Upon admission to the unit, it was

Upon admission to the unit, it was determined that,
at the present time, MR would not be able to participate
in identifying and prioritizing his needs. This is a common difficulty for nurses when caring for patients
with mental illnesses. Ongoing assessment of his
ability to participate would be necessary to foster his
later involvement.
Nursing diagnoses of Self-Care Deficit: Bathing,
Dressing and Feeding (NANDA-I, 2009) were considered
because MR rarely bathed and was malodorous,
disheveled and unkempt, and had minimal appetite.
Although these nursing diagnoses were considered
important, the immediate concern for MR was his
safety. Nursing diagnoses of Risk for Self-Directed
Violence (NANDA-I, 2009) and Disturbed Sensory
Perception (NANDA-I, 2009) were considered to
address MR’s safety. The nursing diagnosis of Risk for
Self-directed Violence was eliminated because MR’s
risk stems from the “voices” telling him to hurt
himself. Therefore, the primary nursing diagnosis was
determined to be Disturbed Sensory Perception.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเข้าหน่วย มันถูกกำหนดที่ปัจจุปัน นายจะไม่สามารถเข้าร่วมในการระบุ และจัดระดับความสำคัญความต้องการของเขา เป็นปัญหาทั่วไปสำหรับพยาบาลดูแลผู้ป่วยมีโรคจิต ประเมินอย่างต่อเนื่องของเขาความสามารถในการเข้าร่วมจะต้องส่งเสริมเขามีส่วนร่วมในภายหลังพยาบาลการวิเคราะห์ดุลสุขภาพ: อาบน้ำแต่งตัว และอาหาร (นันดา-ฉัน 2009) ได้รับการพิจารณาเพราะนายไม่ค่อยอาบน้ำ และถูก malodorousdisheveled และ ไว้ และมีอาหารน้อยแม้ว่าเหล่าพยาบาลวิเคราะห์ได้ถือสำคัญ มีความกังวลทันทีนายของเขาความปลอดภัย พยาบาลการวิเคราะห์ความเสี่ยงด้วยตนเองความรุนแรง (นันดา-ฉัน 2009) และรบกวนทางประสาทสัมผัสรับรู้ (นันดา-ฉัน 2009) ได้ถือความปลอดภัยของนาย การวินิจฉัยการพยาบาลความเสี่ยงความรุนแรงด้วยตนเองถูกตัดเนื่องจากของนายความเสี่ยงที่เกิดจาก "เสียง" ว่า จะทำร้ายตัวเอง ดังนั้น มีการวินิจฉัยหลักการพยาบาลกำหนดให้เป็นการรบกวนการรับรู้ ทางประสาทสัมผัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเข้ารับการรักษากับหน่วยมันก็ตั้งใจว่า
ในช่วงเวลาปัจจุบัน, นายจะไม่สามารถที่จะมีส่วนร่วม
ในการระบุและจัดลำดับความสำคัญความต้องการของเขา นี่คือปัญหาที่พบบ่อยสำหรับพยาบาลเมื่อการดูแลผู้ป่วย
ที่มีอาการป่วยทางจิต การประเมินอย่างต่อเนื่องของเขา
ความสามารถในการมีส่วนร่วมจะมีความจำเป็นที่จะส่งเสริมเขา
มีส่วนร่วมในภายหลัง.
วินิจฉัยพยาบาลขาดการดูแลตนเอง: อาบน้ำ,
การตกแต่งและการให้อาหาร (ดา-I 2009) ได้รับการพิจารณา
เนื่องจากนายไม่ค่อยอาบน้ำและกลิ่นเหม็น,
ไม่เรียบร้อยและรุงรัง และมีความอยากอาหารน้อยที่สุด.
แม้ว่าการวินิจฉัยพยาบาลเหล่านี้ได้รับการพิจารณา
ที่สำคัญกังวลทันทีสำหรับนายของเขาคือ
ความปลอดภัย พยาบาลวินิจฉัยความเสี่ยงสำหรับ Self-Directed
ความรุนแรง (ดา-I 2009) และรบกวนประสาทสัมผัส
การรับรู้ (ดา-I 2009) ได้รับการพิจารณาจะ
อยู่ที่ความปลอดภัยของนาย การวินิจฉัยการพยาบาลของความเสี่ยง
ความรุนแรงที่กำกับตนเองถูกกำจัดเพราะนายของ
ความเสี่ยงที่เกิดจาก "เสียง" เขาบอกว่าจะทำร้าย
ตัวเอง ดังนั้นการวินิจฉัยการพยาบาลเบื้องต้นได้รับการ
มุ่งมั่นที่จะได้รับการรบกวนการรับรู้ทางประสาทสัมผัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเข้าสู่หน่วย พบว่า
ในเวลาปัจจุบัน คุณจะไม่สามารถที่จะเข้าร่วมในการระบุและจัดลำดับความสำคัญ
ความต้องการของเขา นี้เป็นปัญหาทั่วไปสำหรับพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วย
กับความเจ็บป่วยทางจิต การประเมินผลอย่างต่อเนื่องของความสามารถในการมีส่วนร่วมของเขา
จำเป็นต้องอุปถัมภ์ของเขาภายหลังการวินิจฉัยการพยาบาล
.
ของการขาดการดูแลตนเอง :
อาบน้ำการตกแต่งและอาหาร ( nanda-i 2009 ) ถือว่า
เพราะนายไม่ค่อยอาบน้ำและก็เหม็น
กระเซิง , และรุงรัง และมีความอยากอาหารน้อยที่สุด แม้ว่าข้อวินิจฉัยการพยาบาล

ที่สำคัญเหล่านี้ ถือว่าเป็น การกังวลทันทีสำหรับคุณคือ ความปลอดภัยของตัวเอง

วินิจฉัยการพยาบาลของความเสี่ยงด้วยตนเอง
ความรุนแรง ( nanda-i , 2009 ) และรบกวนการรับรู้ทางประสาทสัมผัส
( nanda-i 2009 ) ถือว่า
ที่อยู่ในตู้คุณน่ะ พยาบาลวินิจฉัยความเสี่ยง
ทำร้ายตัวเองกำกับ ตกรอบเพราะเสี่ยงคุณของ
stems จาก " เสียง " บอกให้เขาเจ็บ
ตัวเอง ดังนั้น การวินิจฉัยการพยาบาลปฐมภูมิ
ตั้งใจจะกวนประสาทรับรู้