subdivided into functional subgroup

subdivided into functional subgroups to create a planktonic food web, so to have four phytoplankton groups (representative of diatom and of non-diatoms of different size), heterotrophic bacteria, two microzooplankton groups (preying on bacteria and on smaller phytoplankton groups), and two mesozooplankton groups (feeding on microzoo and on larger phytoplankton groups). Each PFT is described in terms of the interlaced biogeochemical cycles of carbon, phosphorus, nitrogen, and, for diatoms only, silicate. The descriptions of dissolved organic matter (labile, semirefractory, and refractory) and particulate matter are included, as well as the dynamic of the microbial loop, which is known to play an important role in Mediterranean Sea (Thingstad and Rassoulzadegan, 1995). The physical and biogeochemical models are coupled through a modified version of the OPA transport model (Foujols et al., 2000), named OPATM-BFM (OPA Transport Model– Biological Flux Model, Lazzari et al., 2012) now embedded in the MyOcean/Copernicus infrastructure and routinely used to produce short term forecast of the Mediterranean Sea since 2007 (http:// www.myocean.eu). The BFM model is online coupled to a state of the art carbonate system module (see Fig. 2), which computes the concentration of CO2 dissolved in water (pCO2) as a function of dissolved inorganic carbon (DIC) and alkalinity (ALK) (Orr, 1999). DIC is the sum of carbonate, bicarbonate, carbonic acid and dissolved CO2, and accounts for all dissolved forms of inorganic carbon. Alkalinity is a measure of the capacity of the sea to buffer acidification. Together, ALK and DIC exactly determine both pH and pCO2. The relationships among these variables are complex, but fully defined. In a nutshell, an increase in ALK (all rest being equal) causes an increase in pH (decrease in acidity) and a decrease in pCO2, whereas an increase in DIC causes a decrease in pH (acidification) and an increase in pCO2. Finally, the exchange of CO2 between the atmosphere and the ocean depends on the difference between pCO2 and the partial pressure of CO2 in atmosphere (pCO2air): if the pCO2 in water is higher (lower) than in atmosphere there is an outgassing (solubilisation) and the sea acts as a source (sink) for

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฐมภูมิในกลุ่มย่อยที่ทำงานเพื่อสร้าง planktonic อาหารเว็บ ดังนั้นจะมีสี่กลุ่ม phytoplankton (ตัวแทน ของไดอะตอม และไม่ใช่-diatoms ขนาดแตกต่างกัน), แบคทีเรีย heterotrophic, microzooplankton สองกลุ่ม (preying แบคทีเรีย และกลุ่มย่อย ๆ phytoplankton), และกลุ่ม mesozooplankton 2 ที่ (อาหาร microzoo และกลุ่ม phytoplankton ขนาดใหญ่) แต่ละ PFT อธิบายในการอินเทอร์เลซ biogeochemical วงจรคาร์บอน ไนโตรเจน ฟอสฟอรัส และ diatoms เฉพาะซิลิเคท คำอธิบายของละลายอินทรีย์ (labile, semirefractory และ refractory) และเรื่องฝุ่นมีอยู่ และไดนามิกของลูปจุลินทรีย์ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันมีบทบาทสำคัญในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน (Thingstad และ Rassoulzadegan, 1995) แบบจำลองทางกายภาพ และ biogeochemical ควบคู่ โดยปรับเปลี่ยนรูปแบบการขนส่ง OPA (Foujols et al., 2000) ชื่อ OPATM-BFM (OPA ขนส่งรุ่น – ชีวภาพไหลรุ่น Lazzari et al., 2012) ตอนนี้ ฝังอยู่ในโครงสร้างพื้นฐาน MyOcean/โค เปอร์นิคัส และใช้เป็นประจำเพื่อสร้างการคาดการณ์ระยะสั้นของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตั้งแต่ 2007 (โรง www.myocean.eu http://) เป็นแบบ BFM ออนไลน์ควบคู่กับของคาร์บอเนตระบบโมดู (ดู Fig. 2), การคำนวณความเข้มข้นของ CO2 ที่ละลายในน้ำ (pCO2) เป็นฟังก์ชันของส่วนยุบอนินทรีย์คาร์บอน (ดิ๊กส) และสภาพด่าง (ALK) (Orr, 1999) ดิ๊กสเป็นผลรวมของคาร์บอเนต ไบคาร์บอเนต กรดคาร์บอนิก และละลาย CO2 และบัญชีสำหรับทุกรูปแบบที่ละลายของอนินทรีย์คาร์บอน น้ำยาเป็นการวัดกำลังการผลิตของทะเลจะมีบัฟเฟอร์ยู กัน ALK และดิ๊กสตรงกำหนด pH และ pCO2 การ ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรเหล่านี้มีความซับซ้อน แต่ครบกำหนด ในสั้น การเพิ่มขึ้นของ ALK (เหลือทั้งหมดที่มีเท่ากัน) ทำให้เพิ่ม pH (ลดลงว่า) และการลดลงของ pCO2 ในขณะที่การเพิ่มดิ๊กสทำให้ pH (ยู) ลดลงและเพิ่มใน pCO2 ในที่สุด การแลกเปลี่ยน CO2 ระหว่างบรรยากาศและมหาสมุทรขึ้นอยู่กับความแตกต่างระหว่างความดันบางส่วนของ CO2 ในบรรยากาศ (pCO2air) และ pCO2: ถ้า pCO2 ในน้ำเป็นสูงกว่า (ต่ำกว่า) ในบรรยากาศ มีการ outgassing (solubilisation) และซีทำหน้าที่เป็นแหล่ง (อ่าง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบ่งออกเป็นกลุ่มย่อยการทำงานเพื่อสร้างสายใยอาหาร planktonic เพื่อที่จะมีกลุ่มแพลงก์ตอนพืชสี่ (ตัวแทนของไดอะตอมและไดอะตอมที่ไม่ใช่ของขนาดที่แตกต่างกัน) แบคทีเรีย heterotrophic สองกลุ่ม microzooplankton (ล่าแบคทีเรียและกลุ่มแพลงก์ตอนพืชขนาดเล็ก) และสอง กลุ่ม mesozooplankton (กิน microzoo และกลุ่มแพลงก์ตอนพืชขนาดใหญ่) PFT แต่ละครั้งจะถูกอธิบายในแง่ของรอบ biogeochemical interlaced คาร์บอนฟอสฟอรัสไนโตรเจนและสำหรับไดอะตอมเท่านั้นซิลิเกต รายละเอียดของสารอินทรีย์ที่ละลายในน้ำ (labile, semirefractory และวัสดุทนไฟ) และอนุภาคจะรวมเช่นเดียวกับแบบไดนามิกของวงจุลินทรีย์ซึ่งเป็นที่รู้จักในการเล่นบทบาทสำคัญในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน (Thingstad และ Rassoulzadegan, 1995) รูปแบบทางกายภาพและ biogeochemical เป็นคู่ผ่านรุ่นที่ปรับเปลี่ยนรูปแบบการขนส่ง OPA (Foujols et al., 2000) ชื่อ OPATM-BFM (OPA ขนส่งทางชีวภาพ Model- ฟลักซ์รุ่น Lazzari et al., 2012) ที่ฝังตัวอยู่ในขณะนี้ MyOcean / โคเปอร์นิคัโครงสร้างพื้นฐานและใช้เป็นประจำในการผลิตคาดการณ์สั้นของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตั้งแต่ปี 2007 (http: // www.myocean.eu) รูปแบบ BFM เป็นคู่ออนไลน์ให้กับรัฐของโมดูลระบบคาร์บอเนตศิลปะ (ดูรูปที่. 2) ซึ่งคำนวณความเข้มข้นของ CO2 ที่ละลายในน้ำ (pCO2) เป็นหน้าที่ของคาร์บอนนินทรีย์ที่ละลายในน้ำ (DIC) และอัลคาไลน์ (ALK) ( ออร์, 1999) DIC คือผลรวมของคาร์บอเนตไบคาร์บอเนต, กรดคาร์บอและ CO2 ละ​​ลายและบัญชีสำหรับทุกรูปแบบละลายคาร์บอนนินทรีย์ อัลคาไลน์เป็นตัวชี้วัดของกำลังการผลิตของทะเลบัฟเฟอร์กรด ร่วมกัน ALK DIC และตรวจสอบว่าทั้งค่า pH และ pCO2 ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรเหล่านี้มีความซับซ้อน แต่กำหนดอย่างเต็มที่ สั้น, การเพิ่มขึ้นของ ALK (ส่วนที่เหลือทั้งหมดเหมือนกัน) ทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของค่า pH (ความเป็นกรดลดลง) และลดลงใน pCO2 ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของ DIC ทำให้เกิดการลดลงของค่า pH (กรด) และเพิ่มขึ้นใน pCO2 สุดท้ายแลกเปลี่ยน CO2 ระหว่างบรรยากาศและมหาสมุทรขึ้นอยู่กับความแตกต่างระหว่าง pCO2 และความดันบางส่วนของ CO2 ในชั้นบรรยากาศ (pCO2air) ถ้า pCO2 ในน้ำจะสูงกว่า (ต่ำกว่า) ในชั้นบรรยากาศมี outgassing (solubilisation) และทะเลทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มา (อ่าง) สำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทำงานแบ่งออกเป็นกลุ่มย่อยเพื่อสร้างเว็บอาหาร สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ ดังนั้นมีแพลงก์ตอนพืชกลุ่มไดอะตอม และไม่ใช่ตัวแทนของไดอะตอมขนาดต่าง ๆ ) แบบสองกลุ่มแบคทีเรีย microzooplankton ( วนเวียนในแบคทีเรียและในกลุ่มแพลงก์ตอนขนาดเล็ก ) และสอง mesozooplankton กลุ่ม ( กิน microzoo และในกลุ่มแพลงก์ตอนพืชขนาดใหญ่ )แต่ละชิอธิบายในแง่ของ interlaced ชีวธรณีเคมีวัฏจักรของคาร์บอน ฟอสฟอรัส ไนโตรเจน และ ไดอะตอมเท่านั้น ซิลิเกต คำอธิบายของสารอินทรีย์ที่ละลายในน้ำ ( ที่ semirefractory , และทนไฟ ) และฝุ่นละอองรวม รวมทั้งแบบไดนามิกของห่วงของจุลินทรีย์ ซึ่งเป็นที่รู้จักที่จะมีบทบาทสำคัญในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ( thingstad rassoulzadegan และ ,1995 ) รูปแบบทางกายภาพและชีวธรณีเคมีเป็นคู่ผ่านรุ่นที่ปรับเปลี่ยนของโอปาการขนส่งแบบ ( foujols et al . , 2000 ) ชื่อ opatm-bfm ( OPA ) การขนส่งรูปแบบทางชีวภาพของโมเดล ลัตซารี่ et al . , 2012 ) ฝังอยู่ในขณะนี้ในโครงสร้างพื้นฐาน myocean / Copernicus ตรวจใช้ผลิตระยะสั้นและการคาดการณ์ของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ตั้งแต่ 2550 ( http : / / www.myocean EU )โดยการยับยั้งแบบออนไลน์คู่กับสถานะของศิลปะระบบโมดูล คาร์บอเนต ( ดูรูปที่ 2 ) ซึ่งคำนวณความเข้มข้นของ CO2 ที่ละลายในน้ำ ( pco2 ) เป็นฟังก์ชันของอนินทรีย์คาร์บอนละลาย ( DIC ) และความเป็นด่าง ( ผู้ผลิต ) ( ออร์ , 1999 ) DIC คือผลรวมของคาร์บอเนต ไบคาร์บอเนต และ กรดคาร์บอนไดออกไซด์ CO2 ที่ละลายในน้ำ และรูปแบบของบัญชีทั้งหมดละลายอนินทรีย์คาร์บอนด่าง คือ การวัดความสามารถของทะเลไปยังบัฟเฟอร์กรด . ด้วยกัน และแน่นอนตรวจสอบทั้งเชิงผู้ผลิต และ pco2 . ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรเหล่านี้มีความซับซ้อน แต่ครบกําหนด สรุปแล้ว การเพิ่มขึ้นของผู้ผลิต ( ที่เหลือทั้งหมด เท่า ) สาเหตุการเพิ่ม pH ( ความเป็นกรดลดลง และลดลงใน pco2 ) ,ในขณะที่มีการเพิ่มเชิงสาเหตุลดลง ( pH เป็นกรด ) และเพิ่มขึ้นใน pco2 . ในที่สุด ตราของ CO2 ระหว่างบรรยากาศและมหาสมุทร ขึ้นอยู่กับความแตกต่างระหว่าง pco2 และความดันบางส่วนของ CO2 ในบรรยากาศ ( pco2air ) : ถ้า pco2 ในน้ำสูง ( ล่าง ) กว่าในบรรยากาศมีการปล่อยแก๊ส ( solubilisation ) และทะเล ทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มา ( จม )