It was eight o'clock now, and Olive

It was eight o'clock now, and Oliver ran. He was afraid that they might follow him. At last he sat down by a big stone. The stone showed that it was just seventy miles from that place to London! That great city! Nobody could find him there. He had heard people talk about it. They said that a boy need not be poor and hungry there. It was a good place for a homeless boy to go,he told himself. He jumped to his feet and continued walking.
Oliver had a piece of dry bread, an old thirt and two pain of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันแปดโมงตอนนี้ และโอลิเวอร์วิ่ง เขากลัวว่า พวกเขาอาจทำตามเขา ในที่สุด เขานั่งลง โดยหินใหญ่ หินพบว่า มันเป็นเพียงเจ็ดกิโลเมตรจากสถานที่ไปลอนดอน เมือง ไม่มีใครสามารถหาเขามี เขาได้ยินคนที่พูดคุยเกี่ยวกับมัน พวกเขากล่าวว่า เด็กไม่จำเป็นต้องยากจน และหิวมี มันสำหรับเด็กจรจัดไป เขาบอกตัวเอง เขากระโดดไปที่เท้าของเขา และยังคงเดินต่อ โอลิเวอร์มีชิ้นส่วนของขนมปังแห้ง thirt ความเก่า และความเจ็บปวดที่สองของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็น 08:00 ในขณะนี้และโอลิเวอร์วิ่ง เขากลัวว่าพวกเขาจะทำตามเขา ในที่สุดเขาก็นั่งลงโดยหินก้อนใหญ่ หินแสดงให้เห็นว่ามันเป็นเพียงแค่เจ็ดสิบไมล์จากสถานที่ที่ไปลอนดอน! ว่าเมืองที่ดี! ไม่มีใครสามารถหาเขาที่นั่น เขาเคยได้ยินคนพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาบอกว่าเด็กผู้ชายคนหนึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นคนยากจนและมีหิว มันเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับเด็กจรจัดที่จะไปเขาบอกว่าตัวเอง เขากระโดดไปที่เท้าของเขาและยังคงเดิน
โอลิเวอร์มีชิ้นส่วนของขนมปังแห้งเป็น thirt เก่าและสองความเจ็บปวดจากการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันแปดโมงแล้ว และโอลิเวอร์ รัน เขาเกรงว่าพวกเขาอาจจะตามเขา ในที่สุดเขาก็นั่งลงโดยก้อนหินใหญ่ หิน พบว่า มันก็แค่เจ็ดสิบไมล์จากสถานที่ที่ไปลอนดอน ! ที่เมืองใหญ่ ! ไม่มีใครเจอเขาที่นั่น เขาเคยได้ยินคนพูดคุยเกี่ยวกับมัน พวกเขาบอกว่าเด็กไม่ต้องยากจนและหิวนั่นเอง มันเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับเด็กเร่ร่อนไป เค้าบอกเอง เขากระโดดลุกขึ้นยืนและเดินต่อโอลิเวอร์มีชิ้นส่วนของขนมปังแห้ง เก่า thirt 2 ความเจ็บปวด