Adultery" in the Indian Penal Code:

Adultery" in the Indian Penal Code: Need for a Gender Equality Perspective
by K.I. Vibhute*

Cite as : (2001) 6 SCC (Jour) 16


1. INTRODUCTION

The term "adultery" has its origin in the Latin term adulterium. It is understood as a voluntary sexual action by a married person with another married or unmarried individual. Almost every religion condemns it and treats it as an unpardonable sin1. However, this is not reflected in the penal laws of countries. Nevertheless, all the legal systems invariably do recognise it as a ground for seeking divorce from the errant spouse.

Section 497 of the Indian Penal Code (IPC) perceives a consensual sexual intercourse between a man, married or unmarried, and a married woman without the consent or connivance of her husband as an offence of "adultery". A sexual link between a married or unmarried man and an unmarried woman or a divorcee or a widow, therefore, does not come within the ambit of "adultery". It also holds the man and not the (adulteress) "wife" of another man, who has been unfaithful to her husband, solely responsible for the sexual liaison. IPC, it seems, views "adultery" as an invasion of the right of the husband over his wife and therefore puts it under Chapter XX: "Of Offences Relating to Marriage".

However, the feminists in India today say that the Indian law relating to adultery is premised on the outdated notion of "marriage". The law, according to them, is not only based on the husband's right to fidelity of his "wife" but also treats "wife" merely as a chattel of her husband. Such a gender-discriminatory and proprietary-oriented law of "adultery", they argue, is contrary to the spirit of the equality of status guaranteed under the Constitution of India.

It is proposed to evaluate the present law on adultery in the light of the contemporary notions of "marriage" and mutual obligations of "wife" and "husband" arising thereunder. The proposal for reform would also be examined.

2. ADULTERY AND GENDER EQUALITY: LEGISLATIVE PARADIGM AND RATIONALE

2.1 Criminal policy: evolution and rationale

Lord Macaulay did not deem it fit to put infidelity in his First Draft of the Indian Penal Code. Reviewing facts and opinions collected from all the three Presidencies about the feasibility of the criminalisation of adultery, he concluded:

"It seems to us that no advantage is to be expected from providing a punishment for adultery. The population seems to be divided into two classes - those whom neither the existing punishment nor any punishment which we should feel ourselves justified in proposing will satisfy, and those who consider the injury produced by adultery as one for which a pecuniary compensation will sufficiently atone. Those whose feelings of honour are painfully affected by the infidelity of their wives will not apply to the tribunals at all. Those whose feelings are less delicate will be satisfied by a payment of money. Under such circumstances, we think it best to treat adultery merely as a civil injury."2

The Law Commissioners in their Second Report on the Draft Penal Code, however, took a different view. Disfavouring the Macaulian perception of adultery, but placing heavy reliance upon his remarks on the status of women in India, they concluded:

"While we think that the offence of adultery ought not to be omitted from the Code, we would limit its cognizance to adultery committed with a married woman, and considering that there is much weight in the last remark in Note 'Q', regarding the condition of the women in this country, in deference to it, we would render the male offender alone liable to punishment."3 Section 497 of the Penal Code reflects the above perception and defines "adultery" thus:

"497. Adultery.—Whoever has sexual intercourse with a person who is and whom he knows or has reason to believe to be the wife of another man, without the consent or connivance of that man, such sexual intercourse not amounting to the offence of rape, is guilty of the offence of adultery, and shall be punished with imprisonment of either description for a term which may extend to five years, or with fine, or with both. In such case the wife shall not be punishable as an abettor."

Section 497 unequivocally conveys that the adulteress "wife" is absolutely free from criminal responsibility. She is also not to be punished (even) for "abetting" the offence. Section 497, by necessary implication, assumes that the "wife" was a hapless victim of adultery and not either a perpetrator or an accomplice thereof. Adultery, as viewed under IPC, is thus an offence against the husband of the adulteress wife and, thereby, an offence relating to "marriage".

It is in consonance with this approach that Section 198 CrPC mandates a court not to take cognizance of adultery unless the "aggrieved" husband makes a complaint. It runs as under:

"198. Prosecution for offences against marriage.—(1) No court shall take cognizance of an offence punishable under Chapter XX of the In

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นชู้"ในอาญาอินเดีย: จำเป็นสำหรับมุมมองความเสมอภาคหญิงชายโดย K.I. Vibhute *อ้างเป็น: (ปี 2001) 6 SCC (Jour) 16บทนำคำว่า "มหัต" กำเนิดมาใน adulterium ติคำ มันไม่เข้าใจว่าเป็นการกระทำทางเพศโดยสมัครใจ โดยผู้แต่งงานแต่งงาน หรือยังบุคคลอื่น เกือบทุกศาสนาของพวกมัน และถือว่าเป็น sin1 อภัยให้ไม่ อย่างไรก็ตาม นี้จะไม่แสดงในกฎหมายอาญาของประเทศ แต่ ระบบกฎหมายทั้งหมดคงเส้นคงวารู้จักมันเป็นการขอหย่าจากคู่สมรสที่ไม่ถูกต้องส่วน 497 ของอินเดียอาญา (IPC) เดือย consensual มีเพศสัมพันธ์ระหว่างชาย แต่งงาน หรือโสด และผู้หญิงแต่งงานโดยไม่ได้รับความยินยอมหรือ connivance ของสามีของเธอเป็นความผิดของ "เป็นชู้" การเชื่อมโยงทางเพศระหว่างการแต่งงาน หรือชายโสด และหญิงมี หรือที่ divorcee หรือ ม่าย ดังนั้น ไม่มาภายใน ambit ของการเป็น "ชู้" มีคนและไม่การ (adulteress) "ภรรยา" ของคนอื่น ได้เคยนอกใจสามี ผู้รับผิดชอบประสานทางเพศ IPC จะดู เหมือน มุมมอง "เป็นชู้" เป็นการบุกรุกของสามีเหนือภรรยาของเขา และดังนั้นจึง ทำให้ใต้ XX หมวด: "การกระทำผิดเกี่ยวกับการแต่งงาน"อย่างไรก็ตาม feminists ในอินเดียวันนี้บอกว่า กฎหมายอินเดียที่เกี่ยวข้องกับการเป็นชู้จะ premised ในความคิดที่ล้าสมัยของ "แต่งงาน" กฎหมาย ตามนั้น ไม่เฉพาะใช้สิทธิการเที่ยงตรงของ "ภรรยา" ของสามี แต่ยัง ถือว่า "ภรรยา" แต่เป็น chattel ของสามีของเธอ เช่นเพศก่อ และ เป็นกรรมสิทธิ์ของกฎหมายของ "เป็นชู้" พวกเขาทะเลาะกัน ไม่ขัดต่อจิตวิญญาณของความเสมอภาคของสถานะรับประกันภายใต้รัฐธรรมนูญของอินเดียนำเสนอประเมินกฎหมายอยู่บนเป็นชู้ลดูความร่วมสมัยของ "แต่งงาน" และร่วมกันหน้าที่ของ "ภรรยา" และ "สามี" เกิดอบังคับ ยังต้องการตรวจสอบข้อเสนอสำหรับการปฏิรูป2 ภาคเป็นชู้และเพศ: กระบวนทัศน์กฎหมายและเหตุผล2.1 นโยบายทางอาญา: วิวัฒนาการและเหตุผลพระคัลไม่เห็นว่า มันพอดีกับการใส่ชายในร่างของเขาครั้งแรกของอินเดียอาญา เขาสรุปการตรวจสอบข้อเท็จจริงและความคิดเห็นที่รวบรวมจากฝ่ายประธานที่สามเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของ criminalisation ของการเป็นชู้ :"เหมือนเราที่ไม่มีประโยชน์คาดหวังให้โทษการล่วงประเวณี ดูเหมือนว่าประชากรจะแบ่งออกเป็นสองชั้น - คนที่ไม่โทษอยู่และโทษที่เราควรรู้สึกว่าตนเองธรรมในการเสนอที่จะตอบสนอง และผู้ที่บาดเจ็บผลิต โดยเป็นชู้เป็นค่าตอบแทนที่เงินพอจะชดใช้ ผู้ที่มีความรู้สึกของเกียรติจะเจ็บปวดกระทบชายของภรรยาของพวกเขาจะไม่ใช้กับการบำบัดที่ทั้งหมด ผู้ที่มีความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนน้อยจะพอใจ โดยการชำระเงิน ภายใต้สถานการณ์เช่น เราคิดมันดีที่สุดจะถือว่าเป็นชู้เป็นบาดเจ็บแพ่งเพียง 2ในคณะกรรมาธิการกฎหมายในรายงานที่สองของพวกเขาในร่างอาญา อย่างไรก็ตาม เอามุมมองแตกต่างกัน Disfavouring รับรู้ Macaulian การเป็นชู้ แต่ทำงานหนักพึ่งเขาหมายเหตุสถานะของผู้หญิงในอินเดีย พวกเขาได้ข้อสรุป:"ในขณะที่เราคิดว่า คดีเป็นชู้ไม่ควรจะตัดออกจากรหัส เราจะจำกัด cognizance ของการเป็นชู้ที่มุ่งมั่นกับผู้หญิงแต่งงานแล้ว และพิจารณาว่า มีน้ำหนักมากในเหตุครั้งสุดท้ายในหมายเหตุ 'Q' เกี่ยวกับสภาพของผู้หญิงในประเทศนี้ in deference to เราจะทำให้ผู้กระทำผิดเพศชายเพียงอย่างเดียวต้องลงโทษ" 497 อาญาส่วนที่ 3 แสดงการรับรู้ข้างต้น และกำหนด "เป็นชู้" ดังนั้น:" 497. เป็นชู้ — ผู้มีเพศสัมพันธ์กับคนที่เป็น และคน ที่เขารู้ หรือมีเหตุผลที่เชื่อได้เป็น ภรรยาของคนอื่น ไม่ยินยอมหรือ connivance ของคนที่ เช่นเพศสัมพันธ์ที่ไม่เป็นคดีข่มขืน เป็นความผิดของคดีเป็นชู้ และจะถูกลงโทษ ด้วยการจำคุกการอธิบายสำหรับเงื่อนไขซึ่งอาจขยายเป็นห้าปี หรือดี หรือทั้งสองอย่าง ในกรณี ภรรยาไม่สามารถโทษเป็น abettor การ"ส่วน 497 unequivocally สื่อว่า adulteress "ภรรยา" ฟรีจากความรับผิดชอบทางอาญา เธอจะยังไม่ถูกลงโทษ (แม้) สำหรับ "abetting" กระทำผิด ส่วน 497 โดยจำเป็น ถือว่า "ภรรยา" เป็นเหยื่อซวยการล่วงประเวณี และไม่ผู้ที่ หรือรู้เหตุการณ์ดังกล่าว การเป็นชู้เป็นดูภายใต้ IPC ดังนั้นจึงเป็นความผิดกับสามีของภรรยา adulteress และ จึง การกระทำผิดกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับ "แต่งงาน"มันเป็นใน consonance ด้วยวิธีนี้ว่า ส่วน 198 CrPC บังคับศาลอย่า cognizance มหัตภัยของเว้นแต่สามี "aggrieved" ทำให้การร้องเรียน ทำงานเป็น:"198. คดีกระทำกับ marriage.—(1) ที่ไม่มีศาลจะใช้ cognizance ของความผิดที่โทษภายใต้บทที่ XX ของในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชู้ "ในประมวลกฎหมายอาญาอินเดีย: ต้องการสำหรับมุมมองของความเสมอภาคทางเพศ
โดย KI Vibhute * Cite เป็น: (2001) 6 SCC (Jour) 16 1. บทนำคำว่า". ชู้ "มีต้นกำเนิดใน adulterium ภาษาละตินเป็นที่เข้าใจ เป็นการกระทำทางเพศด้วยความสมัครใจโดยคนที่แต่งงานแล้วกับบุคคลที่แต่งงานแล้วหรือยังไม่ได้แต่งงานอีก. เกือบทุกศาสนาประณามมันและถือว่าเป็น sin1 ยกโทษให้ไม่. แต่นี้ไม่ได้สะท้อนให้เห็นในกฎหมายอาญาของประเทศ. อย่างไรก็ตามทุกระบบกฎหมายคงเส้นคงวาทำ รับรู้เป็นพื้นสำหรับการแสวงหาการหย่าร้างจากคู่สมรสหลงทาง. มาตรา 497 ของประมวลกฎหมายอาญาอินเดีย (IPC) เห็นจึงมีความสัมพันธ์ทางเพศความยินยอมระหว่างชาย, แต่งงานแล้วหรือยังไม่ได้แต่งงานและผู้หญิงที่แต่งงานแล้วโดยไม่ต้องได้รับความยินยอมหรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ของสามีของเธอในฐานะที่เป็น การกระทำผิดกฎหมายของ "ชู้". การเชื่อมโยงทางเพศระหว่างชายที่แต่งงานแล้วหรือยังไม่ได้แต่งงานกับหญิงที่ยังไม่แต่งงานหรือหย่าร้างหรือเป็นม่ายจึงไม่ได้เข้ามาในวงของ "ชู้". มันยังถือชายและไม่ได้ (ผิดประเวณี) "ภรรยา" ของผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ได้รับการนอกใจสามีของเธอต้องรับผิดชอบต่อการประสานงานทางเพศ IPC ดูเหมือนว่ามุมมอง "ชู้" เป็นบุกทางขวาของสามีภรรยาของเขาและดังนั้นจึงทำให้มันภายใต้บทที่ XX:. "ของความผิดเกี่ยวกับการแต่งงาน" อย่างไรก็ตามสตรีในประเทศอินเดียในวันนี้บอกว่ากฎหมายอินเดียที่เกี่ยวข้อง การล่วงประเวณีเป็น premised ในความคิดที่ล้าสมัยของ "การแต่งงาน" กฎหมายตามที่พวกเขาไม่ได้อยู่เฉพาะทางด้านขวาของสามีเพื่อความจงรักภักดีของ "ภรรยา" ของเขา แต่ยังถือว่า "ภรรยา" เป็นเพียงทรัพย์สินของสามีของเธอ เช่นกฎหมายเพศพินิจพิเคราะห์และเป็นเจ้าของเชิงของ "ชู้" พวกเขาโต้เถียงเป็นตรงกันข้ามกับจิตวิญญาณของความเท่าเทียมกันของสถานะการรับประกันภายใต้รัฐธรรมนูญของอินเดียได้. จะเสนอให้ประเมินกฎหมายปัจจุบันในการล่วงประเวณีในแง่ของ ความคิดร่วมสมัยของ "การแต่งงาน" และภาระผูกพันร่วมกันของ "ภรรยา" และ "สามี" ที่เกิดขึ้นเป็นไปตามนั้น ข้อเสนอเพื่อการปฏิรูปจะได้รับการตรวจสอบ. 2 เป็นชู้เท่าเทียมกันทางเพศ: PARADIGM นิติบัญญัติและเหตุผล2.1 นโยบายทางอาญา: วิวัฒนาการและเหตุผลลอร์ดนวนิยายไม่ได้คิดว่ามันพอดีกับที่จะนำความไม่ซื่อสัตย์ในร่างแรกของประมวลกฎหมายอาญาอินเดีย การตรวจสอบข้อเท็จจริงและความคิดเห็นที่เก็บได้จากทั้งสาม Presidencies เกี่ยวกับความเป็นไปได้ของอาชญากรรมเป็นชู้เขากล่าวสรุปว่า"มันดูเหมือนว่าจะให้เราเห็นว่าไม่มีประโยชน์เป็นที่คาดหวังจากการให้ลงโทษชู้ประชากรน่าจะถูกแบ่งออกเป็นสองชั้นเรียน. - ผู้ที่ไม่มีการลงโทษที่มีอยู่หรือการลงโทษใด ๆ ที่เราควรจะรู้สึกตัวเองเป็นธรรมในการเสนอจะตอบสนองและผู้ที่พิจารณาได้รับบาดเจ็บที่ผลิตโดยชู้เป็นหนึ่งที่มีการจ่ายผลตอบแทนทางการเงินเพียงพอที่จะชดเชยผู้ที่รู้สึกมีเกียรติได้รับผลกระทบอย่างเจ็บปวดโดย. การนอกใจภรรยาของพวกเขาจะไม่นำไปใช้กับศาลที่ทุกคน. บรรดาผู้ที่รู้สึกมีความละเอียดอ่อนน้อยจะได้รับความพึงพอใจโดยการชำระเงิน. ภายใต้สถานการณ์เช่นเราคิดว่ามันที่ดีที่สุดในการรักษาชู้เป็นเพียงอาการบาดเจ็บทางแพ่ง. "2 กฎหมาย คณะกรรมาธิการในรายงานฉบับที่สองของพวกเขาในร่างประมวลกฎหมายอาญา แต่เอามุมมองที่แตกต่างกัน Disfavouring การรับรู้ Macaulian เป็นชู้ แต่วางพึ่งพาหนักอยู่บนข้อสังเกตของเขาเกี่ยวกับสถานะของผู้หญิงในอินเดียที่พวกเขากล่าวสรุปว่า"ในขณะที่เราคิดว่าการกระทำผิดกฎหมายของการเป็นชู้ไม่ควรจะเว้นจากโค้ดที่เราจะ จำกัด ความรู้ความเข้าใจในการล่วงประเวณี มุ่งมั่นกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วและพิจารณาว่ามีน้ำหนักมากในคำพูดสุดท้ายในหมายเหตุ 'Q' เกี่ยวกับสภาพของผู้หญิงในประเทศนี้ให้ความเคารพกับมันเราจะทำให้ตัวผู้กระทำผิดคนเดียวระวาง. " 3 มาตรา 497 แห่งประมวลกฎหมายอาญาสะท้อนให้เห็นถึงการรับรู้ข้างต้นและกำหนด "ชู้" ดังนี้: "497 Adultery. -ใครก็ตามที่มีเพศสัมพันธ์กับคนที่เป็นและคนที่เขารู้หรือมีเหตุผลที่จะเชื่อว่าจะเป็นภรรยาของชายอีกคนหนึ่งที่เป็น โดยไม่ต้องได้รับความยินยอมหรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ของมนุษย์ที่มีเพศสัมพันธ์ดังกล่าวไม่เป็นจำนวนเงินถึงการกระทำผิดกฎหมายของการข่มขืนที่เป็นความผิดของการกระทำผิดกฎหมายของการผิดประเวณีและจะต้องระวางโทษจำคุกทั้งคำอธิบายสำหรับระยะซึ่งอาจขยายไปถึงห้าปีหรือปรับ หรือที่มีทั้ง ในกรณีเช่นนี้ภรรยาก็จะไม่ถูกลงโทษในฐานะที่เป็นผู้ยุยง. " มาตรา 497 อย่างแจ่มแจ้งบ่งบอกว่าหญิงที่นอกใจสามี" ภรรยา "เป็นอย่างที่เป็นอิสระจากความรับผิดชอบทางอาญา. นอกจากนี้เธอยังไม่ได้ที่จะได้รับการลงโทษ (แม้) สำหรับ" สนับสนุน "การกระทำผิดกฎหมาย. มาตรา 497 โดยปริยายจำเป็นสันนิษฐานว่า "ภรรยา" เป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายเป็นชู้และไม่ว่าจะเป็นผู้กระทำผิดหรือผู้สมรู้ร่วมดังกล่าว. กาเมสุมิจฉาจารเมื่อมองภายใต้ IPC, จึงเป็นความผิดฐานสามีภรรยานอกใจสามีและจึงเป็น . การกระทำผิดกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับ "การแต่งงาน" มันอยู่ในความสอดคล้องกันกับวิธีการนี้ว่ามาตรา 198 เอกสาร CrPC ศาลไม่ได้ที่จะใช้ความรู้ของชู้เว้นแต่ "เสียใจ" สามีทำให้เรื่องร้องเรียนมันทำงานเป็นใต้:. "198 การดำเนินคดีสำหรับความผิดที่แต่งงานกับ .- (1) ศาลไม่ต้องใช้ความรู้ของความผิดที่มีโทษตามหมวด XX ของใน