No matter from which angle Meng Hao

No matter from which angle Meng Hao looked at it, it appeared to be completely ordinary. It was nothing more than a low-grade Spirit Stone.

Before, Meng Hao had thought he cared a lot about Spirit Stones. But it turned out Patriarch Reliance was as stingy as an iron chicken from which feathers could not be plucked! He was a complete miser!

“One low-grade Spirit Stone. You bastard, you did this on purpose!” Meng Hao clenched his fists. He felt like he was about to go crazy. Not only were his words impolite, but in his heart, any and all good impressions he’d even had of Patriarch Reliance were wiped clean.

After a while, he turned, his jaw clenched. He wanted to throw the low-grade Spirit Stone away, but finally, he put it into his bag of holding. Then, he stalked off angrily.

“Aiya, you’re leaving? Okay, okay. Don’t forget to come back some time to hang out with Patriarch! You’re my only heir, and the Sect only has the two of us now. This is your home; you can come back any time. I get lonely sometimes, so make sure to come back and keep me company.” He continued to hum his happy tune.

Meng Hao didn’t say anything. He walked away angrily, Patriarch Reliance’s little tune echoing in his ears.

“Ai, it’s too bad I’m sealed in here, otherwise I would see you off personally.” Patriarch Reliance’s voice was incredibly cheerful as he watched Meng Hao from within his secluded meditation chamber. “Meng Hao, you’re such a good kid. You’re just a bit too uptight. Hopefully in the future you can learn to be a bit more like me.”

“You’re really not going to come out?” said Meng Hao wrathfully. At the moment, he was walking past an area covered with a gray-colored restrictive spell. Suddenly, he stopped walking.

“Of course. Listen, I never tell lies. If I say that I can’t go out, then I can’t. It’s not that I don’t want to help you, it’s just, hey…. Uh. What are you doing?” In the middle of his complacent little speech, he suddenly stopped talking and his eyes went wide.

Meng Hao had turned and was looking closely at a gray restrictive spell. During the battle between Lord Revelation and Patriarch Reliance, the restrictive spells in the entire area had been damaged. They were slowly recovering, but at the moment, there were still cracks visible. Some of the cracks were large enough to be holes, actually, although they were slowly sealing back up.

Within this restrictive spell was a veritable mountain of Spirit Stones. They had been collected by Patriarch Reliance over the course of his entire life. Most of them were low-grade Spirit Stones, but more than a few were mid-grade Spirit Stones, which were far more valuable.

Without a word, Meng Hao slapped his bag of holding. A wooden sword appeared and stabbed directly into the hole. Immediately, the sword’s ability to absorb spiritual energy was manifested. The restrictive spell shook, trying to repair itself, but was unable to. The second wooden sword appeared, and it too was stabbed into the hole. The swords spread apart, and soon the hole was as wide as the hand of a child.

Normally, Meng Hao couldn’t do something like this. But because of the cracks and holes in the spell, he had a unique chance.

“What are you doing?” echoed Patriarch Reliance’s voice from within the ground. He stared in shock. He had a stingy personality, but enjoyed being able to put his lifetime accumulation of treasures on display. He liked to watch people’s eyes turn red when they could look at, but not touch the treasures. He was also supremely confident in his restrictive spells. They were connected to his life force, so unless he died, no one would be able to break through them.

However, because of some strange properties that existed in Lord Revelation, some problems had cropped up when Patriarch Reliance absorbed him. Because of that, the restrictive spells were a bit slow in their recovery. This was a bit of a slip-up on his part.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ว่าจากมุมใดเฮาเมงดู ปรากฏเป็นปกติสมบูรณ์ มันเป็นอะไรมากกว่าหินวิญญาณพละก่อน เมงเฮาก็คิดว่า เขาดูแลมากเกี่ยวกับหินวิญญาณ แต่มันเปิดออกพึ่งพระคือตระหนี่ถี่เหนียวเป็นไก่เหล็กการที่ขนจะไม่สามารถดึง เขาถูกความโลภสมบูรณ์"หนึ่งพละหินวิญญาณ คุณลูกครึ่ง คุณทำแบบนี้ใน" เมงเฮากำกำปั้นของเขา เขารู้สึกเหมือนกำลังจะบ้า ไม่เพียงถูกถ้อยคำของเขา แต่ในใจ การดีแสดงผลแม้จะได้มีของพึ่งพระถูกเช็ดทำความสะอาดหลัง เขาเปิด ขากรรไกรของเขากำ เขาต้องการโยนหินวิญญาณพละออกไป แต่ในที่สุด เขาใส่ลงในกระเป๋าของเขาของโฮลดิ้ง จากนั้น เขาไล่ออกด้วยความโกรธ"ไอยะ คุณกำลังออกจาก โอเคโอเค อย่าลืมกลับมาเวลาออกไปเที่ยวกับพระ คุณทายาทของฉันเท่านั้น และนิกายมีเพียงเราสองตอนนี้ นี่คือบ้านของคุณ คุณสามารถกลับมาตลอดเวลา ฉันได้รับเหงาบางครั้ง ให้ แน่ใจเพื่อกลับ มาทำให้ฉัน" เขายังคงครวญเพลงเพลงของเขามีความสุขเมงเฮาไม่ได้พูดอะไร เขาเดินออกไปด้วยความโกรธ พระพึ่งน้อยปรับสะท้อนในหูของเขา"Ai เป็นฉัน:ปิดผนึกที่นี่ มิฉะนั้นฉันจะเห็นคุณออกตัวแย่" เสียงพระพึ่งเป็นร่าเริงอย่างไม่น่าเชื่อเป็นเขาดูเมงเฮาจากภายในห้องเงียบสงบทำสมาธิของเขา "เฮา เมง คุณเด็กดี คุณเป็นเพียงยาวเกินไปนิด หวังว่าในอนาคตคุณสามารถเรียนรู้เล็กน้อยอย่างผมจะ""คุณจริง ๆ กำลังจะออกมา" กล่าวว่า เมงเฮา wrathfully ในขณะนี้ เขาได้เดินผ่านพื้นที่ที่ปกคลุมไป ด้วยสีเทาเข้มงวดสะกด ทันใดนั้น เขาหยุดเดิน"อย่างแน่นอน ฟัง ฉันไม่เคยบอกอยู่ ถ้าผมบอกว่า ที่ ไปไม่ออก แล้วฉันไม่ ไม่ว่า ฉันไม่ต้องการของคุณ เพียงแต่ เฮ้... ออ คุณกำลังทำอะไร" กลางเสียงเล็ก ๆ ของเขาประมาท เขาก็หยุดพูด และตาของเขาก็กว้างเมงเฮาหัน และมองอย่างใกล้ชิดที่สะกดจำกัดสีเทา ในระหว่างการต่อสู้ระหว่างพระเจ้าเปิดเผยและพึ่งพระ คาถาเข้มงวดในทุกพื้นที่ได้รับความเสียหาย พวกเขาฟื้นตัวได้ช้า แต่ในขณะนี้ ก็ยังมีรอยแตกมองเห็น บางส่วนของรอยแตกมีขนาดใหญ่พอที่จะเป็นหลุม แท้จริง แม้ว่าพวกเขาถูกปิดผนึกกลับช้าขึ้นในคาถานี้จำกัดจริงภูเขาของหินวิญญาณได้ พวกเขาได้ถูกรวบรวม โดยพึ่งพระตลอดชีวิตของเขาทั้งหมด ส่วนใหญ่เป็นหิน วิญญาณพละ แต่น้อยถูกหิน วิญญาณระดับกลาง ซึ่งมีคุณค่ามากขึ้นโดยไม่คำ Meng ห้าวตบถือถุงของเขา ดาบไม้ปรากฏขึ้น และแทงลงหลุมโดยตรง ทันที ดาบความสามารถในการดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณเป็นที่ประจักษ์ สะกดจำกัด ส่าย พยายามที่จะซ่อมแซมตัวเอง แต่ไม่สามารถ ดาบไม้สองปรากฏ และมันเกินไปถูกแทงลงหลุม ดาบที่กระจายออกจากกัน และเร็ว ๆ นี้ หลุมกว้างเป็นมือของเด็กปกติ เมงเฮาไม่สามารถทำสิ่งนี้ แต่ เพราะรอยแตกและรูสะกด เขามีโอกาสที่ไม่ซ้ำกัน"ทำอะไรอยู่" สะท้อนถึงพระพึ่งเสียงจากภายในบริเวณ เขาจ้องในช็อต เขามีบุคลิกที่ตระหนี่ถี่เหนียว แต่เช้าใส่สมบัติสะสมอายุการใช้งานของเขาบนจอแสดงผล เขาชอบดูสายตาคนที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อสามารถดู แต่ไม่สมบัติ เขาก็ยังมั่นใจในคาถาของเขาเข้มงวดสูงสุด พวกเขาถูกเชื่อมต่อกับพลังชีวิตของเขา เว้นแต่ว่าเขาเสียชีวิต ไม่มีใครจะสามารถฝ่าพวกเขาอย่างไรก็ตาม เนื่องจากคุณสมบัติบางอย่างแปลก ๆ ที่มีอยู่ในพระวิวรณ์ ปัญหาบางอย่างได้เกิดเมื่อพระพึ่งดูดซึมเขา เพราะการที่ คาถาจำกัดถูกบิตช้าลงในการกู้คืนของพวกเขา บิตของ slip-up ในส่วนของเขาได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ว่าจากมุมที่เม้งเฮามองมันไม่มีก็ดูเหมือนจะธรรมดาอย่างสมบูรณ์ มันเป็นอะไรมากไปกว่าเกรดต่ำหินวิญญาณ. ก่อนเม้งเฮาคิดว่าเขาได้รับการดูแลมากเกี่ยวกับหินวิญญาณ แต่มันกลับกลายเป็นพระสังฆราชพึ่งเป็นตระหนี่เป็นไก่เหล็กจากขนซึ่งไม่สามารถดึงออกมา! เขาเป็นคนขี้เหนียวเสร็จสมบูรณ์! "หนึ่งเกรดต่ำหินวิญญาณ คุณไอ้คุณทำอย่างนี้กับวัตถุประสงค์! "เม้งเฮา clenched หมัดของเขา เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะไปบ้า ไม่เพียง แต่คำพูดของเขาไม่สุภาพ แต่ในหัวใจของเขาแสดงผลใด ๆ และทั้งหมดที่ดีที่เขายังมีของพระสังฆราชพึ่งได้รับการเช็ดทำความสะอาด. หลังจากที่ในขณะที่เขาหันขากรรไกรของเขากำแน่น เขาต้องการที่จะโยนเกรดต่ำหินวิญญาณออกไป แต่ในที่สุดเขาใส่ลงในกระเป๋าของเขาในการถือครอง จากนั้นเขาเดินออกไปด้วยความโกรธ. "Aiya, คุณกำลังจะออก? ตกลงตกลง. อย่าลืมที่จะกลับมาเวลาบางส่วนออกไปเที่ยวกับพระสังฆราช! คุณทายาทของฉันเท่านั้นและนิกายมีเพียงเราสองคนตอนนี้ ที่นี่คือบ้านของคุณ คุณสามารถกลับมาเวลาใดก็ได้ ฉันได้รับเหงาบางครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าจะกลับมาและให้ฉัน บริษัท . "เขายังคงครวญปรับแต่งความสุขของเขา. เม้ง Hao ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินออกไปด้วยความโกรธ, ปรับแต่งเล็ก ๆ น้อย ๆ สังฆราชพึ่งของก้องในหูของเขา. "อัยมันเลวร้ายเกินไปฉันปิดผนึกในที่นี่มิฉะนั้นผมจะดูคุณออกเอง." เสียงพระสังฆราชพึ่งเป็นร่าเริงอย่างไม่น่าเชื่อในขณะที่เขาดูเม้ง Hao จากภายในของเขา ห้องทำสมาธิที่เงียบสงบ "เม้งเฮาคุณเช่นเป็นเด็กดี คุณเพียงเล็กน้อยตกใจเกินไป หวังว่าในอนาคตคุณสามารถเรียนรู้ที่จะเป็นบิตมากขึ้นเช่นฉัน. " " คุณจริงๆไม่ได้ไปออกมา? "เม้งเฮากล่าวว่าเกรี้ยว ในขณะที่เขากำลังเดินผ่านมาในพื้นที่ปกคลุมด้วยสีเทาสะกดเข้มงวด ทันใดนั้นเขาหยุดเดิน. "แน่นอน ฟังฉันไม่เคยพูดโกหก ถ้าผมบอกว่าผมไม่สามารถออกไปข้างนอกแล้วฉันไม่สามารถ มันไม่ใช่ว่าฉันไม่ต้องการที่จะช่วยให้คุณก็แค่เดี๋ยวก่อน ... เอ่อ คุณกำลังทำอะไร? "ในช่วงกลางของการพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาอิ่มเอมใจที่จู่ ๆ เขาก็หยุดพูดและสายตาของเขาไปกว้าง. เม้งเฮาหันและถูกมองอย่างใกล้ชิดที่สะกดเข้มงวดสีเทา ระหว่างการสู้รบระหว่างพระเจ้าและพระสังฆราชวิวรณ์พึ่งที่คาถาข้อ จำกัด ในพื้นที่ทั้งหมดได้รับความเสียหาย พวกเขากำลังฟื้นตัวช้า แต่ในขณะที่ยังคงมีรอยแตกมองเห็นได้ บางส่วนของรอยแตกมีขนาดใหญ่พอที่จะเป็นหลุมจริงแม้ว่าพวกเขาจะค่อย ๆ ปิดผนึกกลับขึ้น. ภายในนี้สะกดเข้มงวดเป็นภูเขาจริงของพระวิญญาณหิน พวกเขาได้รับการเก็บรวบรวมโดยพระสังฆราชพึ่งช่วงเวลาของชีวิตทั้งชีวิตของเขา ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นเกรดต่ำวิญญาณหิน แต่กว่าไม่กี่อยู่กลางเกรดวิญญาณหินซึ่งอยู่ไกลมีคุณค่ามากขึ้น. โดยไม่ต้องคำ, เม้งเฮาตบกระเป๋าของเขาในการถือครอง ดาบไม้ปรากฏตัวขึ้นและแทงโดยตรงลงไปในหลุม ทันทีที่ความสามารถของดาบที่จะดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณก็เป็นที่ประจักษ์ คาถาเข้มงวดส่ายพยายามที่จะซ่อมแซมตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถที่จะ ดาบไม้สองปรากฏและมันก็ถูกแทงลงไปในหลุม ดาบแพร่กระจายออกจากกันและเร็ว ๆ นี้เป็นหลุมกว้างที่สุดเท่าที่มือของเด็ก. the ปกติเม้ง Hao ไม่สามารถทำอะไรเช่นนี้ แต่เนื่องจากรอยแตกและหลุมในการสะกดคำที่เขามีโอกาสที่ไม่ซ้ำกัน. "คุณกำลังทำอะไร?" เสียงสะท้อนของพระสังฆราชพึ่งจากภายในพื้นดิน เขาจ้องมองด้วยความตกใจ เขามีบุคลิกขี้เหนียว แต่ความสุขความสามารถที่จะนำชีวิตของเขาสะสมสมบัติบนจอแสดงผล เขาชอบที่จะดูสายตาของผู้คนเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อพวกเขาสามารถมอง แต่ไม่ได้สัมผัสสมบัติ นอกจากนี้เขายังมีความมั่นใจในสุดยอดคาถาข้อ จำกัด ของเขา พวกเขาจะถูกเชื่อมต่อกับพลังชีวิตของเขาดังนั้นถ้าเขาตายไม่มีใครจะสามารถฝ่าพวกเขา. แต่เนื่องจากคุณสมบัติบางอย่างแปลกที่มีอยู่ในองค์พระผู้เป็นเจ้าวิวรณ์ปัญหาบางอย่างได้ถูกตัดขึ้นเมื่อพระสังฆราชพึ่งดูดซึมเขา เพราะการที่สกิลที่เข้มงวดเป็นบิตช้าในการกู้คืนของพวกเขา นี้เป็นบิตของใบขึ้นในส่วนของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ว่าจะจากมุมไหน เมิ่งฮ่าวมองมัน มันปรากฏจะสมบูรณ์ปกติ มันไม่มีอะไรมากกว่าหินวิญญาณต่ําก่อนที่เมิงเฮาคิดว่าเขาสนใจเรื่องเกี่ยวกับจิตวิญญาณของหิน แต่มันกลับกลายเป็นประมุขหรือขี้เหนียวเป็นไก่ขนเหล็กซึ่งไม่สามารถถอน ! เขาเป็นคนขี้เหนียวที่สมบูรณ์ !" หนึ่งคุณภาพหินวิญญาณ . ไอ้บ้าเอ๊ย นายทำอย่างนี้ ! " เมิงเฮากำหมัดของเขา เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะเป็นบ้า ไม่เพียง แต่เป็นคำพูดที่ไม่สุภาพ แต่ในหัวใจของเขาใด ๆและดี ๆเขาจะได้ของประมุขการเช็ดทำความสะอาดหลังจากที่ในขณะที่เขาหันหลัง กรามของเขา clenched . เขาต้องการที่จะโยนหินวิญญาณเกรดต่ำไป แต่ในที่สุด เขาใส่มันไว้ในถุงของเขาไว้ แล้วเขาตามไปอย่างโกรธๆ" โธ่ คุณจะไปแล้วเหรอ ? โอเค โอเค อย่าลืมกลับมามีเวลาเที่ยวกับประมุข ! เธอเป็นทายาทคนเดียวของฉัน และพรรคมีเพียงสองคนแล้ว นี่คือบ้านของคุณ คุณสามารถกลับมาได้ตลอดเวลา ผมเหงาบางครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าจะกลับมาและรักษาบริษัทฉัน . " เขายังคงฮัมเพลงมีความสุขของเขาเมิ่งเฮ่าไม่ได้พูดอะไรเลย เขาเดินออกไปอย่างฉุนเฉียว ประมุขการปรับเล็กน้อยสะท้อนในหูของเขา" เฮ้อ แย่จังผมปิดผนึกในที่นี้ มิฉะนั้นผมจะเห็นคุณไปเอง " เสียงประมุข 10 แรง ร่าเริง ในขณะที่เขาเฝ้าดู เมิ่งฮ่าวจากภายในของเขาที่เงียบสงบสมาธิในห้อง " เมิงเฮา คุณช่างเป็นเด็กที่ดี คุณเป็นเพียงบิตตึงเครียดเกินไป หวังว่าในอนาคตคุณสามารถเรียนรู้ที่จะเป็นบิตมากขึ้นเช่นฉัน" คุณจะไม่ไปจริงๆนะ " บอกว่า เมิงเฮา wrathfully . ในขณะนี้ เขาเดินผ่านพื้นที่ปกคลุมด้วยสีเทาสีเข้มงวด การสะกด จู่ๆ เขาก็หยุดเดิน" แน่นอน ฟังนะ ฉันไม่เคยโกหก ถ้าฉันบอกว่าฉันไปไม่ได้ ฉันก็ทำไม่ได้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วยคุณ แต่นี่ . . . . . . . อืม . . . . คุณจะทำอะไร ? " ในช่วงกลางของคำพูดของเขาตายใจ เขาก็หยุดคุยและสายตาของเขาก็กว้างเมิ่งเฮ่าได้หันไปมองอย่างใกล้ชิดที่เข้มงวด สีเทา คาถา ในระหว่างการต่อสู้ระหว่างเปิดเผยองค์ประมุขพึ่งพา , spells ที่เข้มงวดในพื้นที่ทั้งหมดได้รับความเสียหาย พวกเขากำลังค่อยๆ ฟื้นตัว แต่ในขณะนี้ ยังคงมีรอยแตกที่มองเห็นได้ บางส่วนของรอยแตกมีขนาดใหญ่พอที่จะเป็นหลุมจริง แม้ว่าพวกเขาค่อยๆปิดกลับขึ้นภายในขอบเขตนี้สะกดเป็นภูเขาจริงของหินวิญญาณ . พวกเขาได้ถูกเก็บรวบรวมโดยประมุขพึ่งผ่านหลักสูตรของชีวิตของเขา ส่วนใหญ่เป็นหินวิญญาณที่ไม่รุนแรง แต่กว่าไม่กี่ปีที่มีกลางหินวิญญาณซึ่งอยู่ห่างไกลมีคุณค่ามากขึ้นโดยไม่ต้องพูดอะไร เมิ่งฮ่าวตบหน้าของเขากระเป๋าถือ ดาบไม้ที่ปรากฏ และ แทงเข้าไปในรู ทันทีที่ดาบถูกความสามารถในการดูดซับพลังงานมโนมัยก็ปรากฏออกมา คาถาที่เข้มงวด ก็พยายามที่จะซ่อมแซมตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ดาบไม้ที่ 2 แล้ว และมันก็ถูกแทงลงหลุม ดาบกระจายออกจากกัน และในไม่ช้า หลุมมันกว้างเท่ามือเด็กโดยปกติ เมิ่งฮ่าวไม่สามารถทำแบบนี้ได้ แต่เพราะรอยแตกและหลุมในคาถา เขามีโอกาสที่ไม่ซ้ำกัน" คุณจะทำอะไร ? " สะท้อนเสียงประมุข 10 จากภายในพื้น เขาจ้องช็อก เขามีนิสัยขี้เหนียว แต่ชอบการวางชีวิตของเขาที่สะสมสมบัติบนจอแสดงผล เขาชอบเฝ้าดูผู้คน ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อพวกเขาสามารถดูได้ แต่ไม่แตะต้องสมบัติ นอกจากนี้เขายังถูกและมั่นใจในเวทย์จำกัดของเขา พวกเขาเชื่อมต่อเพื่อบังคับให้ชีวิตของเขา ดังนั้น ถ้าเขาจะตาย ไม่มีใครจะสามารถที่จะทำลายพวกเขาอย่างไรก็ตาม เนื่องจากบางแปลกคุณสมบัติที่มีอยู่ในพระเจ้าเปิดเผย บางปัญหาก็เกิดขึ้นเมื่อประมุขพึ่งดูดเขา เพราะคาถาที่เข้มงวดเป็นบิตช้าในการกู้คืนของพวกเขา นี้เป็นบิตของการลื่นขึ้นในส่วนของเขา