Mind Wide Open by Jonathan WeinerMI

Mind Wide Open by Jonathan Weiner
MIND WIDE OPEN: Your Brain and the Neuroscience of Everyday Life
By Steven Johnson
Until recently, people couldn't look into themselves directly to explore what Gerard Manley Hopkins called our "inscapes." But now we can. With MRIs, PET scans, and many other high-tech mirrors, we can see right through our own foreheads and begin to watch our mental apparatus in action.
The scenario for Steven Johnson's Mind Wide open is this: Johnson makes himself his own test subject to see what the neuroscientists can show us about our attention spans, talents, moods, thoughts, and drives---our selves. He got the idea for this voyage of self-discovery a few years ago while he was hooked up to a biofeedback machine. Lying on a couch with sensors attached to his palms, fingertips, and forehead made him feel nervous, and he started making jokes about it to the biofeedback guy. The machine was designed to monitor adrenaline levels, like a lie detector machine. With each joke he made, the monitor displayed a huge spike of adrenaline: “I found myself wondering how many of these little chemical subroutines are running in my brain on any given day? At any given moment? And what would it tell me about myself if I could see them, the way I could see those adrenaline spikes on the printout?"
Johnson writes the monthly Emerging Technology column for Discover magazine, and is a contributing editor at Wired. He knows how to make complicated science clear and easy to follow, and his style is cheerful, honest, friendly----and filled with those nervous jokes. In his last book, "Emergence," he explored the ways in which the complicated behavior of brains, software, cities, and ant heaps can emerge from the vastly simpler behavior of their smallest working parts---from collections of nerve cells, bits and bytes, citizens and ants---to become the webs and spheres of efficient mass circuitry.
Here he writes about some of the ways that the behavior of what we like to call our self emerges moment by moment from all kinds of separate tools and workshops in the brain, which neuroscientists call modules.
Johnson begins with a gift that most of us take for granted: mind reading. Even before we can talk, almost all of us know how to read subtle hints in the faces, voices, and gestures of the people around us. That is, we can do by instinct what neuroscientists are just learning to do with scanners and monitors.
To learn about his own mind-reading abilities, Johnson takes a famous test devised by the British psychologist Simon Baron-Cohen. the test, you are shown a series of 36 different pairs of eyes on a computer screen. Each pair has a distinctive expression. For each, you have to choose one adjective from a set of four that Baron-Cohen provides: Is this pair of eyes despondent, preoccupied, cautious, or regretful? Johnson finds that he has an instant gut reaction to each pair of eyes. But when he looks harder, he feels less and less sure what he sees.
Our natural ability to read people's faces is outside conscious thought. As with breathing or swallowing, we can't explain how we do it. Baron-Cohen and others believe that the skill depends partly on the amygdala, one of the brain's emotional centers. He has made brain scans of people taking his reading-the-eyes test using functional MRI, which reveals which parts of the brain are working hardest from moment to moment. When most people try to decode the emotion in a pair of eyes, their amygdalae light up. When autistic persons do it, their amygdalae are much dimmer.
In other chapters, Johnson explores some of the fear messages that are controlled by his amygdala: traumatic fears that were triggered by a near disaster when a storm blew in a big window in his apartment. He explores our brain chemistry, describing some of the natural "drugs" that we give ourselves without knowing it: adrenaline, oxytocin, serotonin, dopamine, cortisol. He learns how to recognize which natural high he is riding, or which bad trip he is enduring. He also learns some useful lessons about the ways our brains' drugs affect our memories. There's also a chapter about his sojourn in a $242-million MRI machine, in which he reads a passage by the Nobel Prize-winning neuroscientist Eric Kandel, and then reads a passage of his own. The test proves that nothing makes a writer's brain light up like reading his own words.
Johnson's preoccupations, the weather systems of his own inner life, keep cycling back chapter after chapter: his horror when that window blew in and almost killed his wife; his moments of tenderness gazing at their sleeping newborn son. As he explores his inner world and the mental modules that help to shape it, we begin to feel that we are right in there with him---and we have a new sense of what it means to be human.
The best chapter is the last, when Johnson analyzes the current view of the mind. It is obvious now that Sigmund Freud's most basic insight was correct---there is more going on in there than we are aware of. This is not new news, but Johnson brings it all alive. He concludes: "Even the sanest among us have so many voices in our heads, all of them competing for attention, that it's a miracle we ever get anything done."
This is an entertaining and instructive ride inward to a place that looks less familiar the better we get to know it. As Johnson says, "It's a jungle in there."
"If a lion could talk we would not understand him," the philosopher Ludwig Wittgenstein said. Mind Wide Open takes the point closer to home. If every part of our brain could talk, we would not understand ourselves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จิตใจเปิดกว้าง โดย Jonathan Weinerจิตใจที่เปิดกว้าง: สมองของคุณและประสาทวิทยาศาสตร์ของชีวิตประจำวัน โดย Steven Johnson จนล่าสุด คนไม่มองเข้าไปในตัวเองโดยตรงเพื่อสำรวจว่า Gerard ฮ็อปกินส์ Manley เรียกเรา "inscapes" แต่ตอนนี้ เราสามารถ มี MRIs, PET สแกน และหลายอื่น ๆ สูงกระจก ที่เราสามารถดูถึงหน้าผากของเราเอง และเริ่มดูเครื่องมือของจิตในการดำเนินการ นี่คือสถานการณ์สมมติสำหรับการเปิดใจกว้าง Steven Johnson: Johnson ทำเรื่องทดสอบตนเองเมื่อต้องการดูอะไร neuroscientists ที่สามารถแสดงให้เห็นเกี่ยวกับของเราครอบคลุมความสนใจ ความสามารถ อารมณ์ ความคิด และ ไดรฟ์--selves ของเราเอง เขาได้แนวคิดสำหรับการเดินทางนี้ของ self-discovery กี่ปีที่ผ่านมาในขณะที่เขามีต่อเครื่อง biofeedback นอนอยู่บนโซฟานอนกับเซนเซอร์กับปาล์มของเขา ปลายนิ้ว และหน้าผากที่ทำให้เขารู้สึกประสาท และเขาเริ่มทำเรื่องตลกเกี่ยวกับคน biofeedback เครื่องถูกออกแบบมาเพื่อตรวจสอบระดับความตื่นเต้น เช่นเครื่องจับโกหก ตลกละเขาทำ จอภาพแสดงแกนใหญ่ของตื่นเต้น: "พบตัวเองสงสัยว่า จำนวนเหล่านี้ subroutines เคมีเล็กน้อยอยู่ในสมองของฉันในวันที่กำหนดใด ๆ ตลอดเวลาที่กำหนดหรือไม่ และอะไรจะได้บอกเกี่ยวกับตัวเองถ้า สามารถเห็นพวกเขา ตามที่สามารถเห็นเหล่า spikes ตื่นเต้นบนงานพิมพ์หรือไม่" Johnson เขียนคอลัมน์เทคโนโลยีเกิดใหม่รายเดือนสำหรับนิตยสารค้นพบ และเป็นบรรณาธิการในสายกับเรา เขารู้วิธีการทำซับซ้อนวิทยาศาสตร์ชัดเจน และง่ายต่อการทำตาม และสไตล์ของเขาร่าเริง ซื่อสัตย์ เป็นกัน เอง-- และเต็มไป ด้วยตลกประสาทเหล่านั้น ในหนังสือของเขาสุดท้าย "เกิดขึ้น เขาสำรวจวิธีการในการทำงานที่ซับซ้อนของสมอง ซอฟต์แวร์ การเมือง และมด heaps สามารถเกิดจากลักษณะการทำงานเสมือนง่ายกว่าส่วนทำงานของพวกเขาน้อย--จากคอลเลกชันของเซลล์ประสาท บิต และไบต์ ประชาชน และ มด---เป็นเว็บรัฐบาลท้องถิ่นของวงจรโดยรวมมีประสิทธิภาพ ที่นี่เขาเขียนบางอย่างของวิธีการที่พฤติกรรมของสิ่งที่เราชอบเรียกตนเองของเราบ่งบอกช่วงเวลาโดยช่วงจากทุกชนิดของเครื่องมือที่แยกต่างหากและในสมอง ที่ neuroscientists เรียกโมดูล Johnson เริ่มต้น ด้วยของขวัญที่ส่วนใหญ่เราจะได้รับ: อ่านใจ ก่อนที่เราสามารถพูดคุย เกือบทั้งหมดของเราทราบวิธีการอ่านคำแนะนำรายละเอียดในหน้า เสียง และท่าทางของคนรอบตัวเรา นั่นคือ เราสามารถทำได้ โดยสัญชาตญาณอะไร neuroscientists มีแค่เรียนกับสแกนเนอร์และจอภาพ การเรียนรู้เกี่ยวกับความสามารถในการอ่านจิตใจของเขาเอง Johnson ใช้ทดสอบมีชื่อเสียงที่คิดค้น โดยจิตวิทยาอังกฤษ Simon รอน ทดสอบ คุณมีแสดงชุดตา 36 คู่ที่แตกต่างกันบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่ละคู่มีนิพจน์ที่มีความโดดเด่น แต่ละ คุณจะต้องเลือกคำคุณศัพท์หนึ่งจากสี่ที่บารอนโคเฮน: เป็นตาคู่นี้ despondent หวั่นใจ ระมัดระวัง หรือเศร้าเสียใจต่อ Johnson พบว่า เขามีปฏิกิริยาทันทีลำไส้การให้แต่ละคู่ของสายตา แต่ เมื่อเขามองหนัก เขารู้สึกน้อยใจอะไรที่เขาเห็น ธรรมชาติสามารถอ่านใบหน้าของคนมีสติคิดอยู่นอก เช่นเดียวกับการหายใจ หรือกลืน เราไม่สามารถอธิบายวิธีที่เราทำ บารอนโคเฮนและคนอื่น ๆ เชื่อว่า ทักษะขึ้นบางส่วนกับ amygdala หนึ่งสมองของอารมณ์ศูนย์ เขาได้ทำการสแกนสมองของผู้ทดสอบอ่านเดอะตาเขาใช้ทำ MRI แสดงถึงการที่ส่วนของสมองมีงาน hardest จากช่วงขณะ เมื่อคนส่วนใหญ่พยายามที่จะถอดรหัสออกในคู่ของตา amygdalae ความสว่างขึ้น เมื่อท่าน autistic, amygdalae ของพวกเขาจะหรี่มาก ในบทอื่น ๆ Johnson สำรวจความบางข้อความกลัวที่จะถูกควบคุม โดย amygdala ของเขา: ความกลัวเจ็บปวดที่ถูกทริกเกอร์ โดยภัยพิบัติใกล้เมื่อพายุ ได้พัดในหน้าต่างใหญ่ในอพาร์ทเมนท์ของเขา เขาสำรวจเคมีของสมอง อธิบายบางอย่างของธรรมชาติที่ "ยา" ที่เราให้ตนเองโดยไม่ทราบว่า: ตื่นเต้น oxytocin, serotonin โดพามีน cortisol เขาเรียนรู้วิธีการรับรู้ธรรมชาติที่สูงที่เขาจะขี่ หรือการเดินทางที่ไม่ดีเขาจะยั่งยืน นอกจากนี้เขายังเรียนรู้บางบทมีประโยชน์เกี่ยวกับวิธีการของสมองของยาเสพติดส่งผลกระทบต่อความทรงจำของเรา นอกจากนี้ยังมีบทที่เกี่ยวกับโซจวนของเขา ในเครื่อง MRI 242 - ล้านดอลลาร์ ซึ่ง เขาอ่านข้อพระคัมภีร์ โดย neuroscientist ชนะรางวัลโนเบล Eric Kandel และอ่านเส้นทางของตนเองแล้ว การทดสอบพิสูจน์ว่า ไม่มีอะไรทำให้สมองของผู้เขียนแสงไฟเช่นอ่านคำพูดของเขาเอง ของ Johnson preoccupations ระบบอากาศของชีวิตของเขาเองภายใน ให้ขี่หลังบทหลังจากบท: สยองขวัญของเขาเมื่อหน้าต่างนั้นได้พัดใน และเกือบฆ่าภรรยา ช่วงเวลาที่เขาเจ็บพร้อมที่บุตรทารกของพวกเขานอนหลับ ตามที่เขาสำรวจโลกภายในของเขาและโมดูจิตที่ช่วยให้รูปร่างมัน เราเริ่มรู้สึกว่า เราเป็นในมีกับเขา-- และเรามีความรู้สึกใหม่ความหมาย ของการเป็นมนุษย์ บทที่ดีที่สุดคือ ล่าสุด เมื่อ Johnson วิเคราะห์มุมมองปัจจุบันของจิตใจ เป็นที่ชัดเจนที่เข้าใจพื้นฐานของ Sigmund Freud ได้ถูกต้อง---มีเพิ่มเติมจะมีมากกว่าที่เราจะทราบ นี่ไม่ใช่ข่าวใหม่ แต่ Johnson นำมันทั้งชีวิต เขาสรุป: "แม้การ sanest ระหว่างเรามีหลายเสียงในหัวของเรา พวกเขาทั้งหมดแข่งขันสำหรับความสนใจ เป็นที่มหัศจรรย์เราเคยได้รับสิ่งที่ทำ" ขี่สนุกสนาน และให้คำแนะนำเพื่อเป็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยดีที่เราได้รับรู้มัน เข้าข้างในอยู่ Johnson กล่าวว่า "มันเป็นป่าที่มีการ" "ถ้าสิงห์สามารถพูดคุย เราจะไม่เข้าใจเขา นักปราชญ์กล่าวว่า ลุดวิกแห่ง Wittgenstein จิตใจเปิดกว้างที่จะจุดใกล้บ้าน ถ้าทุกส่วนของสมองของเราสามารถพูดคุย เราจะไม่เข้าใจตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใจเปิดกว้างโดยโจนาธานเนอร์เปิดใจกว้าง: สมองของคุณและประสาทของชีวิตประจำวันโดยสตีเว่นจอห์นสันจนกระทั่งเมื่อเร็วๆ คนไม่สามารถมองเข้าไปในตัวเองโดยตรงกับการสำรวจสิ่งที่เจอราร์ดลีย์ฮอปกินส์ของเราที่เรียกว่า "inscapes." แต่ตอนนี้ที่เราสามารถทำได้ ด้วย MRIs สแกน PET และหลายกระจกที่มีเทคโนโลยีสูงอื่น ๆ ที่เราสามารถดูได้ผ่านหน้าผากของเราเองและเริ่มที่จะดูอุปกรณ์จิตของเราในการดำเนินการ. สถานการณ์สำหรับใจสตีเว่นจอห์นสันเปิดกว้างคือ: จอห์นสันทำให้ตัวเองเรื่องการทดสอบของเขาเอง เพื่อดูสิ่งที่นักประสาทวิทยาได้แสดงให้เราเห็นเกี่ยวกับความสนใจของเราครอบคลุมความสามารถอารมณ์ความคิดและไดรฟ์ --- ตัวของเรา เขามีความคิดสำหรับการเดินทางของการค้นพบตัวเองนี้ไม่กี่ปีที่ผ่านมาขณะที่เขากำลังติดยาเสพติดไปยังเครื่อง biofeedback นอนอยู่บนที่นอนด้วยเซ็นเซอร์ที่ติดอยู่กับฝ่ามือของเขาปลายนิ้วและหน้าผากทำให้เขารู้สึกประสาทและเขาก็เริ่มทำเรื่องตลกเกี่ยวกับคนที่แต่งตัวประหลาด biofeedback เครื่องถูกออกแบบมาเพื่อตรวจสอบระดับตื่นเต้นเหมือนโกหกเครื่องตรวจจับ ด้วยเรื่องตลกแต่ละคนเขาทำจอที่แสดงเข็มขนาดใหญ่ของ adrenaline: "ฉันพบว่าตัวเองสงสัยว่าหลายซับรูทีนสารเคมีที่เล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้จะทำงานในสมองของฉันในวันที่กำหนดหรือไม่ ในขณะใดก็ตาม? และสิ่งที่จะบอกฉันเกี่ยวกับตัวเองว่าฉันจะเห็นพวกเขาในแบบที่ฉันจะได้เห็นแหลมตื่นเต้นผู้ที่พิมพ์ออกมาได้หรือไม่ "จอห์นสันเขียนคอลัมน์รายเดือนเทคโนโลยีที่เกิดขึ้นใหม่สำหรับการค้นพบนิตยสารและเป็นบรรณาธิการรับเชิญที่มีสาย. เขารู้วิธีที่จะ ทำให้วิทยาศาสตร์ที่ซับซ้อนชัดเจนและง่ายที่จะปฏิบัติตามและสไตล์ของเขาร่าเริง, เที่ยงตรง, เป็นกันเอง ---- และเต็มไปด้วยเรื่องตลกประสาทเหล่านั้น. ในหนังสือเล่มล่าสุดของเขา "เกิดขึ้น" เขาสำรวจวิธีการที่พฤติกรรมที่ซับซ้อนของสมอง ซอฟแวร์เมืองและกองมดสามารถโผล่ออกมาจากพฤติกรรมที่เรียบง่ายอย่างมากมายของชิ้นส่วนการทำงานที่มีขนาดเล็กที่สุดของพวกเขา --- จากคอลเลกชันของเซลล์ประสาทบิตและไบต์ประชาชนและมด --- จะกลายเป็นใยและทรงกลมของวงจรมวลที่มีประสิทธิภาพ. ที่นี่ เขาเขียนเกี่ยวกับบางส่วนของวิธีการที่พฤติกรรมของสิ่งที่เราชอบที่จะเรียกตัวเองของเราโผล่ออกมาช่วงเวลาโดยช่วงเวลาจากทุกชนิดของเครื่องมือที่แยกต่างหากและการประชุมเชิงปฏิบัติการในสมองซึ่งนักประสาทวิทยาโทรโมดูล. จอห์นสันเริ่มต้นด้วยของขวัญที่ส่วนใหญ่ของเราจะใช้สำหรับ ได้รับ: การอ่านใจ แม้กระทั่งก่อนที่เราสามารถพูดคุยเกือบทั้งหมดของเรารู้วิธีการอ่านคำแนะนำที่ลึกซึ้งในใบหน้า, เสียงและท่าทางของคนรอบตัวเรา นั่นก็คือเราสามารถทำได้ด้วยสัญชาตญาณนักประสาทวิทยาสิ่งที่เป็นเพียงการเรียนรู้ที่จะทำอย่างไรกับสแกนเนอร์และจอ. ต้องการเรียนรู้เกี่ยวกับความสามารถในการอ่านใจของเขาเองจอห์นสันจะใช้เวลาการทดสอบที่มีชื่อเสียงคิดค้นโดยนักจิตวิทยาชาวอังกฤษไซมอนบารอนโคเฮน การทดสอบคุณจะแสดงชุดของ 36 คู่ที่แตกต่างกันของตาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่ละคู่มีการแสดงออกที่โดดเด่น สำหรับแต่ละท่านจะต้องเลือกคำคุณศัพท์หนึ่งจากชุดที่สี่บารอนโคเฮนให้: เป็นคู่ของตาสิ้นหวังนี้หมกมุ่นระมัดระวังหรือเสียใจ? จอห์นสันพบว่าเขามีปฏิกิริยาทางเดินอาหารได้ทันทีเพื่อคู่ของตาแต่ละ แต่เมื่อเขามองยากที่เขารู้สึกน้อยลงและน้อยแน่ใจว่าสิ่งที่เขาเห็น. ความสามารถตามธรรมชาติของเราที่จะอ่านใบหน้าของผู้คนเป็นสติคิดนอก เช่นเดียวกับการหายใจหรือกลืนเราไม่สามารถอธิบายวิธีการที่เราทำมัน บารอนโคเฮนและคนอื่นเชื่อว่าสกิลขึ้นอยู่ส่วนบนต่อมทอนซิลซึ่งเป็นหนึ่งในศูนย์อารมณ์ของสมอง เขาได้ทำสแกนสมองของผู้คนการอ่านที่ตาของเขาโดยใช้การทดสอบการทำงาน MRI ซึ่งแสดงให้เห็นว่าส่วนของสมองที่มีการทำงานที่ยากที่สุดจากขณะที่ช่วงเวลา เมื่อคนส่วนใหญ่พยายามที่จะถอดรหัสอารมณ์ในคู่ของตาที่ amygdalae ของพวกเขาสว่างขึ้น เมื่อบุคคลออทิสติกจะทำมัน amygdalae ของพวกเขามีมากหรี่. ในบทอื่น ๆ จอห์นสันสำรวจบางส่วนของข้อความความกลัวว่าจะถูกควบคุมโดยต่อมทอนซิลของเขากลัวบาดแผลที่ถูกเรียกโดยภัยพิบัติที่อยู่ใกล้เมื่อพายุพัดในหน้าต่างขนาดใหญ่ในอพาร์ตเมนต์ของเขา . เขาสำรวจเคมีในสมองของเราอธิบายบางส่วนของธรรมชาติ "ยาเสพติด" ที่เราให้ตัวเองโดยไม่ทราบว่ามันตื่นเต้นอุ้ง serotonin, โดพามีน, คอร์ติซอ เขาได้เรียนรู้วิธีการรับรู้ที่เป็นธรรมชาติสูงที่เขาจะขี่ม้าหรือการเดินทางที่ไม่ดีเขาจะยั่งยืน นอกจากนี้เขายังได้เรียนรู้บทเรียนที่มีประโยชน์บางอย่างเกี่ยวกับวิธีการที่ยาเสพติดที่สมองของเราส่งผลกระทบต่อทรงจำของเรา นอกจากนี้ยังมีบทที่เกี่ยวกับการพักแรมของเขาใน $ 242 ล้านเครื่อง MRI ในการที่เขาอ่านเนื้อเรื่องโดยรางวัลโนเบลสาขาประสาทวิทยารางวัลเอริค Kandel แล้วอ่านทางเดินของเขาเอง การทดสอบที่พิสูจน์ให้เห็นว่าไม่มีอะไรที่จะทำให้แสงที่สมองของนักเขียนขึ้นเช่นการอ่านคำพูดของเขา. เพ้อพกจอห์นสัน, ระบบอากาศของชีวิตภายในของเขาเองให้ขี่จักรยานกลับไปบทที่หลังจากบท: สยองขวัญของเขาเมื่อหน้าต่างที่พัดในและฆ่าภรรยาของเขาเกือบ; ช่วงเวลาของความอ่อนโยนของเขาจ้องมองลูกชายที่เพิ่งเกิดของพวกเขานอนหลับ ขณะที่เขาสำรวจโลกภายในของเขาและโมดูลจิตที่ช่วยในการสร้างรูปร่างของมันเราจะเริ่มรู้สึกว่าเรามีสิทธิในการมีกับเขา --- และเรามีความรู้สึกใหม่ของมันหมายความว่าอะไรที่จะเป็นมนุษย์. บทที่ดีที่สุดคือ ที่ผ่านมาเมื่อจอห์นสันวิเคราะห์มุมมองปัจจุบันของจิตใจ จะเห็นได้ชัดว่าตอนนี้เข้าใจซิกมุนด์ฟรอยด์ขั้นพื้นฐานที่สุดของถูกต้อง --- มีมากขึ้นที่เกิดขึ้นในมีมากกว่าที่เรามีความตระหนักใน นี้ไม่ได้เป็นข่าวใหม่ แต่จอห์นสันนำมันทั้งหมดยังมีชีวิตอยู่ เขาสรุป "แม้ sanest ในหมู่พวกเรามีหลายเสียงในหัวของเราทั้งหมดของพวกเขาการแข่งขันสำหรับความสนใจว่ามันเป็นความมหัศจรรย์ที่เราเคยได้รับสิ่งที่ทำ." นี่คือการนั่งสนุกสนานและให้คำแนะนำภายในไปยังสถานที่ที่มีลักษณะที่คุ้นเคยน้อย ดีกว่าที่เราจะได้รับรู้ว่า ขณะที่จอห์นสันกล่าวว่า "มันเป็นป่าในมี." "ถ้าสิงโตสามารถพูดคุยเราจะไม่เข้าใจเขา" นักปรัชญา Ludwig Wittgenstein กล่าวว่า ไวด์เปิดใจใช้เวลาจุดใกล้บ้าน ถ้าส่วนหนึ่งของสมองของเราทุกคนสามารถพูดคุยเราจะไม่เข้าใจตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิตใจเปิดกว้าง โดยโจนาธานไวเนอร์จิตกว้าง : สมองและระบบประสาทของ
ชีวิตประจำวันโดยสตีเวนจอห์นสัน
จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ คนไม่ได้ดูเองโดยตรง เพื่อสำรวจว่าเจอราร์ดฮอปกินส์เรียก Goldsborough inscapes ของเรา " " แต่ตอนนี้เราสามารถ กับ MRI , PET สแกนและอื่น ๆอีกมากมายที่มีกระจกเราสามารถมองเห็นทะลุหน้าผากของเราเอง และเริ่มดูเครื่องมือ จิตใจของเราในการกระทำ
สถานการณ์ในความคิดของ สตีเว่น จอห์นสัน เปิด กว้าง คือ จอห์นสัน ทำให้ตัวเองทดสอบของเขาเองเพื่อดูว่า neuroscientists สามารถแสดงให้เราเห็นเรื่องครอบคลุมความสนใจความสามารถของเรา , อารมณ์ , ความคิด , และไดรฟ์ --- ตัวของเรา