good kind, which Rousseau doesn’t c

good kind, which Rousseau doesn’t call other-dependence at
all, involves the unity of a common project, even a “common
self.”26
Thus Rousseau is at the origin of a new discourse about
honor and dignity. To the two traditional ways of thinking
about honor and pride he adds a third, which is quite different.
There was a discourse denouncing pride, as I mentioned
above, which called on us to remove ourselves from this
whole dimension of human life and to be utterly unconcerned
with esteem. And then there was an ethic of honor,
frankly nonuniversalist and inegalitarian, which saw the
concern with honor as the first mark of the honorable man.
Someone unconcerned with reputation, unwilling to defend
it, had to be a coward, and therefore contemptible.
Rousseau borrows the denunciatory language of the first
discourse, but he doesn’t end up calling for a renunciation of
all concern with esteem. On the contrary, in his portrait of
the republican model, caring about esteem is central. What is
wrong with pride or honor is its striving after preferences,
hence division, hence real other-dependence, and therefore
loss of the voice of nature, and consequently corruption, the
forgetting of boundaries, and effeminacy. The remedy is not
rejecting the importance of esteem, but entering into a quite
different system, characterized by equality, reciprocity, and
unity of purpose. This unity makes possible the equality of
esteem, but the fact that esteem is in principle equal in this
system is essential to this unity of purpose itself. Under the
aegis of the general will, all virtuous citizens are to be equally
honored. The age of dignity is born.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชนิดที่ดีซึ่งรูสโซไม่เรียกอื่น ๆ พึ่งพาที่
ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับความสามัคคีของโครงการร่วมกันแม้จะเป็น "คนธรรมดา
ตัวเอง. "26
ดังนั้นรูสโซเป็นที่มาของวาทกรรมใหม่ ๆ เกี่ยวกับ
เกียรติและศักดิ์ศรี ทั้งสองวิธีการแบบดั้งเดิมของการคิด
เกี่ยวกับการให้เกียรติและความภาคภูมิใจของเขาจะเพิ่มสามซึ่งค่อนข้างแตกต่างกัน
มีวาทกรรมประนามความภาคภูมิใจเป็นที่ผมกล่าวถึง
ข้างต้นซึ่งเรียกว่าเราจะเอาตัวเองจากนี้
ทั้งมิติของชีวิตมนุษย์และจะเป็น ไม่แยแสอย่างเต็มที่
ด้วยความภาคภูมิใจ แล้วมีจริยธรรมของเกียรติ
และตรงไปตรงมา nonuniversalist inegalitarian ซึ่งเห็น
ความกังวลที่มีเกียรติเป็นเครื่องหมายแรกของคนที่มีเกียรติ
คนไม่แยแสกับชื่อเสียงไม่เต็มใจที่จะปกป้อง
มันจะต้องเป็นคนขี้ขลาดและดังนั้นจึงรังเกียจ
รูสโซ ยืมภาษา denunciatory แรก
วาทกรรม แต่เขาไม่ได้จบลงด้วยการเรียกร้องให้สละ
ความกังวลด้วยความภาคภูมิใจ ในทางตรงกันข้ามในแนวตั้งของ
รูปแบบสาธารณรัฐดูแลเกี่ยวกับความภาคภูมิใจเป็นศูนย์กลาง อะไรคือสิ่ง
ที่ไม่ถูกต้องด้วยความภาคภูมิใจหรือเกียรติเป็นที่มุ่งมั่นหลังจากการตั้งค่า
ด้วยเหตุนี้ส่วนเพราะฉะนั้นจริงอื่น ๆ พึ่งพาและดังนั้นจึง
สูญเสียเสียงของธรรมชาติและการทุจริตดังนั้น
ลืมขอบเขตและอ่อนแอ วิธีการรักษาที่ไม่ได้
ปฏิเสธความสำคัญของความภาคภูมิใจ แต่การเข้าทำค่อนข้าง
ระบบที่แตกต่างโดดเด่นด้วยความเสมอภาคซึ่งกันและกันและ
ความสามัคคีของวัตถุประสงค์ ความสามัคคีนี้จะทำให้เป็นไปได้ที่ความเท่าเทียมกันของ
ความภาคภูมิใจ แต่ความจริงที่ว่าเป็นความภาคภูมิใจในหลักการความเท่าเทียมกันในนี้
ระบบเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อความสามัคคีของวัตถุประสงค์ตัวเองนี้ ภายใต้
การอุปถัมภ์ของเจตจำนงทั่วไปของประชาชนที่ดีงามทั้งหมดจะได้รับอย่างเท่าเทียมกัน
ได้รับเกียรติ อายุศักดิ์ศรีเกิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดีชนิดที่รุสโซไม่เรียกการพึ่งพาอื่น ๆทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ
, ความสามัคคีของโครงการทั่วไป แม้แต่ " ตัวเองเหมือนกัน

" 26 จึงรูโซเป็นที่กำเนิดของวาทกรรมใหม่เกี่ยวกับ
เกียรติและศักดิ์ศรี ทั้ง 2 วิธีแบบดั้งเดิมของการคิด
เกี่ยวกับเกียรติยศและความภาคภูมิใจที่เขาเพิ่มที่สามซึ่งค่อนข้างแตกต่าง .
มีวาทกรรมประกาศความภาคภูมิใจที่ผมกล่าวถึง
ข้างบนซึ่งเรียกให้เราเอาตัวเองจากชีวิตของมนุษย์ และเป็นมิตินี้

อย่างไม่สนใจกับต้นทุน และก็มีจรรยาบรรณของเกียรติ
ตรงไปตรงมาและ nonuniversalist inegalitarian ซึ่งเห็น
เกี่ยวข้องกับเกียรติเป็นเครื่องหมายแรกของผู้มีเกียรติ
ใครใส่ใจกับชื่อเสียง ไม่ปกป้อง
มันก็ขี้ขลาดและดังนั้นจึงรังเกียจ .
รูโซยืมภาษาแรก
denunciatory ของวาทกรรม แต่เขาไม่เลิกเรียกสำหรับการสละ
ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับต้นทุน ในทางตรงกันข้าม ในรูปของ
รูปแบบรีพับลิกันเกี่ยวกับการดูแลในศูนย์กลาง มีอะไรผิดปกติกับศักดิ์ศรีหรือเกียรติยศ
เป็นความพยายามหลังจากการตั้งค่า
ดังนั้นกองจริงอื่น ๆและดังนั้นจึงต้องพึ่งพา
การสูญเสียเสียงของธรรมชาติทำให้ทุจริต ,
ลืมของขอบเขต และ effeminacy . การเยียวยา ไม่ใช่
ปฏิเสธความสำคัญของต้นทุน แต่เข้ามาในระบบที่แตกต่างกันค่อนข้าง
, ลักษณะโดยความเสมอภาค การพึ่งพาอาศัยกันและ
ความสามัคคีของวัตถุประสงค์ ความสามัคคีนี้ทำให้เป็นไปได้ในความเสมอภาคของ
ความนับถือ แต่ความจริงที่ว่า เคารพในหลักการความเสมอภาคในระบบนี้
สรุปนี้ความสามัคคีของวัตถุประสงค์นั่นเองภายใต้การคุ้มครองของ
จะทั่วไป พลเมืองคุณธรรมจะเท่าเทียมกัน
เกียรติ อายุของศักดิ์ศรีจะเกิด