he incidence of childhood type 1 di

he incidence of childhood type 1 diabetes increased worldwide in the closing decades of the 20th century, but the origins of this increase are poorly documented. A search through the early literature revealed a number of useful but neglected sources, particularly in Scandinavia. While these do not meet the exacting standards of more recent surveys, tentative conclusions can be drawn concerning long-term changes in the demography of the disease. Childhood type 1 diabetes was rare but well recognized before the introduction of insulin. Low incidence and prevalence rates were recorded in several countries over the period 1920–1950, and one carefully performed study showed no change in childhood incidence over the period 1925–1955. An almost simultaneous upturn was documented in several countries around the mid-century. The overall pattern since then is one of linear increase, with evidence of a plateau in some high-incidence populations and of a catch-up phenomenon in some low-incidence areas. Steep rises in the age-group under 5 years have been recorded recently. The disease process underlying type 1 diabetes has changed over time and continues to evolve. Understanding why and how this produced the pandemic of childhood diabetes would be an important step toward reversing it.

At the start of the 20th century, childhood diabetes was rare and rapidly fatal. By its end, some 3–4 children per 1,000 in Western countries would require insulin treatment by the age of 20 years, and a steady rise in incidence had been reported from many other parts of the world. This increase has been extensively documented over the past two decades, over which time standard means of data collection have been agreed, central registries have been established, and numerous epidemiological studies have been reported (1,2). In contrast, relatively little is known about the frequency of the disease in the early part of the century. It is easy to forget that by 1980 only a handful of studies were available, the “hot spots” in Finland and Sardinia were unrecognized, and no adequate estimates were available for 90% of the world’s population (3).

The changing demography of childhood diabetes has major implications for our understanding of the disease. A rapid change in incidence within a genetically stable population implies that nongenetic factors are active and that the influence of genes is relative to population, time, and place. It suggests that something has changed in the environment our children encounter or in the way they are reared. Understanding this historical change would open the way to rational forms of intervention, which could be introduced at the stage of development when they are most likely to prove effective. Seen from this perspective, the central task of diabetes prevention is to understand a historical trend, and to put it in reverse.

It is therefore important to reach a clear overview of the way the disease has changed over time. Did childhood diabetes really become more common in the 20th century? If so, when and where did the increase begin? Is there an overall pattern to the increase? What inferences can we draw concerning its environmental causes? These considerations prompted a reexamination of the older literature. For all its limitations, this contains all that we will ever know concerning the origins of childhood diabetes, and it seemed helpful to try and put this together. I will argue that a number of valuable and neglected sources exist, and that useful inferences can be drawn about the rise of childhood diabetes over the course of the 20th century.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาอุบัติการณ์ของโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ในวัยเด็กที่เพิ่มขึ้นทั่วโลกในทศวรรษที่ผ่านมาปิดของศตวรรษที่ 20 แต่ต้นกำเนิดของการเพิ่มขึ้นนี้มีเอกสารไม่ดี การค้นหาผ่านวรรณกรรมต้นเปิดเผยจำนวนแหล่งประโยชน์ แต่ถูกทอดทิ้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสแกนดิเนเวี ขณะที่เหล่านี้ไม่เป็นไปตามมาตรฐานที่เข้มงวดของการสำรวจเมื่อเร็ว ๆ นี้ข้อสรุปเบื้องต้นที่สามารถวาดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในระยะยาวในประชากรของโรค ประเภทในวัยเด็ก 1 โรคเบาหวานก็ยาก แต่ได้รับการยอมรับเป็นอย่างดีก่อนที่จะนำของอินซูลิน ต่ำอุบัติการณ์และความชุกอัตราที่ถูกบันทึกไว้ในหลายประเทศในช่วง 1920-1950 และเป็นหนึ่งในการดำเนินการอย่างระมัดระวังการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงของอัตราการเกิดในวัยเด็กที่ไม่มีในช่วง 1925-1955 ปรับตัวดีขึ้นพร้อมกันเกือบจะถูกบันทึกไว้ในหลายประเทศทั่วช่วงกลางศตวรรษ รูปแบบโดยรวมตั้งแต่นั้นมาเป็นหนึ่งในการเพิ่มขึ้นของเส้นตรงกับหลักฐานของที่ราบสูงในบางประชากรสูงอุบัติการณ์และเป็นปรากฏการณ์ที่จับขึ้นในบางพื้นที่ต่ำอุบัติการณ์ เพิ่มขึ้นสูงชันในกลุ่มอายุต่ำกว่า 5 ปีได้รับการบันทึกเมื่อเร็ว ๆ นี้ โรคเบาหวานชนิดที่ 1 กระบวนการโรคที่มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาและยังคงมีวิวัฒนาการ ทำความเข้าใจเกี่ยวกับสาเหตุและวิธีการผลิตนี้การแพร่ระบาดของโรคเบาหวานในวัยเด็กจะเป็นก้าวที่สำคัญต่อการย้อนกลับของมัน. ในช่วงเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 ที่เป็นโรคเบาหวานในวัยเด็กเป็นของหายากและอันตรายถึงชีวิตได้อย่างรวดเร็ว ในตอนท้ายของเด็กบางคน 3-4 ต่อ 1,000 ในประเทศตะวันตกจะต้องมีการรักษาอินซูลินโดยอายุ 20 ปีและเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในอุบัติการณ์ได้รับรายงานจากส่วนอื่น ๆ ของโลก การเพิ่มขึ้นนี้ได้รับการรับรองอย่างกว้างขวางที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมาในช่วงเวลาที่มาตรฐานวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลที่ได้รับการตกลงการลงทะเบียนกลางได้รับการจัดตั้งและการศึกษาทางระบาดวิทยาจำนวนมากได้รับการรายงาน (1,2) ในทางตรงกันข้ามค่อนข้างน้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับความถี่ของการเกิดโรคในช่วงต้นของศตวรรษที่ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะลืมว่า 1980 เพียงไม่กี่คนจากการศึกษาที่มีอยู่ใน "จุดร้อน" ในฟินแลนด์และซาร์ดิเนียถูกที่ไม่รู้จักและไม่มีการประมาณการที่เพียงพอได้สำหรับ 90% ของประชากรโลก (3). ลักษณะประชากรที่เปลี่ยนแปลงของวัยเด็ก โรคเบาหวานมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับความเข้าใจของการเกิดโรคของเรา การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของอัตราการเกิดของประชากรภายในมีเสถียรภาพทางพันธุกรรมหมายถึงว่าปัจจัย nongenetic มีการใช้งานและอิทธิพลของยีนที่เป็นญาติกับประชากรที่เวลาและสถานที่ มันแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมที่เด็กของเราพบหรือในทางที่พวกเขาจะเลี้ยง ทำความเข้าใจเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์นี้จะเปิดทางให้กับรูปแบบที่มีเหตุผลของการแทรกแซงซึ่งอาจจะนำมาใช้ในขั้นตอนของการพัฒนาเมื่อพวกเขามีแนวโน้มที่จะพิสูจน์ว่ามีประสิทธิภาพ เห็นได้จากมุมมองนี้งานกลางในการป้องกันโรคเบาหวานคือการเข้าใจแนวโน้มทางประวัติศาสตร์และจะนำมันกลับ. มันจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะไปถึงภาพรวมที่ชัดเจนของวิธีการเป็นโรคที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ไม่เป็นโรคเบาหวานในวัยเด็กจริงๆเป็นเรื่องปกติมากขึ้นในศตวรรษที่ 20? ถ้าเป็นเช่นนั้นเมื่อใดและที่ไม่เพิ่มขึ้นเริ่มต้น? จะมีรูปแบบโดยรวมจะเพิ่มขึ้นหรือไม่ การหาข้อสรุปสิ่งที่เราสามารถวาดเกี่ยวกับการทำให้สิ่งแวดล้อมของตนหรือไม่ พิจารณาเหล่านี้ได้รับแจ้ง reexamination วรรณกรรมเก่า สำหรับข้อ จำกัด ของมันทั้งหมดนี้มีทุกสิ่งที่เราจะเคยรู้เกี่ยวกับต้นกำเนิดของโรคเบาหวานในวัยเด็กและดูเหมือนว่ามันจะเป็นประโยชน์ที่จะลองและใส่นี้ด้วยกัน ฉันจะยืนยันว่าจำนวนแหล่งที่มีคุณค่าและถูกทอดทิ้งอยู่และที่ล้วน แต่มีประโยชน์สามารถวาดเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของผู้ป่วยโรคเบาหวานในวัยเด็กในช่วงศตวรรษที่ 20

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเกิดในวัยเด็กโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ปิดเพิ่มขึ้นทั่วโลกในทศวรรษของศตวรรษที่ 20 แต่ต้นกำเนิดของการเพิ่มขึ้นนี้จะจัดได้ไม่ดี การค้นหาผ่านวรรณกรรมเปิดเผยหมายเลขของประโยชน์แต่หลงแหล่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสแกนดิเนเวีย ในขณะที่เหล่านี้ไม่ตรงตามมาตรฐานเข้มงวดของการสำรวจล่าสุด ข้อสรุปเบื้องต้นที่สามารถวาดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงระยะยาวในประชากรของโรค วัยเด็กโรคเบาหวานชนิดที่ 1 ก็ยาก แต่รู้จักดีก่อนเบื้องต้นของอินซูลิน อัตราอุบัติการณ์และความชุกต่ำถูกบันทึกไว้ในหลายประเทศในช่วงปี 1920 - 1950 และอย่างระมัดระวัง ศึกษาพบว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติการในวัยเด็กช่วง 1925 – 1955 . การขึ้นเกือบพร้อมกันเป็นเอกสารในประเทศหลายรอบศตวรรษกลาง โดยรวมแล้วเป็นหนึ่งในรูปแบบตั้งแต่เพิ่มเชิงเส้น โดยมีหลักฐานของที่ราบสูงในบางประชากรอุบัติการณ์สูงและเป็นปรากฏการณ์เกิดขึ้นในบางพื้นที่ เกิดน้อย ชันสูงขึ้นในกลุ่มอายุต่ำกว่า 5 ปี ได้รับการบันทึก เมื่อเร็วๆ นี้ โรคเบาหวานชนิดที่ 1 กระบวนการพื้นฐานมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และยังคงพัฒนา ความเข้าใจว่าทำไมนี้ผลิตระบาดของโรคเบาหวานในวัยเด็กจะเป็นขั้นตอนสำคัญต่อการกลับมันที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 , โรคเบาหวานในวัยเด็กก็ยากอย่างรวดเร็วและร้ายแรง โดยปลายบาง 3 – 4 คนต่อ 1 , 000 ในประเทศตะวันตก จะต้องมีการรักษาอินซูลินเมื่ออายุ 20 ปี และเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในการได้รับรายงานจากส่วนอื่น ๆของโลก เพิ่มนี้ได้ถูกบันทึกไว้อย่างกว้างขวางกว่าสองทศวรรษที่ผ่าน ซึ่งเวลามาตรฐานวิธีการเก็บข้อมูลที่ได้ตกลงกัน กลาง รีจิสทรีได้รับการก่อตั้งขึ้น และศึกษาทางระบาดวิทยาจำนวนมากได้รับการรายงาน ( 1 , 2 ) ในทางตรงกันข้ามค่อนข้างน้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับความถี่ของการเกิดโรคในส่วนต้นของศตวรรษที่ มันง่ายที่จะลืมว่าโดยปี 1980 เพียงไม่กี่การศึกษามีอยู่ " ฮอตสปอต " ในฟินแลนด์และซาร์ดิเนียอยู่ที่ไม่รู้จักและไม่เพียงพอที่มีอยู่สำหรับประมาณ 90% ของประชากรของโลก ( 3 )การเปลี่ยนแปลงประชากรของโรคเบาหวานในวัยเด็กมีนัยยะสำคัญสำหรับความเข้าใจของโรค เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในอุบัติการณ์ภายในประชากรทางพันธุกรรมพบว่า ปัจจัยที่มี nongenetic มีการใช้งาน และอิทธิพลของยีนที่เกี่ยวข้องกับประชากร เวลา และสถานที่ มันบ่งบอกว่าสิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมของเราพบเด็กหรือในทางที่พวกเขาจะเลี้ยง . เข้าใจการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์นี้จะเปิดทางให้รูปแบบการเข้าแทรกแซง ซึ่งสามารถใช้ในขั้นตอนของการพัฒนาเมื่อพวกเขามีโอกาสมากที่สุดที่จะพิสูจน์ว่ามีประสิทธิภาพ เห็นได้จากมุมมองนี้ , งานกลางของการป้องกันโรคเบาหวานคือการเข้าใจแนวโน้มทางประวัติศาสตร์และใส่เกียร์ถอยหลังมันจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะถึงภาพรวมที่ชัดเจนของวิธีการที่โรคมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา โรคเบาหวานในวัยเด็กจริงๆได้กลายเป็นสามัญมากขึ้นในศตวรรษที่ 20 ถ้าเป็นเช่นนั้น เมื่อไหร่และที่ไหนที่เพิ่มเริ่มต้น มีรูปแบบโดยรวมที่เพิ่มขึ้น สิ่งที่เราสามารถวาดข้อสรุปเกี่ยวกับปัญหาสิ่งแวดล้อมของ การพิจารณาเหล่านี้ให้ตรวจสอบใหม่ ของเก่า วรรณกรรม สำหรับข้อจำกัดของทั้งหมดนี้มีทุกอย่างที่เรารู้เกี่ยวกับต้นกำเนิดของโรคเบาหวานในวัยเด็ก และดูเหมือนจะเป็นประโยชน์ที่จะลองและใส่นี้ร่วมกัน ฉันจะยืนยันว่าจำนวนของแหล่งที่มีคุณค่า และหลงอยู่ และใช้ ประโยชน์ที่สามารถวาดเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของโรคเบาหวานในวัยเด็กมากกว่าหลักสูตรของศตวรรษที่ 20