Sir Percival’s spies attacked me on

Sir Percival’s spies attacked me on the road to Knowlesbury. One of them came up beside me, and bumped into me with his shoulder. I pushed him away, hard, and he immediately shouted for help. The other man ran up and the two of them held me brtween them. The firt man accusd me of attacking him, and they said they would take me to the police station in the town. What could I do? I couldn’t fight both of them and hope to get away, so i had to go wiyh them. At the police stationt the first man accused me of a violent attack, and the second man said he was a witness. I was locked up until the next magistrate’s court, which was three days away. I could be released on bail, I was told, but how could I, a total stranger in the town, find a responsible person willing to pay money for my temporary freedom? The whole plan was now clear-to get me out of the way for three days, ehile Sir Percival did ehatever was necessary to prevent his secret being discovered At first I was too angry to think clearly. Then I remembered Mr Dawson, the doctor. I had been to his house on my previous visit to Blackwater, so I knew his address. I wrote him a letter,explaining what had happened and begging for his help, and then asked for a messenger to deliver it. Two hours later the good doctor appeared, paid the reqired money and I was set free would doubtless reach Sir Percival within hours. I hurried to the lawyer’s office, where I asked if I could see the copy of the Welmingham marriage register. MrWansborough was a pleasant man and agreed to show me the copy. In fact, he was quite amused. No one had asked to see it since his father (now dead) had locked it away in the office more than twenty years before.
As I opened the register, my hands trembled. I turned the pages to the year and month. I found the names I remembered just before, and just after, the marriage of Sir Percival’s parents. And between these enteies, at the bottom of the page. . .?
Nothing!a gentleman - I shall. not call him by his name. Why should !? It was not his own. I was born with expensive tastes. This man gave me expensive presents. Naturally he wanted something in return - all men do And what did he want? Just a little thing. The key to the church vestry, when my husband back was turned. I liked my presents, so I got him the key. I watched him in the vestry without his knowing, and saw what he was doing. I did not know then how serious a crime it was. I said I would not tell anyone about the marrige he had added to the register if he told me about his private life. He agreed-Why, you will see in a moment,
He said that he only foud out that his parent were not married after his mother death. His father confessed to it and promisd to do what he could for his son. But he died having done nothing. The son came to England and took possession of the property. There was no one to say he could not. In fact, the right person to claim the property was a distant relation away at sea.
Howover, to borrow money on the property, he needed a certificate of his parents marriage. This was a problem - a problem which brought him to Welmingham.
As his pareants had mostly lived abroad and had had no social life in England, who was to say (the priest being dead) that a private marriage had not taken place at Welminghamchruch? His plan was to ther out a page from the marriage register in the year before his birth and destory it. Then he would tell his lawyears in London to get the necessary certificate, innocently referring them to the date on the page that was gone. At least no one could say that his parents were not married.
However, When he saw there was a smell space at the bottom of the page in the right year, he changed his plan and took the opportunity to write in the marriage himself. It took him some time, though, to practise the handwriting and to mix the right colour of ink, so that it looked the same.
After my husband caught me talking secretly to him and after their fight together, I asked my fine gentleman to clear my name and to say there had been nothing between us. But he refused. He wanted everyone to believe something false, so that they would never suspect the truth. He then told me that the punishment for his crime, and anyone who helped him, was life in prison. He frightened me! lf I spoke out, I was just as lost as he was. He than agreed to make me a yearly payment if I said nothing and stayed in Welmingham, where he could always find me and where there was no danger of my making friends and talking. This was hara, but I accepted
Many years later, when my daughter was with me at home, I received a letter from him which mand me very angry. I lost control of myself and said, in her presence, that l could destroy him if l let out his secret. Then one day he came to our house and called her a fool. Immediately she shouted, Ask for my pardon, now or let your secret and destroy your life. My own words! He went white. Then he swore at us. It ended, as you know, by

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัก Percival สายลับโจมตีฉันบนถนน Knowlesbury หนึ่งในนั้นมาฉัน และเข้าฉันชนกับไหล่ของเขา ฉันผลักเขาออกไป แข็ง และเขาตะโกนขอความช่วยเหลือทันที คนวิ่งขึ้น และเขาทั้งสองถือฉัน brtween พวกเขา Firt คน accusd ฉันโจมตีเขา และพวกเขากล่าวว่า พวกเขาจะพาฉันไปสถานีตำรวจในเมือง ฉันสามารถทำอะไร ฉันไม่สามารถต่อสู้กับพวกเขาทั้งสอง และหวังว่าจะได้รับ ดังนั้นฉันได้ไป wiyh พวกเขาได้ ที่ stationt ตำรวจ คนแรกถูกกล่าวหาว่าผมโจมตีรุนแรง และคนสองว่า พยาน ฉันถูกล็อกจนถึงศาลของแขวงถัดไป ซึ่งห่างกัน 3 วัน ฉันสามารถออกประกัน บอก แต่วิธีสามารถฉัน คนแปลกหน้าทั้งหมดในเมือง หาผู้รับผิดชอบเต็มใจที่จะจ่ายเงินสำหรับเสรีภาพของฉันชั่วคราว แผนการทั้งหมดถูกตอนนี้ล้างไปรับออกไปสามวัน ehile รัก Percival ได้ ehatever เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อป้องกันความลับของเขาถูกค้นพบเป็นครั้งแรกที่ผมโกรธเกินไปการคิดชัดเจน จากนั้น ผมจำได้นายดอว์สัน แพทย์ ผมเคยไปบ้านบนโปรดก่อนหน้า Blackwater ดังนั้นฉันรู้ที่อยู่ของเขา ผมเขียนเขาจดหมาย อธิบายได้เกิดขึ้น และขอทานสำหรับความช่วยเหลือ และขอให้ผู้ส่งส่งแล้ว สองชั่วโมงหลังดี ๆ ปรากฏ ชำระเงินที่ reqired และผมตั้งค่าฟรีอย่างไม่ต้องสงสัยจะถึงรัก Percival ภายในชั่วโมงนี้ ฉันรีบไปยังสำนักงานของทนายความ ที่ถามถ้า ฉันไม่สามารถดูสำเนาทะเบียนสมรส Welmingham MrWansborough เป็นคนดี และยอมรับที่แสดงการคัดลอก ในความเป็นจริง เขาก็ค่อนข้างขบขัน ไม่ได้ถามดูตั้งแต่พ่อของเขา (ตอนนี้ตายแล้ว) มีล็อกมันอยู่ในสำนักงานมากกว่ายี่สิบปีก่อนAs I opened the register, my hands trembled. I turned the pages to the year and month. I found the names I remembered just before, and just after, the marriage of Sir Percival’s parents. And between these enteies, at the bottom of the page. . .?Nothing!a gentleman - I shall. not call him by his name. Why should !? It was not his own. I was born with expensive tastes. This man gave me expensive presents. Naturally he wanted something in return - all men do And what did he want? Just a little thing. The key to the church vestry, when my husband back was turned. I liked my presents, so I got him the key. I watched him in the vestry without his knowing, and saw what he was doing. I did not know then how serious a crime it was. I said I would not tell anyone about the marrige he had added to the register if he told me about his private life. He agreed-Why, you will see in a moment,He said that he only foud out that his parent were not married after his mother death. His father confessed to it and promisd to do what he could for his son. But he died having done nothing. The son came to England and took possession of the property. There was no one to say he could not. In fact, the right person to claim the property was a distant relation away at sea.Howover, to borrow money on the property, he needed a certificate of his parents marriage. This was a problem - a problem which brought him to Welmingham.As his pareants had mostly lived abroad and had had no social life in England, who was to say (the priest being dead) that a private marriage had not taken place at Welminghamchruch? His plan was to ther out a page from the marriage register in the year before his birth and destory it. Then he would tell his lawyears in London to get the necessary certificate, innocently referring them to the date on the page that was gone. At least no one could say that his parents were not married.
However, When he saw there was a smell space at the bottom of the page in the right year, he changed his plan and took the opportunity to write in the marriage himself. It took him some time, though, to practise the handwriting and to mix the right colour of ink, so that it looked the same.
After my husband caught me talking secretly to him and after their fight together, I asked my fine gentleman to clear my name and to say there had been nothing between us. But he refused. He wanted everyone to believe something false, so that they would never suspect the truth. He then told me that the punishment for his crime, and anyone who helped him, was life in prison. He frightened me! lf I spoke out, I was just as lost as he was. He than agreed to make me a yearly payment if I said nothing and stayed in Welmingham, where he could always find me and where there was no danger of my making friends and talking. This was hara, but I accepted
Many years later, when my daughter was with me at home, I received a letter from him which mand me very angry. I lost control of myself and said, in her presence, that l could destroy him if l let out his secret. Then one day he came to our house and called her a fool. Immediately she shouted, Ask for my pardon, now or let your secret and destroy your life. My own words! He went white. Then he swore at us. It ended, as you know, by

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สายลับเซอร์ Percival โจมตีฉันบนท้องถนนเพื่อ Knowlesbury หนึ่งของพวกเขาขึ้นมาอยู่ข้างฉันและชนเข้ากับฉันกับไหล่ของเขา ผมผลักเขาออกไปอย่างหนักและทันทีที่เขาตะโกนขอความช่วยเหลือ ในขณะที่คนอื่น ๆ วิ่งขึ้นและพวกเขาทั้งสองกอดฉัน brtween พวกเขา ชายคน firt accusd ฉันทำร้ายเขาและพวกเขากล่าวว่าพวกเขาจะพาฉันไปที่สถานีตำรวจในเมือง สิ่งที่ผมจะทำอย่างไร ฉันไม่สามารถต่อสู้ทั้งสองของพวกเขาและหวังว่าจะได้ออกไปดังนั้นผมจึงต้องไป wiyh พวกเขา ที่ตำรวจ stationt เป็นมนุษย์คนแรกที่ถูกกล่าวหาว่าฉันของการโจมตีที่รุนแรงและคนที่สองบอกว่าเขาเป็นพยาน ฉันถูกขังไว้จนกว่าศาลพิพากษาถัดไปซึ่งเป็นวันที่สามออกไป ฉันจะได้รับการปล่อยตัวในการประกันตัวผมได้บอก แต่วิธีการที่ฉันจะเป็นคนแปลกหน้าทั้งหมดในเมืองหาผู้รับผิดชอบเต็มใจที่จะจ่ายเงินเพื่ออิสรภาพชั่วคราวของฉันได้อย่างไร แผนทั้งหมดเป็นตอนนี้ชัดเจนจะได้รับฉันออกจากทางสามวัน ehile เซอร์ Percival ทำ ehatever เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อป้องกันการถูกค้นพบความลับของเขาตอนแรกผมก็โกรธเกินไปที่จะคิดอย่างชัดเจน จากนั้นผมจำได้ว่านายดอว์สัน, หมอ ผมเคยไปที่บ้านของเขาในการเข้าชมก่อนหน้านี้ของฉันไปที่วอเตอร์ดังนั้นฉันรู้ที่อยู่ของเขา ผมเขียนจดหมายอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นและขอความช่วยเหลือของเขาและจากนั้นขอให้ Messenger เพื่อส่งมอบให้ สองชั่วโมงต่อมาแพทย์ที่ดีปรากฏจ่ายเงิน reqired และฉันถูกปล่อยให้เป็นอิสระอย่างไม่ต้องสงสัยจะถึงเซอร์ Percival ภายในไม่กี่ชั่วโมง ผมรีบไปที่สำนักงานทนายความที่ฉันถามว่าฉันจะได้เห็นสำเนาของ Welmingham แต่งงานลงทะเบียน MrWansborough เป็นคนที่ถูกใจและตกลงที่จะแสดงให้ฉันสำเนา ในความเป็นจริงเขาเป็นคนค่อนข้างขบขัน ไม่มีใครขอให้ดูมันตั้งแต่ที่พ่อของเขา (ตอนตาย) ได้ล็อคมันออกไปในสำนักงานกว่ายี่สิบปีก่อน.
ขณะที่ผมเปิดลงทะเบียนมือของฉันก็หวั่นไหว ผมหันหน้าไปยังปีและเดือน ผมพบว่าชื่อที่ผมจำได้ว่าก่อนและหลังการแต่งงานของพ่อแม่เซอร์ Percival ของ และระหว่าง enteies เหล่านี้ที่ด้านล่างของหน้า . .
ไม่มีอะไรที่เป็นสุภาพบุรุษ - ฉันจะ ไม่ได้เรียกเขาด้วยชื่อของเขา ควรจะทำไม!? มันไม่ได้เป็นของตัวเอง ผมเกิดที่มีรสนิยมราคาแพง ผู้ชายคนนี้ให้ฉันของขวัญราคาแพง ธรรมชาติเขาต้องการสิ่งตอบแทน - มนุษย์ทุกคนทำและสิ่งที่เขาต้องการได้หรือไม่ เป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ กุญแจสำคัญในตำบลโบสถ์เมื่อกลับไปที่สามีของฉันก็หัน ฉันชอบของขวัญของฉันดังนั้นฉันมีเขาที่สำคัญ ผมเฝ้าดูเขาในตำบลโดยไม่ทราบว่าของเขาและเห็นสิ่งที่เขาทำ ผมไม่ทราบว่าแล้ววิธีการที่รุนแรงอาชญากรรมมันเป็น ผมบอกว่าผมจะไม่บอกใครเกี่ยวกับ Marrige ที่เขาได้เพิ่มการลงทะเบียนถ้าเขาบอกฉันเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเขา เขาตกลงกันทำไมคุณจะเห็นในช่วงเวลาที่
เขาบอกว่าเขาเพียง foud ให้เห็นว่าพ่อแม่ของเขาไม่ได้แต่งงานหลังจากการตายของแม่ของเขา พ่อของเขาสารภาพกับมันและ promisd จะทำในสิ่งที่เขาสามารถทำได้สำหรับลูกชายของเขา แต่เขาตายได้ทำอะไร บุตรชายคนที่มาถึงอังกฤษและเข้าครอบครองทรัพย์สิน ไม่มีใครที่จะบอกว่าเขาเป็นไม่ได้ ในความเป็นจริงคนที่เหมาะสมที่จะเรียกร้องทรัพย์สินที่เป็นความสัมพันธ์ที่ห่างไกลออกไปในทะเล.
Howover เพื่อขอยืมเงินในทรัพย์สินที่เขาจำเป็นต้องผ่านการรับรองจากพ่อแม่ของเขาแต่งงาน นี่คือปัญหาที่เกิดขึ้น. - ปัญหาซึ่งนำเขาไปสู่ ​​Welmingham
เป็น pareants ของเขาส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในต่างประเทศและไม่เคยมีชีวิตทางสังคมในประเทศอังกฤษซึ่งเป็นที่จะพูด (พระสงฆ์ที่ตายแล้ว) ที่การแต่งงานส่วนตัวไม่ได้เกิดขึ้นที่ Welminghamchruch? แผนของเขาคือการ Ther ออกหน้าจากการลงทะเบียนการแต่งงานในปีก่อนการเกิดของเขาและทำลายมัน จากนั้นเขาก็จะบอก lawyears ของเขาในลอนดอนได้รับการรับรองที่จำเป็นอย่างบริสุทธิ์ใจนำพวกเขาไปวันที่บนหน้าเว็บที่ก็หายไป อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่าพ่อแม่ของเขาไม่ได้แต่งงาน.
แต่เมื่อเขาเห็นมีกลิ่นพื้นที่ด้านล่างของหน้าในปีที่ที่เหมาะสมที่เขาเปลี่ยนแผนของเขาและเอาโอกาสที่จะเขียนในการแต่งงานของตัวเอง มันเอาเขาบางเวลา แต่ในการฝึกเขียนด้วยลายมือและการผสมสีที่เหมาะสมของหมึกเพื่อที่จะมองเดียวกัน.
หลังจากที่สามีของฉันจับฉันพูดแอบกับเขาและหลังจากการต่อสู้ของพวกเขากันผมถามสุภาพบุรุษที่ดีของฉันที่จะล้าง ชื่อของฉันและบอกว่ามีได้รับอะไรระหว่างเรา แต่เขาปฏิเสธ เขาอยากให้ทุกคนที่จะเชื่อว่าบางสิ่งบางอย่างที่ผิดพลาดเพื่อที่ว่าพวกเขาจะไม่สงสัยความจริง จากนั้นเขาก็บอกว่าการลงโทษสำหรับความผิดของเขาและทุกคนที่ช่วยให้เขาเป็นชีวิตในคุก เขากลัวฉัน! lf ฉันพูดออกมาผมก็หายไปเช่นเดียวกับที่เขาเป็น เขากว่าตกลงที่จะทำให้ฉันชำระเงินรายปีถ้าฉันบอกว่าไม่มีอะไรและอยู่ใน Welmingham ซึ่งเขาก็สามารถหาฉันและสถานที่ที่มีอันตรายจากการทำให้เพื่อนของฉันและพูดคุยไม่มี นี่คือ Hara แต่ฉันได้รับการยอมรับ
ในอีกหลายปีต่อมาเมื่อลูกสาวของฉันอยู่กับฉันที่บ้านผมได้รับจดหมายจากเขาซึ่งคำสั่งฉันโกรธมาก ผมสูญเสียการควบคุมตัวเองและกล่าวว่าในการปรากฏตัวของเธอ, L ที่สามารถทำลายเขาถ้า L ให้ออกความลับของเขา แล้ววันหนึ่งเขามาที่บ้านของเราและเรียกเธอว่าเป็นคนโง่ ทันทีที่เธอตะโกนขอการให้อภัยของฉันตอนนี้หรือให้ความลับของคุณและทำลายชีวิตของคุณ คำพูดของตัวเอง! เขาเดินสีขาว จากนั้นเขาก็สาบานที่พวกเรา มันจบลงที่คุณรู้ว่าโดย