Description:BACKGROUND OF THE INVEN

Description:


BACKGROUND OF THE INVENTION

The present invention relates to the use of turmeric to augment the healing process of chronic and acute wounds.

The pharmacokinetics involving the safety, toxicity, dose range, and biological properties of turmeric are known, and the agent is readily available in the food store.

The incidence of ulcers in legs is approximately 1% in the adult population, and 3-4% of persons over the age of 65 have a history of these ulcers. These data are derived from the United States and Europe, according to the recent FDA workshop in Washington ("Clinical Trial Issues of Tropical Wound Healing Biologics," Apr. 22-23, 1993). This conference stressed the application of multifactorial growth factors to chronic wounds. Principles underlying the healing of chronic ulcers require control of three local factors: infection, oxygenation, and edema.

The basic process in regard to angiogenesis as it relates to wound healing deals with the capillaries, which consist of endothelial cells and pericytes. These cells do not divide readily but undergo rapid proliferation during spurts of angiogenesis in wound healing. The present inventors have generated experimental evidence showing that turmeric causes endothelial cells to proliferate, indicating that this molecule can be used to augment wound healing.

Turmeric, a yellow powder developed from the plant Curcuma longa, is commonly used as a food colorant in many Indian dishes and imparts a bitter taste. Turmeric is also used as an additive in prepared mustard.

Although it is primarily a dietary agent, turmeric has long been used in India as a traditional medicine for the treatment of various sprains and inflammatory conditions (Rao T S et al., Indian J. Med. Res., 75:574-578, 1982). The active ingredient in turmeric powder is curcumin, which is a completely symmetrical molecule (Govindarajan V S., Crit. Rev. Food. Sci. Nutr., 12:199- 301, 1980). At present, there is no evidence to indicate that habitual consumption of turmeric has any toxic effects in humans and the FAO/WHO has allocated a temporary admissible daily intake of 0-2.5 mg/kg3 (Vijayalaxmi, Mutat. Res., 79:125-132,1980).

Extensive in vitro and in vivo testing has shown that turmeric inhibits chemically-induced epidermal ornithine decarboxylase activity, epidermal DNA synthesis, and the promotion of skin tumors in mice (Conney A H et al., Adv. Enzyme Regul., 31:385-396, 1991; Huang M T et al., Cancer Res., 48:5941-5945, 1988; Lu Y P et al., Carcinogenesis, 14:293-297, 1993; Azuine M A, Bhide S V, Nutr Cancer, 17:77-83, 1992). Further studies suggest that turmeric also reduces arachidonic acid-induced rat paw and mouse skin edema and markedly inhibits epidermal lipoxygenase and cyclooxygenase activity in vitro (Rao T S et al., Indian J. Med. Res., 75:574-578, 1982; Conney A H et al., Adv. Enzyme Regul., 31:385-396, 1991; Huang M T et al., Cancer Res., 48:5941-5945, 1988). In humans, ingestion of turmeric has demonstrated a bacteriostatic or bacteriocidal effect against organisms involved in cholecystitis and has been used to treat biliary infections (Ramprasad C et al., Ind. J. Phys. and Pharm., 1:136-143, 1957; Lutumski J et al., Planta Med., 26:9-19, 1974 ). Topical application of a turmeric paste for the treatment of scabies has also shown good results (Charles V, Charles S X., Trop. Geogr. Med., 44:178-181, 1992).

It has been recently shown that curcumin decreased p24 antigen production in acutely or chronically infected cells with HIV-1, a paradigm of anti-viral activity (Li C J et al., Proc. Natl. Acad. Sci. USA, 90:1839-1842, 1993). Administration of curcumin in mice significantly reduced the scavenging of peroxides and other activated oxygen species, exhibiting its antioxidant property (Soudamini K K et al., Indian J. Phys. Pharmacol. 36:239-243, 1992). Oral administration of curcumin in human volunteers has been shown to significantly decrease the level of serum lipid peroxides (33%), increase HDL cholesterol (29%), and decrease total serum cholesterol (11.63%) (Soni K B, Kuttan R., Indian J. Phys. Pharmacol., 36:273-275, 1992).

The addition of turmeric to diet has been shown to inhibit azoxymethanol-induced colonic epithelial cell proliferation and focal areas of dysplasia (Huang M T et al., Cancer Letters, 64:117-121, 1992). It has also been shown to interfere with the formation of covalent carcinogen-DNA adducts (Mukudan M A et al., Cardnogenesis, 14:493-496, 1993).

Fat metabolism is likewise influenced by curcumin. It can render bile non-lithogenic in mice (Hussain M S et al., Indian J. Med. Rcs., 96:288-291, 1992). Curcumin can reduce the production of PMA-induced lipid peroxidation and 8-OH-deoxyguanosine formation in mouse fibroblast cells (Shih C-A, and Lin J-K, Carcinogenesis, 14:709-712, 1993).

Phosphorylation events can also be influenced by curcumin, as it has been reported that curcumin inhibits protein kinase C activity induced by 12-O

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบาย: ความเป็นมาของการประดิษฐ์. ประดิษฐ์ปัจจุบันเกี่ยวข้องกับการใช้ของขมิ้นเพื่อเพิ่มกระบวนการรักษาบาดแผลเรื้อรังและเฉียบพลันยาที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยเป็นพิษช่วงปริมาณและคุณสมบัติทางชีวภาพของขมิ้นเป็นที่รู้จักและเป็นตัวแทนได้อย่างง่ายดาย มีอยู่ในร้านอาหาร. อุบัติการณ์ของการเกิดแผลที่ขาจะอยู่ที่ประมาณ 1% ในประชากรผู้ใหญ่และ 3-4% ของคนอายุ 65 กว่ามีประวัติของการเป็นแผลเหล่านี้ ข้อมูลเหล่านี้จะมาจากสหรัฐอเมริกาและยุโรปตามที่การประชุมเชิงปฏิบัติการที่ผ่านมาองค์การอาหารและยาในกรุงวอชิงตัน ( "ประเด็นการทดลองทางคลินิกของแผลทรอปิคอล Healing Biologics" 22-23 เมษายน 1993) การประชุมครั้งนี้เน้นการประยุกต์ใช้ปัจจัยการเจริญเติบโต multifactorial แผลเรื้อรัง หลักการพื้นฐานการรักษาแผลเรื้อรังจำเป็นต้องมีการควบคุมของสามปัจจัยท้องถิ่น:. การติดเชื้อออกซิเจนและอาการบวมน้ำกระบวนการพื้นฐานในเรื่องการเจเนซิสที่เกี่ยวข้องกับการรักษาแผลที่เกี่ยวข้องกับเส้นเลือดฝอยซึ่งประกอบด้วยเซลล์บุผนังหลอดเลือดและ pericytes เซลล์เหล่านี้ไม่แบ่งได้อย่างง่ายดาย แต่ได้รับการขยายตัวอย่างรวดเร็วในช่วง spurts ของเจเนซิสในการรักษาบาดแผล นักประดิษฐ์ในปัจจุบันมีการสร้างหลักฐานการทดลองแสดงให้เห็นขมิ้นที่ทำให้เซลล์บุผนังหลอดเลือดแพร่หลายแสดงให้เห็นว่าโมเลกุลนี้สามารถนำมาใช้เพื่อเพิ่มการรักษาบาดแผล. ขมิ้นผงสีเหลืองที่พัฒนามาจากโรงงานขมิ้นชันเป็นที่นิยมใช้เป็นสีอาหารในหลายอินเดีย อาหารและภูมิต้านทานรสขม ขมิ้นนอกจากนี้ยังใช้เป็นสารเติมแต่งในมัสตาร์ดเตรียม. แม้ว่ามันจะเป็นหลักเป็นตัวแทนอาหารขมิ้นได้รับการใช้ในประเทศอินเดียเป็นยาโบราณในการรักษาเคล็ดขัดยอกต่างๆและเงื่อนไขการอักเสบ (ราว TS et al., อินเดียเจด้วย the .. Res, 75: 574-578, 1982) สารออกฤทธิ์ในผงขมิ้นคือขมิ้นชันซึ่งเป็นโมเลกุลสมมาตรสมบูรณ์ (Govindarajan วีเอส Crit รายได้อาหารวิทย์ Nutr, 12:.... 199- 301 1980) ในปัจจุบันมีหลักฐานที่บ่งชี้ว่าการบริโภคนิสัยของขมิ้นมีผลพิษในมนุษย์และ FAO / WHO ได้มีการจัดสรรการบริโภคประจำวันชั่วคราวที่ยอมรับของ 0-2.5 mg / KG3 (Vijayalaxmi, Mutat Res, 79. No:. 125 -132,1980). อย่างกว้างขวางในหลอดทดลองและในการทดสอบร่างกายได้แสดงให้เห็นขมิ้นที่ยับยั้งสารเคมีที่เกิดขึ้นที่ผิวหนังกิจกรรม Ornithine decarboxylase การสังเคราะห์ดีเอ็นเอผิวหนังและโปรโมชั่นของเนื้องอกผิวหนังในหนู (Conney AH et al., Adv. เอนไซม์ Regul , 31: 385-396 1991; Huang et al, มอนแทนา, ราศีกรกฎ Res, 48: 5941-5945 1988; Lu YP, et al, มะเร็ง 14:... 293-297 1993; Azuine MA, Bhide เอ Nutr มะเร็ง 17: 77-83, 1992) การศึกษาต่อไปขอแนะนำว่าขมิ้นยังช่วยลดกรดที่เกิด arachidonic อุ้งเท้าหนูและอาการบวมน้ำผิวเมาส์และเห็นได้ชัดยับยั้ง lipoxygenase ผิวหนังและกิจกรรม cyclooxygenase ในหลอดทดลอง (ราว TS, et al, อินเดียเจ Med Res, 75:... 574-578 1982; Conney AH, et al, Adv เอนไซม์ Regul, 31: 385-396 1991; Huang et al, มอนแทนา, ราศีกรกฎ Res, 48:... 5941-5945, 1988).. ในมนุษย์บริโภคของขมิ้นได้แสดงให้เห็นผลกระทบที่มีเชื้อแบคทีเรียหรือฆ่าเชื้อกับสิ่งมีชีวิตที่มีส่วนร่วมในถุงน้ำดีอักเสบและได้ถูกนำมาใช้ในการรักษาโรคติดเชื้อทางเดินน้ำดี (Ramprasad C, et al, Ind เจสรวงและ Pharm, 1:.... 136-143 1957 ; Lutumski J, et al, Planta Med, 26: 9-19, 1974).. โปรแกรมเฉพาะของวางขมิ้นในการรักษาโรคหิดยังได้แสดงให้เห็นผลลัพธ์ที่ดี (ชาร์ลส์, ชาร์ลส์เอสเอ็กซ์, Trop Med geogr, 44:... 178-181, 1992). มันแสดงให้เห็นเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่าขมิ้นชันลดลง p24 การผลิตแอนติเจนในเซลล์อย่างรุนแรงหรือเรื้อรังติดเชื้อเอชไอวี -1 กระบวนทัศน์ของกิจกรรมต้านไวรัส (Li et al, CJ พร Natl Acad วิทย์สหรัฐอเมริกา, 90:..... 1839-1842, 1993) การบริหารงานของขมิ้นชันในหนูลดลงอย่างมีนัยสำคัญของการขับเปอร์ออกไซด์และอื่น ๆ ที่เปิดใช้งานชนิดออกซิเจนการแสดงคุณสมบัติของสารต้านอนุมูลอิสระ (Soudamini KK, et al, อินเดียเจสรวง Pharmacol 36:... 239-243, 1992) บริหารช่องปากของขมิ้นชันในอาสาสมัครได้รับการแสดงที่จะมีการลดระดับของไขมันในเลือดเปอร์ออกไซด์ (33%) เพิ่ม HDL คอเลสเตอรอล (29%) และลดระดับโคเลสเตอรอลรวม (11.63%) (Soni KB, Kuttan อาร์, อินเดีย เจสรวง Pharmacol, 36:... 273-275, 1992) นอกจากนี้จากขมิ้นในอาหารที่ได้รับการแสดงเพื่อยับยั้งการเพิ่มจำนวนเซลล์ azoxymethanol ที่เกิดลำไส้ใหญ่เยื่อบุผิวและพื้นที่โฟกัสของ dysplasia (Huang et al, มอนแทนา, จดหมายมะเร็ง 64. : 117-121, 1992) นอกจากนี้ยังได้รับการแสดงเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการก่อตัวของสารก่อมะเร็งโควาเลนต์ adducts ดีเอ็นเอ (Mukudan MA, et al, Cardnogenesis, 14:. 493-496, 1993). การเผาผลาญไขมันได้รับอิทธิพลในทำนองเดียวกันโดยขมิ้นชัน มันสามารถทำให้น้ำดีไม่ใช่ lithogenic ในหนู (MS ฮุสเซน, et al, อินเดียเจ Med Rcs, 96:... 288-291, 1992) ขมิ้นชันสามารถลดการผลิตของ PMA-induced เกิด lipid peroxidation และการก่อตัว 8-OH-deoxyguanosine เมาส์ในเซลล์ fibroblast นี้ (ฉือเจียจวงแคลิฟอร์เนียและหลิน JK, มะเร็ง 14: 709-712, 1993). เหตุการณ์ฟอสเฟตยังสามารถได้รับอิทธิพลจากขมิ้นชัน, ตามที่ได้รับรายงานว่าขมิ้นชันยับยั้งกิจกรรม C โปรตีนไคเนสที่เกิดจาก 12-O