The subjects of this research were

The subjects of this research were the 99 students in the Industrial Technology course at Kellogg Middle School, Rochester, Minnesota, during the period of August 1999 through January 2000. The instrument used was based on Atkinson and Feather’s (1966) study in which they used a ring toss to estimate achievement motivation. Each participant in the study was allowed to
have one throw of a ring at any of three pegs. One peg was at five feet, one peg at ten feet, and one peg at fifteen feet. Atkinson and Feather (1966) contend that individuals with high achievement motivation will throw at the ten-foot peg.
The students had many project choices they could attempt. The number of projects attempted was noted for each student. A project was considered attempted if the student completed it or worked on it until the learning unit was completed. The number of projects attempted was correlated with the distance of the ring toss attempted. A Pearson Correlation was calculated. Additionally, an ANOVA was computed on the number of projects attempted by the selected ring toss distance.
The results of this study did not match the results of the original study done by Atkinson and Feather (1966). The Pearson Correlation was not significant. No relationship was found between the number of projects attempted and the distance of the ring toss attempted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องของงานวิจัยนี้ได้ศึกษาในหลักสูตรเทคโนโลยีอุตสาหกรรมที่กลางฬาลง โรเชสเตอร์ มินนิโซตา 99 ช่วง 1999 สิงหาคมผ่าน 2000 มกราคม เครื่องมือที่ใช้ขึ้นอยู่กับพลังและของขนนก (1966) การศึกษาจะใช้โยนห่วงการประเมินแรงจูงใจ ผู้เข้าร่วมในการศึกษาได้รับอนุญาตให้มีหนึ่งโยนแหวนที่ใด ๆ ของครูสาม หนึ่งตรึงท่านห้าฟุต หนึ่งตรึงที่สิบฟุต และหนึ่งตรึงที่สิบห้าฟุต พลังและขนนก (1966) ขอยืนยันว่า บุคคลที่ มีแรงจูงใจสูงจะโยนที่ peg สิบฟุตนักเรียนมีทางเลือกโครงการมากมายที่พวกเขาสามารถพยายาม จำนวนโครงการที่พยายามถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับนักเรียนแต่ละ โครงการเป็นความพยายามหากนักเรียนเสร็จสมบูรณ์ หรือทำงานอยู่จนกว่าหน่วยการเรียนแล้วเสร็จ จำนวนโครงการที่พยายามแก้ไขความสัมพันธ์กับระยะห่างของความพยายามโยนห่วง มีคำนวณสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน นอกจากนี้ ANOVA ถูกคำนวณตามจำนวนโครงการที่ดำเนินการ โดยโยนแหวนเลือกระยะทางผลการศึกษานี้ไม่ตรงกับผลการศึกษาเดิมที่ทำให้พลังและขนนก (1966) ไม่มีนัยสำคัญสหสัมพันธ์เพียร์สัน พบไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนโครงการที่มีความพยายามและระยะทางในการพยายามโยนห่วง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลุ่มตัวอย่างของการวิจัยครั้งนี้มีนักเรียน 99 ในหลักสูตรเทคโนโลยีอุตสาหกรรมที่ Kellogg มัธยมโรเชสเตอร์, มินนิโซตาในช่วงระยะเวลาของเดือนสิงหาคม 1999 จนถึงเดือนมกราคม 2000 เครื่องมือที่ใช้ก็ขึ้นอยู่กับแอตกินสันและขนของ (1966) การศึกษาที่พวกเขาใช้ แหวนโยนเพื่อประเมินแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ มีส่วนร่วมในการศึกษาแต่ละคนได้รับอนุญาตให้
มีหนึ่งโยนแหวนที่ใด ๆ ของสามหมุด หนึ่งตรึงอยู่ที่ห้าฟุตหนึ่งหมุดที่สิบฟุตและหนึ่งหมุดที่สิบห้าฟุต แอตกินสันและขนนก (1966) ยืนยันว่าบุคคลที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงจะโยนที่ตรึงสิบเท้า.
นักเรียนมีทางเลือกโครงการจำนวนมากที่พวกเขาจะพยายาม จำนวนโครงการที่ได้รับการพยายามตั้งข้อสังเกตสำหรับนักเรียนแต่ละคน โครงการได้รับการพิจารณาพยายามถ้านักเรียนเสร็จหรือทำงานเกี่ยวกับมันจนกว่าหน่วยการเรียนรู้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว จำนวนโครงการที่พยายามมีความสัมพันธ์กับระยะทางของแหวนโยนพยายาม ความสัมพันธ์เพียร์สันที่คำนวณได้ นอกจากนี้การวิเคราะห์ความแปรปรวนคำนวณกับจำนวนของโครงการที่พยายามตามระยะทางแหวนโยนเลือก.
ผลการศึกษานี้ไม่ตรงกับผลการศึกษาเดิมที่ทำโดยแอตกินสันและขนนก (1966) ความสัมพันธ์เพียร์สันก็ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนโครงการที่พยายามและระยะทางของแหวนโยนพยายาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวน 99 คน ใน อุตสาหกรรม เทคโนโลยี หลักสูตรที่โรงเรียนกลาง Kellogg , โรเชสเตอร์ , มินนิโซตา ในช่วงสิงหาคม 2542 ถึงมกราคม 2543 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือตาม Atkinson และขนนก ( 1966 ) การศึกษาที่พวกเขาใช้โยนเหรียญเพื่อประเมินสัมฤทธิ์ แต่ละผู้เข้าร่วมในการศึกษา ได้ เข้ามีคนโยนของแหวนใด ๆสามเข็ม หมุดหนึ่งในห้าฟุต หมุดหนึ่งในสิบฟุต และหมุดหนึ่งในสิบห้าฟุต แอตกินสันและขนนก ( 1966 ) ยืนยันว่าบุคคลที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงจะโยนที่ตรึงเท้าสิบนักเรียนมีหลายโครงการทางเลือกที่พวกเขาสามารถพยายาม จำนวนโครงการที่พยายามเป็นข้อสังเกตสำหรับนักเรียนแต่ละคน โครงการถือว่าพยายามถ้านักเรียนเสร็จ หรือ ทำงาน จนกระทั่งเรียนเสร็จ จำนวนโครงการที่พยายามมีความสัมพันธ์กับระยะทางของแหวนโยนพยายาม เป็นสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์มีค่า . นอกจากนี้ , ANOVA คือคำนวณจำนวนของโครงการได้ โดยเลือกแหวนทิ้งระยะห่างผลการศึกษาไม่ตรงกับผลการศึกษาเดิมทำโดย Atkinson และขนนก ( 1966 ) สหสัมพันธ์เพียร์สันอย่างมีนัยสำคัญ พบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนของโครงการที่พยายาม และระยะห่างของแหวนโยนพยายาม