The wine that she has drank is like

The wine that she has drank is like a little ball of fire in her stomach, warming up her entire body, but being stared at by Zheng Liu like that, waves of chills runs through her. Gui Wan raises the wine flask on the table, gently pouring him some wine into his empty cup, seeing the translucent colour of the liquid within the cup, she laughs like the refreshing breeze, one hand holding the cup, one hand supporting the bottom, she slowly delivers it to Zheng Liu, “Your majesty, legend says Yong Zhou is the land the phoenix is born from, phoenix circling the skies of the nine heavens, hundreds of birds entering the court, that is the true Son of Heaven. No matter how many birds there are within the woods, could it be that they can rob the phoenix off its elegance? Your majesty is worrying too much.”

Zheng Liu gaze remains locked onto Gui Wan, observing her expression, that elegant smile fades away, seeming to be thinking over her words, shortly after, a faint smile finally spreads, so pure it cannot possibly provoke mixed thoughts. Extending his hand to accept the cup of wine being delivered from across the table, right when Gui Wan’s hand was about to let go of the cup, he abruptly hooks onto her fine jade-like finger, a gentle use of strength, also holding intolerance towards rejection, fingers crossing over one another, he completely buckles up their fingers together, no gaps exposed. Two hands holding that one cup, the jade cup slightly tilts, fine drops of wine spilling onto Gui Wan’s forefinger, her brows immediately knits together, wanting to retract her hand, Zheng Liu tightens his hold, not at all giving in to her intentions. A gentle lowering of the head, taking a drink of that sweet and smooth as silk Xi Feng wine, upon seeing the bottom of the cup, he still does not let go, lightly raising their interlocked hands, watching the drops of wine that had just dripped onto Gui Wan’s hand, slide down following his movements, Zheng Liu once again lowers his head towards Gui Wan’s fair finger.

With one gentle movement, a pair of red lips and a jade finger forms a picture together, filled with slyness, Gui Wan’s heart had almost stopped beating, a numbing feeling spreads from her forefinger, looking at that area of spilled wine Zheng Liu extremely ambiguously placed a kiss on, somewhat alarmed, even she herself could not react in time, when her hand had already forcefully flung away, breaking free from Zheng Liu’s fastening, the jade cup flies aside upon release, smashing against the ground, the shattering sound of clear jade rings. Zheng Liu was stunned, looking at Gui Wan, his gaze focused, deep, and relentless.

“Clear but not light, concentrated but not brilliant, sour, sweet, bitter, spicy, fragrant, a harmonisation of various flavours, but not overpowering, a clear and elegant fragrance, sweet and nourishing, like moon like wine.” Zheng Liu melodically says with tender affection.

Calmly retracting her hand, acting as though the incident just now did not happen, Gui Wan although angry, did not show any signs of it, tightly pressing her lips together before going along with his words: “Indeed a great wine.”

“What I speak of, is but not the wine……” Deep orbs staring at Gui Wan, Zheng Liu seemingly real, seemingly fake.

A soft sound of a cough coming from Li gong-gong’s mouth, abruptly breaking though such sentiment filled with traces of ambiguity, Li gong-gong pretends to sooth his throat, softly calling out: “Your majesty……” Before he even finished speaking, he catches glimpse of Zheng Liu’s half real half fake expression, and actually felt a chill, that feeling of being struck by horror from before, once again rises within him.

b927886bb5d6f645faa9e195fe29ca03

Zheng Liu rather unnaturally gathers up that expression of his, once again displaying that complicated yet elegant behaviour, a deep voice asking: “Does Madam still remember our bet?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไวน์ที่เธอได้ดื่มเหมือนไฟของลูกน้อยในท้องของเธอ อุ่นร่างกายทั้งหมดของเธอ แต่การจ้องที่ โดยหลิวเจิ้งที่ คลื่นของหนาวสั่นที่ใช้งานผ่านเธอ เธอค่อย ๆ ส่งไปหลิวเจิ้ง Gui Wan ยกขวดไวน์บนตาราง ค่อย ๆ เทเขาไวน์ลงในถ้วยของเขาว่างเปล่า เห็นโปร่งแสงสีของของเหลวภายในถ้วย เธอหัวเราะเหมือนสายลมสดชื่น มือหนึ่งถือถ้วย มือเดียวที่รองรับด้านล่าง "มหาบพิตร ตำนานกล่าวว่า โจวหยงเป็นที่ดินที่เกิดจากฟีนิกซ์ ฟีนิกซ์ขั้วท้องฟ้าสวรรค์เก้า ร้อยนกป้อนศาล ที่จริงลูกชายของสวรรค์ ไม่ว่าจำนวนนกที่มีอยู่ในป่า อาจจะเป็นว่า พวกเขาสามารถปล้นฟีนิกซ์ออกงามสง่า มหาบพิตรเป็นกังวลมากเกินไป "Zheng Liu gaze remains locked onto Gui Wan, observing her expression, that elegant smile fades away, seeming to be thinking over her words, shortly after, a faint smile finally spreads, so pure it cannot possibly provoke mixed thoughts. Extending his hand to accept the cup of wine being delivered from across the table, right when Gui Wan’s hand was about to let go of the cup, he abruptly hooks onto her fine jade-like finger, a gentle use of strength, also holding intolerance towards rejection, fingers crossing over one another, he completely buckles up their fingers together, no gaps exposed. Two hands holding that one cup, the jade cup slightly tilts, fine drops of wine spilling onto Gui Wan’s forefinger, her brows immediately knits together, wanting to retract her hand, Zheng Liu tightens his hold, not at all giving in to her intentions. A gentle lowering of the head, taking a drink of that sweet and smooth as silk Xi Feng wine, upon seeing the bottom of the cup, he still does not let go, lightly raising their interlocked hands, watching the drops of wine that had just dripped onto Gui Wan’s hand, slide down following his movements, Zheng Liu once again lowers his head towards Gui Wan’s fair finger.กับหนึ่งเคลื่อนไหวอ่อนโยน คู่ของริมฝีปากสีแดงและแบบฟอร์มนิ้วหยกภาพเต็มไป ด้วย slyness ร่วมกัน Gui Wan หัวใจเกือบหยุดเต้น ความรู้สึกที่ทำให้มึนงงกระจายจากนิ้วชี้ของเธอ กำลังดูว่า ตั้งหกไวน์หลิวเจิ้งมาก ambiguously อยู่จูบ ค่อนข้างตกใจ แม้แต่ตัวเธอเองอาจไม่ตอบสนองในเวลา เมื่อมือของเธอได้แล้วประโยนออกไป ทำลายฟรีจากเจิ้งหลิวยึด ถ้วยหยกบินกันปล่อย ทุบกับพื้น แหวนหยกใสเสียงซึ่งทำให้ป่นปี้ หลิวเจิ้งอึ้ง กำลังดู Gui Wan สายตาของเขามุ่งเน้น ลึก และอย่างไม่หยุดยั้ง"ล้างแต่แสงไม่เข้มข้น แต่ไม่ใส เปรี้ยว หวาน ขม เผ็ด หอม harmonisation รสต่าง ๆ แต่ไม่ได้เอาชนะ กลิ่นหอมชัดเจน และสง่างาม หวานและบำรุง ชอบมูนเช่นไวน์" Melodically หลิวเจิ้งกล่าวว่า ด้วยความรักที่อ่อนโยนใจเย็น retracting มือของเธอ ทำหน้าที่เหมือนกับเหตุการณ์ตอนนี้ไม่ได้เกิด Gui Wan แม้ว่าโกรธ ไม่ได้แสดงสัญญาณใด ๆ ของมัน แน่นกดริมฝีปากของเธอกันก่อนที่จะไปพร้อมกับคำพูดของเขา: "แน่นอนมีไวน์""สิ่งที่ผมพูดถึง เป็นแต่ไวน์ไม่..." ลูกกลมลึกจ้องวรรณ Gui เหมือนจริง หลิวเจิ้งดูเหมือนปลอมA soft sound of a cough coming from Li gong-gong’s mouth, abruptly breaking though such sentiment filled with traces of ambiguity, Li gong-gong pretends to sooth his throat, softly calling out: “Your majesty……” Before he even finished speaking, he catches glimpse of Zheng Liu’s half real half fake expression, and actually felt a chill, that feeling of being struck by horror from before, once again rises within him.b927886bb5d6f645faa9e195fe29ca03Zheng Liu rather unnaturally gathers up that expression of his, once again displaying that complicated yet elegant behaviour, a deep voice asking: “Does Madam still remember our bet?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไวน์ที่ว่าเธอได้ดื่มเป็นเหมือนลูกน้อยที่เกิดเพลิงไหม้ในกระเพาะอาหารของเธอร้อนขึ้นทั้งร่างกายของเธอ แต่ถูกจ้องมองมาที่โดยเจิ้งเหอหลิวเช่นนั้นคลื่นของหนาวไหลผ่านของเธอ กุย Wan ยกขวดไวน์บนโต๊ะเบา ๆ เทเขาไวน์ลงในถ้วยที่ว่างเปล่าของเขาได้เห็นสีโปร่งแสงของของเหลวภายในถ้วยเธอหัวเราะเหมือนสายลมสดชื่นมือข้างหนึ่งถือถ้วยมือข้างหนึ่งที่สนับสนุนด้านล่าง เธอค่อย ๆ ส่งไปยังเจิ้งเหอหลิว "มหาบพิตรตำนานกล่าวว่ายงโจวเป็นดินแดนนกฟีนิกซ์จะเกิดจาก Phoenix วงท้องฟ้าแห่งชั้นฟ้าทั้งหลายเก้าร้อยนกป้อนศาลว่าเป็นบุตรที่แท้จริงของสวรรค์ ไม่ว่ากี่นกมีอยู่ในป่าก็อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาสามารถปล้น Phoenix ปิดสง่างามของมันหรือไม่? พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเป็นกังวลมากเกินไป. " เจิ้งเหอหลิวสายตายังคงถูกขังอยู่บน Gui Wan สังเกตการแสดงออกของเธอรอยยิ้มที่สง่างามจางหายไปดูเหมือนจะคิดมากกว่าคำพูดของเธอหลังจากนั้นไม่นานรอยยิ้มจาง ๆ ในที่สุดก็กระจายบริสุทธิ์จึงไม่อาจกระตุ้น ความคิดที่หลากหลาย ขยายมือของเขาที่จะยอมรับถ้วยไวน์ที่ถูกส่งมาจากในตารางทันทีเมื่อมือ Gui Wan เป็นเรื่องเกี่ยวกับการปล่อยให้ไปของถ้วยจู่ ๆ เขาก็ตะขอบนนิ้วของเธอดีหยกเหมือนการใช้งานที่อ่อนโยนของความแข็งแรงยังถือแพ้ ที่มีต่อการปฏิเสธนิ้วข้ามอีกคนหนึ่งเขาสมบูรณ์ buckles ขึ้นมือของพวกเขาร่วมกันไม่มีช่องว่างสัมผัส มือทั้งสองข้างถือได้ว่าหนึ่งถ้วยถ้วยหยกเล็กน้อยเอียงหยดไวน์หกลงบนนิ้วชี้ Gui Wan ของคิ้วของเธอทันทีถักด้วยกันอยากจะดึงมือเธอเจิ้งเหอหลิวกระชับถือของเขาไม่ได้ทั้งหมดให้ในความตั้งใจของเธอ อ่อนโยนลดของหัว, การดื่มเครื่องดื่มที่หวานและเรียบเป็นผ้าไหมจินฮไวน์เมื่อเห็นด้านล่างของถ้วยที่เขายังคงไม่ปล่อยให้ไปเบา ๆ ยกมือ Interlocked ของพวกเขาดูหยดไวน์ที่มีเพียง หยดลงบนมือ Gui วานเลื่อนลงตามการเคลื่อนไหวของเขาเจิ้งเหอหลิวอีกครั้งลดหัวของเขาต่อนิ้วยุติธรรม Gui วาน. กับการเคลื่อนไหวอ่อนโยนหนึ่งคู่ของริมฝีปากสีแดงและนิ้วหยกรูปแบบภาพร่วมกันที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม, กุยวาน หัวใจได้หยุดเกือบเต้นเป็นความรู้สึกที่ทำให้มึนงงกระจายจากนิ้วชี้ของเธอมองไปที่พื้นที่ของไวน์ที่หกรั่วไหลเจิ้งเหอหลิวที่มากวางเลศนัยจูบบนค่อนข้างตื่นตระหนกแม้ตัวเธอเองไม่สามารถตอบสนองในเวลาเมื่อมือของเธอมีอยู่แล้วเหวี่ยงอย่างแรงทันที ทำลายฟรีจากเครื่องผูกเจิ้งเหอหลิวถ้วยหยกบินกันเมื่อปล่อยทุบกับพื้นเสียงป่นปี้ของแหวนหยกที่ชัดเจน เจิ้งเหอหลิวตะลึงมอง Gui วานสายตาของเขาที่มุ่งเน้นลึกและอย่างไม่หยุดยั้ง. "ล้าง แต่ไม่แสงความเข้มข้น แต่ไม่สดใสเปรี้ยวหวานขมเผ็ดกลิ่นหอมมีการประสานกันของรสชาติต่างๆ แต่ไม่เอาชนะ ที่ชัดเจนและสง่างามกลิ่นหอมหวานและบำรุงเช่นดวงจันทร์เช่นไวน์. "เจิ้งเหอหลิวไพเราะกล่าวว่าด้วยความรักอ่อนโยน. ใจเย็นงุ้มมือของเธอทำหน้าที่เป็นแม้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงแค่ตอนนี้ไม่ได้เกิดขึ้น Gui Wan แม้จะโกรธไม่ได้แสดงสัญญาณใด ๆ ของมันแน่นกดริมฝีปากของเธอด้วยกันก่อนที่จะไปพร้อมกับคำพูดของเขา: ". แท้จริงไวน์ที่ดี" "สิ่งที่ผมพูดเป็น แต่ไม่ไวน์ ...... " ลูกกลมลึกจ้องมองที่กุย Wan, เจิ้งเหอหลิวดูเหมือนจริงปลอมที่ดูเหมือน . เสียงนุ่มของไอมาจากหลี่-Gong ฆ้องปากทันทีที่จะหมดแม้ว่าความเชื่อมั่นดังกล่าวเต็มไปด้วยร่องรอยของความคลุมเครือ Li-Gong Gong แกล้งจรรโลงลำคอของเขาเบา ๆ เรียกว่า "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ...... " ก่อนที่เขาจะดำเนินการเสร็จสิ้น พูดเขาจับเหลือบของครึ่งครึ่งจริงแสดงออกปลอมเจิ้งเหอหลิวและจริงรู้สึกเย็น, ความรู้สึกของการถูกตีด้วยสยองขวัญจากก่อนหน้านั้นอีกครั้งเพิ่มขึ้นภายในตัวเขา. b927886bb5d6f645faa9e195fe29ca03 เจิ้งเหอหลิวค่อนข้างผิดธรรมชาติรวบรวมขึ้นว่าการแสดงออกของเขาอีกครั้ง แสดงว่ามีความซับซ้อนพฤติกรรมยังสง่างามเสียงลึกถาม: "ไม่ท่านผู้หญิงยังจำเดิมพันของเราหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวน์ที่เธอดื่มมันเหมือนลูกบอลไฟในท้องของเธออุ่นร่างกายทั้งหมดของเธอ แต่ถูกจ้องโดยเจิงหลิวชอบคลื่นนี้วิ่งผ่านเธอ GUI วานยกไวน์ขวดบนโต๊ะ ค่อยๆรินไวน์ลงในแก้วที่ว่างเปล่าของเขา เขาเห็นสีโปร่งแสงของเหลวในถ้วย เธอหัวเราะเหมือนสายลมสดชื่น มือข้างหนึ่งถือถ้วย มือข้างหนึ่งหนุนก้นเธอค่อยๆส่งมันให้เจิ้งหลิว " ฝ่าบาท ตำนานกล่าวว่า ยงโจว เป็นแผ่นดินเพลิง เกิด จาก ฟินิกซ์เป็นท้องฟ้าเก้าฟ้า ร้อยของนกป้อนศาล ที่เป็นลูกที่แท้จริงของสวรรค์ ไม่ว่ากี่นกมีภายในป่า อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาสามารถปล้นวิหคเพลิงปิดของความสง่างาม ? ฝ่าบาททรงเป็นกังวลมาก . "เจิ้งหลิว สายตายังคงล็อคบน GUI วาน สังเกตสีหน้าของเธอที่สวยงามรอยยิ้มก็จางหายไป ไม่รู้จะคิดคำพูดของเธอ หลังจากนั้นไม่นาน รอยยิ้มจางๆ ก็กระจายให้บริสุทธิ์มันไม่สามารถจะกระตุ้นความคิดผสม การขยายมือของเขาที่จะยอมรับการดื่มไวน์จะถูกส่งจากบนโต๊ะ ใช่ เมื่อมือของ GUI วานกำลังจะปล่อยถ้วย เขาชะงักตะขอบนหยกดีเหมือนนิ้ว , ใช้อ่อนโยนของความแข็งแกร่ง มีความใจแคบไปปฏิเสธ นิ้วมือข้ามคนอื่นเขาสมบูรณ์ buckles ขึ้นนิ้ว ของพวกเขาเข้าด้วยกัน ช่องว่างที่ไม่มีการเปิดเผย สองมือถือถ้วยที่หนึ่ง , หยกแก้วเล็กน้อย เอียง ได้หยดไวน์หกลงบนนิ้วชี้ของ GUI วาน คิ้วของเธอทันที knits ด้วยกัน อยากจะดึงมือเธอ เจิ้งหลิวกระชับกอดเขาไม่ได้ทั้งหมดให้ในความตั้งใจของเธอ อ่อนโยน ลดหัว , การดื่มของที่หวานและเรียบเป็นผ้าไหม Xi Feng ไวน์เมื่อเห็นก้นถ้วย เขาก็ยังไม่ปล่อย ค่อย ๆเพิ่มของพวกเขาประสานกัน มือ ดูหยดไวน์ที่เพิ่งหยดลงบนมือของ GUI วาน เลื่อนลงตามการเคลื่อนไหวของเขา เจิ้ง หลิวอีกครั้งลดศีรษะ GUI วานยุติธรรมต่อนิ้วกับหนึ่งอ่อนโยนการเคลื่อนไหวคู่ของริมฝีปากสีแดงและหยกนิ้วรูปแบบภาพด้วยกันที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ หัวใจของ GUI ของวานเกือบหยุดเต้น มึนงงความรู้สึกที่แพร่กระจายจากนิ้วชี้ของเธอมองไปที่พื้นที่ของไวน์หก เจิ้งหลิวมากการจุมพิตลงบน ค่อนข้างตกใจ แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่ ตอบสนองในเวลา เมื่อมือของเธอก็แรง เหวี่ยงไป แบ่งฟรีจากเจิ้งหลิวยึดถ้วยหยกบินออกไปเมื่อปล่อย ดีต่อดิน แตกกระจาย เสียงของแหวนหยกใส เจิ้งหลิวตะลึงมอง กุย วาน สายตาของเขาที่เน้นลึก และกระด้าง" ชัดเจน แต่ไม่เบา เข้มข้น แต่ไม่ฉลาด เปรี้ยว หวาน ขม เผ็ด หอม มีการประสานกันของรสชาติต่าง ๆ แต่ไม่แรงเกินไป เป็นกลิ่นหอมที่ชัดเจนและสวยงาม หวาน และ ถือ เหมือนดวงจันทร์เหมือนไวน์ " เจิ้งหลิวไพเราะกล่าวกับอ่อนโยนความรักค่อยๆ หดลง มือเธอ ทำเหมือนเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่ได้เกิดขึ้น กุ้ย วานถึงโกรธ ไม่ได้แสดงสัญญาณใด ๆ มัน แน่น กดริมฝีปากเข้าด้วยกัน ก่อนจะตามด้วยคำพูดของเขา : " แน่นอนดีไวน์”" สิ่งที่ฉันพูด , แต่ไม่ใช่ไวน์ . . . . . . . " ลึกกลมจ้องกุ้ย วาน เจิงหลิวที่ดูเหมือนจริง , ดูเหมือนจะปลอมเสียงนุ่มของไอออกมาจากปากหลี่กงกง เขาแบ่งแม้ว่าความเชื่อมั่นดังกล่าวเต็มไปด้วยร่องรอยของความคลุมเครือ หลี่กงกงก็แกล้งทำเป็นเอาใจคอของเขาเบา ๆเรียกว่า " ฝ่าบาท . . . . . . . " ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาจับเหลือบของเจิ้งหลิวครึ่งจริงครึ่งหน้าปลอม และจริง รู้สึกผ่อนคลาย ความรู้สึกของการหลงโดยสยองขวัญมาก่อน อีกหนึ่งภายในเขาb927886bb5d6f645faa9e195fe29ca03เจิ้งหลิวค่อนข้างผิดธรรมชาติรวบรวมขึ้นการแสดงออกของเขาอีกครั้ง แสดงพฤติกรรมที่ซับซ้อนหรูหราลึกเสียงถาม : " ไม่ค่ะ จำได้ว่าของเรา "