While income poverty in rural areas

While income poverty in rural areas has been reduced by rural-urban migration, in urban areas, most
of the poor are recent migrants, who tend to be much worse off than other urban residents. For example,
Hussain (2003) found that the incidence of poverty among migrants was 50 per cent higher than among
non-migrant urban residents in 1998. Migrant workers typically experience high turnover of employment,
and also suffer from the disadvantages of being excluded from the formal labour market, public housing and
access to health services and schooling for children at low cost that urban residents are entitled to4
. In addition,
the urban poor who have urban resident status are also entitled to a subsistence allowance, the incidence
of which has spread in recent years. In the early 1980s, the official urban poverty rate was about 2 per cent
and the total urban poor population was 4 million. This decreased to about one million in 1989 according
to official estimates, though unofficial estimates are much higher. For example, according to a 1994 survey
by the Social Survey Centre of the People’s University, there were then about 50 million impoverished urban
residents (Hong Dayong, 1997). The number would be even larger if the estimate were to be based on the
actual place of residence of individuals, rather than their registered permanent residence. More recent estimates
(ILO 2006) also suggest much higher actual poverty in urban areas than indicated by official estimates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่รายได้ความยากจนในชนบทได้ลดลง โดยการย้ายเมืองชนบท ในเมือง มากที่สุดยากจนอพยพล่าสุด ที่มีแนวโน้มจะมากเลวกว่าปิดอื่น ๆ อาศัยอยู่ในเมือง ตัวอย่างชาร์ (2003) พบว่า อุบัติการณ์ของความยากจนระหว่างอพยพคือ ร้อยละ 50 สูงกว่าหมู่ไม่ย้ายถิ่นชาวเมืองในปี 1998 แรงงานข้ามชาติโดยทั่วไปพบการหมุนเวียนสูงการจ้างงานและต้องทนทุกข์ทรมานจากข้อเสียของการแยกออกจากตลาดแรงงานอย่างเป็นทางการ การเคหะ และเข้าถึงบริการสุขภาพและการศึกษาสำหรับเด็กที่ต้นทุนต่ำที่คนรับ to4. นอกจากนี้คนจนเมืองที่มีสถานะประจำเมืองจะยังได้รับเบี้ยเลี้ยงชีพ อุบัติการณ์ซึ่งได้แพร่กระจายในปีที่ผ่านมา ในต้นทศวรรษ 1980 อัตราความยากจนอย่างเป็นทางการที่เมืองมีราคาประมาณ 2 ร้อยและประชากรยากจนเมืองถูก 4 ล้าน นี้ลดลงไปประมาณหนึ่งล้านในปี 1989 ตามการประเมินอย่างเป็นทางการ แต่ไม่เป็นทางการประเมินได้สูง ตัวอย่าง จากการสำรวจปี 1994โดยศูนย์สำรวจสังคมมหาวิทยาลัยประชาชน มี แล้วประมาณ 50 ล้านจนเมืองผู้อยู่อาศัย (Hong Dayong, 1997) หมายเลขจะมีขนาดใหญ่แม้แต่หากยึดตามการประเมินการสถานที่จริงของของบุคคล อยู่อาศัยถาวรของพวกเขาลงทะเบียน ประเมินล่าสุด(ILO 2006) ยัง แนะนำสูงจริงความยากจนในเขตเมืองมากกว่าตามการประเมินอย่างเป็นทางการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ความยากจนรายได้ในพื้นที่ชนบทได้รับการลดลงโดยการย้ายถิ่นเมืองชนบทในพื้นที่เขตเมืองส่วนใหญ่ของคนยากจนที่มีแรงงานข้ามชาติที่ผ่านมาที่มีแนวโน้มที่จะเลวร้ายมากกว่าชาวเมืองอื่น ๆ
ยกตัวอย่างเช่นฮุสเซน (2003) พบว่าอุบัติการณ์ของความยากจนในหมู่แรงงานข้ามชาติที่อยู่ที่ร้อยละ 50 สูงกว่าในหมู่ชาวเมืองที่ไม่ข้ามชาติในปี1998 แรงงานข้ามชาติมักจะได้สัมผัสกับการหมุนเวียนสูงของการจ้างงานและยังประสบข้อเสียของการได้รับการยกเว้นจากการที่ตลาดแรงงานอย่างเป็นทางการที่อยู่อาศัยของประชาชนและการเข้าถึงบริการด้านสุขภาพและการศึกษาสำหรับเด็กที่มีต้นทุนต่ำที่อาศัยอยู่ในเมืองจะได้รับสิทธิto4 นอกจากนี้ยังมีคนยากจนในเมืองที่มีถิ่นที่อยู่ในสถานะในเมืองยังมีสิทธิที่จะตั้งค่าเผื่อการดำรงชีวิตอุบัติการณ์ของการที่มีการแพร่กระจายในปีที่ผ่าน ในช่วงต้นปี 1980 ที่อัตราความยากจนในเมืองอย่างเป็นทางการประมาณร้อยละ 2 และประชาชนที่ยากจนในเมืองรวมเป็น 4 ล้าน นี้ลดลงประมาณหนึ่งล้านในปี 1989 ตามการประมาณการอย่างเป็นทางการ แต่ประมาณการอย่างไม่เป็นทางการมีมากขึ้น ตัวอย่างเช่นตามการสำรวจ 1994 โดยสำรวจสังคมศูนย์ของมหาวิทยาลัยประชาชนมีแล้วประมาณ 50 ล้านเมืองที่ยากจนที่อาศัยอยู่(Hong Dayong, 1997) จำนวนจะยิ่งมีขนาดใหญ่ถ้าประมาณการจะถูกขึ้นอยู่กับสถานที่จริงของที่อยู่อาศัยของบุคคลมากกว่าถิ่นที่อยู่ถาวรของพวกเขาลงทะเบียน ประมาณการล่าสุด(ILO 2006) นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นความยากจนที่เกิดขึ้นจริงสูงมากในพื้นที่เขตเมืองกว่าที่ระบุไว้โดยประมาณการอย่างเป็นทางการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่รายได้ความยากจนในชนบทได้ลดการย้ายถิ่นจากชนบทสู่เมือง ในเขตเมืองส่วนใหญ่
คนจนเป็นผู้อพยพเมื่อเร็ว ๆนี้ ที่มักจะได้รับแย่กว่าชาวเมืองอื่น ๆ ตัวอย่างเช่น
ฮุสเซน ( 2546 ) พบว่า อุบัติการณ์ของความยากจนในหมู่ผู้อพยพ คือร้อยละ 50 สูงกว่าในหมู่
ไม่ใช่อพยพประชาชนในเขตเมือง 1998แรงงานข้ามชาติมักจะพบการหมุนเวียนสูงของการจ้างงาน
และยังประสบจากข้อเสียของการแยกออกจากตลาดแรงงานอย่างเป็นทางการ เคหะและ
การเข้าถึงบริการสุขภาพ และตนสำหรับเด็กในราคาที่ต่ำที่ชาวเมืองมีสิทธิ to4

นอกจากนี้
คนจนเมืองที่มีถิ่นที่อยู่ในสถานะยังมีสิทธิที่จะทำให้เกิดอุบัติการณ์
เบี้ยเลี้ยงซึ่งมีการแพร่กระจายในช่วงปีที่ผ่านมา ในต้นทศวรรษ 1980 , อย่างเป็นทางการอัตราความยากจนเมืองประมาณร้อยละ 2
และคนจนเมือง รวมจำนวน 4 ล้านบาท นี้ลดลงไปประมาณหนึ่งล้านบาทในปี 1989 ตาม
ประมาณการอย่างเป็นทางการ แม้ว่าการประเมินอย่างไม่เป็นทางการจะสูงกว่ามาก ตัวอย่างเช่น , จากการ 1994 การสำรวจ
โดยการสำรวจศูนย์สังคมของมหาวิทยาลัยของประชาชนมีแล้วประมาณ 50 ล้านยากจนชุมชนเมือง
ผู้อยู่อาศัย ( ฮงเตียง , 1997 ) ตัวเลขจะมีขนาดใหญ่กว่าถ้าประมาณการจะขึ้นอยู่กับ
สถานที่จริงของที่อยู่อาศัยของบุคคล แทนที่จะจดทะเบียนถาวรเรสซิเดนซ์ ล่าสุดประมาณการ
( ILO 2006 ) ยังแนะนำสูงมากจริง ความยากจนในเขตเมืองมากกว่าที่ระบุโดยประเมินอย่างเป็นทางการ