relationship, Gregory et al. (1999)

relationship, Gregory et al. (1999) recommend that at least 20 to 25 sires be used per generation. This would also be a reasonable number to be used in the conservation of a breed. The use of 25 sires per generation would result in a rate of increase in inbreeding of about 0.5 percent per generation.
While the loss of effective population size is an important issue in the conservation of AnGR, it is interesting to note that successful breeders have always accepted some level of inbreeding in their programmes. These breeders established herds or flocks that met their standards – the animals produced in these closed herds or flocks inevitably came to be closely related, and inbreeding resulted (Hazelton, 1939).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ เกรกอรี et al. (1999) แนะนำว่า ใช้พ่อพันธุ์โคที่ 20 ถึง 25 ต่อรุ่น นี้ยังจะเป็นหมายเลขที่เหมาะสมที่จะใช้ในการอนุรักษ์สายพันธุ์ การใช้พ่อพันธุ์โค 25 ต่อรุ่นจะส่งผลในอัตราเพิ่ม inbreeding ประมาณ 0.5 เปอร์เซ็นต์ต่อรุ่นขณะสูญเสียขนาดของประชากรที่มีประสิทธิภาพ เป็นประเด็นสำคัญในการอนุรักษ์ AnGR เป็นที่น่าสนใจทราบว่า บรีดเดอร์สประสบความสำเร็จได้เสมอยอมรับบางระดับของ inbreeding ในโปรแกรมของพวกเขา เหล่าฝูงบรีดเดอร์สก่อตั้งหรือจำนวนเกือบเท่าเดิมที่ตรงตามมาตรฐานของพวกเขา – ผลิตสัตว์ในฝูงเหล่านี้ปิด หรือจำนวนเกือบเท่าเดิมย่อมมาอย่างใกล้ชิดเกี่ยวข้อง และ inbreeding ผล (Hazelton, 1939)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ของเกรกอรีเอตอัล (1999) แนะนำว่าอย่างน้อย 20-25 ตระกูลนำมาใช้ต่อรุ่น นอกจากนี้ยังจะเป็นจำนวนที่เหมาะสมที่จะใช้ในการอนุรักษ์สายพันธุ์ที่ การใช้งานของ 25 ตระกูลต่อรุ่นจะส่งผลให้อัตราการเพิ่มขึ้นในการเจริญเติบโตประมาณร้อยละ 0.5 ต่อรุ่น.
ในขณะที่การสูญเสียของขนาดของประชากรที่มีประสิทธิภาพเป็นเรื่องที่สำคัญในการอนุรักษ์ angr ก็เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่ประสบความสำเร็จได้เสมอ ได้รับการยอมรับบางระดับของการเจริญเติบโตในโปรแกรมของพวกเขา พ่อพันธุ์แม่พันธุ์เหล่านี้จัดตั้งขึ้นหรือฝูงแพะแกะที่ได้มาตรฐานของพวกเขา - สัตว์ที่ผลิตในฝูงเหล่านี้หรือปิดฝูงอย่างหลีกเลี่ยงไม่มาเป็นที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดและการเจริญเติบโตส่งผลให้ (Hazelton, 1939)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ , Gregory et al . ( 1999 ) แนะนำว่าอย่างน้อย 20 ถึง 25 พ่อพันธุ์จะใช้ต่อรุ่น นี้ก็จะเป็นจำนวนที่เหมาะสมที่จะใช้ในการอนุรักษ์พันธุ์ การใช้พ่อพันธุ์ต่อรุ่น 25 จะส่งผลให้อัตราการเพิ่มขึ้นของการประมาณร้อยละ 0.5 ต่อรุ่น .
ในขณะที่การสูญเสียของขนาดประชากรที่มีศักยภาพเป็นปัญหาสำคัญในการอนุรักษ์รู้สึกโกรธ ,เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่ประสบความสำเร็จได้รับเสมอบางระดับของการในโครงการของพวกเขา พ่อพันธุ์แม่พันธุ์เหล่านี้สร้างฝูงหรือฝูงที่ตรงตามมาตรฐานของพวกเขาและสัตว์ผลิตเหล่านี้ปิดฝูงหรือฝูงย่อมมาเป็นที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด และการ ( ที่ตั้ง ( 1939 )