- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
When I woke up, I tried to move but
When I woke up, I tried to move but my body felt heavy and I felt trapped. I was lying with my arms spread wide, and for some reason I couldn’t feel them. I decided to figure out what was happening, so I looked to the left and right. When I looked to my right, Gobumi-chan lay on one arm and when looking to my left, I found Redhead sleeping on the other.
Yeah this is the so called ‘arm-pillow’. That dull sensation came from two heads disturbing the blood flow in each of my arms.
Why did it turned out this way?
Truthfully I wanted to move my arms that had numb quickly, but I couldn’t bring myself to wake those two, who were sleeping soundly and happily. What I’d like to ask is, when did Gobumi-chan enter my bed? When Redhead snuck into my bed I was half asleep, yet I remember her slipping into the bed so I can understand her being there.
Could it be that she possessed such a powerful [Hiding] ability that my [Presence Sensor] ability could not sense her? No, there’s no way.
Most likely, if the one being detected has no bloodlust or hostility towards the wielder of [Presence Sensor], then the signal is weak, and because I was sleeping I missed that weak signal.
I was thinking, “For the time being I’d like to do something about this situation…” when Hobusei-san happened to pass by. Hobusei-san was the name of the hobgoblin mage, okay? The mage’s name. You probably understand, but I thought it important so its worth repeating. I pleaded for her help with my eyes. She held back a chuckle, picked up my favorite book from my toolbox, [Introduction to Magic — Basic Sorcery vol 2 of 3], and then went away gracefully.
Crap. She’d better return that.
After that, Gobukichi-kun came over for morning practice carrying the [Crescent Axe]. I pleaded with my eyes just like with Hobusei-san. He was troubled for a little while, but ended up pressing his hands together in prayer and left. I bitterly watched his cheerful smile as he did so.
O~i, we’re friends aren’t we? Please help, will you?
After Gobukichi-kun, a yawning Gobue-chan followed. Recently she’d gotten into gathering beautiful gem-like “Spirit Stones”. She seemed to have formed a spirit stone mining group together with other goblin girls. Considering her habits, it’s probably the leisure time before morning practice right now.
I imploringly pleaded with my eyes. Because she smiled wryly as if to say “It can’t be helped” I thought “Is she going to go away too?”, but just then she saw something and broke into cold sweat. While I was thinking “Huh?” she hastily went away.
Help me…my arms are gradually…
My plea for help didn’t reach anyone, and I was left like that.
There were some guys who sporadically came over to observe my predicament, but none of them offered me any help.
Then approximately one hour after I woke up, the two finally opened their eyes. As one would expect it was starting to turn dangerous for my arms, so the reason they woke up was probably because I was trying to save my arms by doing some stealthy and very slight movements.
Frankly speaking, having your arms used as as pillows the entire time you’re sleeping is severe, especially when it’s both of your arms. For some time, I couldn’t even feel them.
Once I ate the breakfast the sisters prepared for me, I began the morning training.
Everyone worked to a degree that was scary.
Eh? When I looked slightly doubtful, Gobukichi told me that since the higher posts suddenly got thinner with the death of the former leader, the goblins understood that the only way to grab it, is to, like me, become strong, and the only way to become strong is to earnestly overcome your own limits. Putting together what the training goblins said, that’s what we ended up with.
Yes, that’s right. I didn’t say it before, but since the goblins number had increased considerably, recently, I had begun to take the role as supervisor of the training program.
Gobukichi took charge of those with high offensive and defensive strength.Their role was to engage the enemy from the front. This role, in turn, made him the commander of our main group of the armed corps. We called it “Revolution”.
I still haven’t introduced the last hobgoblin, who is called Hobusato-san. She gathered the goblins who specialized in a high offensive “hit and run” fighting style, and turned them into a lightly armed combat corps that specialized in mobility, which we called “Red Surge”.
Gobumi gathered the ones who were bad at close range combat, and became the commander of a fighting unit armed with short bows and crossbows, named “Tirard”.
Gobue collected those who I judged lacked the required combat ability to belong to any of the above groups, training them to have enough defensive power to defend themselves, having them focus on cooking and fixing broken equipment, and thus made a logistical corp which we called “Patri”.
Hobusei-san was the only one with the exception of me who could use magic, so there is no option but to have her do individual practice; and thus, she became the commander of the magic-wielding unit, “Magician”.
By the way, if the different squads are added together, they number 59 goblins. 39 from our generation + 28 from the former – 8 of which were killed during my torture.
For some reason no one wanted to be my sparring partner, even though I would be using a wooden sword.
Well, I can easily win even with a handicap anyway.
But if I were fighting 1 on 1 against Gobukichi, Gobumi or Hobusei, it would be close. If I used my abilities I could win a fight alone against everyone together, but that would be in opposition to the original purpose of the practice, to increase the basic strength of the participants.
After that it was time for the afternoon hunt. This time everyone had things to do so I went alone. Gobukichi-kun was asked by the goblins under his leadership to continue practice with him during the afternoon, Gobumi-chan was still teaching the goblins who couldn’t remember things like ranks, the Continental Alphabet, and the simple rules I cooked up, and Gobue-chan was inside, accompanied by the members of her “Spirit Stone” mining group.
After departing, I first saw a Demon Spider.
I killed it the usual way, and tore off its carapace. A Demon Spider’s carapace is useful because you can increase its toughness using [Shell Defense] on top of being light and strong. I was actually using one right now.
[Goburou got "High-quality Carapace"!!]
After putting the carapace in my backpack, I ate the spider’s remains whole. Since Demon Spiders aren’t edible spiders, the taste wasn’t very good.
Ability [Enlarged Field of Vision] learned.
Because I felt good about acquiring a new ability, I turned a blind eye to the bad taste.
Next, I found another triple horned horse. This time, unlike the last, there was only one. It was the perfect opponent to try my [End] magic on, so I started making the preparations to cast my magic.
Regarding magic, typically there are three components that must be connected.
The first is the chanting of the [Spell] to influence the workings of the world.
Second, [Internal Mana Control] to refine a necessary amount of magical power inside the body.
And then thirdly, [External Mana Operation] to control the formation of the magic itself using magical power outside the body—that is, magical power filling the air.
Also, because the third part [External Mana Operation] is several times more difficult than the other two parts, It is typical to use casting aid devices such as magic staves during the preparation.
I already had the abilities of a staff so having a staff makes no difference when handling magic for me.
I prepared a black lance I created with magic, then I threw it.
My aim with the black lance was true and the lance hit the triple horned horse right in its fat neck, where it cleanly gouged a hole 20 centimeters in diameter.
The body that had its flesh torn off with a tearing sound stood still for a moment, until its strength left it and it suddenly collapsed on the spot. The impact from the scene was so powerful that I involuntarily shuddered. Yeah, this magic truly possesses a ridiculous amount of power.
You see, since I became a subspecies the incantations for basic magic has become embedded in my memory, I think I already mentioned that; but until now I didn’t know how powerful this lance was. Ever since I used magic on a green slime, I have been convinced of the effectiveness of magic; but the fact that you can kill an opponent in one hit, even a horned horse, shows just how terrifying it can be.
I understood that the power of the magic was useable from trying it on green slimes among other things. But the fact that as long as I don’t miss it’s an instant death attack on three horned horse class monsters is kinda scary, isn’t it?
Still, [End] style magic is incredible, to put it mildly. And this is (probably) only entry level magic, at that. Well, the power in this magic is so high that it should probably only be used as a last resort, or I might end up hurting myself, I thought whilst dismantling the horse.
I sliced off all of the horse’s three horns; tore off the scales; bled it; and then ate. I did leave one leg for the others though.
Ability [Scale Armour Formation] learned. Ability [Strong-Supple Frame] learned.
The ability to grow scales on my body; It is extremely powerful, however, because I’ll look kind of gross, I decided to refrain from using it. Well, as a test I used it once, and instantly black scales were growing closely packed on my arm…
This isn’t something you show others.
For an instant I felt like I had turned into a lizardman. Although this could be good in it’s own way. It’s fine as long as you can get used to it, but as expected, the appearance of the arm I tried the skill on is slightly hard to swallow.
I began to move around searching for a prey in order to fix my mood.
Yeah this is the so called ‘arm-pillow’. That dull sensation came from two heads disturbing the blood flow in each of my arms.
Why did it turned out this way?
Truthfully I wanted to move my arms that had numb quickly, but I couldn’t bring myself to wake those two, who were sleeping soundly and happily. What I’d like to ask is, when did Gobumi-chan enter my bed? When Redhead snuck into my bed I was half asleep, yet I remember her slipping into the bed so I can understand her being there.
Could it be that she possessed such a powerful [Hiding] ability that my [Presence Sensor] ability could not sense her? No, there’s no way.
Most likely, if the one being detected has no bloodlust or hostility towards the wielder of [Presence Sensor], then the signal is weak, and because I was sleeping I missed that weak signal.
I was thinking, “For the time being I’d like to do something about this situation…” when Hobusei-san happened to pass by. Hobusei-san was the name of the hobgoblin mage, okay? The mage’s name. You probably understand, but I thought it important so its worth repeating. I pleaded for her help with my eyes. She held back a chuckle, picked up my favorite book from my toolbox, [Introduction to Magic — Basic Sorcery vol 2 of 3], and then went away gracefully.
Crap. She’d better return that.
After that, Gobukichi-kun came over for morning practice carrying the [Crescent Axe]. I pleaded with my eyes just like with Hobusei-san. He was troubled for a little while, but ended up pressing his hands together in prayer and left. I bitterly watched his cheerful smile as he did so.
O~i, we’re friends aren’t we? Please help, will you?
After Gobukichi-kun, a yawning Gobue-chan followed. Recently she’d gotten into gathering beautiful gem-like “Spirit Stones”. She seemed to have formed a spirit stone mining group together with other goblin girls. Considering her habits, it’s probably the leisure time before morning practice right now.
I imploringly pleaded with my eyes. Because she smiled wryly as if to say “It can’t be helped” I thought “Is she going to go away too?”, but just then she saw something and broke into cold sweat. While I was thinking “Huh?” she hastily went away.
Help me…my arms are gradually…
My plea for help didn’t reach anyone, and I was left like that.
There were some guys who sporadically came over to observe my predicament, but none of them offered me any help.
Then approximately one hour after I woke up, the two finally opened their eyes. As one would expect it was starting to turn dangerous for my arms, so the reason they woke up was probably because I was trying to save my arms by doing some stealthy and very slight movements.
Frankly speaking, having your arms used as as pillows the entire time you’re sleeping is severe, especially when it’s both of your arms. For some time, I couldn’t even feel them.
Once I ate the breakfast the sisters prepared for me, I began the morning training.
Everyone worked to a degree that was scary.
Eh? When I looked slightly doubtful, Gobukichi told me that since the higher posts suddenly got thinner with the death of the former leader, the goblins understood that the only way to grab it, is to, like me, become strong, and the only way to become strong is to earnestly overcome your own limits. Putting together what the training goblins said, that’s what we ended up with.
Yes, that’s right. I didn’t say it before, but since the goblins number had increased considerably, recently, I had begun to take the role as supervisor of the training program.
Gobukichi took charge of those with high offensive and defensive strength.Their role was to engage the enemy from the front. This role, in turn, made him the commander of our main group of the armed corps. We called it “Revolution”.
I still haven’t introduced the last hobgoblin, who is called Hobusato-san. She gathered the goblins who specialized in a high offensive “hit and run” fighting style, and turned them into a lightly armed combat corps that specialized in mobility, which we called “Red Surge”.
Gobumi gathered the ones who were bad at close range combat, and became the commander of a fighting unit armed with short bows and crossbows, named “Tirard”.
Gobue collected those who I judged lacked the required combat ability to belong to any of the above groups, training them to have enough defensive power to defend themselves, having them focus on cooking and fixing broken equipment, and thus made a logistical corp which we called “Patri”.
Hobusei-san was the only one with the exception of me who could use magic, so there is no option but to have her do individual practice; and thus, she became the commander of the magic-wielding unit, “Magician”.
By the way, if the different squads are added together, they number 59 goblins. 39 from our generation + 28 from the former – 8 of which were killed during my torture.
For some reason no one wanted to be my sparring partner, even though I would be using a wooden sword.
Well, I can easily win even with a handicap anyway.
But if I were fighting 1 on 1 against Gobukichi, Gobumi or Hobusei, it would be close. If I used my abilities I could win a fight alone against everyone together, but that would be in opposition to the original purpose of the practice, to increase the basic strength of the participants.
After that it was time for the afternoon hunt. This time everyone had things to do so I went alone. Gobukichi-kun was asked by the goblins under his leadership to continue practice with him during the afternoon, Gobumi-chan was still teaching the goblins who couldn’t remember things like ranks, the Continental Alphabet, and the simple rules I cooked up, and Gobue-chan was inside, accompanied by the members of her “Spirit Stone” mining group.
After departing, I first saw a Demon Spider.
I killed it the usual way, and tore off its carapace. A Demon Spider’s carapace is useful because you can increase its toughness using [Shell Defense] on top of being light and strong. I was actually using one right now.
[Goburou got "High-quality Carapace"!!]
After putting the carapace in my backpack, I ate the spider’s remains whole. Since Demon Spiders aren’t edible spiders, the taste wasn’t very good.
Ability [Enlarged Field of Vision] learned.
Because I felt good about acquiring a new ability, I turned a blind eye to the bad taste.
Next, I found another triple horned horse. This time, unlike the last, there was only one. It was the perfect opponent to try my [End] magic on, so I started making the preparations to cast my magic.
Regarding magic, typically there are three components that must be connected.
The first is the chanting of the [Spell] to influence the workings of the world.
Second, [Internal Mana Control] to refine a necessary amount of magical power inside the body.
And then thirdly, [External Mana Operation] to control the formation of the magic itself using magical power outside the body—that is, magical power filling the air.
Also, because the third part [External Mana Operation] is several times more difficult than the other two parts, It is typical to use casting aid devices such as magic staves during the preparation.
I already had the abilities of a staff so having a staff makes no difference when handling magic for me.
I prepared a black lance I created with magic, then I threw it.
My aim with the black lance was true and the lance hit the triple horned horse right in its fat neck, where it cleanly gouged a hole 20 centimeters in diameter.
The body that had its flesh torn off with a tearing sound stood still for a moment, until its strength left it and it suddenly collapsed on the spot. The impact from the scene was so powerful that I involuntarily shuddered. Yeah, this magic truly possesses a ridiculous amount of power.
You see, since I became a subspecies the incantations for basic magic has become embedded in my memory, I think I already mentioned that; but until now I didn’t know how powerful this lance was. Ever since I used magic on a green slime, I have been convinced of the effectiveness of magic; but the fact that you can kill an opponent in one hit, even a horned horse, shows just how terrifying it can be.
I understood that the power of the magic was useable from trying it on green slimes among other things. But the fact that as long as I don’t miss it’s an instant death attack on three horned horse class monsters is kinda scary, isn’t it?
Still, [End] style magic is incredible, to put it mildly. And this is (probably) only entry level magic, at that. Well, the power in this magic is so high that it should probably only be used as a last resort, or I might end up hurting myself, I thought whilst dismantling the horse.
I sliced off all of the horse’s three horns; tore off the scales; bled it; and then ate. I did leave one leg for the others though.
Ability [Scale Armour Formation] learned. Ability [Strong-Supple Frame] learned.
The ability to grow scales on my body; It is extremely powerful, however, because I’ll look kind of gross, I decided to refrain from using it. Well, as a test I used it once, and instantly black scales were growing closely packed on my arm…
This isn’t something you show others.
For an instant I felt like I had turned into a lizardman. Although this could be good in it’s own way. It’s fine as long as you can get used to it, but as expected, the appearance of the arm I tried the skill on is slightly hard to swallow.
I began to move around searching for a prey in order to fix my mood.
0/5000
เมื่อตื่นขึ้น พยายามที่จะย้าย แต่ร่างกายของฉันรู้สึกหนัก และผมรู้สึกติดอยู่ ผมกำลังนอนกับแขนแผ่ กว้าง และ สำหรับเหตุผลบางอย่างฉันไม่รู้สึก ฉันตัดสินใจที่จะคิดออกสิ่งเกิดขึ้น ดังนั้นผมมองไปด้านซ้ายและขวา เมื่อฉันมองดูทางขวาของฉัน Gobumi จันทร์วางแขนข้างหนึ่ง และเมื่อมองไปด้านซ้ายของฉัน ฉันพบแดงนอนอีกใช่นี้เป็นสิ่งที่เรียกว่า 'แขนหมอน' ความรู้สึกที่น่าเบื่อมาจากหัวสองที่รบกวนการไหลเวียนของเลือดในแต่ละแขนทำไมไม่เปิดออกวิธีนี้จริง ๆ ผมอยากย้ายแขนมี numb อย่างรวดเร็ว แต่ฉันไม่สามารถนำตัวเองกลับปลุกที่สอง ที่ได้นอนหลับสนิท และอย่างมีความสุข สิ่งที่ฉันอยากจะถามคือ เมื่อไม่ Gobumi จันทร์ใส่เตียงของฉัน เมื่อแดง snuck เตียงของฉัน ผมครึ่งหลับ แต่ฉันจำเธอลื่นไถลลงในนอนเพื่อให้สามารถเข้าใจเธอมีมันอาจเป็นว่า เธอต้องดังกล่าวมีประสิทธิภาพ [ซ่อน] ความว่า ความสามารถของฉัน [สถานะเซ็นเซอร์] อาจไม่รู้สึกเธอ ไม่ มีวิธีคล้าย ถ้าหนึ่งถูกตรวจพบไม่มี bloodlust หรือศัตรูต่อแหล่งของ [สถานะเซ็นเซอร์], แล้วสัญญาณอ่อน และเนื่องจากฉันได้นอน ฉันพลาดที่สัญญาณอ่อนผมคิด "ในเวลากำลังอยากจะทำอะไรเกี่ยวกับสถานการณ์นี้..." เมื่อซาน Hobusei เกิดขึ้นคล้อยหลัง Hobusei ซังเป็นชื่อของ hobgoblin mage ล่ะ ชื่อของ mage คุณคงเข้าใจ แต่ฉันคิดว่า มันสำคัญมากมันคุ้มค่าที่ซ้ำกัน ฉัน pleaded สำหรับความช่วยเหลือของเธอ ด้วยตาของฉัน เธอจัดกลับเป็น chuckle รับค่าจากเครื่องมือของฉัน ของฉันจริง ๆ [แนะนำมหัศจรรย์ — Sorcery พื้นฐาน vol 2 3], และจากนั้น ออกไปอย่างสิ้นเชิงอึ เธอจะดีขึ้นกลับที่หลังจากนั้น Gobukichi kun มามากกว่าสำหรับฝึกเช้าแบก [ขวานเครส] ฉัน pleaded กับตาเหมือนกับ Hobusei ซัง เป็นปัญหาสำหรับน้อยขณะ แต่สิ้นสุดกดมือของเขาร่วมกันอธิษฐานและซ้าย พิรี้พิไรเฝ้ายิ้มร่าเริงได้นั้นO ~,เราเพื่อนเราไม่ได้อยู่หรือไม่ ช่วย คุณไหมหลังจาก Gobukichi-kun, yawning Gobue จันทร์ตาม ล่าสุด เธอได้รับเป็นรวบรวมสวยเหมือนพลอย "วิญญาณหิน" เธอดูเหมือนจะมีการก่อตั้งกลุ่มเหมืองหินวิญญาณร่วมกับหญิงผีอื่น ๆ พิจารณานิสัยของเธอ ได้คงเวลาว่างก่อนฝึกช่วงเช้าขณะนี้ฉัน imploringly pleaded กับตา เพราะเธอยิ้ม wryly เป็นการบอกว่า "มันไม่ได้ช่วย" ฉันคิดว่า "เธอจะไปเกินไปหรือไม่" เพียงแต่ แล้วเธอได้เห็นบางสิ่งบางอย่าง และยากจนเหงื่อเย็น ในขณะที่ฉันคิด "Huh " เธอรีบออกไปช่วย me. ... แขนจะค่อย ๆ ...ฉันวอนขอความช่วยเหลือไม่ถึงใคร และฉันถูกทอดทิ้งเช่นเดียวกับที่มีบางคนที่มาเหนือ sporadically สังเกตสภาพของฉัน แต่พวกเขาไม่มีให้ฉันความช่วยเหลือใด ๆจากนั้น ประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากตื่นขึ้น ทั้งสองจนเปิดตา อย่างคาดจะเริ่มต้นการความอันตรายสำหรับแขน เหตุผลที่พวกเขาตื่นขึ้น ได้อาจจะเนื่องจากผมพยายามบันทึกแขน โดยการทำบางอย่างเคลื่อนไหวลับ ๆ ล่อ ๆ และน้อยมากตรงไปตรงมาพูด มีแขนของคุณใช้เวลาทั้งหมดที่คุณกำลังนอนเป็นหมอนได้รุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเป็นแขนของคุณทั้งสอง บางครั้ง ไม่สามารถแม้จะรู้สึกพวกเขาเมื่อฉันกินอาหารเช้าที่น้องสาวเตรียมไว้สำหรับฉัน ฉันเริ่มฝึกช่วงเช้าทุกคนทำงานระดับที่ไม่น่ากลัวเอ๊ะ เมื่อผมมองเล็กน้อยหนี้สงสัยสูญ Gobukichi บอกผมว่า เนื่องจากบทความสูงก็ได้บางกับการตายของอดีตผู้นำ ผีมังกรเข้าใจว่า วิธีเดียวที่จะคว้ามัน เป็น เหมือน ฉันกลายเป็นแข็งแรง และวิธีเดียวที่จะกลายเป็นแข็งแรงที่จะเอาชนะขีดจำกัดของคุณเองจริงจัง วางกันผีมังกรฝึกพูด ที่อยู่ที่เราสิ้นสุดด้วยใช่ ที่เหมาะสม ไม่ได้บอกมาก่อน แต่เนื่องจากหมายเลขผีมังกรมีเพิ่มขึ้นมาก ล่าสุด ฉันเริ่มมีบทบาทเป็นผู้อบรมGobukichi เอาค่าธรรมเนียมของผู้ที่มีความแข็งแรงไม่เหมาะสม และป้องกันที่สูงบทบาทของพวกเขาคือการ ต่อสู้ศัตรูจากด้านหน้า บทบาทนี้ กลับ ทำให้เขาผู้บัญชาการของกลุ่มของเราหลักของหน่วยติดอาวุธ เราเรียกว่า "ปฏิวัติ"ผมยังไม่ได้นำ hobgoblin ล่าสุด ที่เรียกว่า Hobusato ซัง เธอรวบรวมผีมังกรที่ความสูงไม่เหมาะสม "ตี และเรียกใช้" ต่อสู้แบบ และเปิดให้เป็นหน่วยต่อสู้อาวุธเบาที่ผู้เชี่ยวชาญในการเคลื่อนไหว ซึ่งเราเรียกว่า "คลื่นสีแดง"Gobumi รวบรวมคนที่ได้ดีที่ต่อสู้กับ และเป็น ผู้บัญชาการของหน่วยต่อสู้มีริบสั้นและ crossbows ชื่อ "Tirard"Gobue รวบรวมที่ผมตัดสินขาดต้องต่อสู้ความสามารถในการเป็นสมาชิกของกลุ่มข้างต้น การฝึกอบรมให้มีพลังงานเพียงพอป้องกันเพื่อปกป้องตัวเอง มีพวกเขาเน้นอาหาร และแก้ไขอุปกรณ์ที่เสียหาย และดังนั้น ทำ corp logistical ซึ่งเราเรียกว่า "Patri"Hobusei ซังถูกยกเว้นฉันคน เดียวสามารถใช้มายากล ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกไปมีฝึกหัดของเธอละทำ และดังนั้น เธอกลายเป็นผู้บัญชาการของกล้องวิเศษหน่วย "นักมายากล"โดยวิธีการ ถ้าเพิ่ม squads แตกต่างกัน พวกเขาหมายเลขผีมังกร 59 39 จากรุ่นของเรา + 28 จากอดีต – 8 ซึ่งถูกฆ่าตายในระหว่างการทรมานของฉันเหตุผลบางอย่าง ไม่อยากเป็นคู่ของฉัน sparring แม้ว่าฉันจะใช้ดาบไม้ดี ฉันสามารถได้ชนะแม้ว่าจะ มีต่อต่อไปแต่ถ้าฉันได้ต่อสู้ 1 บน 1 กับ Gobukichi, Gobumi หรือ Hobusei มันจะปิด ถ้าใช้ความสามารถของฉัน ฉันสามารถชนะในการต่อสู้คนเดียวกับทุกคนที่ร่วมกัน แต่ที่จะในวัตถุประสงค์เดิมของการฝึก การเพิ่มความแข็งแรงพื้นฐานของผู้เข้าร่วมหลังจากนั้น มันเป็นเวลาสำหรับการล่าสัตว์ยามบ่าย เวลานี้ทุกคนคงมีกิจกรรมเพื่อยิ้มคนเดียว Gobukichi kun ถูกถาม โดยผีมังกรภายใต้ความเป็นผู้นำของเขาต้องปฏิบัติกับเขาบ่าย Gobumi จันทร์ยังคงสอนผีมังกรผู้ไม่สามารถจำสิ่งต่าง ๆ เช่นยศ อักษรยุโรป และนำกฎการฉันอาหารค่า และ Gobue จันทร์ถูกภายใน พร้อม ด้วยสมาชิกของกลุ่มเหมืองแร่ "วิญญาณหิน" ของเธอหลังจากออกเดินทาง ฉันแรกเห็นแมงมุมปีศาจผมฆ่ามันแบบปกติ และฉีกออก carapace ของ ของแมงมุมปีศาจ carapace มีประโยชน์เนื่องจากคุณสามารถเพิ่มการนึ่งโดยใช้ [เปลือกป้องกัน] บนถูกแสง และแข็งแรง ผมจริงใช้หนึ่งขณะนั้น[Goburou มี "คุณภาพ Carapace" !!]หลังจาก carapace ในเป้ของฉัน ฉันกินของแมงมุมเหลือทั้งหมด เนื่องจากแมงมุมปีศาจไม่ได้กินแมงมุม รสชาติไม่ดีเรียนรู้ความสามารถ [ขยายฟิลด์ของวิสัยทัศน์]เพราะผมรู้สึกดีเกี่ยวกับการได้รับความสามารถใหม่ ฉันเปิดตาคนตาบอดเพื่อการประมงถัดไป พบม้า horned สามอีก เวลานี้ ซึ่งแตกต่างจากสุดท้าย มีเพียงหนึ่ง มันเป็นฝ่ายตรงข้ามสมบูรณ์แบบเพื่อลองเมจิก [จบ] ของฉัน ดังนั้นผมเริ่มทำเตรียมขว้างวิเศษของฉันเกี่ยวกับมายากล โดยทั่วไปจะมีส่วนประกอบที่สามที่ต้องเชื่อมต่อครั้งแรกเป็นรอย [สะกด] มีผลต่อการทำงานของโลกสอง, [ควบคุม Mana ภายใน] เพื่อกำหนดจำนวนเงินจำเป็นของขลังภายในร่างกายและประการ, [Mana ดำเนินงานภายนอก] เพื่อควบคุมการก่อตัวของตัวเองใช้อำนาจเวทมนตร์นอกร่างกายซึ่งคือ ศักดิ์โขมงเนื่องจากส่วนสาม [ดำเนินงาน Mana ภายนอก] หลายครั้งยากมากกว่าสองส่วนอื่น เป็นปกติการใช้อุปกรณ์ช่วยหล่อเช่น staves วิเศษระหว่างการเตรียมการฉันแล้วมีความสามารถของพนักงานเป็นดังนั้นมีความทำให้ไม่แตกต่างเมื่อจัดการวิเศษสำหรับฉันเตรียมสร้าง ด้วยเมจิกทวนดำ แล้วฉันก็ได้โยนจุดมุ่งหมายของฉันกับแลนซ์ดำจริง และแลนซ์จะตีขวาม้าทริ horned ในคอของไขมัน ที่มันอย่างเรียบร้อย gouged หลุม 20 เซนติเมตรเส้นผ่านศูนย์กลางร่างกายที่มีเนื้อความที่หลุดออก มีการฉีกขาดเสียง ยืนยังอึด จนกว่าความแข็งแรงที่เหลือมันและมันก็ยุบในจุด ผลกระทบจากฉากมีประสิทธิภาพเพื่อให้ฉัน involuntarily shuddered ใช่ มหัศจรรย์นี้อย่างแท้จริงมีจำนวนพลังงานไร้สาระคุณเห็น เนื่องจากเป็นชนิดย่อยเป็น incantations สำหรับมายากลพื้นฐานกลายเป็นฝังตัวอยู่ในหน่วยความจำของฉัน ผมคิดว่า ผมกล่าวแล้วว่า แต่จนถึงขณะนี้ ผมไม่รู้วิธีมีประสิทธิภาพแลนซ์นี้ ตั้งแต่ใช้มายากลในน้ำเมือกสีเขียว ฉันได้รับ convinced ประสิทธิผลของวิเศษ แต่ความจริงที่คุณสามารถฆ่าคู่ต่อสู้ใน ตี แม้แต่ม้า horned แสดงน่ากลัวเพียงวิธีที่มันสามารถเป็นเข้าใจว่า อำนาจของวิเศษถูกใช้สอยจากการพยายามบน slimes สีเขียวต่าง ๆ แต่เป็นความจริงที่ว่า ตราบเท่าที่ไม่คิดจะตายทันทีโจมตีมอนสเตอร์ประเภทม้า horned สาม kinda น่ากลัว ไม่มันยังคง, [จบ] ลักษณะวิเศษถูกเหลือเชื่อ ใส่ mildly และเป็นเพียงระดับรายการมหัศจรรย์ ที่ (อาจ) ดี อำนาจในมหัศจรรย์นี้จะสูงดังนั้นจึงควรคงใช้เฉพาะ สุดท้าย หรือฉันอาจท้ายทำร้ายตัวเอง คิดขณะวันม้าผมหั่นออกทั้งหมดของแตรม้าสาม ฉีกปิดเกล็ด คราวที่แล้วมัน แล้ว กิน ฉันไม่ได้ปล่อยขาข้างหนึ่งสำหรับคนอื่นแต่[ขนาดเสื้อเกราะก่อ] ความสามารถเรียนรู้ สามารถ [นุ่มแข็งกรอบ] เรียนรู้ปรับขนาดความสามารถในการเติบโตในร่างกายของฉัน จึงมีประสิทธิภาพมาก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากผมจะดูชนิดของรวม ฉันตัดสินใจละเว้นจากการใช้ ดี ตาม เคยมันครั้งเดียว และทันทีเกล็ดดำได้เติบโตอย่างใกล้ชิดที่รวบรวมไว้บนแขน...นี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณแสดงอื่น ๆในทันทีฉันรู้สึกเหมือนฉันได้เปลี่ยนเป็น lizardman ถึงแม้ว่านี้อาจจะดีในมันเป็นวิธีของตัวเอง ไม่เป็นไรตราบใดที่คุณสามารถเรียกใช้ได้ แต่ตามที่คาดไว้ ลักษณะของแขนที่พยายามทักษะบนเล็กน้อยยากกลืนเริ่มย้ายหาเหยื่อเป็นการแก้อารมณ์ของฉัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
When I woke up, I tried to move but my body felt heavy and I felt trapped. I was lying with my arms spread wide, and for some reason I couldn’t feel them. I decided to figure out what was happening, so I looked to the left and right. When I looked to my right, Gobumi-chan lay on one arm and when looking to my left, I found Redhead sleeping on the other.
Yeah this is the so called ‘arm-pillow’. That dull sensation came from two heads disturbing the blood flow in each of my arms.
Why did it turned out this way?
Truthfully I wanted to move my arms that had numb quickly, but I couldn’t bring myself to wake those two, who were sleeping soundly and happily. What I’d like to ask is, when did Gobumi-chan enter my bed? When Redhead snuck into my bed I was half asleep, yet I remember her slipping into the bed so I can understand her being there.
Could it be that she possessed such a powerful [Hiding] ability that my [Presence Sensor] ability could not sense her? No, there’s no way.
Most likely, if the one being detected has no bloodlust or hostility towards the wielder of [Presence Sensor], then the signal is weak, and because I was sleeping I missed that weak signal.
I was thinking, “For the time being I’d like to do something about this situation…” when Hobusei-san happened to pass by. Hobusei-san was the name of the hobgoblin mage, okay? The mage’s name. You probably understand, but I thought it important so its worth repeating. I pleaded for her help with my eyes. She held back a chuckle, picked up my favorite book from my toolbox, [Introduction to Magic — Basic Sorcery vol 2 of 3], and then went away gracefully.
Crap. She’d better return that.
After that, Gobukichi-kun came over for morning practice carrying the [Crescent Axe]. I pleaded with my eyes just like with Hobusei-san. He was troubled for a little while, but ended up pressing his hands together in prayer and left. I bitterly watched his cheerful smile as he did so.
O~i, we’re friends aren’t we? Please help, will you?
After Gobukichi-kun, a yawning Gobue-chan followed. Recently she’d gotten into gathering beautiful gem-like “Spirit Stones”. She seemed to have formed a spirit stone mining group together with other goblin girls. Considering her habits, it’s probably the leisure time before morning practice right now.
I imploringly pleaded with my eyes. Because she smiled wryly as if to say “It can’t be helped” I thought “Is she going to go away too?”, but just then she saw something and broke into cold sweat. While I was thinking “Huh?” she hastily went away.
Help me…my arms are gradually…
My plea for help didn’t reach anyone, and I was left like that.
There were some guys who sporadically came over to observe my predicament, but none of them offered me any help.
Then approximately one hour after I woke up, the two finally opened their eyes. As one would expect it was starting to turn dangerous for my arms, so the reason they woke up was probably because I was trying to save my arms by doing some stealthy and very slight movements.
Frankly speaking, having your arms used as as pillows the entire time you’re sleeping is severe, especially when it’s both of your arms. For some time, I couldn’t even feel them.
Once I ate the breakfast the sisters prepared for me, I began the morning training.
Everyone worked to a degree that was scary.
Eh? When I looked slightly doubtful, Gobukichi told me that since the higher posts suddenly got thinner with the death of the former leader, the goblins understood that the only way to grab it, is to, like me, become strong, and the only way to become strong is to earnestly overcome your own limits. Putting together what the training goblins said, that’s what we ended up with.
Yes, that’s right. I didn’t say it before, but since the goblins number had increased considerably, recently, I had begun to take the role as supervisor of the training program.
Gobukichi took charge of those with high offensive and defensive strength.Their role was to engage the enemy from the front. This role, in turn, made him the commander of our main group of the armed corps. We called it “Revolution”.
I still haven’t introduced the last hobgoblin, who is called Hobusato-san. She gathered the goblins who specialized in a high offensive “hit and run” fighting style, and turned them into a lightly armed combat corps that specialized in mobility, which we called “Red Surge”.
Gobumi gathered the ones who were bad at close range combat, and became the commander of a fighting unit armed with short bows and crossbows, named “Tirard”.
Gobue collected those who I judged lacked the required combat ability to belong to any of the above groups, training them to have enough defensive power to defend themselves, having them focus on cooking and fixing broken equipment, and thus made a logistical corp which we called “Patri”.
Hobusei-san was the only one with the exception of me who could use magic, so there is no option but to have her do individual practice; and thus, she became the commander of the magic-wielding unit, “Magician”.
By the way, if the different squads are added together, they number 59 goblins. 39 from our generation + 28 from the former – 8 of which were killed during my torture.
For some reason no one wanted to be my sparring partner, even though I would be using a wooden sword.
Well, I can easily win even with a handicap anyway.
But if I were fighting 1 on 1 against Gobukichi, Gobumi or Hobusei, it would be close. If I used my abilities I could win a fight alone against everyone together, but that would be in opposition to the original purpose of the practice, to increase the basic strength of the participants.
After that it was time for the afternoon hunt. This time everyone had things to do so I went alone. Gobukichi-kun was asked by the goblins under his leadership to continue practice with him during the afternoon, Gobumi-chan was still teaching the goblins who couldn’t remember things like ranks, the Continental Alphabet, and the simple rules I cooked up, and Gobue-chan was inside, accompanied by the members of her “Spirit Stone” mining group.
After departing, I first saw a Demon Spider.
I killed it the usual way, and tore off its carapace. A Demon Spider’s carapace is useful because you can increase its toughness using [Shell Defense] on top of being light and strong. I was actually using one right now.
[Goburou got "High-quality Carapace"!!]
After putting the carapace in my backpack, I ate the spider’s remains whole. Since Demon Spiders aren’t edible spiders, the taste wasn’t very good.
Ability [Enlarged Field of Vision] learned.
Because I felt good about acquiring a new ability, I turned a blind eye to the bad taste.
Next, I found another triple horned horse. This time, unlike the last, there was only one. It was the perfect opponent to try my [End] magic on, so I started making the preparations to cast my magic.
Regarding magic, typically there are three components that must be connected.
The first is the chanting of the [Spell] to influence the workings of the world.
Second, [Internal Mana Control] to refine a necessary amount of magical power inside the body.
And then thirdly, [External Mana Operation] to control the formation of the magic itself using magical power outside the body—that is, magical power filling the air.
Also, because the third part [External Mana Operation] is several times more difficult than the other two parts, It is typical to use casting aid devices such as magic staves during the preparation.
I already had the abilities of a staff so having a staff makes no difference when handling magic for me.
I prepared a black lance I created with magic, then I threw it.
My aim with the black lance was true and the lance hit the triple horned horse right in its fat neck, where it cleanly gouged a hole 20 centimeters in diameter.
The body that had its flesh torn off with a tearing sound stood still for a moment, until its strength left it and it suddenly collapsed on the spot. The impact from the scene was so powerful that I involuntarily shuddered. Yeah, this magic truly possesses a ridiculous amount of power.
You see, since I became a subspecies the incantations for basic magic has become embedded in my memory, I think I already mentioned that; but until now I didn’t know how powerful this lance was. Ever since I used magic on a green slime, I have been convinced of the effectiveness of magic; but the fact that you can kill an opponent in one hit, even a horned horse, shows just how terrifying it can be.
I understood that the power of the magic was useable from trying it on green slimes among other things. But the fact that as long as I don’t miss it’s an instant death attack on three horned horse class monsters is kinda scary, isn’t it?
Still, [End] style magic is incredible, to put it mildly. And this is (probably) only entry level magic, at that. Well, the power in this magic is so high that it should probably only be used as a last resort, or I might end up hurting myself, I thought whilst dismantling the horse.
I sliced off all of the horse’s three horns; tore off the scales; bled it; and then ate. I did leave one leg for the others though.
Ability [Scale Armour Formation] learned. Ability [Strong-Supple Frame] learned.
The ability to grow scales on my body; It is extremely powerful, however, because I’ll look kind of gross, I decided to refrain from using it. Well, as a test I used it once, and instantly black scales were growing closely packed on my arm…
This isn’t something you show others.
For an instant I felt like I had turned into a lizardman. Although this could be good in it’s own way. It’s fine as long as you can get used to it, but as expected, the appearance of the arm I tried the skill on is slightly hard to swallow.
I began to move around searching for a prey in order to fix my mood.
Yeah this is the so called ‘arm-pillow’. That dull sensation came from two heads disturbing the blood flow in each of my arms.
Why did it turned out this way?
Truthfully I wanted to move my arms that had numb quickly, but I couldn’t bring myself to wake those two, who were sleeping soundly and happily. What I’d like to ask is, when did Gobumi-chan enter my bed? When Redhead snuck into my bed I was half asleep, yet I remember her slipping into the bed so I can understand her being there.
Could it be that she possessed such a powerful [Hiding] ability that my [Presence Sensor] ability could not sense her? No, there’s no way.
Most likely, if the one being detected has no bloodlust or hostility towards the wielder of [Presence Sensor], then the signal is weak, and because I was sleeping I missed that weak signal.
I was thinking, “For the time being I’d like to do something about this situation…” when Hobusei-san happened to pass by. Hobusei-san was the name of the hobgoblin mage, okay? The mage’s name. You probably understand, but I thought it important so its worth repeating. I pleaded for her help with my eyes. She held back a chuckle, picked up my favorite book from my toolbox, [Introduction to Magic — Basic Sorcery vol 2 of 3], and then went away gracefully.
Crap. She’d better return that.
After that, Gobukichi-kun came over for morning practice carrying the [Crescent Axe]. I pleaded with my eyes just like with Hobusei-san. He was troubled for a little while, but ended up pressing his hands together in prayer and left. I bitterly watched his cheerful smile as he did so.
O~i, we’re friends aren’t we? Please help, will you?
After Gobukichi-kun, a yawning Gobue-chan followed. Recently she’d gotten into gathering beautiful gem-like “Spirit Stones”. She seemed to have formed a spirit stone mining group together with other goblin girls. Considering her habits, it’s probably the leisure time before morning practice right now.
I imploringly pleaded with my eyes. Because she smiled wryly as if to say “It can’t be helped” I thought “Is she going to go away too?”, but just then she saw something and broke into cold sweat. While I was thinking “Huh?” she hastily went away.
Help me…my arms are gradually…
My plea for help didn’t reach anyone, and I was left like that.
There were some guys who sporadically came over to observe my predicament, but none of them offered me any help.
Then approximately one hour after I woke up, the two finally opened their eyes. As one would expect it was starting to turn dangerous for my arms, so the reason they woke up was probably because I was trying to save my arms by doing some stealthy and very slight movements.
Frankly speaking, having your arms used as as pillows the entire time you’re sleeping is severe, especially when it’s both of your arms. For some time, I couldn’t even feel them.
Once I ate the breakfast the sisters prepared for me, I began the morning training.
Everyone worked to a degree that was scary.
Eh? When I looked slightly doubtful, Gobukichi told me that since the higher posts suddenly got thinner with the death of the former leader, the goblins understood that the only way to grab it, is to, like me, become strong, and the only way to become strong is to earnestly overcome your own limits. Putting together what the training goblins said, that’s what we ended up with.
Yes, that’s right. I didn’t say it before, but since the goblins number had increased considerably, recently, I had begun to take the role as supervisor of the training program.
Gobukichi took charge of those with high offensive and defensive strength.Their role was to engage the enemy from the front. This role, in turn, made him the commander of our main group of the armed corps. We called it “Revolution”.
I still haven’t introduced the last hobgoblin, who is called Hobusato-san. She gathered the goblins who specialized in a high offensive “hit and run” fighting style, and turned them into a lightly armed combat corps that specialized in mobility, which we called “Red Surge”.
Gobumi gathered the ones who were bad at close range combat, and became the commander of a fighting unit armed with short bows and crossbows, named “Tirard”.
Gobue collected those who I judged lacked the required combat ability to belong to any of the above groups, training them to have enough defensive power to defend themselves, having them focus on cooking and fixing broken equipment, and thus made a logistical corp which we called “Patri”.
Hobusei-san was the only one with the exception of me who could use magic, so there is no option but to have her do individual practice; and thus, she became the commander of the magic-wielding unit, “Magician”.
By the way, if the different squads are added together, they number 59 goblins. 39 from our generation + 28 from the former – 8 of which were killed during my torture.
For some reason no one wanted to be my sparring partner, even though I would be using a wooden sword.
Well, I can easily win even with a handicap anyway.
But if I were fighting 1 on 1 against Gobukichi, Gobumi or Hobusei, it would be close. If I used my abilities I could win a fight alone against everyone together, but that would be in opposition to the original purpose of the practice, to increase the basic strength of the participants.
After that it was time for the afternoon hunt. This time everyone had things to do so I went alone. Gobukichi-kun was asked by the goblins under his leadership to continue practice with him during the afternoon, Gobumi-chan was still teaching the goblins who couldn’t remember things like ranks, the Continental Alphabet, and the simple rules I cooked up, and Gobue-chan was inside, accompanied by the members of her “Spirit Stone” mining group.
After departing, I first saw a Demon Spider.
I killed it the usual way, and tore off its carapace. A Demon Spider’s carapace is useful because you can increase its toughness using [Shell Defense] on top of being light and strong. I was actually using one right now.
[Goburou got "High-quality Carapace"!!]
After putting the carapace in my backpack, I ate the spider’s remains whole. Since Demon Spiders aren’t edible spiders, the taste wasn’t very good.
Ability [Enlarged Field of Vision] learned.
Because I felt good about acquiring a new ability, I turned a blind eye to the bad taste.
Next, I found another triple horned horse. This time, unlike the last, there was only one. It was the perfect opponent to try my [End] magic on, so I started making the preparations to cast my magic.
Regarding magic, typically there are three components that must be connected.
The first is the chanting of the [Spell] to influence the workings of the world.
Second, [Internal Mana Control] to refine a necessary amount of magical power inside the body.
And then thirdly, [External Mana Operation] to control the formation of the magic itself using magical power outside the body—that is, magical power filling the air.
Also, because the third part [External Mana Operation] is several times more difficult than the other two parts, It is typical to use casting aid devices such as magic staves during the preparation.
I already had the abilities of a staff so having a staff makes no difference when handling magic for me.
I prepared a black lance I created with magic, then I threw it.
My aim with the black lance was true and the lance hit the triple horned horse right in its fat neck, where it cleanly gouged a hole 20 centimeters in diameter.
The body that had its flesh torn off with a tearing sound stood still for a moment, until its strength left it and it suddenly collapsed on the spot. The impact from the scene was so powerful that I involuntarily shuddered. Yeah, this magic truly possesses a ridiculous amount of power.
You see, since I became a subspecies the incantations for basic magic has become embedded in my memory, I think I already mentioned that; but until now I didn’t know how powerful this lance was. Ever since I used magic on a green slime, I have been convinced of the effectiveness of magic; but the fact that you can kill an opponent in one hit, even a horned horse, shows just how terrifying it can be.
I understood that the power of the magic was useable from trying it on green slimes among other things. But the fact that as long as I don’t miss it’s an instant death attack on three horned horse class monsters is kinda scary, isn’t it?
Still, [End] style magic is incredible, to put it mildly. And this is (probably) only entry level magic, at that. Well, the power in this magic is so high that it should probably only be used as a last resort, or I might end up hurting myself, I thought whilst dismantling the horse.
I sliced off all of the horse’s three horns; tore off the scales; bled it; and then ate. I did leave one leg for the others though.
Ability [Scale Armour Formation] learned. Ability [Strong-Supple Frame] learned.
The ability to grow scales on my body; It is extremely powerful, however, because I’ll look kind of gross, I decided to refrain from using it. Well, as a test I used it once, and instantly black scales were growing closely packed on my arm…
This isn’t something you show others.
For an instant I felt like I had turned into a lizardman. Although this could be good in it’s own way. It’s fine as long as you can get used to it, but as expected, the appearance of the arm I tried the skill on is slightly hard to swallow.
I began to move around searching for a prey in order to fix my mood.
การแปล กรุณารอสักครู่..
เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันพยายามขยับแต่ร่างกายของฉันรู้สึกหนักและผมรู้สึกค้างคาใจ ผมนอนกับแขนแผ่กว้าง และด้วยเหตุผลบางอย่างผมไม่สามารถรู้สึกได้ ฉันตัดสินใจที่จะคิดออกว่าเกิดอะไรขึ้น ผมมองไปทางซ้ายและขวา เมื่อฉันมองไปทางขวา gobumi ชานวางแขน และเมื่อมองด้านซ้ายของฉัน ผมพบว่าผมแดงนอนบนอื่น ๆ .
เย้ นี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่า ' แขนหมอน 'รู้สึกว่าโง่มา 2 หัว รบกวนการไหลของเลือดในแต่ละแขน
ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ ?
จริงๆ แล้วผมอยากจะขยับแขนที่ชาอย่างรวดเร็ว แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะปลุกสองคนนั้น ที่กำลังหลับอยู่ และมีความสุข สิ่งที่ผมอยากถามคือ เมื่อทำ gobumi ชานระบุเตียงของฉัน เมื่อแดงเข้าไปเตียงของผม ผมเป็นครึ่งหลับแต่ฉันจำเธอได้ลื่นไถลลงในเตียงที่ฉันสามารถเข้าใจเธอได้มี .
หรือว่าเธอครอบครองเช่นที่มีประสิทธิภาพ [ ซ่อน ] ใน [ เซ็นเซอร์ ] การแสดงความสามารถไม่สามารถความรู้สึกของเธอ ? ไม่ , ไม่มีทาง .
ส่วนใหญ่ถ้าหนึ่งถูกตรวจพบมีเลือดสูบฉีด หรือความเป็นปรปักษ์ต่อถือของ [ ] เซ็นเซอร์ตนแล้วสัญญาณมันอ่อนและเพราะผมหลับ ผมพลาดที่อ่อนแอสัญญาณ
ฉันคิด " สำหรับช่วงเวลาที่ฉันต้องการที่จะทำบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ . . . " เมื่อ hobusei ซังเพิ่งจะผ่านไป hobusei ซานเป็นชื่อของของหลอกเด็ก Mage , โอเค ? ชื่อของผู้วิเศษ คุณอาจจะเข้าใจ แต่ ฉันคิดว่ามันสำคัญ ดังนั้นมูลค่าของการทำซ้ำ . ฉันอ้อนวอนให้ช่วยเธอด้วยตาของฉัน เธอกลับหัวเราะหยิบหนังสือเล่มโปรดของฉันจากกล่องเครื่องมือของฉัน [ แนะนำมายากลพื้นฐานเวทมนตร์ Vol 2 3 ] แล้วจากไปอย่างสวยงาม
ไร้สาระ เธอควรจะคืน
หลังจากนั้น gobukichi คุงมาซ้อมช่วงเช้าแบก [ เสี้ยวขวาน ] ฉันอ้อนวอนด้วยสายตาเหมือน hobusei ซาน เขามีปัญหานิดหน่อย แต่สุดท้ายกดมือร่วมกันในการอธิษฐาน และจากไปผมที่ดูรอยยิ้มร่าเริงของเขาขณะที่เขาทำเช่นนั้น .
o ~ ฉัน เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ได้โปรดช่วยเรา .
หลังจาก gobukichi คุง , gobue ชานหาวตาม เธอเพิ่งจะเข้าไปรวบรวมอัญมณีที่สวยงามเช่น " หินวิญญาณ " เธอดูเหมือนจะมีรูปแบบที่หินวิญญาณเหมืองแร่กลุ่มด้วยกันกับหญิงผีอื่น ๆ พิจารณาจากนิสัยของเธอมันอาจจะใช้เวลาว่างก่อนซ้อมช่วงเช้าตอนนี้
ผม imploringly อ้อนวอนด้วยสายตา เพราะว่าเธอยิ้มอย่างบิดเบี้ยวราวกับจะบอกว่า " มันช่วยไม่ได้ " ฉันคิดว่า " เธอจะไปด้วยเหรอ " แต่ตอนนั้นเธอเห็นอะไรบางอย่าง และบุกเข้าไปในเหงื่อเย็น . ในขณะที่ผมกำลังคิด " เหรอ ? " เธอรีบจากไป
ช่วยฉัน . . . . . . . แขนของฉันจะค่อยๆ . . . . . . .
ฉันวิงวอนขอความช่วยเหลือไม่ได้ติดต่อใครและฉันก็ออกไปแบบนั้น
มีคนเป็นระยะ ๆ มาสังเกตสถานการณ์ แต่ไม่มีผู้ใดของพวกเขาเสนอความช่วยเหลือใด ๆ .
แล้วประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากที่ผมตื่นขึ้นมา ในที่สุดทั้งสองเปิดดวงตาของพวกเขา เป็นหนึ่งจะคาดหวังมันเริ่มที่จะกลายเป็นอันตรายสำหรับแขนดังนั้น เหตุผลที่พวกเขาตื่น คงเพราะฉันพยายามที่จะรักษาแขนโดยทำลับ ๆ ล่อ ๆ และมากน้อยความเคลื่อนไหว
เปิดอกพูด มีแขนของคุณใช้เป็นหมอนทั้งหมดเวลาที่คุณหลับเป็นรุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันทั้งสองแขนของคุณ บางครั้ง ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่าพวกเขา
พอฉันกินอาหารเช้า น้องสาว เตรียมไว้ให้ผม ผมเริ่มซ้อมตอนเช้า
ทุกคนทำงานเพื่อปริญญาที่น่ากลัว
เอ๊ะ เมื่อฉันมองเล็กน้อย สงสัย gobukichi บอกว่าตั้งแต่โพสต์ที่สูงก็มีบางกับการเสียชีวิตของอดีตผู้นำ , Goblins เข้าใจว่าวิธีเดียวที่จะคว้ามันไว้ คือ เหมือนผม ที่เข้มแข็ง และวิธีเดียวที่จะกลายเป็นที่แข็งแกร่งคือการตั้งใจเอาชนะขีดจำกัดของตัวเอง ใส่กัน แล้วฝึกปีศาจบอกว่านั่นคือสิ่งที่เราสิ้นสุดกับ
ถูกต้องแล้วครับ ผมไม่ได้บอกว่ามันก่อน แต่ก๊อบลินจำนวนได้เพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเร็วๆนี้ ผมได้เริ่มที่จะใช้บทบาทในฐานะผู้ดูแลของโปรแกรมการฝึกอบรม
gobukichi ดูแลผู้สูง รุกและรับพลัง บทบาทของพวกเขาคือการต่อสู้ ศัตรูจากด้านหน้า บทนี้จะ
เย้ นี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่า ' แขนหมอน 'รู้สึกว่าโง่มา 2 หัว รบกวนการไหลของเลือดในแต่ละแขน
ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ ?
จริงๆ แล้วผมอยากจะขยับแขนที่ชาอย่างรวดเร็ว แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะปลุกสองคนนั้น ที่กำลังหลับอยู่ และมีความสุข สิ่งที่ผมอยากถามคือ เมื่อทำ gobumi ชานระบุเตียงของฉัน เมื่อแดงเข้าไปเตียงของผม ผมเป็นครึ่งหลับแต่ฉันจำเธอได้ลื่นไถลลงในเตียงที่ฉันสามารถเข้าใจเธอได้มี .
หรือว่าเธอครอบครองเช่นที่มีประสิทธิภาพ [ ซ่อน ] ใน [ เซ็นเซอร์ ] การแสดงความสามารถไม่สามารถความรู้สึกของเธอ ? ไม่ , ไม่มีทาง .
ส่วนใหญ่ถ้าหนึ่งถูกตรวจพบมีเลือดสูบฉีด หรือความเป็นปรปักษ์ต่อถือของ [ ] เซ็นเซอร์ตนแล้วสัญญาณมันอ่อนและเพราะผมหลับ ผมพลาดที่อ่อนแอสัญญาณ
ฉันคิด " สำหรับช่วงเวลาที่ฉันต้องการที่จะทำบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ . . . " เมื่อ hobusei ซังเพิ่งจะผ่านไป hobusei ซานเป็นชื่อของของหลอกเด็ก Mage , โอเค ? ชื่อของผู้วิเศษ คุณอาจจะเข้าใจ แต่ ฉันคิดว่ามันสำคัญ ดังนั้นมูลค่าของการทำซ้ำ . ฉันอ้อนวอนให้ช่วยเธอด้วยตาของฉัน เธอกลับหัวเราะหยิบหนังสือเล่มโปรดของฉันจากกล่องเครื่องมือของฉัน [ แนะนำมายากลพื้นฐานเวทมนตร์ Vol 2 3 ] แล้วจากไปอย่างสวยงาม
ไร้สาระ เธอควรจะคืน
หลังจากนั้น gobukichi คุงมาซ้อมช่วงเช้าแบก [ เสี้ยวขวาน ] ฉันอ้อนวอนด้วยสายตาเหมือน hobusei ซาน เขามีปัญหานิดหน่อย แต่สุดท้ายกดมือร่วมกันในการอธิษฐาน และจากไปผมที่ดูรอยยิ้มร่าเริงของเขาขณะที่เขาทำเช่นนั้น .
o ~ ฉัน เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ได้โปรดช่วยเรา .
หลังจาก gobukichi คุง , gobue ชานหาวตาม เธอเพิ่งจะเข้าไปรวบรวมอัญมณีที่สวยงามเช่น " หินวิญญาณ " เธอดูเหมือนจะมีรูปแบบที่หินวิญญาณเหมืองแร่กลุ่มด้วยกันกับหญิงผีอื่น ๆ พิจารณาจากนิสัยของเธอมันอาจจะใช้เวลาว่างก่อนซ้อมช่วงเช้าตอนนี้
ผม imploringly อ้อนวอนด้วยสายตา เพราะว่าเธอยิ้มอย่างบิดเบี้ยวราวกับจะบอกว่า " มันช่วยไม่ได้ " ฉันคิดว่า " เธอจะไปด้วยเหรอ " แต่ตอนนั้นเธอเห็นอะไรบางอย่าง และบุกเข้าไปในเหงื่อเย็น . ในขณะที่ผมกำลังคิด " เหรอ ? " เธอรีบจากไป
ช่วยฉัน . . . . . . . แขนของฉันจะค่อยๆ . . . . . . .
ฉันวิงวอนขอความช่วยเหลือไม่ได้ติดต่อใครและฉันก็ออกไปแบบนั้น
มีคนเป็นระยะ ๆ มาสังเกตสถานการณ์ แต่ไม่มีผู้ใดของพวกเขาเสนอความช่วยเหลือใด ๆ .
แล้วประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากที่ผมตื่นขึ้นมา ในที่สุดทั้งสองเปิดดวงตาของพวกเขา เป็นหนึ่งจะคาดหวังมันเริ่มที่จะกลายเป็นอันตรายสำหรับแขนดังนั้น เหตุผลที่พวกเขาตื่น คงเพราะฉันพยายามที่จะรักษาแขนโดยทำลับ ๆ ล่อ ๆ และมากน้อยความเคลื่อนไหว
เปิดอกพูด มีแขนของคุณใช้เป็นหมอนทั้งหมดเวลาที่คุณหลับเป็นรุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันทั้งสองแขนของคุณ บางครั้ง ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่าพวกเขา
พอฉันกินอาหารเช้า น้องสาว เตรียมไว้ให้ผม ผมเริ่มซ้อมตอนเช้า
ทุกคนทำงานเพื่อปริญญาที่น่ากลัว
เอ๊ะ เมื่อฉันมองเล็กน้อย สงสัย gobukichi บอกว่าตั้งแต่โพสต์ที่สูงก็มีบางกับการเสียชีวิตของอดีตผู้นำ , Goblins เข้าใจว่าวิธีเดียวที่จะคว้ามันไว้ คือ เหมือนผม ที่เข้มแข็ง และวิธีเดียวที่จะกลายเป็นที่แข็งแกร่งคือการตั้งใจเอาชนะขีดจำกัดของตัวเอง ใส่กัน แล้วฝึกปีศาจบอกว่านั่นคือสิ่งที่เราสิ้นสุดกับ
ถูกต้องแล้วครับ ผมไม่ได้บอกว่ามันก่อน แต่ก๊อบลินจำนวนได้เพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเร็วๆนี้ ผมได้เริ่มที่จะใช้บทบาทในฐานะผู้ดูแลของโปรแกรมการฝึกอบรม
gobukichi ดูแลผู้สูง รุกและรับพลัง บทบาทของพวกเขาคือการต่อสู้ ศัตรูจากด้านหน้า บทนี้จะ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Is this the most important scene
- รติกร
- ดำเนินการจัดการข้อร้องเรียนจากลูกค้า
- Keywords
- How many planets can you name? What can
- ความฝันของฉันคือการมีสามีเป็นวิศกรหรือสถ
- hey
- Put a stop to it
- ภาษาคาราโอเกะยำ
- Wisdom
- สถานีเกษตรหลวงอ่างขาง หมู่ 5 ต.แม่งอน อ.
- There will be one day that we don't figh
- I was too afraid of falling hopelessly i
- To give advice, teach and train the empl
- My wife is disrespect and she n does wha
- Ring tone
- lipid rich necrotic debris
- Three- tier
- ความฝันของฉันคือการมีสามีเป็นวิศกรหรือสถ
- There will be one day that we don't figh
- ปรึกษาหารือ
- แต่เมื่อเรานำน้ำมาทดลอง เพื่อศึกษาและทำค
- Are you a displaced homemaker?Yes No A
- ทางดนตรีไทยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรง
