวแล้วพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จฯยังต้องทรงพระดำเนินกลับออกไปยังรถยนต์พระที่นั่งที่จอดไว้ที่แยกปากทางเข้าบ้านอังกาน้อยรวมเป็นระยะทางที่เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาทในวัน