ย้อนไปเมื่อ 3 ปีก่อน เมื่อผมอายุ 17 ปี ผมอยู่ที่โรงเรียน ผมได้เเสดงหนังสั้น บทของผมคือเพื่อนของพระเอก. ผมทำให้ทุกคนตลกเเละสนุกสนาน ทุกอย่างกำลังไปได้สวยเเต่ก็ต้องหยุดลงทุกอย่างอยู่ในความเงียบ เพราะผมลืมบทพูด. ผมคิด"ผมจะต้องพูดว่าอะไรต่อ?". ทุกสายตามองมาที่ผม. มันทำให้ผมรู้สึกอายมากๆ. จนกระทั่งเพื่อนเดินมาพูดเบาๆว่า"คุณต้องเล่าเรื่องตลก"
Back to 3 years ago. When I was 17 years old I was at school. I have shown short movies.My character is a friend of the hero.I am creating laughter.
Until my friend had so much between sip says "story."You have to tell jokes