Why couldn't she have workmen for h

Why couldn't she have workmen for her friends rather than the silly boys she danced with and who came to Sunday night supper? She would get on much better with men like these
It's all the fault, she decided, as the tall fellow drew something on the back of an envelope, something that was to be looped up or left to hang, of these absurd class distinctions. Well, for her part, she didn't feel them. Not a bit, not an atom... And now there came the chock-chock of wooden hammers. Some one whistled, some one sang out, "Are you right there, matey?" "Matey!" The friendliness of it, the—the—Just to prove how happy she was, just to show the tall fellow how at home she felt, and how she despised stupid conventions, Laura took a big bite of her bread-and-butter as she stared at the little drawing. She felt just like a work-girl.
"Laura, Laura, where are you? Telephone, Laura!" a voice cried from the house

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำไมไม่เธอมีสบู่สำหรับเพื่อนมากกว่าเด็กผู้ชายโง่ เธอเต้นด้วย และที่มาคืนวันอาทิตย์ว่างหรือไม่ เธอจะรีบมากผู้ชายเช่นนี้ได้ทั้งหมดข้อบกพร่อง ตัดสินใจ เธอเป็นคนสูงวาดสิ่งที่ด้านหลังของซอง สิ่งที่ถูกต้อง looped ค่า หรือปล่อยวาง ของความไร้สาระประเภทเหล่านี้ ดี สำหรับส่วนของเธอ เธอไม่รู้สึกว่าพวกเขา ไม่เล็ก ไม่มีอะตอม... และตอนนี้ มีมาหนุนหนุนของค้อนไม้ บาง whistled บางแสง "คุณใจที่นั่น matey" "Matey" รอยของมัน การ — การ — เพียงเพื่อพิสูจน์ว่าแฮปปี้เธอ กับเพื่อนสูงแสดงว่าที่บ้านเธอ และวิธีที่เธอชิงประชุมโง่ ลอร่าเอากัดเธอใหญ่ bread-and-butter เป็นเธอจ้องไปที่รูปวาดน้อย เธอรู้สึกเพียงเหมือนผู้หญิงทำงาน"ลอร่า ลอร่า คุณ โทรศัพท์ ลอร่า "เสียงร้องจากบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมเธอไม่ได้มีกองทุนเงินทดแทนเพื่อเพื่อนของเธอมากกว่าโง่พวกเธอเต้นกับใครมาร่วมรับประทานอาหารค่ำในคืนวันอาทิตย์ เธอจะต้องดีขึ้น เพราะผู้ชายแบบนี้
ทั้งหมดมันผิด เธอตัดสินใจ เพื่อนร่างสูงวาดอะไรบางอย่างบนหลังซองจดหมาย บางสิ่งบางอย่างที่ถูกดึงขึ้นหรือซ้ายห้อยเหล่านี้ไร้สาระ class distinctions . ดี , สำหรับส่วนของเธอ เธอไม่ได้รู้สึกไม่นะ ไม่ใช่อะตอม . . . . . . . และตอนนี้ก็มาหนุน หนุนของค้อนไม้ เสียงใครคนหนึ่งผิวปาก เสียงใครคนหนึ่งร้องออกมา " นายอยู่ตรงนั้นใช่ไหม เพื่อนเกลอ " เป็นมิตร” ความเป็นมิตรของมัน ก็เพื่อพิสูจน์ว่าเธอมีความสุขแค่ไหน แค่ให้เพื่อนตัวสูงแล้วที่บ้านเธอรู้สึกและวิธีการที่เธอเกลียดที่สุดการประชุมงี่เง่า ลอร่ากัดใหญ่ของขนมปังและเนยของเธอขณะที่เธอจ้องมองรูปวาดเล็ก ๆน้อย ๆเธอรู้สึกเหมือนผู้หญิงทำงาน .
" ลอร่า ลอร่า คุณอยู่ไหน ? โทรศัพท์ , ลอร่า ! เสียงตะโกนจากบ้าน