30 minutes later I had my heart sta

30 minutes later I had my heart stamped on. I was told she needs a blood transfusion due to low blood count and my blood is not compatible. They started searching through donor's. Luckily they found a perfect match and my baby got what she needed. Then I asked to meet the person who saved her.

I looked up when a short kid walked into the room. I was at the moment breastfeeding Adelyn. I gasped recognizing the kid from somewhere but I'm not sure where. "You wanted to see me?" I nodded dumbly. "Um... Why?"

I sobered up some. "The doctors said you saved my baby girl. I want to thank you for that." He nodded. "What is your name?"

"Frank Iero. And you are Gerard Way." I nodded shocked. "We go to school together..."

"Whoa. Well. Thank you Frank." He nodded. HE made a noise of acknowledgement and then it all came flooding back. The boy from that night said it was his birthday. I finally saw a face. It was Frank... He is Adelyn's Father....

We ended up talking for a while getting better acquainted. He told me that he lives alone with his mom. I told him that I live alone period. Soon enough we started to notice we have a lot in common. Not just Adelyn either. So... This is my story. And if not for Frank Way, I would not be the happy mother I am now. I got a job working for an art company. I do commissions and stuff from home. I see Mikey and mom occasionally. Dad... He still refuses to talk to me. But that does not matter to me. I have my husband and I have my daughter. My life is perfect even when full of mystery and mystique.

~FIN~

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

30 นาทีภายหลังฉันมีหัวใจประทับบน ฉันได้บอกเธอต้องโลหิตเนื่องจากเลือดต่ำ และเลือดของฉันไม่เข้ากัน พวกเขาเริ่มค้นหาของผู้บริจาค โชคดีพวกเขาพบคู่ที่สมบูรณ์แบบ และเด็กของฉันมีอะไรที่เธอต้องการ จากนั้น ผมถามถึงบุคคลที่บันทึกของเธอ ผมมองขึ้นเมื่อเด็กสั้นเดินเข้าไปในห้อง ผมอยู่ที่นมแม่ช่วงเวลา Adelyn ฉัน gasped ยอมรับเด็กจากที่อื่น แต่ผมไม่แน่ใจว่าที่ "คุณอยากเห็นฉัน" ฉันพยักหน้า dumbly "อึม... ทำไม" ฉัน sobered หลัง "บุคลากรทางการแพทย์กล่าวว่า คุณบันทึกลูกสาวของฉัน อยากจะขอบคุณที่" เขาพยักหน้า อะไรคือชื่อของคุณ" "Frank Iero และคุณ Gerard วิธีการ" ฉันพยักหน้าตกใจ "เราไปโรงเรียนกัน..." "โอ้โฮ ดี ขอขอบคุณคุณ Frank " เขาพยักหน้า เขาทำเสียงรบกวนของทราบแล้ว ทั้งหมดมาน้ำท่วมกลับ เด็กชายจากคืนนั้นกล่าวว่า มันเป็นวันเกิดของเขา สุดท้ายผมเห็นใบหน้า ก็แฟรงค์... เขาเป็นพ่อของ Adelyn ... เราสิ้นสุดพูดขณะรับคุณจึงมั่นใจ เขาบอกว่า เขาอยู่คนเดียวกับแม่ของเขา ฉันบอกว่า ฉันอยู่คนเดียวรอบระยะเวลา เร็ว ๆ นี้ พอเราเริ่มสังเกตเห็นเรามีกัน Adelyn ไม่ได้เป็นเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง ดังนั้น... นี่คือเรื่องราวของฉัน และถ้าไม่ทางแฟรงค์ ฉันจะไม่เป็นแม่มีความสุข ฉันตอนนี้ ผมมีงานการทำงานสำหรับบริษัทศิลปะ ทำค่าคอมมิชชั่น และสิ่งจากที่บ้าน อืมม Mikey และหม่อมบาง พ่อ... เขายังไม่ยอมพูดกับฉัน แต่ที่ไม่สำคัญกับฉัน ฉันมีสามี และมีลูกสาวของฉัน ชีวิตไม่สมบูรณ์แบบแม้เต็มน่าลึกลับพร้อมติด ~ หู ~

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

30 นาทีต่อมาฉันได้หัวใจของฉันประทับบน ฉันบอกว่าเธอต้องการเลือดเนื่องจากเม็ดเลือดต่ำและเลือดของฉันมันไม่เข้ากัน พวกเขาเริ่มต้นการค้นหาผ่านทางผู้บริจาค . . โชคดีที่พวกเขาพบการแข่งขันที่สมบูรณ์แบบและลูกของฉันได้ในสิ่งที่เธอต้องการ แล้วฉันขอให้เจอคนที่ช่วยชีวิตเธอ

ผมดูตอนที่เด็กสั้น เดินเข้ามาในห้อง ผมอยู่ในขณะนี้ด้วย adelyn .ฉันอ้าปากค้างด้วยความเด็กจากที่อื่น แต่ผมไม่แน่ใจว่า . คุณต้องการพบฉัน ? ผมพยักหน้าซึมกระทือ " อืม . . . . . . . ทำไม ? "

ผมสร่างเมาบาง . หมอบอกว่า คุณช่วยชีวิตลูกสาวของฉัน ฉันต้องการที่จะขอขอบคุณสำหรับที่ . " เขาพยักหน้า " เธอชื่ออะไร ? "

" แฟรงค์ iero . นายเจอราร์ดทาง . " ผมพยักหน้าตกใจ " พวกเราไปโรงเรียนด้วยกัน . . . . . . . "

" ว้าว ดี ขอบคุณคุณแฟรงค์ " เขาพยักหน้าเขาทำเสียงงึมงำ แล้วมันกลับมาหมด . เด็กชายจากคืนนั้นว่ามันเป็นวันเกิดของเขา ในที่สุดฉันก็ได้เห็นหน้า มันคือแฟรงค์ . . . . . . . เขาเป็น adelyn ของพ่อ . . . . . . .

เราเลิกคุยกันสักพักเริ่มคุ้นเคย . เขาบอกฉันว่าเขาอยู่ตามลำพังกับแม่ของเขา ผมบอกเขาว่าผมอยู่คนเดียวเป็นเวลานาน พอเราเริ่มสังเกตเห็นว่าเรามีอะไรที่เหมือนกันไม่ใช่แค่ adelyn เหมือนกัน ดังนั้น . . . . . . . นี้คือเรื่องราวของฉัน และถ้าไม่ใช่แฟรงค์ วิธี ฉัน จะ ไม่ เป็น สุข แม่ฉันในตอนนี้ ฉันได้ทำงานให้กับ บริษัท ศิลปะ ผมทำคอมมิชชั่นและข้าวของจากที่บ้าน ผมเห็นกี้และแม่เป็นครั้งคราว พ่อ . . . . . . . เขายังไม่ยอมพูดกับฉัน แต่นั่นไม่สำคัญกับฉัน ฉันมีสามีของฉันและฉันได้ลูกสาวชีวิตของฉันสมบูรณ์แบบ ทั้งๆ ที่เต็มไปด้วยความลึกลับและมิสทีค

~ รอ ~