The later Mohists taught that knowl

The later Mohists taught that knowledge came from three sources: (1) hearsay, (2) personal experience, and (3) explanation (by inference or reasoning).

They also named four “objects (applications) of knowledge”: names, things, matching name with thing, and acting (responding appropriately to a thing according to its name).

The later Mohists felt that one needed to know how to use names in this way (matching names to things and actions) to make distinctions between those things.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mohists หลังสอนว่า รู้มาจากสามแหล่ง: (1) คำบอกเล่า ประสบการณ์ส่วนบุคคล (2) และ (3) คำอธิบาย (โดยการอ้างอิงหรือเหตุผล)พวกเขายังตั้งชื่อโฟร์ "วัตถุ (โปรแกรมประยุกต์) ของความรู้": ชื่อ สิ่ง จับคู่ชื่อกับสิ่ง และทำหน้าที่ (ตอบสนองอย่างเหมาะสมเป็นเรื่องตามชื่อของมัน)Mohists ใหม่กว่ารู้สึกว่าหนึ่งต้องการรู้วิธีการใช้ชื่อในลักษณะนี้ (ตรงกับชื่อสิ่งต่าง ๆ และการดำเนินการ) จะทำให้ความแตกต่างระหว่างสิ่งเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายหลัง Mohists สอนความรู้ที่มาจากสามแหล่งที่มา: (1). คำบอกเล่า (2) ประสบการณ์ส่วนตัวและ (3) คำอธิบาย (โดยอนุมานหรือเหตุผล)

พวกเขายังตั้งชื่อสี่วัตถุ "(โปรแกรม) ของความรู้": ชื่อสิ่ง จับคู่ชื่อกับสิ่งและทำหน้าที่ (การตอบสนองอย่างเหมาะสมเพื่อสิ่งที่ตามชื่อของมัน).

หลังจาก Mohists รู้สึกว่าอย่างใดอย่างหนึ่งที่จำเป็นต้องรู้วิธีการใช้ชื่อในลักษณะนี้จะทำให้ความแตกต่างระหว่างสิ่งเหล่านั้น (ชื่อสิ่งและการกระทำของการจับคู่) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ mohists ทีหลังสอนความรู้ที่ได้มาจาก 3 แหล่ง ได้แก่ ( 1 ) คำ ( 2 ) ประสบการณ์ส่วนตัว และ ( 3 ) การอธิบาย ( โดยการอนุมานหรือเหตุผล )พวกเขายังมีชื่อสี่ " วัตถุ ( การใช้ ) ของความรู้ " : ชื่อ , เรื่อง , การจับคู่กับชื่ออะไร และทำ ( การตอบสนองอย่างเหมาะสมกับสิ่งที่ตามชื่อของมัน )การ mohists ทีหลังรู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องรู้วิธีที่จะใช้ชื่อในลักษณะนี้ ( ชื่อที่ตรงกันกับสิ่งต่าง ๆและการกระทำ ) ที่จะทำให้ความแตกต่างระหว่างสิ่งเหล่านั้น