The core zone of sugar production r

The core zone of sugar production ran along the Mississippi River, between New Orleans and Baton Rouge. In the 1830s and 1840s, other areas around Bayou Lafourche, Bayou Teche, Pointe Coupee, and Bayou Sara, and the northern parishes also emerged as sugar districts despite risks of frost damage. The farmers circumvented this ecological obstacle by windrowing their canes, which meant laying the harvested canes in furrows, and covering them with leaves until the next grinding or planting season. Windrowed canes were called “cannes en matelas” by the predominantly French-speaking population of the German Coast. In 1817, the introduction from Java (Indonesia) of ribbon cane, a frost-resistant variety, partially resolved the geographical limits to cane cultivation in Louisiana. The introduction of steam-powered mills in 1822 was most welcome since the tougher bark of ribbon cane was difficult to crush with animal-powered mills.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โซนหลักผลิตน้ำตาลวิ่งตามแนวแม่น้ำมิสซิสซิปปี นิวออร์ลีนส์และแบตันรูช ใน 1830s 1840s พื้นที่อื่น ๆ รอบ Bayou Lafourche, Bayou Teche พอยท์ Coupee และซา ร่า Bayou, parishes เหนือยังเกิดเป็นย่านน้ำตาลแม้มีความเสี่ยงของความเสียหายน้ำแข็ง เกษตรกรคนนั้นอุปสรรคนี้ระบบนิเวศ โดยอ้อยของพวกเขา ซึ่งหมายถึง การวางอ้อย harvested ใน furrows, windrowing และครอบคลุมด้วยใบถัดไปบดหรือฤดูกาลปลูก Windrowed อ้อยเรียกว่า "คานส์ en matelas" โดยเป็นฝรั่งเศสพูดประชากรชายฝั่งเยอรมัน ใน 1817 การแนะนำจากชวา (อินโดนีเซีย) ของเท้าริบบิ้น อาหารน้ำแข็งทน แก้ไขวงเงินภูมิศาสตร์การเพาะปลูกในรัฐลุยเซียนาเท้าบางส่วน แนะนำโรงงานผลิตไอน้ำขับเคลื่อนใน 1822 ได้ยินดีเนื่องจากเปลือกรุนแรงของริบบิ้นเท้าเป็นเรื่องที่ยากให้ความสนใจกับสัตว์ขับเคลื่อนโรงงานผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โซนหลักของการผลิตน้ำตาลวิ่งไปตามแม่น้ำมิสซิสซิปปีระหว่าง New Orleans และแบตันรูช ในยุค 1830 และ 1840 พื้นที่อื่น ๆ ทั่ว Bayou Lafourche, ลำธาร Teche ปวง Coupee และลำธารซาร่าและตำบลทางตอนเหนือยังกลายเป็นหัวเมืองน้ำตาลแม้จะมีความเสี่ยงของการเกิดความเสียหายน้ำค้างแข็ง เกษตรกรเลี่ยงอุปสรรคนี้ระบบนิเวศโดยกองแถวอ้อยของพวกเขาซึ่งหมายถึงการวางอ้อยเก็บเกี่ยวในร่องและครอบคลุมพวกเขาที่มีใบบดจนหน้าหรือฤดูกาลเพาะปลูก อ้อย Windrowed ถูกเรียกว่า "เมืองคานส์ en Matelas" โดยส่วนใหญ่ของประชากรที่พูดภาษาฝรั่งเศสของชายฝั่งเยอรมัน ใน 1817, การแนะนำจากชวา (อินโดนีเซีย) อ้อยริบบิ้นหลากหลายน้ำค้างแข็งทนที่ได้รับการแก้ไขบางส่วนข้อ จำกัด ทางภูมิศาสตร์เพื่อการเพาะปลูกอ้อยในรัฐหลุยเซียนา การแนะนำของโรงงานไอน้ำขับเคลื่อนใน 1822 เป็นส่วนใหญ่ต้อนรับตั้งแต่เปลือกรุนแรงอ้อยริบบิ้นเป็นเรื่องยากที่จะบดขยี้กับโรงงานสัตว์ขับเคลื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โซนหลักของการผลิตน้ำตาลวิ่งเลียบแม่น้ำมิสซิสซิปปีระหว่างนิวออร์และแบตันรูช . ในยุค 1830 1840 และพื้นที่อื่น ๆรอบ ๆ lafourche ลำธารลำธาร , teche Pointe , coupee และลำธาร ซาร่า และตำบลภาคเหนือยังกลายเป็นน้ำตาลเขตแม้ความเสี่ยงของฟรอสท์ ได้รับความเสียหาย เกษตรกรที่หลีกเลี่ยงอุปสรรคทางนิเวศวิทยา โดย windrowing ไม้เท้าของเขาซึ่งหมายถึงการปลูกอ้อยในร่อง และครอบคลุมพวกเขาด้วยใบต่อไปจนกว่าบดหรือฤดูปลูก windrowed อ้อยที่ถูกเรียกว่า " เมืองคานส์ใน matelas " โดยส่วนใหญ่พูดภาษาฝรั่งเศส ประชากร ของฝั่งเยอรมัน ใน 1817 , แนะนำมาจากชวา ( อินโดนีเซีย ) ริบบิ้นอ้อย , น้ำค้างแข็งทนมากมายบางส่วนของการแก้ไขข้อจำกัดทางภูมิศาสตร์เพื่อการปลูกอ้อยในหลุยเซียน่า การแนะนำของไอน้ำขับเคลื่อนโรงสีในการต้อนรับมากที่สุดตั้งแต่เริ่มเป็นเปลือกของริบบิ้นอ้อยก็ยากที่จะบดขยี้สัตว์ มิล ขับเคลื่อน