SHEP O’NEAL: One evening in Paris,

SHEP O’NEAL: One evening in Paris, during the autumn of eighteen forty-five, I went to visit a friend, Auguste Dupin. We were smoking our pipes and talking when the door of his apartment opened. Mr. Germont, the head of the Paris police force, came into the room.

Edmund Quinn's sculpture of Edgar Allan Poe is on display at The Poe Museum in Richmond, Virginia.
Edmund Quinn's sculpture of Edgar Allan Poe is on display at The Poe Museum in Richmond, Virginia.

"I came to ask your advice," Germont said to my friend Dupin. "I am trying to solve a very important case. It is also a very simple case, so I really need your help. But I thought you would like to hear about it, because it is so strange.

"My men and I have worked on this case for three months," Germont said. "It is a very simple case of robbery. But we still cannot solve it."

Dupin took the pipe out of his mouth. "Perhaps the mystery is too simple," he said.

Germont began to laugh. "Too simple?" he said. "Who ever heard of such a thing?"

I looked at Germont. "Why don't you tell us the problem?" I said.

Germont stopped laughing and sat down.

"All right," he said. "But you must never tell anyone I told you this."

"The wife of a very important person needs help. I cannot tell you her name, because her husband is a powerful man in the French government. Let us just call her Madame X. Three months ago, someone stole a letter from Madame X. She is offering a large amount of money to anyone who can return the letter to her.

"We know that her husband's political enemy, Mr. D'Arcy, stole the letter. We also know it is somewhere in his apartment. D'Arcy plans to use the letter to embarrass Madame X's husband and destroy his political power.

"As you know, I have keys which can open any lock in Paris. For the last three months, my men and I have spent every evening looking for the letter in his apartment. But we cannot find it."

Dupin stopped smoking. "Tell me how you looked for it," he said. Germont moved forward in his chair.

"We took our time," he said. "First, we examined the furniture in every room. We opened all the drawers. We looked under the rugs. We searched behind all the paintings on the walls.

"We opened every book. We removed the boards of the floor. We even took the tops off the tables to see if he had hidden the letter in the table legs. But we cannot find it. What do you advise me to do?"

Dupin puffed on his pipe. "What does the letter look like?" he asked.

"It is in a white envelope with a red stamp," Germont said. "The address is written in large black letters."

Dupin puffed on his pipe again. "I advise you to go back and search the apartment again," he said.

(MUSIC)

About one month later, Germont came back to see us.

"I followed your advice," he said. "But I still have not found the letter."

Dupin smiled. "I knew you would not find it," he said. Germont became very red in the face. "Then why did you make me search the apartment again?" he shouted.

"My dear Germont," Dupin said. "Let me tell you a little story. Do you remember the famous doctor, Louis Abernathy?"

"No!" Germont shouted. "Get to the point, Dupin!"

"Of course! Of course," Dupin said. "Once, a rich old man met Abernathy at a party. The old man was not feeling very well. He decided he would get a medical opinion from the doctor without paying for it. So he described his problems to Abernathy. 'Now doctor,' the old man said, 'suppose you had a patient like that. What would you tell him to take?'"

"'Oh, that is quite simple,' said Abernathy. 'I would tell him to take my advice.'"

Germont looked embarrassed. "Look here, Dupin. I am perfectly willing to pay for advice."

Dupin smiled at Germont. "How much money did you say the reward was?" he asked. Germont sighed. "I do not want to tell you the exact amount. But I would give fifty thousand francs to the person who helps me find that letter."

"In that case," Dupin said, "take out your checkbook and write me a check for fifty thousand francs. When you have signed the check, I will give you the letter."

Germont looked at Dupin with his mouth open. His eyes seemed to jump out of his head. Then he took out his checkbook and pen, and wrote a check for fifty thousand francs. He gave it to Dupin.

My friend examined the check carefully and put it in his pocket. Then he unlocked a drawer of his desk, took out the letter, and gave it to Germont.

The policeman's hands shook as he opened the letter. He read it quickly. Then he put it in his pocket and ran out of the room without saying a word.

"Dupin!" I said, as I turned to my friend. "How did you solve the mystery?"

"It was simple, my friend," he said. "Germont and his policemen could not find the letter, because they did not try to understand the mind of the man who stole it. Instead, they looked for the letter where they would have hidden it.

"Mr. D'Arcy is not a policeman. He is, however, very intelligent. He knew the police would search his apartment. He also knew how police think. So, he did not hide the letter where he knew they would look for it.

"Do you remember how Germont laughed when I said the mystery was difficult for him to solve because it was so simple?"

Dupin filled his pipe with tobacco and lit it. "Well, the more I thought about it, the more I realized the police could not find the letter because D'Arcy had not hidden it at all.

"So I went to visit D'Arcy in his apartment. I took a pair of dark green eyeglasses with me. I explained to him that I was having trouble with my eyes and needed to wear the dark glasses at all times. He believed me. The glasses permitted me to look around the apartment while I seemed only to be talking to him.

"I paid special attention to a large desk where there were a lot of papers and books. However, I saw nothing suspicious there. After a few minutes, however, I noticed a small shelf over the fireplace. A few postcards and a letter were lying on the shelf. The letter looked very old and dirty.

"As soon as I saw this letter, I decided it must be the one I was looking for. It must be, even though it was completely different from the one Germont had described.

"This letter had a large green stamp on it. The address was written in small letters in blue ink. I memorized every detail of the letter while I talked to D'Arcy. Then when he was not looking, I dropped one of my gloves on the floor under my chair.

"The next morning, I stopped at his apartment to look for my glove. While we were talking, we heard people shouting in the street. D'Arcy went to the window and looked out. Quickly, I stepped to the shelf and put the letter in my pocket. Then I replaced it with a letter that looked exactly like it, which I had taken with me. I had made it the night before.

"The trouble in the street was caused by a man who had almost been run over by a horse and carriage. He was not hurt. And soon the crowd of people went away. When it was over, D'Arcy came away from the window. I said good-bye and left.

"The man who almost had an accident was one of my servants. I had paid him to create the incident."

Dupin stopped talking to light his pipe. I did not understand. "But, Dupin," I said, "why did you go to the trouble of replacing the letter? Why not just take it and leave?"

Dupin smiled. "D'Arcy is a dangerous man," he said. "And he has many loyal servants. If I had taken the letter, I might never have left his apartment alive."

(MUSIC)

BARBARA KLEIN: "The Purloined Letter" was written by Edgar Allan Poe and adapted into Special English by Dona De Sanctis. The storyteller was Shep O'Neal. The producer was Lawan Davis.

You can read and listen to other AMERICAN STORIES at our Web site, voaspecialenglish.com. I'm Barbara Klein.

Edmund Quinn's sculpture of Edgar Allan Poe is on display at The Poe Museum in Richmond, Virginia.
Edmund Quinn's sculpture of Edgar Allan Poe is on display at The Poe Museum in Richmond, Virginia.

"I came to ask your advice," Germont said to my friend Dupin. "I am trying to solve a very important case. It is also a very simple case, so I really need your help. But I thought you would like to hear about it, because it is so strange.

"My men and I have worked on this case for three months," Germont said. "It is a very simple case of robbery. But we still cannot solve it."

Dupin took the pipe out of his mouth. "Perhaps the mystery is too simple," he said.

Germont began to laugh. "Too simple?" he said. "Who ever heard of such a thing?"

I looked at Germont. "Why don't you tell us the problem?" I said.

Germont stopped laughing and sat down.

"All right," he said. "But you must never tell anyone I told you this."

"The wife of a very important person needs help. I cannot tell you her name, because her husband is a powerful man in the French government. Let us just call her Madame X. Three months ago, someone stole a letter from Madame X. She is offering a large amount of money to anyone who can return the letter to her.

"We know that her husband's political enemy, Mr. D'Arcy, stole the letter. We also know it is somewhere in his apartment. D'Arcy plans to use the letter to embarrass Madame X's husband and destroy his political power.

"As you know, I have keys which can open any lock in Paris. For the last three months, my men and I have spent every evening looking for the letter in his apartment. But we cannot find it."

Dupin stopped smoking. "Tell me how you looked for it," he said. Germont moved forward in his chair.

"We took our time," he said. "First, we examined the furniture in every room. We opened all the drawers. We looked under the rugs. We searched behind all the paintings on the walls.

"We opened every book. We removed the boards of the floor. We even took the tops off the tables to see if he had hidden the letter in the table legs. But we cannot find it. What do you advise me to do?"

Dupin puffed on his pipe. "What does the letter look like?" he asked.

"It is in a white envelope with a red stamp," Germont said. "The address is written in large black letters."

Dupin puffed on his pipe again. "I advise you to go back and search the apartment again," he said.

(MUSIC)

About one month later, Germont came back to see us.

"I followed your advice," he said. "But I still have not found the letter."

Dupin smiled. "I knew you would not find it," he said. Germont became very red in the face. "Then why did you make me search the apartment again?" he shouted.

"My dear Germont," Dupin said. "Let me tell you a little story. Do you remember the famous doctor, Louis Abernathy?"

"No!" Germont shouted. "Get to the point, Dupin!"

"Of course! Of course," Dupin said. "Once, a rich old man met Abernathy at a party. The old man was not feeling very well. He decided he would get a medical opinion from the doctor without paying for it. So he described his problems to Abernathy. 'Now doctor,' the old man said, 'suppose you had a patient like that. What would you tell him to take?'"

"'Oh, that is quite simple,' said Abernathy. 'I would tell him to take my advice.'"

Germont looked embarrassed. "Look here, Dupin. I am perfectly willing to pay for advice."

Dupin smiled at Germont. "How much money did you say the reward was?" he asked. Germont sighed. "I do not want to tell you the exact amount. But I would give fifty thousand francs to the person who helps me find that letter."

"In that case," Dupin said, "take out your checkbook and write me a check for fifty thousand francs. When you have signed the check, I will give you the letter."

Germont looked at Dupin with his mouth open. His eyes seemed to jump out of his head. Then he took out his checkbook and pen, and wrote a check for fifty thousand francs. He gave it to Dupin.

My friend examined the check carefully and put it in his pocket. Then he unlocked a drawer of his desk, took out the letter, and gave it to Germont.

The policeman's hands shook as he opened the letter. He read it quickly. Then he put it in his pocket and ran out of the room without saying a word.

"Dupin!" I said, as I turned to my friend. "How did you solve the mystery?"

"It was simple, my friend," he said. "Germont and his policemen could not find the letter, because they did not try to understand the mind of the man who stole it. Instead, they looked for the letter where they would have hidden it.

"Mr. D'Arcy is not a policeman. He is, however, very intelligent. He knew the police would search his apartment. He also knew how police think. So, he did not hide the letter where he knew they would look for it.

"Do you remember how Germont laughed when I said the mystery was difficult for him to solve because it was so simple?"

Dupin filled his pipe with tobacco and lit it. "Well, the more I thought about it, the more I realized the police could not find the letter because D'Arcy had not hidden it at all.

"So I went to visit D'Arcy in his apartment. I took a pair of dark green eyeglasses with me. I explained to him that I was having trouble with my eyes and needed to wear the dark glasses at all times. He believed me. The glasses permitted me to look around the apartment while I seemed only to be talking to him.

"I paid special attention to a large desk where there were a lot of papers and books. However, I saw nothing suspicious there. After a few minutes, however, I noticed a small shelf over the fireplace. A few postcards and a letter were lying on the shelf. The letter looked very old and dirty.

"As soon as I saw this letter, I decided it must be the one I was looking for. It must be, even though it was completely different from the one Germont had described.

"This letter had a large green stamp on it. The address was written in small letters in blue ink. I memorized every detail of the letter while I talked to D'Arcy. Then when he was not looking, I dropped one of my gloves on the floor under my chair.

"The next morning, I stopped at his apartment to look for my glove. While we were talking, we heard people shouting in the street. D'Arcy went to the window and looked out. Quickly, I stepped to the shelf and put the letter in my pocket. Then I replaced it with a letter that looked exactly like it, which I had taken with me. I had made it the night before.

"The trouble in the street was caused by a man who had almost been run over by a horse and carriage. He was not hurt. And soon the crowd of people went away. When it was over, D'Arcy came away from the window. I said good-bye and left.

"The man who almost had an accident was one of my servants. I had paid him to create the incident."

Dupin stopped talking to light his pipe. I did not understand. "But, Dupin," I said, "why did you go to the trouble of replacing the letter? Why not just take it and leave?"

Dupin smiled. "D'Arcy is a dangerous man," he said. "And he has many loyal servants. If I had taken the letter, I might never have left his apartment alive."

(MUSIC)

BARBARA KLEIN: "The Purloined Letter" was written by Edgar Allan Poe and adapted into Special English by Dona De Sanctis. The storyteller was Shep O'Neal. The producer was Lawan Davis.

You can read and listen to other AMERICAN STORIES at our Web site, voaspecialenglish.com. I'm Barbara Klein.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

SHEP O'NEAL: เย็นหนึ่งในปารีส ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงจำนวนสี่สิบห้า ผมไปเยี่ยมเพื่อน เซฟ Dupin เรามีท่อของเราสูบบุหรี่ และพูดเมื่อเปิดประตูห้องของท่าน นาย Germont หัวหน้ากองตำรวจปารีส มาในห้อง Edmund ควินน์ประติมากรรมของ Edgar Allan ท่าโพธิ์จะจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ท่าโพธิ์ที่ในริชมอนด์ เวอร์จิเนียEdmund ควินน์ประติมากรรมของ Edgar Allan ท่าโพธิ์จะจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ท่าโพธิ์ที่ในริชมอนด์ เวอร์จิเนีย "ผมมาขอคำแนะนำ Germont กล่าวว่า เพื่อน Dupin "ฉันกำลังพยายามแก้ไขกรณีและปัญหาที่สำคัญมาก เป็นกรณีที่ง่ายมาก ดังนั้นฉันจริง ๆ ต้องการความช่วยเหลือ แต่ฉันคิดว่า คุณอยากได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ได้แปลกมากGermont กล่าวว่า "คนของฉันและฉันได้ทำงานในกรณีนี้สามเดือน "มันเป็นกรณีปล้นง่ายมาก แต่เรายังไม่สามารถแก้ปัญหา"Dupin เอาท่อออกจากปากของเขา "อาจจะลึกลับหน่อย, " เขากล่าวว่าGermont เริ่มหัวเราะ "ง่ายเกินไป" เขากล่าวว่า "ผู้ที่เคยได้ยินจากปากของเขา"ผมมองที่ Germont "ทำไมไม่คุณต้องบอกเราปัญหา" ฉันเคยพูดGermont หยุดหัวเราะ และนั่งลง"ทั้งหมดขวา เขากล่าวว่า "แต่คุณต้องไม่เคยบอกใครฉันบอกคุณนี้""ภรรยาของบุคคลที่สำคัญมากต้องช่วยกัน ฉันไม่สามารถบอกคุณเธอชื่อ เนื่องจากสามีเป็นคนมีประสิทธิภาพในรัฐบาลฝรั่งเศส เราเพียงเรียกเธอมาดามเอ็กซ์ สามเดือนที่ผ่านมา มีคนขโมยจดหมายจากมาดาม X เธอจะเสนอเงินจำนวนมากให้ใครก็สามารถกลับตัวเธอ"เรารู้ว่า สามีเป็นศัตรูทางการเมือง นาย D'Arcy ขโมยจดหมาย เรายังรู้ว่า มันอยู่ที่ใดที่หนึ่งในห้องของท่าน D'Arcy แผนการใช้ตัวอักษรเพื่อผู้ใหญ่สามีมาดามราย และทำลายอำนาจทางการเมือง"ว่า ฉันมีคีย์ที่สามารถเปิดล็อคใด ๆ ในปารีส สามเดือน ผู้ชายของฉันและฉันได้ใช้ทุกเย็นค้นหาจดหมายในอพาร์ทเมนต์ของเขา แต่เราไม่พบ"Dupin หยุดสูบบุหรี่ "บอกฉันว่าคุณมองเรื่อง เขากล่าวว่า Germont ย้ายไปข้างหน้าในเก้าอี้ของเขา"เราเอาเวลาของเรา เขากล่าวว่า "ก่อน เราตรวจสอบกับเฟอร์นิเจอร์ในห้องพักทุกห้อง เราเปิดลิ้นชักทั้งหมด เรามองดูใต้พรมการ เราค้นหาอยู่เบื้องหลังภาพวาดบนผนังทั้งหมด"เราเปิดหนังสือทุกเล่ม เราเอาบอร์ดของพื้น นอกจากนี้เรายังเอาท็อปปิดตารางเมื่อต้องการดูถ้าเขาได้ซ่อนตัวอักษรในตารางขา แต่เราหาไม่พบ อะไรทำคุณแนะนำให้ทำ"Dupin ได้หลงไหลในท่อของเขา "อะไรไม่ดูตัวอักษรชอบ" เขาถามขึ้นGermont กล่าวว่า "มันอยู่ในซองจดหมายสีขาวมีตราสีแดง "อยู่จะถูกเขียนในตัวอักษรสีดำขนาดใหญ่"Dupin หลงไหลในท่อของเขาอีกด้วย "ผมแนะนำให้คุณกลับไป และค้นหาอพาร์ทเมนท์อีก เขากล่าวว่า(เพลง)ประมาณหนึ่งเดือนต่อมา Germont กลับมาให้เรา"ฉันปฏิบัติตามคำแนะนำ เขากล่าวว่า "แต่ผมยังไม่ได้พบตัวอักษร"Dupin ยิ้ม "ผมรู้คุณจะพบว่า เขากล่าวว่า Germont กลายเป็นแดงมากหน้า "แล้วทำไมไม่ได้คุณทำให้ฉันค้นหาอพาร์ทเมนท์อีก" เขาตะโกนขึ้น"ฉันรัก Germont," Dupin กล่าว "ปล่อยให้ฉันบอกคุณเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ คุณจำหมอมีชื่อเสียง Louis Abernathy ""ไม่" Germont ตะโกน "ไปจุด Dupin ! ""แน่นอน แน่นอน Dupin กล่าว "ครั้งเดียว เศรษฐีเก่าไปตาม Abernathy ในงานเลี้ยง คนไม่สบายมาก เขาตัดสินใจเขาจะได้รับความคิดเห็นทางการแพทย์จากแพทย์โดยไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับมัน ดังนั้น เขาอธิบายปัญหาของ Abernathy ชายชรากล่าวว่า 'ตอนนี้แพทย์ , ' สมมติว่าคุณมีผู้ป่วยที่ต้องการ จะคุณบอกอะไรเขาจะได้หรือไม่ ' ""' โอ้ ที่ค่อนข้างง่าย ว่า Abernathy ' จะบอกเขาจะแนะนำของฉัน.'"Germont มองอาย "ดูที่นี่ Dupin ฉันสมบูรณ์ยินดีจ่ายสำหรับคำแนะนำ"Dupin ยิ้มที่ Germont "จำนวนเงินไม่ได้คุณว่ารางวัลคือ" เขาถาม Germont ถอนหายใจ "ไม่อยากจะบอกให้คุณทราบจำนวนเงินแน่นอน แต่ผมจะให้ห้าหมื่นฟรังซ์บุคคลที่ช่วยให้ผมค้นหาตัวอักษรนั้น""ในกรณีที่ Dupin กล่าว "จะออกสมุดเช็คของ แล้วเขียนฉันเช็คห้าหมื่นฟรังซ์ เมื่อคุณได้ลงทะเบียนเช็ค จะให้คุณจดหมาย"Germont ดูที่ Dupin กับเปิดปากของเขา ตาของเขาดูเหมือนจะ กระโดดออกจากหัวของเขา แล้วเขาเอาสมุดเช็คและปากกาของเขา และเขียนเช็คห้าหมื่นฟรังซ์สำหรับ เขาให้มัน Dupinเพื่อนตรวจสอบการตรวจสอบอย่างระมัดระวัง และเก็บไว้ในกระเป๋าของเขา แล้วเขาปลดล็อคลิ้นชักของโต๊ะของเขา เอาออกจดหมาย และมันให้ Germontมือของตำรวจจับเป็นเขาเปิดจดหมาย เขาอ่านได้อย่างรวดเร็ว แล้วเขาใส่ไว้ในกระเป๋าของเขา และวิ่งออกจากห้องโดยไม่คำ"Dupin" ฉันกล่าวว่า ขณะที่ผมเปิดให้เพื่อนของฉัน "วิธีทำแก้ปริศนา""ก็ได้ เพื่อน, " เขากล่าวว่า "Germont และตำรวจในพื้นที่ของเขาไม่สามารถหาตัวอักษร เนื่องจากพวกเขาไม่ได้พยายามที่จะเข้าใจจิตใจของคนที่ขโมยมัน แทน พวกเขาดูจดหมายที่พวกเขาจะได้ซ่อนมัน"นาย D'Arcy ไม่ได้ตำรวจ เขาคือ อย่างไรก็ตาม อัจฉริยะมาก เขารู้ว่า ตำรวจจะค้นอพาร์ทเมนต์ของเขา เขายังรู้วิธีคิดของตำรวจ ดังนั้น เขาไม่ได้ซ่อนจดหมายที่เขารู้ว่า พวกเขาจะค้นหา"คุณจำวิธี Germont หัวเราะเมื่อฉันกล่าวว่า ปริศนาเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเขาที่จะแก้ เพราะมันเป็นเรื่องง่ายเพื่อ"Dupin ท่อของเขา ด้วยยาสูบ และแสงก็ "ดี มากขึ้นฉันคิดเกี่ยวกับมัน ยิ่งฉันจริงตำรวจไม่พบจดหมายเนื่องจาก D'Arcy ได้ไม่ซ่อนอยู่มันเลย"ดังนั้นฉันไปเยี่ยม D'Arcy ในอพาร์ทเมนท์ของเขา เอาคู่ของแว่นตาสีเขียวเข้มกับฉัน ผมอธิบายกับเขาว่า ฉันมีปัญหากับดวงตาของฉัน และจำเป็นต้องสวมแว่นตาดำตลอดเวลา เขาเชื่อว่าฉัน แว่นตาอนุญาตให้ฉันไปดูอพาร์ทเมนท์ในขณะที่ฉันดูเหมือนจะพูดกับเขา"ฉันจ่ายโต๊ะขนาดใหญ่มีเอกสารและหนังสือ อย่างไรก็ตาม ฉันเห็นอะไรน่าสงสัยมี หลังจากไม่กี่นาที อย่างไรก็ตาม ฉันสังเกตเห็นชั้นวางขนาดเล็กกว่าเตาไฟ กี่โปสการ์ดและจดหมายอยู่บนชั้น ตัวอักษรที่ดูเก่า และสกปรกมาก"ทันทีที่ผมเห็นจดหมายนี้ ฉันตัดสินใจจะต้องหนึ่งที่ฉันถูกมองหา มันต้องได้ แม้ว่ามันแตกต่างจาก Germont ได้อธิบายไว้อย่างสมบูรณ์"จดหมายนี้มีแสตมป์สีเขียวขนาดใหญ่ก็ ที่อยู่ถูกเขียนในตัวอักษรขนาดเล็กในหมึกสีน้ำเงิน ฉันภาพทุกรายละเอียดของตัวอักษรในขณะที่ฉันพูดคุยกับ D'Arcy แล้ว เมื่อเขาถูกไม่ ฉันลดลงหนึ่งถุงมือของฉันบนชั้นใต้เก้าอี้ของฉัน"ตอนเช้าถัดไป ฉันหยุดที่อพาร์ทเมนท์ของเขาหาถุงมือของฉัน ในขณะที่เรากำลังพูด เราได้ยินคนตะโกนในถนน D'Arcy ไปที่หน้าต่าง แล้วมองออก อย่างรวดเร็ว ฉันเข้าชั้น และนำจดหมายในพ็อกเก็ตของฉัน แล้ว ฉันแทนตัวอักษรที่ดูเหมือนกับมัน ที่ฉันได้ทำกับฉัน ผมได้ทำเรื่องคืนก่อน"ปัญหาในถนนที่เกิดจากคนที่ได้ทำงานเกือบ โดยม้าและขนส่ง เขาไม่เจ็บ และทันที ฝูงชนออกไป เมื่อมันผ่าน D'Arcy มาจากหน้าต่าง ผมกล่าวลาและซ้าย"คนที่เกือบมีอุบัติเหตุได้หนึ่งเดือนของฉัน ผมได้ชำระเขาสร้างปัญหา"หยุดพูด dupin ไฟท่อของเขา ยังไม่เข้าใจ "แต่ Dupin ฉันกล่าวว่า "ทำไมไม่ไปปัญหาของแทนตัวอักษร ทำไมไม่เพียงใช้มัน และปล่อยให้"Dupin ยิ้ม "D'Arcy เป็นคนอันตราย เขากล่าวว่า "แล้วเขาได้ข้าราชการที่ซื่อสัตย์มาก หากฉันได้รับจดหมาย ฉันอาจไม่ได้ทิ้งอพาร์ทเมนท์ของเขามีชีวิตอยู่"(เพลง)บาร์บาร่า KLEIN: "เดอะ Purloined จดหมาย" ที่เขียน โดย Edgar Allan ท่าโพธิ์ และดัดแปลงพิเศษภาษาอังกฤษ โดยโดน่า De Sanctis Storyteller ถูก Shep O'Neal ผู้ผลิต Davis ลาวัณย์คุณสามารถอ่าน และฟังเรื่องราวอื่น ๆ อเมริกันที่เว็บไซต์ของเรา voaspecialenglish.com ฉัน Klein บาร์บาร่า

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เชพโอนีล : คืนหนึ่งในปารีสในช่วงฤดูใบไม้ร่วงอายุสี่สิบห้า ฉันไปเยี่ยมเพื่อน , โอกูสต์ Dupin . เราสูบบุหรี่ท่อและพูดเมื่อประตูห้องของเขาเปิด นาย germont , หัวของปารีส ตำรวจก็เข้ามาในห้อง

เอ็ดมันด์ควินน์ประติมากรรมของ Edgar Allan Poe ตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ PoE
ในริชมอนด์ , เวอร์จิเนียของเอ็ดมันด์ควินน์ประติมากรรมของ Edgar Allan Poe บนจอแสดงผลที่โพพิพิธภัณฑ์ในริชมอนด์ เวอร์จิเนีย

" ฉันมาที่นี่เพื่อถามความเห็น " germont พูดกับเพื่อน Dupin ” ฉันพยายามที่จะแก้ปัญหาคดีนี้สำคัญมาก มันเป็นคดีง่ายมากดังนั้นฉันต้องการความช่วยเหลือของคุณ แต่ฉันคิดว่าคุณต้องการจะได้ยินเกี่ยวกับมันเพราะมันแปลก

" คนของฉันและฉันได้ทำงานในคดีนี้ได้ 3 เดือน" germont กล่าว มันเป็นกรณีง่าย ๆของการปล้น แต่เรายังไม่สามารถแก้ปัญหาได้ "

Dupin เอาท่อออกจากปากของเขา . " บางทีปริศนาด้วยง่าย , " เขากล่าว .

germont หัวเราะขึ้น " ง่ายเกินไป ? เขากล่าวว่า " . ใครเคยได้ยินเรื่องนี้ ?

ผมมอง germont ” ทำไมคุณถึงไม่บอกพวกเราล่ะ ? " ฉันบอกว่า . . .

germont หยุดหัวเราะและนั่ง

" , " เขากล่าวว่า ." แต่เจ้าต้องไม่บอกใคร ผมบอกเธอ "

" ภรรยาของบุคคลสำคัญมาก ต้องการให้ช่วย ฉันบอกคุณไม่ได้ชื่อเธอ เพราะสามีเป็นคนที่มีอำนาจในรัฐบาลฝรั่งเศส ให้เราโทรหาเธอมาดามเอ็กซ์ เมื่อ 3 เดือนก่อน มีคนขโมยจดหมายจากมาดามเอ็กซ์ เธอเสนอเงินจำนวนมากให้ทุกคนที่สามารถนำตัวเธอ

" เรารู้ว่า ศัตรูทางการเมืองของสามีคุณ กรรมการ ขโมยจดหมาย นอกจากนี้เรายังรู้ว่ามันอยู่ในอพาร์ทเมนท์ของเขา กรรมการวางแผนที่จะใช้ตัวอักษรทำให้มาดามเอ็กซ์ ของสามี และทำลายอำนาจทางการเมืองของเขา . . . . . .

" อย่างที่คุณรู้ , ผมมีปุ่มที่สามารถเปิดล็อคใดๆในปารีส สำหรับช่วงสามเดือน คนของฉันและฉันใช้เวลาทุกเย็นมองหาจดหมายในอพาร์ทเมนท์ของเขาแต่เราไม่สามารถพบมัน . "

Dupin หยุดการสูบบุหรี่ . บอกวิธีที่คุณมองมัน , " เขากล่าวว่า germont ย้ายไปข้างหน้าในเก้าอี้ของเขา . . . . . .

" เราเอาเวลาของเรา , " เขากล่าว . " ครั้งแรกที่เราตรวจสอบเฟอร์นิเจอร์ทุกห้อง เราเปิดลิ้นชักทุกชั้นเลย เราดูใต้พรม เราค้นเบื้องหลังภาพวาดบนผนัง

" เราเปิดทุกเล่ม เราเอาแผ่นพื้นเราก็เอาตัวออกจากโต๊ะเพื่อดูว่า เขาได้ซ่อนจดหมายในโต๊ะขา แต่เราไม่พบมัน สิ่งที่คุณแนะนำให้ฉันทำ ?

Dupin พองตัวในท่อของเขา . " แล้วจดหมายที่ดูเหมือน " ? เขาถาม

" มันอยู่ในซองสีขาวประทับตราสีแดง " germont กล่าว ที่อยู่เขียนในตัวอักษรขนาดใหญ่สีดำ "

Dupin พองตัวในท่ออีก" ผมแนะนำให้คุณไปค้นห้องอีกครั้ง " เขากล่าว .

( เพลง )

ประมาณหนึ่งเดือนต่อมา germont กลับมาหาเรา

" ผมทำตามคำแนะนำของคุณ " เขากล่าว แต่ฉันยังไม่พบหนังสือ "

Dupin ยิ้ม” ผมรู้ว่าคุณจะไม่พบมัน " เขากล่าว germont กลายเป็นสีแดงในหน้า . แล้วทำไมคุณถึงให้ฉันค้นห้องอีกครั้ง ? เขาตะโกน

" germont ที่รักของฉัน " Dupin กล่าว" ให้ฉันบอกคุณเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆ เธอจำหมอชื่อดัง หลุยส์ อาเบอร์นาตี้ ?

" ไม่ ! " germont ตะโกน " มาเข้าเรื่อง Dupin ! "

" แน่นอน ! แน่นอน " Dupin กล่าว ครั้งหนึ่ง มีชายชรารวยเจอ Abernathy ที่งานเลี้ยง ชายชราคนนั้นไม่ค่อยดีเลย เขาตัดสินใจที่จะได้รับความเห็นจากแพทย์โดยไม่ต้องจ่ายสำหรับมัน เขาอธิบายว่าปัญหาของเขากับ Abernathy . หมอตอนนี้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.