Introducing intercultural resilienc

Introducing intercultural resilience
Life is full of surprises. Even more so, it is full of changes and unpredictable turnings. Moving to a new country, with all that its accompanying challenges, is indeed a change that can have deep personal consequences, be it positive or negative. Living in an environment different than your own requires you to cope with situations where previous experiences do not apply. This causes uncertainty and stress, in addition to a frequent feeling of inadequacy and frustration. Some manage to deal with the challenges that arise, others bow under and prematurely return home. The term intercultural resilience refers to an individual’s dynamic capacity to adapt to cultural changes and continue to develop as an individual. At the very heart of resilience thinking lays the fairly simple acknowledgement that things change, that we are forced to adapt to these changes and optimize our growth from it. Resilience comes from the Latin word “resalire” (to rise up again) and refers to the ability to bounce back or cope successfully despite substantial adversity (Earvolino-Ramirez, 2007). In other words, the ability to cope with changes and challenges and to “bounce back” during difficult times. Consider this testament of human resilience:
At the age of five, he saw his younger brother drown. The same year, he got glaucoma and his family was too poor to afford the medical help that could have saved his sight. In his teens, both his parents died and he was sent to a state institution for the blind. At the time, his Afro-American background stopped him from getting access to a wide range of activities and social facilities, including music. All odds where against him. The person in question was Ray Charles who grew up to become one of the most renowned musicians in the world (Brooks & Goldstein, 2004).

Crisis is opportunity
Resilient individuals are considered better equipped to resist stress and adversity, to cope with change and uncertainty, and to recover faster and more completely from stress or traumatic events than others (Well? Issue 10: Spring/Summer 2007). They manage to focus on strengths rather than deficits (Ahern, Kiehl, Sole, Byers, 2006) and search for a healthy development in spite of risk exposure (Fergus & Zimmerman, 2005). If we choose to resist to changes, we risk increasing our vulnerability and miss out on opportunities. Resilience is consequently a journey through change and development, it is about finding solutions to challenges that come our way, to give strains and difficulties a constructive meaning. It is, according to Froma Walsh, an active process of endurance, self-righting and growth in response to crisis and challenge (Walsh, 2006, p. 4). This process requires openness to experiences and interdependence with others (ibid. p.5). Resilience should not be confused with invulnerability and in-born strength. Resilience can only develop through times of adversity and not despite it. There is not necessarily any correlation between ruggedness and resilience. On the contrary. Very few individuals manage to maintain a consistent state of normal functioning and emotional stability through times of adversity. Vulnerability towards changes must therefore be acknowledged to be just as important as the ability to overcome the same changes. Furthermore, the ability to move on and continue to develop after difficult times should not be confused with the somehow inhuman capacity of painlessly breezing through a crisis as if nothing had happened. The Chinese symbol for the word “crisis” consists of the symbols for “danger” and “opportunity”. Resilience means confronting the hard times, taking up the fight, experiencing both suffering and courage and effectively working through the difficulties both internally and interpersonally (ibid. p. 6).

Being resilient means confronting change by acknowledging it and using it as a spur for continuing development. It means dealing effectively with mistakes, considering them as “experiences for learning and growth” (Brooks & Goldstein, 2004, p. 17). A resilient person is, according to Froma Walsh, a person who develops an easygoing temperament and possessing high self-esteem and self-efficiency. A resilient person is someone who possesses a strong sense of control or influence over his or her own experiences, who has the ability to consider challenges as a source of further development and who are sufficiently committed to the activities he or she is involved in. Resilience should also be put in relation to social determinants surrounding an individual (Ungar, 2008). Resilience growth is a combination of positive, personal assets that reside within the individual as well as positive external resources such as social networking support. “The degree of resilience displayed by a person in a certain context may be said to be related to the extent to which that context has elements that nurture this resilience” (Gilligan, in Ungar, 2008,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำวัฒนธรรมความชีวิตจะเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แม้มาก มันเป็นความเปลี่ยนแปลงและฝอยโลหะที่คาดเดาไม่ได้ ย้ายไปประเทศใหม่ กับที่ความท้าทายมา คือการเปลี่ยนแปลงที่ได้ผลส่วนลึก เป็นบวก หรือลบ อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างของคุณเองคุณจะต้องรับมือกับสถานการณ์ที่ไม่ได้ใช้ประสบการณ์ก่อนหน้านี้ ทำให้ความไม่แน่นอนและความเครียด นอกจากความรู้สึกบกพร่องและหงุดหงิดบ่อย บางจัดการกับความท้าทายที่เกิดขึ้น โบว์ใต้ และกลับบ้านก่อนกำหนด ความวัฒนธรรมระยะหมายถึงกำลังการผลิตแบบไดนามิกของแต่ละบุคคลต้องปรับเปลี่ยนวัฒนธรรม และการเป็นบุคคล หัวใจความยืดหยุ่น คิดวางการตอบรับที่ค่อนข้างง่ายที่เปลี่ยน ว่า เราถูกบังคับให้ปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ และเพิ่มประสิทธิภาพการเจริญเติบโตของเราจากนั้น ความยืดหยุ่นมาจากคำละติน "resalire" (ขึ้นอีก) และหมายถึงความสามารถในการเด้งกลับ หรือรับมือเรียบร้อยแล้วแม้ว่าจะพบความทุกข์ยาก (Earvolino-Ramirez, 2007) ในคำอื่น ๆ สามารถรับมือกับการเปลี่ยนแปลงและความท้าทาย และ จะ "กลับมา" ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก พิจารณานี้พันธสัญญาของมนุษย์ยืดหยุ่น: อายุ 5 เขาเห็นน้องจมน้ำตาย ปีเดียวกัน เขามีโรคต้อหิน และครอบครัวของเขาก็จนเกินกว่าจะจ่ายความช่วยเหลือทางการแพทย์ที่สามารถบันทึกสายตาของเขา ในวัยรุ่นของเขา ทั้งพ่อแม่ของเขาตาย และเขาถูกส่งไปที่สถานะสถาบันคนตาบอด ในเวลา พื้นหลังของเขา Afro-American หยุดเขาจากการเข้าถึงความหลากหลายของกิจกรรมและสังคมอำนวย เพลง อัตราต่อรองที่เขา คนมีปัญหาถูกเรย์ชาลส์ที่เติบโตขึ้นมาเป็นหนึ่งในนักดนตรีที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลก (บรู๊คส์และโกลด์สไตน์ 2004) วิกฤตคือ โอกาส Resilient individuals are considered better equipped to resist stress and adversity, to cope with change and uncertainty, and to recover faster and more completely from stress or traumatic events than others (Well? Issue 10: Spring/Summer 2007). They manage to focus on strengths rather than deficits (Ahern, Kiehl, Sole, Byers, 2006) and search for a healthy development in spite of risk exposure (Fergus & Zimmerman, 2005). If we choose to resist to changes, we risk increasing our vulnerability and miss out on opportunities. Resilience is consequently a journey through change and development, it is about finding solutions to challenges that come our way, to give strains and difficulties a constructive meaning. It is, according to Froma Walsh, an active process of endurance, self-righting and growth in response to crisis and challenge (Walsh, 2006, p. 4). This process requires openness to experiences and interdependence with others (ibid. p.5). Resilience should not be confused with invulnerability and in-born strength. Resilience can only develop through times of adversity and not despite it. There is not necessarily any correlation between ruggedness and resilience. On the contrary. Very few individuals manage to maintain a consistent state of normal functioning and emotional stability through times of adversity. Vulnerability towards changes must therefore be acknowledged to be just as important as the ability to overcome the same changes. Furthermore, the ability to move on and continue to develop after difficult times should not be confused with the somehow inhuman capacity of painlessly breezing through a crisis as if nothing had happened. The Chinese symbol for the word “crisis” consists of the symbols for “danger” and “opportunity”. Resilience means confronting the hard times, taking up the fight, experiencing both suffering and courage and effectively working through the difficulties both internally and interpersonally (ibid. p. 6).Being resilient means confronting change by acknowledging it and using it as a spur for continuing development. It means dealing effectively with mistakes, considering them as “experiences for learning and growth” (Brooks & Goldstein, 2004, p. 17). A resilient person is, according to Froma Walsh, a person who develops an easygoing temperament and possessing high self-esteem and self-efficiency. A resilient person is someone who possesses a strong sense of control or influence over his or her own experiences, who has the ability to consider challenges as a source of further development and who are sufficiently committed to the activities he or she is involved in. Resilience should also be put in relation to social determinants surrounding an individual (Ungar, 2008). Resilience growth is a combination of positive, personal assets that reside within the individual as well as positive external resources such as social networking support. “The degree of resilience displayed by a person in a certain context may be said to be related to the extent to which that context has elements that nurture this resilience” (Gilligan, in Ungar, 2008,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนะนำความยืดหยุ่นวัฒนธรรม
ชีวิตเต็มไปด้วยความประหลาดใจ มากยิ่งขึ้นดังนั้นมันเป็นเต็มรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงและเลี้ยวคาดเดาไม่ได้ ย้ายไปยังประเทศใหม่กับสิ่งที่ท้าทายที่มาพร้อมกับตนย่อมมีการเปลี่ยนแปลงที่สามารถมีผลกระทบส่วนบุคคลลึกไม่ว่าจะเป็นบวกหรือลบ ที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างจากของคุณเองคุณจะต้องรับมือกับสถานการณ์ที่ประสบการณ์ก่อนหน้านี้ใช้ไม่ได้ นี่เป็นสาเหตุความไม่แน่นอนและความเครียดที่นอกเหนือไปจากความรู้สึกบ่อยของความไม่เพียงพอและความยุ่งยาก บางคนจัดการเพื่อจัดการกับความท้าทายที่เกิดขึ้นคนอื่น ๆ ภายใต้น้อมและกลับบ้านก่อนเวลาอันควร วัฒนธรรมความยืดหยุ่นระยะหมายถึงความจุแบบไดนามิกของแต่ละบุคคลที่จะปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมและยังคงพัฒนาเป็นรายบุคคล ที่ใจกลางของความคิดความยืดหยุ่นวางทราบค่อนข้างง่ายว่าสิ่งที่เปลี่ยนแปลงที่เราถูกบังคับให้ปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้และเพิ่มประสิทธิภาพการเจริญเติบโตของเราจากมัน ความยืดหยุ่นมาจากคำภาษาละติน "resalire" (จะลุกขึ้นอีกครั้ง) และหมายถึงความสามารถในการที่จะกลับมาหรือรับมือประสบความสำเร็จแม้จะมีความยากลำบากมาก (Earvolino-รามิเรซ, 2007) ในคำอื่น ๆ ความสามารถในการรับมือกับการเปลี่ยนแปลงและความท้าทายและ "เด้งกลับ" ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก พิจารณาข้อพิสูจน์ของความยืดหยุ่นของมนุษย์นี้
ตั้งแต่อายุห้าขวบเขาเห็นน้องชายของเขาจมน้ำตาย ในปีเดียวกันเขามีโรคต้อหินและครอบครัวของเขาเป็นคนยากจนเกินไปที่จะจ่ายความช่วยเหลือทางการแพทย์ที่อาจมีการบันทึกสายพระเนตรของพระองค์ ในช่วงวัยรุ่นของเขาทั้งพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตและเขาถูกส่งไปยังสถาบันการศึกษาของรัฐสำหรับคนตาบอด ในขณะที่พื้นหลังอเมริกันผิวดำของเขาหยุดเขาจากการได้รับการเข้าถึงความหลากหลายของกิจกรรมและสิ่งอำนวยความสะดวกทางสังคมรวมทั้งเพลง อัตราต่อรองที่ต่อต้านเขา คนในคำถามคือเรย์ชาร์ลส์ที่เติบโตขึ้นจะกลายเป็นหนึ่งในนักดนตรีที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลก (บรูคส์และโกลด์สไตน์, 2004). วิกฤติเป็นโอกาสบุคคลที่ยืดหยุ่นได้รับการพิจารณาที่ดีกว่าพร้อมที่จะต่อต้านความเครียดและความทุกข์ยากที่จะรับมือกับการเปลี่ยนแปลงและความไม่แน่นอน และการกู้คืนได้เร็วขึ้นและสมบูรณ์จากความเครียดหรือบาดแผลเหตุการณ์กว่าคนอื่น ๆ (ดีฉบับที่ 10: ฤดูใบไม้ผลิ / ฤดูร้อน 2007) พวกเขาจัดการให้ความสำคัญกับจุดแข็งมากกว่าการขาดดุล (เฮิร์นลิปกลอ, Sole, ยอร์ส, 2006) และค้นหาการพัฒนาสุขภาพทั้งๆที่มีความเสี่ยง (เฟอร์กัส & Zimmerman, 2005) ถ้าเราเลือกที่จะต่อต้านการเปลี่ยนแปลงเรามีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นช่องโหว่ของเราและพลาดโอกาส ความยืดหยุ่นและทนทานเป็นดังนั้นการเดินทางที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงและการพัฒนามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการหาโซลูชั่นเพื่อความท้าทายที่มาในแบบของเราที่จะให้สายพันธุ์และความยากลำบากความหมายที่สร้างสรรค์ มันเป็นไปตาม FROMA วอลช์กระบวนการทำงานของความอดทนด้วยตนเอง righting และการเจริญเติบโตในการตอบสนองต่อภาวะวิกฤตและความท้าทาย (วอลช์ 2006, น. 4) กระบวนการนี้จะต้องเปิดกว้างกับประสบการณ์และการพึ่งพากับคนอื่น ๆ (อ้างแล้ว. p.5) ความยืดหยุ่นไม่ควรจะสับสนกับคงกระพันและเกิดความแข็งแรง ความยืดหยุ่นสามารถพัฒนาผ่านช่วงเวลาของความทุกข์ยากและไม่ได้แม้จะ นอกจากนี้ไม่จำเป็นต้องมีความสัมพันธ์ใด ๆ ระหว่างความแข็งแรงและความยืดหยุ่น ในทางตรงกันข้าม. บุคคลน้อยมากในการจัดการเพื่อรักษาสถานะที่สอดคล้องกันในการทำงานปกติและความมั่นคงทางอารมณ์ผ่านช่วงเวลาของความทุกข์ยาก ช่องโหว่ที่มีต่อการเปลี่ยนแปลงจึงต้องได้รับการยอมรับให้เป็นเพียงที่สำคัญเป็นความสามารถในการที่จะเอาชนะเปลี่ยนแปลงเดียวกัน นอกจากนี้ความสามารถในการย้ายไปและยังคงพัฒนาหลังจากเวลาที่ยากลำบากไม่ควรจะสับสนกับความจุของมนุษย์อย่างใดอย่างไม่ลำบาก breezing ผ่านวิกฤติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น สัญลักษณ์จีนสำหรับคำว่า "วิกฤต" ประกอบด้วยสัญลักษณ์สำหรับ "อันตราย" และ "โอกาส" การกลับคืนสู่ปกติหมายถึงการเผชิญหน้ากับเวลาที่ยากลำบาก, การขึ้นต่อสู้ประสบทั้งความทุกข์และความกล้าหาญและมีประสิทธิภาพการทำงานผ่านความยากลำบากทั้งภายในและ interpersonally (อ้างแล้ว. พี. 6). เป็นวิธีที่มีความยืดหยุ่นที่จะเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงโดยยอมรับมันและใช้มันเป็นแรงกระตุ้นสำหรับ พัฒนาอย่างต่อเนื่อง มันหมายถึงการจัดการอย่างมีประสิทธิภาพด้วยความผิดพลาดคิดของพวกเขาว่า "ประสบการณ์ในการเรียนรู้และการเจริญเติบโต" (บรูคส์และโกลด์สไตน์ 2004, น. 17) บุคคลที่มีความยืดหยุ่นเป็นไปตาม FROMA วอลช์คนที่พัฒนาอารมณ์พิถีพิถันและครอบครองภาคภูมิใจในตนเองสูงและมีประสิทธิภาพด้วยตนเอง บุคคลที่มีความยืดหยุ่นเป็นคนที่มีคุณสมบัติความแข็งแกร่งของการควบคุมหรือมีอิทธิพลเหนือประสบการณ์ของเขาหรือเธอเองที่มีความสามารถในการพิจารณาความท้าทายที่เป็นแหล่งที่มาของการพัฒนาต่อไปและผู้ที่มีความพอเพียงมุ่งมั่นที่จะทำกิจกรรมที่เขาหรือเธอมีส่วนร่วมใน. การกลับคืนสู่ปกติ ก็ควรที่จะใส่ในความสัมพันธ์กับปัจจัยทางสังคมโดยรอบบุคคล (Ungar 2008) การเจริญเติบโตของการกลับคืนสู่ปกติคือการรวมกันของการบวกสินทรัพย์ส่วนบุคคลที่มีถิ่นที่อยู่ของแต่ละบุคคลเช่นเดียวกับทรัพยากรภายนอกในเชิงบวกเช่นการสนับสนุนเครือข่ายทางสังคม "ระดับของความยืดหยุ่นที่แสดงโดยคนในบริบทบางอย่างอาจจะกล่าวได้ว่าจะเกี่ยวข้องกับขอบเขตที่บริบทที่มีองค์ประกอบที่บ่มเพาะความยืดหยุ่นนี้" (ยิลลิใน Ungar 2008