You guys go. I will do it.” Zhang Y

You guys go. I will do it.” Zhang Ye insisted that they go for dinner. He switched off everything and packed up before locking up to leave.

In the corridor.

Editor Wei’s stooped figure came towards him from far away, “Teacher Little Zhang.”

“Uncle Wei, you have not knocked off yet?” Zhang Ye knew how Editor Wei was. He respected him very much and ever since that time, he addressed him as Uncle Wei.

Editor Wei smiled, “I have to work overtime today.”

“Why are you always working overtime? I’ve never seen you every time I leave the office.” Zhang Ye expression tightened.

Editor Wei was a very optimistic person, “It’s alright. I have lots of work. The others have less. Even if I go home, I have nothing to do.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกคุณไป ฉันจะทำมัน" จางเย่ยืนยันเดินทางสำหรับอาหารมื้อค่ำ เขาปิดทุกอย่าง และแน่นขึ้นก่อนที่จะล็อคการออกจากในการสื่อแก้ไข Wei stooped รูปมาต่อเขาจากที่ห่างไกล "ครูเด็กน้อยจาง"ลุง Wei คุณมีไม่เคาะปิดยัง" จางเย่รู้วิธีแก้ไข Wei เขาเคารพเขามาก และนับตั้งแต่ที่เวลา เขาได้เขาเป็นลุง Weiแก้ไขเว่ยยิ้ม "ฉันมีการทำงานล่วงเวลาวันนี้""ทำไมท่านเสมอทำงานล่วงเวลาหรือไม่ ผมไม่เคยเห็นคุณทุกครั้งที่ออกจากสำนักงาน" จางเย่นิพจน์รัดกุมกว่านี้แก้ไข Wei ถูกบุคคลในเชิงบวกมาก "ก็ไม่ เป็นไร ฉันมีงานมากมาย คนอื่นมีน้อย แม้ว่าผมจะไปบ้าน ไม่มีอะไรที่ทำ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกคุณไป ฉันจะทำมัน. "จางเจ้ายืนยันว่าพวกเขาไปทานอาหารค่ำ เขาปิดทุกอย่างและแน่นขึ้นก่อนที่จะล็อคขึ้นที่จะออก.

ในทางเดิน.

รูปก้มแก้ไขเหว่ยมาต่อเขาห่างไกลจาก "ครูเล็ก ๆ น้อย ๆ จาง."

"ลุงเหว่ย, คุณยังไม่ได้เคาะยัง?" จางเจ้ารู้วิธี บรรณาธิการ Wei เป็น เขาเคารพเขามากและนับตั้งแต่เวลานั้นเขาพูดว่าเขาเป็นลุง Wei.

แก้ไข Wei ยิ้ม "ผมต้องทำงานล่วงเวลาวันนี้."

"ทำไมคุณมักจะทำงานล่วงเวลา? ผมไม่เคยเห็นคุณทุกครั้งที่ผมออกจากสำนักงาน. "การแสดงออกของจางเจ้ารัดกุม.

แก้ไขเหว่ยเป็นคนในแง่ดีมาก" มันไม่เป็นไร ฉันมีจำนวนมากของการทำงาน คนอื่น ๆ ที่มีน้อย แม้ว่าผมจะไปที่บ้านผมไม่มีอะไรจะทำ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกนายไป ผมจะทำมัน " จาง " ยืนยันว่า พวกเขาไปทานข้าว เขาปิดทุกอย่าง และเก็บของก่อนล็อคขึ้นไปในทางเดินบรรณาธิการเว่ยคิดต่อ เขาก้มลงมาไกล " จางน้อย คุณครู" คุณลุงครับ คุณยังไม่ได้เคาะปิดหรือยัง " จาง ท่านรู้จักบรรณาธิการ Wei เป็นไง เขาเคารพเขามาก และตั้งแต่เวลาที่เขาอยู่ เขาเป็นลุงเว่ยบรรณาธิการเว่ยยิ้ม " ฉันต้องทำโอทีวันนี้ " ." ทำไมคุณถึงชอบทำงานล่วงเวลา ผมไม่เคยเห็นคุณทุกครั้งที่ฉันออกจากออฟฟิศ " จางเยสำนวนรัดกุมแก้ไขครับเป็นคนมองโลกในแง่ดีมาก " ไม่เป็นไร ผมมีงานต้องทำเยอะแยะ คนอื่น ๆได้น้อยลง ถ้าฉันกลับบ้าน ฉันก็ไม่มีอะไรทำ "