ความเเตกต่างระหว่างวัฒนธรรมไทยกับวั

ความเเตกต่างระหว่างวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมสากล
5. ความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมสากล

เมื่อสังคมแต่ละสังคมได้สร้างวัฒนธรรมของตนเองขึ้นมาและมีเอกลักษณ์เฉพาะ ที่ตั้งอยู่บนสภาวะแวดล้อมทางกายภาพและสังคม หรือบริบทของสังคมนั้นๆ แต่วัฒนธรรมของสังคมทุกสังคมมีความคล้อยคลึงกัน มีวัฒนธรรมพื้นฐานที่เหมือนกัน นักมานุษยวิทยาและนักสังคมวิทยา เรียกกันว่า “วัฒนธรรมสากล (global culture)” แม้จะมีวัฒนธรรมพื้นฐานที่เหมือนกัน แต่วัฒนธรรมแต่ละประเภทจะมีความแตกต่างกัน ดังตัวอย่างเช่น ทุกสังคมจะมีภาษา แต่ภาษาของแต่ละสังคมจะแตกต่างกัน บางสังคมใช้ภาษาไทย บางสังคมใช้ภาษาอังกฤษ และบางสังคมใช้ภาษาอาหรับ เป็นตน

อีกนัยหนี่งกล่าวได้ว่าวัฒนธรรมสากล ก็คือการแพร่กระจายของวัฒนธรรมที่มีอิพลเหนือกว่าไปสู้วัฒนธรรมที่อ่อนแอกว่า ทำให้เกิดการยอมรับและนำไปปฏิบัติตามในสังคมอื่นทั่วทุกภูมิภาคของโลก จนในที่สุดมีการเรียกวัฒนธรรมสั้นว่าเป็นวัฒนธรรมสากล เช่น ภาษาอังกฤษเครื่องมีเครื่องใช้อิเล็กทรอนิกส์ ยาแผนปัจจุบัน สถาปัตยกรรมสมัยใหม่ เป็นต้น

โดยวัฒนธรรมสากลมีความแตกต่างจากวัฒนธรรมไทยอยู่หลายประการด้วยกัน ดังนี้

1) เน้นปรัชญาว่า “มนุษย์เป็นนายธรรมชาติ” สามารถบังคบธรรมชาติให้ตอบสนองความต้องการของมนุษย์ได้ทั้งหมด เช่น การเดินทางด้วยสองเท้าใช้เวลานานก็เลยประดิษฐ์รถยนต์ เครื่องบิน ขึ้นมาเป็นพาหนะที่ใช้ในการเดินทางแทน เป็นต้น แต่สำหรับวัฒนธรรมไทยนั้นเน้นปรัชญาว่า “มนุษย์ควรอยู่แบบผสมกลมกลืนกับธรรมชาติ” ดังนั้นคนไทยจึงนิยมสร้างวัฒนธรรมให้สอดคล้องกับสภาพธรรมชาติ

2) เน้นทวิโลกทัศน์ ชาวตะวันตกแบ่งทุกสิ่งออกเป็น 2 ส่วนเสมอ เช่น ขาว-ดำ ดี-เลว ทันสมัย-ล้าสมัย จึงมีการแก้ไขความพยายามที่ปรับเปลี่ยนสิ่งล้าสมัยให้มีความทันสมัย เน้นให้สิ่งดีงามเหนือความเลว

ในขณะที่วัฒนธรรมไทยเน้นการมองโลกเป็นองค์รวม ไม่แยก ขาว-ดำ ดี-เลว แต่มองว่าโลกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน มีองค์ประกอบทั่งหลายที่ช่วยส่งเสริมจรรโลงโลกให้มีความสมดุล น่าอยู่รื่นรมย์ และสงบสุข

3)เน้นวิธีการทางวิทยาศาตร์ ที่ตั้งอยู่บนเหตุผลของปัจจัยที่สามารถสัมผัสได้ โดยมีการตั้งสมมติฐาน พิสูจน์ปัจจัยต่างๆ ว่าเป็นตามสมมติฐานหรือไม่ วิเคราะห์ สังเคราะห์ให้ได้รับความรู้ใหม่ๆ เพื่อนำไปสร้างทฤษฎีและนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์ ดังนั้น ชาติตะวันตกจึงสามารถสร้างเครื่องมือเครื่องใช้ที่ทันสมัย สอดคล้องกับเทคโนโลยีชั้นสูง แต่สำหรับวัฒนธรรมไทยแม้นว่าจะอยู่บนพื้นฐานทางวิทยาศาตร์เช่นกัน แต่มักเน้นการนำปัจจัยทีสัมผัสได้มาศึกษาร่วมกับปัจจัยทางจิตใจและตามความคิดเชื่อของหลักธรรมทางศาสนาควบคู่ไปด้วย เพราะวัฒนธรรมไทยสท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่โยงใยกัน 3 ด้าย คือ

1. ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับโลก สิ่งแวดล้อม พืช และ สัตว์

2. ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ หรือระหว่างตัวเรากับคนอื่นๆที่อาศัยอยู่ร่วมกันในสังคม

3. ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งศักสิทธิ์และอำนาจนอกเหนือธรรมชาติ ทำให้วัฒนธรรมไทยมีขอบเขตที่กว้างขว้าง ครอบคลุมความสัมพันธ์ทุกประเภทของกรดำเนินชีวิตของคนในสังคม ทั้งทีเป็นรูปธรรมและนามธรรม



6. แนวทางการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยที่ดีงาม

สังคมและวัฒนธรรมไม่ได้หยุดนิ่งอยู่กับที่ แต่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาและเกี่ยวพันกับปัจจัยภายในและภายนอกที่เข้ามากระทบ ดังนั้นวัฒนธรรมอาจเหมาะสมกับสภาพสังคมในยุคหนึ่ง แต่อาจไม่สอดคล้องกับการดำเนินชีวิตของคนในสังคมในอีกยุคหนึ่งก็ได้

แต่ทั้งนี้การเปลี่ยนแปลงไม่ได้หมายถึงการละทิ้งวัฒนธรรมของตนไปอย่างชิ้นเชิง และหันไปรับวัฒนธรรมของสังคมอื่นมาใช้ทั้งหมด เพราะรากเหง้าของวัฒนธรรมไทยได้สร้างและสั่งสมมาให้สอดคล้องกับสังคมไทยมาช้านาน การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอาจเป็นผลมาจากลักษณะบางอย่างไม่ตอบสนองความต้องการของสมาชิกในปัจจุบัน จึงได้นำสิ่งประดิษฐ์มาคิดค้นใหม่ หรือหยิบยืมวัฒนธรรมของต่างชาติมาใช้ทดแทนบ้าง แต่เราก็มีความจำเป็นที่จะต้องมีการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยเอาไว้ เพราะหารไม่มีการอนุรักษ์แล้ว วัฒนธรรมของสังคมอื่นๆก็จะเข้ามาครอบงำและจะต้องตกเป็นเมืองขึ้นทางวัฒนธรรมของสังคมอื่นไป

การอนุรักษ์วัฒนธรรมไทย เราอาจจะมองได้ 2 ระดับ ระดับที่หนึ่ง คือ การอนุรักษ์สงวนรักษาวัฒนธรรมที่ดีงามของไทยให้คงอยู่ตลอดไป ส่วนระดับที่สอง คือ คนไทยจะต้องพัฒนาต่อยอดวัฒนธรรมของตนให้ทันสมัย สอดคล้องกับสภาพสังคมในยุคปัจจุบัน

วัฒนธรรมประจำชาติท้องถิ่น จัดเป็นสิ่งที่มีคุณค่าสูง ควรค่าแก่การอนุรักษ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งขนบธรรมเนียมประเพณี โบราณสถาน โบราณวัตถุ ภาษาวัตถุ ภาษา วรรณกรรม และภูมิปัญญา ซื่งได้ได้บรรลุและสั่งสมความรู้ ความหมาย และคุณค่าทางวัฒนธรรมที่มีมาแต่อดีตให้คนรุ่นต่อมาได้เรียนรู้ เพื่อรู้จักตนเองและมีความภูมิใจในความเป็นชาติไทย โดยส่วนรวมสิ่งเหล่านี้สูญหายไป หากขาดการเอาใจใส่ในการอนุรักษ์และส่งเสริมในทางที่ถูกที่ควร

ซื่งแนวทางในการอนุรักษ์วัฒนธรรม มีดังนี้

1. ศึกษา ค้นคว้า และวิจัย วัฒนธรรมไทยและวัฒนธรรมท้องถิ่นที่ได้มีการรวบรวมไว้แล้วและที่ยังไม่ได้ศึกษา แต่มีกระจัดกระจายอยู่ทั่วทุกแห่ง ผู้ศึกษาค้นคว้าจะได้ทราบความหมายและความสำคัญของมรดกวัฒนธรรมอย่างถ่องแท้ ความรู้ดังกว่าจะเป็นรากฐานของการดำเนินชีวิตเมื่อได้เห็นคุณค่าจะยอมรับและนำไปใช้ประโยชน์ให้เหมาะสมและแพร่หลาย

2. ส่งเสริมให้ชนทุกหมู่เหล่าเห็นคุณค่า และร่วมกันรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติและท้องถิ่น เพื่อสร้างความมั่นใจแก่ประชาชนในการปรับเปลี่ยน และตอบสนองกระแสวัฒนธรรมอื่นๆ และวัฒนธรรมภายนอกอย่างเหมาะสม

3. ขยายขอบเขตการมีส่วนร่วมในวัฒนธรรม รณรงค์ให้ประชาชนและเอกชนตลอดจนหน่วยงานของรัฐเห็นความสำคัญและตระหนักว่าวัฒนธรรมเป็นเรื่องของทุกคนที่จะต้องรับผิดชอบร่วมกันในการส่งเสริม สนับสนุน แระสานงาน การบริการด้านความรู้ วิชาการ และทุนทรัพย์จัดกิจกรรมทางวัฒนธรรม

4.ส่งเสริมการแลกเปลี่ยนศิลปวัฒนธรรม ทั้งภายในประเทศและระหว่างประเ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเเตกต่างระหว่างวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมสากล
5 ความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมสากล

เมื่อสังคมแต่ละสังคมได้สร้างวัฒนธรรมของตนเองขึ้นมาและมีเอกลักษณ์เฉพาะที่ตั้งอยู่บนสภาวะแวดล้อมทางกายภาพและสังคมหรือบริบทของสังคมนั้น ๆ แต่วัฒนธรรมของสังคมทุกสังคมมีความคล้อยคลึงกัน นักมานุษยวิทยาและนักสังคมวิทยาเรียกกันว่า "วัฒนธรรมสากล (วัฒนธรรมสากล)" แม้จะมีวัฒนธรรมพื้นฐานที่เหมือนกันแต่วัฒนธรรมแต่ละประเภทจะมีความแตกต่างกันดังตัวอย่างเช่นทุกสังคมจะมีภาษา บางสังคมใช้ภาษาไทยบางสังคมใช้ภาษาอังกฤษและบางสังคมใช้ภาษาอาหรับเป็นตน

อีกนัยหนี่งกล่าวได้ว่าวัฒนธรรมสากลก็คือการแพร่กระจายของวัฒนธรรมที่มีอิพลเหนือกว่าไปสู้วัฒนธรรมที่อ่อนแอกว่าทำให้เกิดการยอมรับและนำไปปฏิบัติตามในสังคมอื่นทั่วทุกภูมิภาคของโลก เช่นภาษาอังกฤษเครื่องมีเครื่องใช้อิเล็กทรอนิกส์ยาแผนปัจจุบันสถาปัตยกรรมสมัยใหม่เป็นต้น

โดยวัฒนธรรมสากลมีความแตกต่างจากวัฒนธรรมไทยอยู่หลายประการด้วยกันดังนี้

1) เน้นปรัชญาว่า "มนุษย์เป็นนายธรรมชาติ" สามารถบังคบธรรมชาติให้ตอบสนองความต้องการของมนุษย์ได้ทั้งหมดเช่นการเดินทางด้วยสองเท้าใช้เวลานานก็เลยประดิษฐ์รถยนต์เครื่องบิน เป็นต้นแต่สำหรับวัฒนธรรมไทยนั้นเน้นปรัชญาว่า "มนุษย์ควรอยู่แบบผสมกลมกลืนกับธรรมชาติ" ดังนั้นคนไทยจึงนิยมสร้างวัฒนธรรมให้สอดคล้องกับสภาพธรรมชาติ

2) เน้นทวิโลกทัศน์ชาวตะวันตกแบ่งทุกสิ่งออกเป็น 2 ส่วนเสมอเช่นขาว-ดำดี-เลวทันสมัยล้าสมัยจึงมีการแก้ไขความพยายามที่ปรับเปลี่ยนสิ่งล้าสมัยให้มีความทันสมัยเน้นให้สิ่งดีงามเหนือความเลว

ในขณะที่วัฒนธรรมไทยเน้นการมองโลกเป็นองค์รวมไม่แยกขาว-ดำดี-เลวแต่มองว่าโลกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมีองค์ประกอบทั่งหลายที่ช่วยส่งเสริมจรรโลงโลกให้มีความสมดุลน่าอยู่รื่นรมย์และสงบสุข

3) เน้นวิธีการทางวิทยาศาตร์ที่ตั้งอยู่บนเหตุผลของปัจจัยที่สามารถสัมผัสได้โดยมีการตั้งสมมติฐานพิสูจน์ปัจจัยต่าง ๆ สังเคราะห์ให้ได้รับความรู้ใหม่ ๆ ว่าเป็นตามสมมติฐานหรือไม่วิเคราะห์ ดังนั้นชาติตะวันตกจึงสามารถสร้างเครื่องมือเครื่องใช้ที่ทันสมัยสอดคล้องกับเทคโนโลยีชั้นสูงแต่สำหรับวัฒนธรรมไทยแม้นว่าจะอยู่บนพื้นฐานทางวิทยาศาตร์เช่นกัน คือด้ายเพราะวัฒนธรรมไทยสท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่โยงใยกัน 3

1 ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับโลกสิ่งแวดล้อมพืชและสัตว์

2 ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์หรือระหว่างตัวเรากับคนอื่นๆที่อาศัยอยู่ร่วมกันในสังคม

3 ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งศักสิทธิ์และอำนาจนอกเหนือธรรมชาติทำให้วัฒนธรรมไทยมีขอบเขตที่กว้างขว้างครอบคลุมความสัมพันธ์ทุกประเภทของกรดำเนินชีวิตของคนในสังคมทั้งทีเป็นรูปธรรมและนามธรรม



6 แนวทางการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยที่ดีงาม

สังคมและวัฒนธรรมไม่ได้หยุดนิ่งอยู่กับที่แต่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาและเกี่ยวพันกับปัจจัยภายในและภายนอกที่เข้ามากระทบดังนั้นวัฒนธรรมอาจเหมาะสมกับสภาพสังคมในยุคหนึ่ง
แต่ทั้งนี้การเปลี่ยนแปลงไม่ได้หมายถึงการละทิ้งวัฒนธรรมของตนไปอย่างชิ้นเชิงและหันไปรับวัฒนธรรมของสังคมอื่นมาใช้ทั้งหมดเพราะรากเหง้าของวัฒนธรรมไทยได้สร้างและสั่งสมมาให้สอดคล้องกับสังคมไทยมาช้านาน จึงได้นำสิ่งประดิษฐ์มาคิดค้นใหม่หรือหยิบยืมวัฒนธรรมของต่างชาติมาใช้ทดแทนบ้างแต่เราก็มีความจำเป็นที่จะต้องมีการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยเอาไว้เพราะหารไม่มีการอนุรักษ์แล้ว
การอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยเราอาจจะมองได้ 2 ระดับระดับที่หนึ่งคือการอนุรักษ์สงวนรักษาวัฒนธรรมที่ดีงามของไทยให้คงอยู่ตลอดไปส่วนระดับที่สองคือคนไทยจะต้องพัฒนาต่อยอดวัฒนธรรมของตนให้ทันสมัย
วัฒนธรรมประจำชาติท้องถิ่นจัดเป็นสิ่งที่มีคุณค่าสูงควรค่าแก่การอนุรักษ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งขนบธรรมเนียมประเพณีโบราณสถานโบราณวัตถุภาษาวัตถุภาษาวรรณกรรมและภูมิปัญญาซื่งได้ได้บรรลุและสั่งสมความรู้ และคุณค่าทางวัฒนธรรมที่มีมาแต่อดีตให้คนรุ่นต่อมาได้เรียนรู้เพื่อรู้จักตนเองและมีความภูมิใจในความเป็นชาติไทยโดยส่วนรวมสิ่งเหล่านี้สูญหายไปหากขาดการเอาใจใส่ในการอนุรักษ์และส่งเสริมในทางที่ถูกที่ควร

ซื่งแนวทางในการอนุรักษ์วัฒนธรรมมีดังนี้

1 ศึกษาค้นคว้าและวิจัยวัฒนธรรมไทยและวัฒนธรรมท้องถิ่นที่ได้มีการรวบรวมไว้แล้วและที่ยังไม่ได้ศึกษาแต่มีกระจัดกระจายอยู่ทั่วทุกแห่ง ความรู้ดังกว่าจะเป็นรากฐานของการดำเนินชีวิตเมื่อได้เห็นคุณค่าจะยอมรับและนำไปใช้ประโยชน์ให้เหมาะสมและแพร่หลาย

2 ส่งเสริมให้ชนทุกหมู่เหล่าเห็นคุณค่าและร่วมกันรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติและท้องถิ่นเพื่อสร้างความมั่นใจแก่ประชาชนในการปรับเปลี่ยนและตอบสนองกระแสวัฒนธรรมอื่น ๆ และวัฒนธรรมภายนอกอย่างเหมาะสม

3 ขยายขอบเขตการมีส่วนร่วมในวัฒนธรรมรณรงค์ให้ประชาชนและเอกชนตลอดจนหน่วยงานของรัฐเห็นความสำคัญและตระหนักว่าวัฒนธรรมเป็นเรื่องของทุกคนที่จะต้องรับผิดชอบร่วมกันในการส่งเสริมสนับสนุนแระสานงาน วิชาการและทุนทรัพย์จัดกิจกรรมทางวัฒนธรรม

4.ส่งเสริมการแลกเปลี่ยนศิลปวัฒนธรรม ทั้งภายในประเทศและระหว่างประเ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเเตกต่างระหว่างวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมสากล
5 ความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมสากล

เมื่อสังคมแต่ละสังคมได้สร้างวัฒนธรรมของตนเองขึ้นมาและมีเอกลักษณ์เฉพาะที่ตั้งอยู่บนสภาวะแวดล้อมทางกายภาพและสังคมหรือบริบทของสังคมนั้นๆแต่วัฒนธรรมของสังคมทุกสังคมมีความคล้อยคลึงกันนักมานุษยวิทยาและนักสังคมวิทยาเรียกกันว่า " วัฒนธรรมสากล ( วัฒนธรรมทั่วโลก ) " แม้จะมีวัฒนธรรมพื้นฐานที่เหมือนกันแต่วัฒนธรรมแต่ละประเภทจะมีความแตกต่างกันดังตัวอย่างเช่นทุกสังคมจะมีภาษาบางสังคมใช้ภาษาไทยบางสังคมใช้ภาษาอังกฤษและบางสังคมใช้ภาษาอาหรับเป็นตน

อีกนัยหนี่งกล่าวได้ว่าวัฒนธรรมสากลก็คือการแพร่กระจายของวัฒนธรรมที่มีอิพลเหนือกว่าไปสู้วัฒนธรรมที่อ่อนแอกว่าทำให้เกิดการยอมรับและนำไปปฏิบัติตามในสังคมอื่นทั่วทุกภูมิภาคของโลกเช่นภาษาอังกฤษเครื่องมีเครื่องใช้อิเล็กทรอนิกส์ยาแผนปัจจุบันสถาปัตยกรรมสมัยใหม่เป็นต้น



โดยวัฒนธรรมสากลมีความแตกต่างจากวัฒนธรรมไทยอยู่หลายประการด้วยกันดังนี้1 ) เน้นปรัชญาว่า " มนุษย์เป็นนายธรรมชาติ " สามารถบังคบธรรมชาติให้ตอบสนองความต้องการของมนุษย์ได้ทั้งหมดเช่นการเดินทางด้วยสองเท้าใช้เวลานานก็เลยประดิษฐ์รถยนต์เครื่องบินเป็นต้นแต่สำหรับวัฒนธรรมไทยนั้นเน้นปรัชญาว่า " มนุษย์ควรอยู่แบบผสมกลมกลืนกับธรรมชาติ " ดังนั้นคนไทยจึงนิยมสร้างวัฒนธรรมให้สอดคล้องกับสภาพธรรมชาติ

2 ) เน้นทวิโลกทัศน์ชาวตะวันตกแบ่งทุกสิ่งออกเป็น 2 ส่วนเสมอเช่นขาว - ดำ United - เลวทันสมัย - ล้าสมัยจึงมีการแก้ไขความพยายามที่ปรับเปลี่ยนสิ่งล้าสมัยให้มีความทันสมัยเน้นให้สิ่งดีงามเหนือความเลว

ในขณะที่วัฒนธรรมไทยเน้นการมองโลกเป็นองค์รวมไม่แยกขาว - ดำ United - เลวแต่มองว่าโลกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมีองค์ประกอบทั่งหลายที่ช่วยส่งเสริมจรรโลงโลกให้มีความสมดุลน่าอยู่รื่นรมย์และสงบสุข

3 ) เน้นวิธีการทางวิทยาศาตร์ที่ตั้งอยู่บนเหตุผลของปัจจัยที่สามารถสัมผัสได้โดยมีการตั้งสมมติฐานพิสูจน์ปัจจัยต่างๆว่าเป็นตามสมมติฐานหรือไม่วิเคราะห์สังเคราะห์ให้ได้รับความรู้ใหม่ๆดังนั้นชาติตะวันตกจึงสามารถสร้างเครื่องมือเครื่องใช้ที่ทันสมัยสอดคล้องกับเทคโนโลยีชั้นสูงแต่สำหรับวัฒนธรรมไทยแม้นว่าจะอยู่บนพื้นฐานทางวิทยาศาตร์เช่นกันเพราะวัฒนธรรมไทยสท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่โยงใยกันด้ายความ
3
1 ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับโลกสิ่งแวดล้อมพืชและสัตว์

2 ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์หรือระหว่างตัวเรากับคนอื่นๆที่อาศัยอยู่ร่วมกันในสังคม

3ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งศักสิทธิ์และอำนาจนอกเหนือธรรมชาติทำให้วัฒนธรรมไทยมีขอบเขตที่กว้างขว้างครอบคลุมความสัมพันธ์ทุกประเภทของกรดำเนินชีวิตของคนในสังคมทั้งทีเป็นรูปธรรมและนามธรรม



6แนวทางการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยที่ดีงาม

สังคมและวัฒนธรรมไม่ได้หยุดนิ่งอยู่กับที่แต่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาและเกี่ยวพันกับปัจจัยภายในและภายนอกที่เข้ามากระทบดังนั้นวัฒนธรรมอาจเหมาะสมกับสภาพสังคมในยุคหนึ่ง
แต่ทั้งนี้การเปลี่ยนแปลงไม่ได้หมายถึงการละทิ้งวัฒนธรรมของตนไปอย่างชิ้นเชิงและหันไปรับวัฒนธรรมของสังคมอื่นมาใช้ทั้งหมดเพราะรากเหง้าของวัฒนธรรมไทยได้สร้างและสั่งสมมาให้สอดคล้องกับสังคมไทยมาช้านานจึงได้นำสิ่งประดิษฐ์มาคิดค้นใหม่หรือหยิบยืมวัฒนธรรมของต่างชาติมาใช้ทดแทนบ้างแต่เราก็มีความจำเป็นที่จะต้องมีการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยเอาไว้เพราะหารไม่มีการอนุรักษ์แล้ว
การอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยเราอาจจะมองได้ 2 ระดับระดับที่หนึ่งความการอนุรักษ์สงวนรักษาวัฒนธรรมที่ดีงามของไทยให้คงอยู่ตลอดไปส่วนระดับที่สองความคนไทยจะต้องพัฒนาต่อยอดวัฒนธรรมของตนให้ทันสมัย
วัฒนธรรมประจำชาติท้องถิ่นจัดเป็นสิ่งที่มีคุณค่าสูงควรค่าแก่การอนุรักษ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งขนบธรรมเนียมประเพณีโบราณสถานโบราณวัตถุภาษาวัตถุภาษาวรรณกรรมและภูมิปัญญาซื่งได้ได้บรรลุและสั่งสมความรู้และคุณค่าทางวัฒนธรรมที่มีมาแต่อดีตให้คนรุ่นต่อมาได้เรียนรู้เพื่อรู้จักตนเองและมีความภูมิใจในความเป็นชาติไทยโดยส่วนรวมสิ่งเหล่านี้สูญหายไปหากขาดการเอาใจใส่ในการอนุรักษ์และส่งเสริมในทางที่ถูกที่ควร

ซื่งแนวทางในการอนุรักษ์วัฒนธรรมมีดังนี้

1ศึกษาค้นคว้าและวิจัยวัฒนธรรมไทยและวัฒนธรรมท้องถิ่นที่ได้มีการรวบรวมไว้แล้วและที่ยังไม่ได้ศึกษาแต่มีกระจัดกระจายอยู่ทั่วทุกแห่งความรู้ดังกว่าจะเป็นรากฐานของการดำเนินชีวิตเมื่อได้เห็นคุณค่าจะยอมรับและนำไปใช้ประโยชน์ให้เหมาะสมและแพร่หลาย

2 . ส่งเสริมให้ชนทุกหมู่เหล่าเห็นคุณค่าและร่วมกันรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติและท้องถิ่นเพื่อสร้างความมั่นใจแก่ประชาชนในการปรับเปลี่ยนและตอบสนองกระแสวัฒนธรรมอื่นๆและวัฒนธรรมภายนอกอย่างเหมาะสม

3ขยายขอบเขตการมีส่วนร่วมในวัฒนธรรมรณรงค์ให้ประชาชนและเอกชนตลอดจนหน่วยงานของรัฐเห็นความสำคัญและตระหนักว่าวัฒนธรรมเป็นเรื่องของทุกคนที่จะต้องรับผิดชอบร่วมกันในการส่งเสริมสนับสนุนแระสานงานวิชาการและทุนทรัพย์จัดกิจกรรมทางวัฒนธรรม
ส่งเสริมการแลกเปลี่ยนศิลปวัฒนธรรมทั้งภายในประเทศและระหว่างประเ
4