Occupational exposure to several st

Occupational exposure to several strongly reactive
chemicals has been shown to cause cancer in humans.
Workers exposed to chloromethyl methyl ether and
bis(chloromethyl) ether are at increased risk of lung
cancer, in particular of small cell type (IARC, 1987;
Blair and Kazerouni, 1997). An increased risk of
laryngeal cancer has been demonstrated in studies
of workers exposed to strong inorganic acids – in
particular sulphuric acid – in metal plating, metal
treatment, battery manufacture and in the chemical
industry (IARC, 1992; Blair and Kazerouni, 1997). An
increased risk of liver angiosarcoma and possibly other
tumours has been reported in studies of workers
exposed to vinyl chloride suggest an excess RR of leukaemia in the order of 2.2%
(95% CI 0.1–3.7) per Sv of exposure (IARC Study
Group on Cancer Risk among Nuclear Industry Workers,
1994). No clear excess was found for solid tumours.
Data on cancer among other workers exposed to X- and
g-radiation (e.g. nuclear accident clean-up workers) are
also suggestive of an increased risk of leukaemia (IARC,
2000).
Underground miners exposed to radioactive radon
and its decay products, which emit a-particles, have been
consistently found to be at increased risk for lung cancer
(IARC, 2001). The risk increased with estimated
cumulative exposure and decreased with attained age,
time since exposure, and time since cessation of
exposure (National Research Council, 1999). The excess
RR estimated from occupational cohorts, which included
over 2500 cases of lung cancer occurring among
over 60 000 miners, has been estimated in the order of
0.0049 per working level month of exposure (Lubin
et al., 1995). Further refinements of this estimates took
into account age at exposure and time since first
exposure (National Research Council, 1999), as well as
smoking status, with a stronger effect being shown
among never-smokers than among smokers. An carcinogenic
effect of radon exposure on organs other than
the lung is not substantiated.
Other radionuclides to which humans are, or have
been, exposed in the workplace include radium-226
(increased risk of osteosarcoma among watch-dial
painters) and plutonium-239

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุบัติเหตุหลายปฏิกิริยาขอสารเคมีได้รับการแสดงที่ทำให้เกิดมะเร็งในมนุษย์คนงานที่สัมผัสกับ chloromethyl เมธิลอีเธอร์ และbis(chloromethyl) อีเธอร์จะเพิ่มความเสี่ยงของปอดมะเร็ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนิดเซลล์เล็ก (สาร 1987แบลร์และ Kazerouni, 1997) เพิ่มความเสี่ยงของยีนมีการแสดงให้เห็นในการศึกษาผู้ปฏิบัติงานสัมผัสกับกรดอนินทรีย์ – ในโดยเฉพาะอย่างยิ่งกรดซัลฟุริก – ในโลหะ ชุบโลหะรักษา แบตเตอรี่ผลิต และสารเคมีอุตสาหกรรม (สาร 1992 แบลร์และ Kazerouni, 1997) มีangiosarcoma ตับ และอาจเสี่ยงอื่น ๆเนื้องอกมีการรายงานในการศึกษาของแรงงานสัมผัสกับไวนิลคลอไรด์แนะนำ RR เป็นส่วนเกินของนายก 2.2% ตามลำดับ(95% CI 0.1 – 3.7) ต่อ Sv ของแสง (สารศึกษากลุ่มเสี่ยงมะเร็งในหมู่คนงานอุตสาหกรรมนิวเคลียร์1994) . พบเนื้องอกแข็งเกินไม่ชัดเจนข้อมูลเกี่ยวกับมะเร็งที่คนสัมผัสกับ X - และมี g-รังสี (อุบัติเหตุนิวเคลียร์เช่นล้างแรงงาน)นอกจากนี้ยังชี้นำของนายก (สาร ความเสี่ยง2000)คนงานเหมืองใต้ดินสัมผัสกับเรดอนกัมมันตรังสีและผลิตภัณฑ์ผุ ซึ่งเป็นอนุภาคที่ปล่อยออกมา ได้รับอย่างต่อเนื่องพบว่าเพิ่มความเสี่ยงโรคมะเร็งปอด(สาร 2001) ประเมินความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นด้วยแสงที่สะสม และลดลงตามอายุได้เวลาตั้งแต่แสง และเวลาตั้งแต่การยุติแสง (สภาวิจัยแห่งชาติ 1999) ส่วนเกินRR ประเมินจากผองเพื่อนอาชีว ซึ่งรวมกว่า 2500 กรณีปอดมะเร็งเกิดขึ้นระหว่างผู้ปฏิบัติมากกว่า 60 000 ราย ได้รับการประเมินในคำสั่งของต่อการทำงานระดับเดือนแสง (Lubin 0.0049et al. 1995) มาปรับแต่งเพิ่มเติมของการประเมินนี้ในบัญชีวัยแสงและเวลาตั้งแต่แรกแสง (สภาวิจัยแห่งชาติ 1999), เป็นบุหรี่มีผลแรงกว่าแสดงสถานะนี่ไม่เคยสูบบุหรี่มากกว่าในกลุ่มผู้สูบบุหรี่ การก่อมะเร็งผลของแสงเรดอนในอวัยวะอื่นที่ไม่ใช่ไม่มีพิสูจน์ปอดกัมมันตภาพรังสีอื่น ๆ ที่มนุษย์ หรือมีถูก สัมผัสในทำงานมีเรเดียม-226(เสี่ยงกู้ระหว่างนาฬิกาหน้าปัดจิตรกร) และพลูโทเนียม-239

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปิดรับการประกอบอาชีพการทำปฏิกิริยาอย่างรุนแรงหลาย
. สารเคมีที่ได้รับการแสดงที่จะทำให้เกิดมะเร็งในมนุษย์
แรงงานสัมผัสกับ Chloromethyl อีเทอร์เมธิลและ
ทวิ (chloromethyl) อีเธอร์ที่มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของปอด
โรคมะเร็งโดยเฉพาะอย่างยิ่งของเซลล์ชนิดขนาดเล็ก (IARC 1987;
แบลร์และ Kazerouni , 1997) เพิ่มความเสี่ยงของ
โรคมะเร็งกล่องเสียงได้รับการพิสูจน์ในการศึกษา
ของคนงานที่สัมผัสกับกรดอนินทรีแข็งแรง - ใน
กรดกำมะถันเฉพาะอย่างยิ่ง - ในชุบโลหะโลหะ
การรักษา, การผลิตแบตเตอรี่และเคมี
อุตสาหกรรม (IARC 1992; แบลร์และ Kazerouni, 1997)
ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ angiosarcoma ตับและอื่น ๆ อาจจะ
เป็นเนื้องอกได้รับรายงานในการศึกษาของคนงาน
ที่สัมผัสกับไวนิลคลอไรด์แนะนำ RR ส่วนที่เกินจากโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวในคำสั่งของ 2.2%
(95% CI 0.1-3.7) ต่อ Sv จากการสัมผัส (การศึกษา IARC
กลุ่ม ความเสี่ยงของมะเร็งในหมู่นิวเคลียร์แรงงานอุตสาหกรรม,
1994) ไม่มีส่วนเกินที่ชัดเจนถูกพบเนื้องอกที่เป็นของแข็ง.
ข้อมูลเกี่ยวกับโรคมะเร็งในหมู่คนงานอื่น ๆ ที่สัมผัสกับแกน X และ
G-รังสี (เช่นเกิดอุบัติเหตุนิวเคลียร์คนงานทำความสะอาด) จะ
ยังแนะเพิ่มความเสี่ยงของโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว (IARC,
2000).
คนงานเหมืองใต้ดินสัมผัส เพื่อเรดอนกัมมันตรังสี
และผลิตภัณฑ์การสลายตัวของมันซึ่งปล่อยอนุภาคได้รับการ
ค้นพบอย่างต่อเนื่องจะมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับโรคมะเร็งปอด
(IARC, 2001) ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นด้วยโดยประมาณ
ได้รับสารสะสมและลดลงตามอายุบรรลุ
เวลาตั้งแต่การเปิดรับและเวลาตั้งแต่การหยุดชะงักของ
การเปิดรับแสง (สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ, 1999) ส่วนที่เกิน
RR ประมาณจากผองการประกอบอาชีพซึ่งรวมถึง
กว่า 2,500 กรณีของโรคมะเร็งปอดที่เกิดขึ้นในหมู่
กว่า 60 000 คนงานได้รับการประเมินในการสั่งซื้อของ
0.0049 ต่อเดือนการทำงานระดับของการสัมผัส (Lubin
et al., 1995) การปรับแต่งเพิ่มเติมจากการประมาณการนี้เอา
เข้าสู่วัยบัญชีที่เปิดรับและเวลาครั้งแรกนับตั้งแต่
การเปิดรับแสง (สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ, 1999) เช่นเดียวกับ
สถานะการสูบบุหรี่มีผลมากยิ่งขึ้นการแสดง
หมู่ไม่เคยสูบบุหรี่กว่าในหมู่ผู้สูบบุหรี่ สารก่อมะเร็ง
ผลกระทบของการเปิดรับเรดอนในอวัยวะอื่น ๆ กว่า
ปอดไม่ได้พิสูจน์.
กัมมันตรังสีอื่น ๆ ที่มนุษย์หรือได้
รับการสัมผัสในการทำงานรวมถึงเรเดียม 226
(ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ osteosarcoma หมู่นาฬิกาสายตรง
จิตรกร) และพลูโตเนียม -239