every poem has a spearker or voice

every poem has a spearker or voice that talks to the leader like a narrator in prose the speaker is not necessarily the poet it can also be a fictional person an animal or even a thing

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลอนทุกมีการ spearker หรือเสียงที่พูดถึงการเป็นผู้นำเช่นผู้บรรยายในร้อยแก้วผู้ ไม่จำเป็นต้องเป็นกวีอาจเป็นบุคคลสมมติอันสัตว์หรือแม้แต่สิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีทุกคนมี Spearker หรือเสียงที่พูดถึงผู้นำเช่นเล่าร้อยแก้วลำโพงไม่จำเป็นต้องกวีก็ยังสามารถที่จะเป็นคนที่สวมสัตว์หรือแม้กระทั่งสิ่งที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกบทกวี มี spearker หรือเสียงที่พูดคุยกับผู้นำเหมือนบรรยายประกอบลำโพง ไม่จําเป็นต้องเป็นกวีก็เป็นสมมุติบุคคล สัตว์ หรือแม้แต่สิ่ง