A tear fell into the mush that pass

A tear fell into the mush that passed as afternoon sustenance. Jacob fought back with a wounded sniff and a brusque wipe of his right eye. His memory of Melissa, a sweet, young and very pure maiden, caused Jacob to suddenly be brought back into his present world of a prison cell. Like a bad dream, Jacob knew that he would probably find himself drifting in and out of Happy Valley consciousness. For now, Jacob would finish his food and refresh. But then he would, predictably, return again to Happy Valley. September 1854. A time that didn’t seem that long ago. In just under a year, Satan had rid an entire village of what had begun as a colony of the faithful, dedicated and determined to serve the Lord. Instead, they had served their own lusts and earthly desires, with only Jacob left.
The tear he had shed was one borne out of a passing sense of guilt, a feeling that perhaps Jacob had not done enough to rescue his flock. As the proverb says, ‘he who spares his rod hates his son, but he who loves him disciplines him promptly...’ perhaps Jacob had not disciplined his followers. Perhaps he should have done more to maintain control, to rule Happy Valley with a stricter hand. Then maybe more villagers would have remained. Yes, it was a village of volunteers but if it is to remain a village, people are needed to populate it.
But Jacob realized that his analysis of his conduct as village leader would always result in an uneasy alliance between two extremes: on the one hand, a religious and deeply spiritual man, determined to keep his faithful flock together which required a firm hand, often in the form of his passionate sermons. Then there was Jacob the man, as sinful and as deserving of hellfire as anyone else and, save for the grace of God, a place he would have spent eternity in. Jacob had a heart, a human heart which was not beyond understanding the temptations and pleasures that the world had to offer. Should he, then, have spent more time with his brothers and sisters, perhaps on an individual level, offering more personal guidance, sharing more of his own struggles with them and asking more questions to discover their own hidden struggles? Maybe then he could have prevented some of the villagers from leaving. Ultimately, however, the question Jacob pondered the most was if he should have run after his lost flock. Should he have gone outside the village in an attempt to find, and bring back, his lost brethren? But he had been so afraid to tread outside into the sinful world that encircled Happy Valley, to which the weaker members of the flock had returned to. Perhaps he had been a coward after all. A man who let fear of the sinful world outside prevent him from returning there, even for the purpose of bringing his lost family back to Happy Valley. Had it been fear of worldly contamination, then, that stopped him from rescuing the others after all?
But there was another possible answer, one found in the Scriptures themselves. Luke 15:4. The Lord had made it clear how the shepherd leaves behind ninety-nine sheep in order to find the one that is missing. But Jacob had never had more than nineteen sheep to tend to; after a few months, half that number remained. But not once did Jacob tend to his missing flock. Not once did he place another in charge and leave to find those who had left his village. If only he could have found just one villager on the outside, then that is one he could have brought back and prevented from going back to their vomit, as the Scriptures also mention. There was indeed much more that Jacob should have done. God had placed him as the village leader and he had clearly abdicated his responsibility. If so, then maybe Jacob was now paying for his sins: the outside world that he was so afraid to set foot in again had been thrust upon him in the form of a worldly jail. Earlier this very morning Jacob had defiantly claimed superiority at the attempt of the unsaved to try and imprison him in a man-made worldly jail. Now, Jacob suddenly felt that his very spirit was imprisoned, for which he could not find an escape. The jail might indeed be a punishment after all, not merely a test of faith. Maybe Jacob deserved to be here. Yes, he would always have his Lord, but his foreseeable days on earth would be spent in a cell, not preaching from a pulpit, or even leading a new spiritual flock. Where was the freedom he had so recently convinced himself that he had in abundance? He had thought that he was a prisoner of faith. Maybe he was just a prisoner.
Jacob realized more than ever now just how much he indeed was guilty of pride. He had truly been more concerned with his role as leader in Happy Valley than his role as God’s servant. Too fearful to have returned to the outside world to bring back the lost sheep, being more focused on himself. Leaders don’t act in such a way. Christ was a leader, but a leader who had put himself last in order to save those who followed him. Jacob knew he had not done the same

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้ำตาตกข้าวต้มที่ส่งผ่านเป็นยังชีพยามบ่าย จาค็อบกลับต่อสู้กับ sniff การบาดเจ็บและการประทานล้างตาขวาของเขา หน่วยความจำของเขาของ Melissa หญิงสาวบริสุทธิ์มาก และหวาน หนุ่ม เกิดจากยาก็ถูกนำกลับเข้าสู่โลกของเขาปัจจุบันของเซลล์คุก เหมือนฝันไม่ดี จาค็อบรู้ว่า เขาจะอาจจะพบตัวเองลอยออกจากจิตสำนึกแฮปปี้วัลเล่ย์ สำหรับตอนนี้ จาค็อบจะเสร็จอาหารของเขา และฟื้นฟู แต่แล้ว เขาจะ ฉาย กลับอีกแฮปปี้วัลเล่ย์ กันยายนค.ศ. 1854 นั้น เวลาที่ไม่ได้ดูเหมือนที่นานมาแล้ว ในใต้ปี ซาตานได้กำจัดทั้งหมู่บ้านมีอะไรก็เริ่มเป็นอาณานิคมของซื่อสัตย์ ทุ่มเท และกำหนดให้พระเจ้า แทน พวกเขามีบริการตัณหาและความปรารถนาโลก ตนเอง มีเพียงจาค็อบซ้ายเขาก็ได้ทำการฉีกขาดเป็นหนึ่งที่เกิดจากความรู้สึกผ่านความผิด ความรู้สึกที่ว่า บางทีจาค็อบไม่ทำพอที่จะช่วยเหลือฝูงของเขา เป็นสุภาษิตกล่าวว่า 'ผู้อะไหล่ก้านเขาเกลียดลูกชายของเขา แต่ผู้ที่รักเขา disciplines เขาทันที...' บางทีจาค็อบมีวินัยของเขา บางทีเขาจะทำเพิ่มเติมเพื่อควบคุม ปกครองแฮปปี้วัลเล่ย์ด้วยมือเข้มงวด แล้ว บางทีชาวบ้านอื่น ๆ จะยังคงอยู่ ใช่ มันเป็นหมู่บ้านของอาสาสมัคร แต่ก็จะยังคงอยู่ใน หมู่บ้าน ท่านจำเป็นต้องใส่แต่เจคอบว่า เขาวิเคราะห์ความประพฤติเป็นผู้นำเสมอจะไม่สบายใจพันธมิตรระหว่างทั้งสองสุดขั้ว: หนึ่งในมือ คนอย่างลึกซึ้งทางจิตวิญญาณ และทางศาสนา กำหนดให้ฝูงของเขาซื่อสัตย์กันซึ่งต้องมือมั่นคง มักจะอยู่ในรูปของเทศนาหลงใหล แล้วก็จาค็อบคน เป็นบาป และ เป็นการสมควรของเขาขาดคนอื่น และ บันทึกสำหรับพระคุณของพระเจ้า เขาจะได้ใช้เวลาชั่วนิรันดร์ใน จาค็อบได้หัวใจ หัวใจมนุษย์ที่ไม่ได้เหนือความเหนื่อยและความสุขที่โลกมีการทำความเข้าใจ ควรเขา แล้ว ใช้เวลากับเป็ด บางทีในแต่ละระดับ ให้คำแนะนำส่วนตัว แชร์ของตัวเองต่อสู้กับพวกเขา และถามคำถามเพิ่มเติมเพื่อค้นหาตนเองต่อสู้ซ่อน บางทีแล้วเขาอาจมีป้องกันของชาวบ้านออกจากกัน ในที่สุด อย่างไรก็ตาม คำถามที่ Jacob pondered ที่สุดได้ถ้าควรมีวิ่งหลังจากฝูงของเขาหายไป ควรเขาได้ไปนอกหมู่บ้านในความพยายามที่จะค้นหา และนำกลับมา พี่น้องของเขาหายไป แต่เขาได้กลัวทิปนอกสู่โลกบาปที่ล้อมรอบหุบเขาแฮปปี้ ซึ่งสมาชิกอ่อนฝูงได้กลับไป บางทีเขาเคยเป็นคนขี้ขลาดหลังจากทั้งหมด คนที่ปล่อยให้ความกลัวของบาปโลกภายนอกที่ป้องกันไม่ให้เขากลับมี แม้เพื่อวัตถุประสงค์ในการนำครอบครัวของเขาหายไปกลับไปแฮปปี้วัลเล่ย์ การกลัวการปนเปื้อนทางโลก แล้ว ที่หยุดเขาจากการช่วยเหลือผู้อื่นหลังจากทั้งหมดแต่มีอีกคำตอบเป็นไปได้ หนึ่งที่พบในพระคัมภีร์เอง ลูกา 15:4 พระเจ้าได้ทำให้มันชัดเจนว่าคนเลี้ยงแกะใบหลังแกะเก้าสิบเก้าเพื่อหาหนึ่งที่หายไป แต่เจคอบไม่ได้แกะมักจะ เก้ามากกว่า หลังจากนั้นไม่กี่เดือน ครึ่งเลขที่ยังคง แต่ไม่เคยได้จาค็อบมักจะฝูงของเขาหายไป ไม่เคยทำเขาทำอีกในค่าและทิ้งไว้ให้ค้นหาผู้ที่มาหมู่บ้าน ถ้าเพียงแต่เขาอาจได้พบชาวบ้านเพียงหนึ่งภายนอก แล้วนั่นคือเขาสามารถนำกลับไป และป้องกันการกลับไปของพวกเขาอาเจียน เป็นคัมภีร์ยังพูดถึง ได้แน่นอนมากว่า Jacob จะทำ พระเจ้าทรงวางพระองค์เป็นผู้นำหมู่บ้าน และเขามี abdicated ความรับผิดชอบของเขาอย่างชัดเจน ถ้าดังนั้น แล้วบางทีจาค็อบถูกตอนนี้จ่ายเงินบาป: โลกภายนอกที่เขากลัวดังนั้นการก้าวเข้ามาในอีก ได้รับมอบหมายให้ในรูปของวินัยทางโลก เช้าวันนี้มากจาค็อบได้ท้าทายอ้างความเหนือกว่าที่ความพยายามของยังไม่ได้บันทึก และพยายามกักขังเขาในคุกทางโลกมนุษย์ ตอนนี้ จาค็อบก็รู้สึกว่า วิญญาณของเขามากถูกจำคุก ซึ่งเขาไม่พบการหลบหนี คุกแน่นอนอาจลงโทษหลังจากที่ทุก ไม่เพียงการทดสอบความเชื่อนี้ บางทีจาค็อบสมควรที่จะได้ที่นี่ ใช่ เขาจะมีเจ้าของเขา แต่วันคาดการณ์ได้ของเขาในโลกจะใช้เวลาในเซลล์ ไม่จงจากตัวแท่นเทศน์ หรือแม้กระทั่งนำฝูงจิตวิญญาณใหม่ เสรีภาพที่เขามีดังนั้นเพิ่งแช่งเขามีมากมายที่ไหน เขาได้คิดว่า เขาเป็นนักโทษของศรัทธา บางทีเขาเป็นเพียงนักโทษจาค็อบตระหนักมากกว่าเคยอยู่เพียงเท่าใดเขาจริง ๆ มีความผิดของความภาคภูมิใจ เขาอย่างแท้จริงได้รับห่วงกับบทบาทของเขาเป็นผู้นำในหุบเขามีความสุขกว่าบทบาทของเขาเป็นพระเจ้า น่ากลัวเกินไปจะได้กลับไปโลกภายนอกเพื่อนำกลับมาแกะหายไป การเน้นตัวเอง ผู้นำไม่ทำหน้าที่ในลักษณะ คริสต์คือ ผู้นำ แต่ผู้นำที่ทำตัวเองล่าสุดเพื่อบันทึกที่ตามเขา จาค็อบรู้เขาไม่ทำกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำตาหล่นลงไปในข้าวต้มที่ผ่านเป็นยังชีพช่วงบ่าย จาค็อบต่อสู้กลับมาพร้อมกับสูดอากาศที่ได้รับบาดเจ็บและผลุนผลันเช็ดตาขวาของเขา ความทรงจำของเมลิสสาหวานหนุ่มและหญิงสาวที่บริสุทธิ์มากที่เกิดจากยาโคบจู่ ๆ ก็ถูกนำกลับเข้ามาในโลกปัจจุบันของเขาในห้องขัง เหมือนฝันร้ายจาค็อบรู้ว่าเขาอาจจะพบว่าตัวเองลอยเข้าและออกจากหุบเขาแห่งความสุขมีสติ สำหรับตอนนี้จาค็อบจะจบอาหารและการฟื้นฟูของเขา แต่แล้วเขาก็จะคาดการณ์กลับมาอีกครั้งเพื่อหุบเขาแห่งความสุข กันยายน 1854 เวลาที่ไม่ได้ดูเหมือนว่านานมาแล้ว ในเวลาเพียงปีภายใต้ซาตานได้กำจัดทั้งหมู่บ้านของสิ่งที่ได้เริ่มเป็นอาณานิคมของผู้ศรัทธาที่ทุ่มเทและมุ่งมั่นที่จะรับใช้พระเจ้า แต่พวกเขาได้ทำหน้าที่ตัณหาของตัวเองและความต้องการของโลกที่มีเพียงยาโคบซ้าย.
ฉีกขาดที่เขาหลั่งเป็นหนึ่งพัดพาออกมาจากความรู้สึกที่ผ่านไปของความรู้สึกผิดรู้สึกว่าบางทียาโคบไม่ได้ทำมากพอที่จะช่วยชีวิตฝูงแกะของเขา ในฐานะที่เป็นสุภาษิตที่กล่าวว่า 'เขาที่อะไหล่ไม้เท้าเกลียดลูกชายของเขา แต่เขาเป็นคนที่รักเขาสงฆ์เขาทันที ... "จาค็อบอาจจะไม่ได้มีระเบียบวินัยลูกน้องของเขา บางทีเขาควรจะทำมากขึ้นเพื่อรักษาควบคุมการปกครองหุบเขาแห่งความสุขด้วยมือที่เข้มงวด จากนั้นชาวบ้านอาจจะมากขึ้นก็จะยังคง ใช่ครับมันเป็นหมู่บ้านอาสาสมัคร แต่ถ้ามันจะยังคงอยู่ในหมู่บ้านคนมีความจำเป็นที่จะเติมมัน.
แต่จาค็อบตระหนักว่าการวิเคราะห์ของเขาการกระทำของเขาในฐานะผู้นำหมู่บ้านมักจะส่งผลในการเป็นพันธมิตรไม่สบายใจระหว่างสองขั้ว: อยู่ในตัวเดียว มือคนเคร่งศาสนาและจิตวิญญาณลึกมุ่งมั่นที่จะให้ฝูงซื่อสัตย์ของเขาด้วยกันซึ่งจำเป็นต้องมีมือที่ บริษัท มักจะอยู่ในรูปแบบของพระธรรมเทศนาหลงใหลของเขา จากนั้นก็มียาโคบชายคนนั้นเป็นบาปและสมควรได้รับการ Hellfire เป็นคนอื่นและประหยัดเพราะพระคุณของพระเจ้า, สถานที่เขาจะได้ใช้เวลานิรันดร์ใน. จาค็อบมีหัวใจหัวใจของมนุษย์ซึ่งไม่เกินกว่าการทำความเข้าใจการล่อลวง และความสุขที่โลกมีให้ ควรเขาแล้วได้ใช้เวลามากขึ้นกับพี่ชายและน้องสาวของเขาอาจจะเป็นในระดับบุคคลที่นำเสนอคำแนะนำส่วนบุคคลมากขึ้นร่วมกันมากขึ้นของการต่อสู้ของตัวเองกับพวกเขาและถามคำถามอื่น ๆ อีกมากมายที่จะค้นพบการต่อสู้ของตัวเองที่ซ่อนอยู่? บางทีแล้วเขาอาจมีการป้องกันบางส่วนของชาวบ้านออกจาก ในท้ายที่สุด แต่คำถามยาโคบครุ่นคิดมากที่สุดคือถ้าเขาควรจะได้ทำงานหลังจากที่ฝูงของเขาหายไป เขาควรจะได้ไปนอกหมู่บ้านในความพยายามที่จะหาและนำกลับมาพี่น้องที่หายไปของเขา? แต่เขาเคยกลัวที่จะเหยียบนอกเข้าสู่โลกบาปที่ล้อมรอบหุบเขาแห่งความสุขที่สมาชิกปรับตัวลดลงจากฝูงได้กลับไป บางทีเขาอาจจะได้รับเป็นคนขี้ขลาดหลังจากทั้งหมด ผู้ชายคนหนึ่งที่ปล่อยให้ความกลัวของโลกบาปนอกป้องกันไม่ให้เขากลับมามีแม้สำหรับวัตถุประสงค์ของการพาครอบครัวหายไปของเขากลับไปมีความสุขวัลเลย์ มีมันได้รับความกลัวของการปนเปื้อนทางโลกแล้วว่าหยุดเขาจากการช่วยเหลือคนอื่น ๆ หลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่
แต่มีอีกคำตอบที่เป็นไปได้อย่างใดอย่างหนึ่งที่พบในพระคัมภีร์ตัวเอง ลูกา 15: 4 พระเจ้าทรงทำให้มันชัดเจนว่าคนเลี้ยงแกะใบหลังเก้าสิบเก้าแกะเพื่อหาสิ่งหนึ่งที่ขาดหายไป แต่จาค็อบไม่เคยมีมากกว่าสิบเก้าแกะมีแนวโน้มที่จะ; หลังจากนั้นไม่กี่เดือนครึ่งหนึ่งของจำนวนที่เหลืออยู่ แต่ไม่เคยทำจาค็อบฝูงมีแนวโน้มที่จะขาดหายไปของเขา ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่เขาอีกสถานที่หนึ่งในค่าใช้จ่ายและออกไปหาผู้ที่ได้ออกจากหมู่บ้านของเขา ถ้าเพียง แต่เขาจะได้พบเพียงหนึ่งในชาวบ้านที่อยู่ข้างนอกแล้วว่าเป็นหนึ่งเขาจะได้นำกลับมาและการป้องกันจากการที่จะกลับไปอาเจียนของพวกเขาเช่นพระคัมภีร์ยังกล่าวถึง มีแน่นอนได้มากขึ้นที่จาค็อบควรจะทำ พระเจ้าทรงวางเขาในฐานะผู้นำหมู่บ้านและเขาได้สละความรับผิดชอบของเขาอย่างชัดเจน ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วอาจจะจาค็อบตอนนี้จ่ายเงินสำหรับบาปของเขา: โลกภายนอกว่าเขาก็กลัวที่จะตั้งเท้าอีกครั้งได้รับแรงผลักดันให้เขาในรูปแบบของคุกทางโลก ก่อนหน้านี้ในช่วงเช้านี้มากจาค็อบอ้างว่าท้าทายความเหนือกว่าที่ความพยายามของที่ไม่ได้บันทึกที่จะลองและขังเขาในที่มนุษย์สร้างคุกโลก ตอนนี้ยาโคบก็รู้สึกว่าวิญญาณของเขาถูกจำคุกซึ่งเขาไม่สามารถหาการหลบหนี คุกแน่นอนอาจจะมีการลงโทษหลังจากที่ทุกคนไม่ได้เป็นเพียงการทดสอบของความเชื่อ บางทีจาค็อบสมควรที่จะอยู่ที่นี่ ใช่เขามักจะมีพระเจ้าของเขา แต่วันอันใกล้ของเขาในโลกนี้จะต้องใช้เวลาในเซลล์ไม่ได้พระธรรมเทศนาจากธรรมาสน์หรือแม้กระทั่งนำฝูงจิตวิญญาณใหม่ ที่ได้รับอิสระในการที่เขาได้ดังนั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้เชื่อว่าตัวเองว่าเขามีในความอุดมสมบูรณ์? เขาคิดว่าเขาเป็นนักโทษของความเชื่อ บางทีเขาอาจจะเป็นเพียงนักโทษ.
จาค็อบตระหนักมากขึ้นกว่าเดิมขณะนี้เป็นเพียงเท่าใดเขาแน่นอนเป็นความผิดของความภาคภูมิใจ เขาได้รับอย่างแท้จริงกังวลมากขึ้นกับบทบาทของเขาในฐานะผู้นำในหุบเขาแห่งความสุขกว่าบทบาทของเขาเป็นคนรับใช้ของพระเจ้า กลัวเกินไปที่จะได้กลับไปสู่โลกภายนอกที่จะนำกลับแกะที่หายไปเป็นเน้นมากขึ้นในตัวเอง ผู้นำไม่ได้ทำหน้าที่ในลักษณะ พระเยซูคริสต์เป็นผู้นำ แต่เป็นผู้นำที่ได้ทำให้ตัวเองที่ผ่านมาเพื่อช่วยผู้ที่ตามเขา จาค็อบรู้ว่าเขาไม่ได้ทำแบบเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำตาหล่นลงในข้าวต้มที่ผ่านเป็นอาหารยามบ่าย ยาโคบสู้กับบาดเจ็บดมและเช็ดไม่สุภาพของตาขวาของเขา ความทรงจําของเมลิซซ่า หวาน หญิงสาวบริสุทธิ์มากเด็กและให้ยาโคบก็ถูกนำกลับมาสู่โลกปัจจุบันของห้องขัง เหมือนเป็นฝันร้าย ยาโคบว่า เขาอาจจะพบว่าตัวเองลอยออกจากจิตสำนึกหุบเขามีความสุข ตอนนี้เจคอบจะเสร็จสิ้นอาหารของเขาและสดชื่น แต่แล้วเขาก็คาด กลับอีกครั้งกับหุบเขาแห่งความสุข กันยายน 1854 . เวลาที่ไม่ได้ดูตั้งนานแล้ว ในเพียงภายใต้ปี ซาตานได้กำจัดทั้งหมู่บ้านแล้ว ก็เริ่มเป็นอาณานิคมของซื่อสัตย์ ทุ่มเท และมุ่งมั่นที่จะรับใช้พระเจ้า แทน พวกเขามีความปรารถนาของตัวเองและของโลก บริการ ปรารถนา กับ เจคอบ ซ้ายน้ำตาได้หลั่งเป็นหนึ่งที่เกิดจากผ่าน ความรู้สึกผิด ความรู้สึกที่บางทีเจคอบไม่มากพอที่จะช่วยเหลือฝูงแกะของเขา เป็นสุภาษิตที่กล่าวว่า " เขาเป็นอะไหล่คันของเขาเกลียดลูกชายของเขา แต่เขารักเขา ( เขาทันที . . . . . . . บางทีเจคอบไม่มีวินัยของเขา followers . บางทีเขาควรทำเพิ่มเติมเพื่อรักษาควบคุมปกครองหุบเขาแห่งความสุขกับมือที่เข้มงวดมากขึ้น บางทีชาวบ้านมากกว่าจะยังคงอยู่ ใช่ มันเป็นหมู่บ้านของอาสาสมัคร แต่ถ้ามันยังคงเป็นหมู่บ้าน ผู้คนต้องการที่จะใส่มันแต่ยาโคบตระหนักว่าเขาวิเคราะห์ความประพฤติของเขาในฐานะหัวหน้าหมู่บ้านจะผลเสมอในพันธมิตรไม่สบายใจระหว่างสองสุดขั้ว : บนมือข้างหนึ่งเป็นคนเคร่งศาสนาและลึกของจิตวิญญาณ มุ่งมั่นเพื่อให้ฝูงที่ซื่อสัตย์ของเขาด้วยกัน ซึ่งต้องเป็นมือของ บริษัท มักจะอยู่ในรูปแบบของพระธรรมเทศนาความกระตือรือร้นของเขา แล้วก็มี จาคอบ มนุษย์เป็นคนบาป และความโด่งดังของไฟนรก เป็นใคร และ ประหยัด พระคุณของพระเจ้า ที่เขาจะได้ใช้เวลาชั่วนิรันดร์ใน เจคอบ มีหัวใจ หัวใจของมนุษย์ซึ่งไม่เกินความเข้าใจติดตลาดและความสุขที่โลกมีให้ ควรให้เขา แล้ว ใช้เวลากับพี่น้องของเขา บางที ในระดับบุคคล เสนอคำแนะนำส่วนบุคคลมากขึ้นร่วมกันมากขึ้นของการต่อสู้ของเขากับพวกเขาและถามคำถามเพิ่มเติมเพื่อค้นพบการต่อสู้ของตัวเองที่ซ่อนอยู่ ? บางทีเขาอาจจะป้องกันบางส่วนของชาวบ้านไป ในที่สุด อย่างไรก็ตาม คำถาม ยาโคบได้ มากที่สุด คือ ถ้าเขาต้องวิ่งตามฝูงที่หายไปของเขา เขาควรจะออกไปนอกหมู่บ้าน ในความพยายามที่จะค้นหาและนำกลับมา เขาสูญเสียพี่น้อง ? แต่เขาก็กลัวจะเหยียบลงโลกบาปที่ล้อมหุบเขาแห่งความสุข ที่แข็งแกร่งของสมาชิกในฝูงกลับมา . บางทีอาจจะเคยขี้ขลาดหลังจากทั้งหมด คนที่ปล่อยให้ความกลัวของโลกบาปภายนอกไม่ให้เขาจะกลับมาที่นี่ แม้เพื่อพาครอบครัวของเขาหายกลับไปที่หุบเขาแห่งความสุข มันมีความกลัวของการปนเปื้อน , ทางโลกแล้ว หยุดเขาจากการช่วยเหลือผู้อื่น หลังจากทั้งหมดแต่มันเป็นไปได้ตอบอีกหนึ่งที่พบในพระคัมภีร์เอง ลก 15 : 4 . พระเจ้าได้ทำให้มันชัดเจนว่าคนเลี้ยงแกะเก้าสิบเก้าใบหลังเพื่อหาหนึ่งที่ขาดหายไป แต่เจคอปไม่เคยมีมากกว่า สิบเก้า แกะมักจะ ; หลังจากไม่กี่เดือน , ครึ่งเบอร์นั้นยังคงอยู่ แต่ไม่มีสักครั้งที่เจคอบมักจะแกะที่หายไปของเขา แต่ไม่มีสักครั้งที่เขาจะสถานที่อื่นในค่าใช้จ่ายและออกไปหาคนที่เหลืออยู่ในหมู่บ้านเขา ถ้าเขาได้พบเพียงหนึ่งชาวบ้านข้างนอก นั่นคือ เขาจะได้นำกลับไป และป้องกันไม่ให้กลับอาเจียนของตน ตามที่พระคัมภีร์ได้กล่าวถึง มีแน่นอนมากขึ้นที่เจคอบจะต้องทำ พระเจ้าได้ทรงวางไว้ เขาเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน และเขามีชัดเจนปฏิเสธความรับผิดชอบของเขา ถ้างั้นบางทียาโคบกำลังชดใช้บาป : โลกภายนอกว่าเขากำลังกลัวที่จะเหยียบอีกครั้ง ถูกแทงตามเขาในรูปแบบของคุกทางโลก ก่อนหน้านี้เช้านี้เจคอบ defiantly อ้างความเหนือกว่าในความพยายามของที่ยังไม่ได้บันทึกและพยายามขังเขาในคุกที่มนุษย์สร้างขึ้นทางโลก . ตอนนี้เจคอบก็รู้สึกว่าวิญญาณของเขาถูกขังอยู่มาก ซึ่งเขาไม่อาจจะหาทางหนี คุกแน่นอนอาจจะมีการลงโทษ หลังจากทั้งหมด ไม่เพียงทดสอบความศรัทธา บางทียาโคบสมควรที่จะอยู่ที่นี่ ใช่ , เขามักจะมีเจ้านายของเขา แต่วันคาดการณ์ของเขาบนโลกนี้จะใช้เวลาในคุก ไม่เทศน์จากธรรมาสน์ หรือแม้แต่นำฝูงวิญญาณใหม่ ที่เป็นอิสระเขาดังนั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ เชื่อตัวเองว่าเขาได้มากมาย ? เขาคิดว่าเขาเป็นนักโทษของศรัทธา บางทีเขาอาจจะแค่เป็นนักโทษยาโคบได้มากขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้เพียงเท่าใดเขาย่อมมีความผิดของความภาคภูมิใจ เขาเป็นกังวลมากขึ้นกับบทบาทของเขาในฐานะผู้นำในหุบเขาแห่งความสุขมากกว่าบทบาทของเขาในฐานะผู้รับใช้ของพระเจ้า หวาดกลัวที่จะกลับสู่โลกภายนอกเพื่อนำแกะที่หลงหายกลับถูกเน้นมากขึ้นในตัวเอง ผู้นำไม่ทำแบบนั้น พระคริสต์ทรงเป็นประมุข แต่ผู้นำที่เอาตัวสุดท้าย เพื่อช่วยชีวิตผู้ที่ปฏิบัติตามเขา ยาโคบรู้ว่าเขาไม่ได้ดอน