ORGANIC PERSONALITY DISORDERA varie

ORGANIC PERSONALITY DISORDER
A variety of neurological and other general medical conditions, including CNS neoplasms, TBI, cerebrovascular disease, Huntington’s disease, epilepsy, endocrine conditions (e.g., hypothyroidism, hypo- and hyperadrenocorticism), and autoimmune conditions (e.g., systemic lupus erythematosus), may cause personality changes (American Psychiatric Association, 2000).
On the basis of the predominant symptom presentation, DSM – IV classifies the personality changes into labile, disinhibited, aggressive, apathetic, paranoid, other, combined and unspecified subtypes. The clinical presentation in a given individual may depend on the nature and localization of the pathologic process. Diseases that preferentially affect frontal lobes or subcortical structures are more likely to manifest with prominent personality change. Duffy and Campbell (2001) identify three distinct prefrontal syndromes – dysexecutive type, disinhibited type, and apathetic type. The dysexecutive type involves the dorsal convexity system; and manifests with diminished judgment, planning, insight and temporal organization; cognitive impersistence, motor programming deficits, and diminished self care. The disinhibited type involves the orbitofrontal system, and presents with stimulus driven behavior, diminished social insight, distractibility and emotional lability. The apathetic type is due to lesions in the mesial frontal system, and is characterized by diminished spontaneity, verbal output and motor behavior; urinary incontinence, lower extremity weakness and sensory loss; and increased response latency. In clinical practice, however, the lesions are seldom confined to any of these systems, and patients are likely to manifest more than one of these symptom clusters. Right hemisphere strokes have been shown to evoke personality changes in association with unilateral spatial neglect, anosognosia, motor impersistence, and other neurological deficits (American Psychiatric Association, 2000). Patients with left hemisphere lesions may become paranoid (Benson, 1973), while injury to the right hemisphere occurring early in life may lead to a personality pattern characterized by shyness, depression, isolation and (Eslinger and Geder, 2000).



The preliminary management of organic personality disorders is directed at discovering and treating the underlying etiology. Symptomatic treatments as a group have been only marginally effective. Treatment approaches that have met with some success include psychostimulants for attentional deficits (O’Shanick and O’Shanick, 1994); antipsychotics, benzodiazepines, buspirone, carbamazepine, trazodone, propranolol, valproate, and lithium for disinhibited behaviour (Silver and Yudofsky, 1994); and psychostimulants and dopaminergic agents for apathy (Stewart et al., 1990). Pharmacotherapy should be combined with education, family therapy, and individual therapy as appropriate for the underlying condition (Lewis et al., 1992).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคบุคลิกภาพอินทรีย์ความหลากหลายของระบบประสาทและอื่น ๆ ทั่วไปโรค รวม CNS neoplasms หรือ cerebrovascular โรค โรคฮันติงตัน โรคลมชัก ต่อมไร้ท่อเงื่อนไข (เช่น พร่อง hypo ภูมิ และ hyperadrenocorticism), และเงื่อนไขผิดปกติ (เช่น systemic ไต erythematosus), อาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพ (จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 2000) ได้ตามอาการกันนำเสนอ DSM-IV แบ่งประเภทบุคลิกภาพเปลี่ยนแปลงเป็น labile, disinhibited ก้าวร้าว เกิด พารานอยด์ อื่น ๆ รวมและ subtypes ไม่ระบุ นำเสนอทางคลินิกในแต่ละที่กำหนดอาจขึ้นอยู่กับธรรมชาติและแปลการ pathologic โรคที่ส่งผลต่อโน้ตกลีบหน้าผากหรือโครงสร้าง subcortical มีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพที่เด่นชัด ดัฟฟีและ Campbell (2001) ระบุสามหมด prefrontal แสงศตวรรษ – ชนิด dysexecutive ชนิด disinhibited และชนิดเกิด ชนิด dysexecutive เกี่ยวข้องกับระบบ dorsal convexity และรายการที่ มีคำพิพากษาที่ลดลง วางแผน ความเข้าใจ และ องค์กรชั่วคราว impersistence รับรู้ ขาดดุลโปรแกรมมอเตอร์ และดูแลตนเองลดลง ชนิด disinhibited เกี่ยวข้องกับระบบ orbitofrontal และมีการกระตุ้นเศรษฐกิจที่ขับเคลื่อนพฤติกรรม ความเข้าใจสังคมที่ลดลง distractibility และ lability อารมณ์ ชนิดเกิดเนื่องจากได้ในระบบหน้าผาก mesial และโดยลดลง spontaneity ออกด้วยวาจา และ พฤติกรรมมอเตอร์ ลำบาก ส่วนปลายล่างอ่อนแอ และสูญ เสียการรับความรู้สึก และแฝงผลตอบรับที่เพิ่มขึ้น ในคลินิก อย่างไรก็ตาม ได้แทบจะขังใด ๆ เหล่านี้ และผู้ป่วยมักจะแสดงรายการมากกว่าหนึ่งกลุ่มอาการเหล่านี้ จังหวะที่ซีกโลกด้านขวาได้รับการแสดงการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพกับละเลยพื้นที่พลเรือน anosognosia มอเตอร์ impersistence และอื่น ๆ ขาดดุลมหาราช (จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 2000) ที่เรามอบให้ ผู้ป่วยที่ มีซ้ายซีกโลกได้อาจเป็นพารานอยด์ (Benson, 1973), ในขณะที่ซีกโลกด้านขวาที่เกิดขึ้นในชีวิตช่วงบาดเจ็บอาจทำให้รูปแบบบุคลิกลักษณะความอาย ซึมเศร้า แยก และ (Eslinger และ Geder, 2000) ได้การจัดการเบื้องต้นของโรคบุคลิกภาพอินทรีย์เป็นผู้กำกับที่ค้นหา และรักษาวิชาการพื้นฐาน รักษาอาการเป็นกลุ่มได้เฉพาะมีประสิทธิภาพดี วิธีรักษาที่ได้พบกับความสำเร็จบางอย่างรวม psychostimulants การขาดดุล attentional (O'Shanick และ O'Shanick, 1994); antipsychotics, benzodiazepines, buspirone, carbamazepine, trazodone โพรพาโนลอล valproate และลิเทียมสำหรับพฤติกรรม disinhibited (เงินและ Yudofsky, 1994); และตัวแทน psychostimulants และ dopaminergic สำหรับ apathy (สจ๊วตและ al., 1990) Pharmacotherapy ควรใช้ร่วม กับการศึกษา ครอบครัวบำบัด บำบัดแต่ละรายตามความเหมาะสมเงื่อนไขพื้นฐาน (Lewis et al., 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อินทรีย์บุคลิกภาพผิดปกติความหลากหลายของระบบประสาทและอื่น ๆ ที่เงื่อนไขทางการแพทย์ทั่วไปรวมถึงเนื้องอกระบบประสาทส่วนกลางบาดเจ็บที่สมองโรคหลอดเลือดสมองโรคฮันติงตัน, โรคลมชักเงื่อนไขต่อมไร้ท่อ (เช่น hypothyroidism, hypo- และ hyperadrenocorticism) และสภาพภูมิ (เช่น lupus erythematosus ระบบ) อาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพ (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 2000). บนพื้นฐานของการนำเสนออาการเด่น, DSM - IV จำแนกการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพ labile, disinhibited ก้าวร้าวไม่แยแสหวาดระแวงอื่น ๆ รวมกันและเชื้อที่ไม่ได้ระบุ นำเสนอทางคลินิกในแต่ละที่กำหนดอาจขึ้นอยู่กับลักษณะและการแปลของกระบวนการทางพยาธิวิทยา โรคที่ส่งผลกระทบต่อตัวสมองหรือโครงสร้าง subcortical มีแนวโน้มที่จะประจักษ์กับการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพที่โดดเด่น ดัฟฟี่และแคมป์เบล (2001) ระบุสามกลุ่มอาการของโรคที่แตกต่างกัน prefrontal - ประเภท dysexecutive ประเภท disinhibited และประเภทไม่แยแส ประเภท dysexecutive ที่เกี่ยวข้องกับระบบนูนหลัง; และแสดงออกด้วยความยุติธรรมลดลง, การวางแผนความเข้าใจและองค์กรชั่ว; องค์ความรู้ impersistence ขาดดุลการเขียนโปรแกรมมอเตอร์ลดลงและการดูแลตนเอง ประเภท disinhibited เกี่ยวข้องกับระบบ orbitofrontal และนำเสนอที่มีพฤติกรรมที่ขับเคลื่อนด้วยการกระตุ้นความเข้าใจทางสังคมลดลง, distractibility และอารมณ์ lability ชนิดที่ไม่แยแสเป็นเพราะแผลในระบบ mesial หน้าผากและที่โดดเด่นด้วยความเป็นธรรมชาติลดลงผลผลิตทางวาจาและพฤติกรรมยนต์ กลั้นปัสสาวะอ่อนแอขาและการสูญเสียประสาทสัมผัส; และแฝงการตอบสนองที่เพิ่มขึ้น ในทางปฏิบัติทางคลินิก แต่แผลจะถูกคุมขังไม่ค่อยใด ๆ ของระบบเหล่านี้และผู้ป่วยมีแนวโน้มที่จะแสดงให้เห็นมากกว่าหนึ่งกลุ่มอาการเหล่านี้ จังหวะซีกขวาได้รับการแสดงที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพในการเชื่อมโยงกับการละเลยอวกาศฝ่ายเดียว anosognosia มอเตอร์ impersistence และการขาดดุลทางระบบประสาทอื่น ๆ (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 2000) ผู้ป่วยที่มีแผลซีกซ้ายอาจจะกลายเป็นความหวาดระแวง (เบนสัน, 1973) ในขณะที่ได้รับบาดเจ็บที่ซีกขวาที่เกิดขึ้นในช่วงต้นชีวิตอาจนำไปสู่รูปแบบบุคลิกภาพที่โดดเด่นด้วยความเขินอาย, ซึมเศร้าเหงาและ (Eslinger และ Geder, 2000). ฝ่ายบริหารเบื้องต้น ความผิดปกติของบุคลิกภาพอินทรีย์เป็นผู้กำกับที่ค้นพบและรักษาสาเหตุพื้นฐาน การรักษาอาการเป็นกลุ่มได้รับเพียงเล็กน้อยที่มีประสิทธิภาพ วิธีการรักษาที่ได้พบกับความสำเร็จรวมถึง psychostimulants สำหรับการขาดดุลตั้งใจ (O'Shanick และ O'Shanick, 1994); โรคทางจิตเวช, เบนโซ buspirone, carbamazepine, trazodone, propranolol, valproate และลิเธียมสำหรับพฤติกรรม disinhibited (เงินและ Yudofsky, 1994); และ psychostimulants และตัวแทน dopaminergic สำหรับความไม่แยแส (สจ๊วต et al., 1990) ยาควรจะรวมกับการศึกษาครอบครัวบำบัดและการรักษาของแต่ละบุคคลตามความเหมาะสมกับสภาพพื้นฐาน (ลูอิส et al., 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อินทรีย์บุคลิก
ความหลากหลายของระบบประสาทและเงื่อนไขทางการแพทย์อื่น ๆทั่วไป รวมทั้ง คมช. TBI เนื้องอกในสมอง , โรคฮันทิงตันส์โรคต่อมไร้ท่อ , โรคลมชัก , เงื่อนไข ( เช่น hypothyroidism , ไฮโป - hyperadrenocorticism ) และเงื่อนไข autoimmune ( เช่น Systemic lupus erythematosus ) อาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพ ( อเมริกันสมาคมจิตแพทย์ , 2000 ) .
บนพื้นฐานของการนำเสนอ DSM IV คืออาการเด่นและการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพในที่ disinhibited , ก้าวร้าว , ไม่แยแส , หวาดระแวง , อื่น ๆ , รวมและไม่ระบุชนิดย่อย . การนำเสนอทางคลินิกที่ระบุในแต่ละบุคคลอาจขึ้นอยู่กับลักษณะและการของกระบวนการทางพยาธิวิทยาโรคที่ส่งผลกระทบต่อโครงสร้าง หรือ preferentially หน้าผากอัน subcortical มีแนวโน้มที่จะประจักษ์กับเปลี่ยนบุคลิกที่โดดเด่น ดัฟฟี่ และ แคมป์เบลล์ ( 2001 ) ระบุแตกต่างกันสามพรีฟรอนท า dysexecutive disinhibited –ชนิด ประเภท และเพลงไทยสากลประเภท ประเภท dysexecutive เกี่ยวข้องกับระบบนูนด้านหลัง และแสดงออกกับลดลงการตัดสินใจ การวางแผนความเข้าใจองค์กรและชั่วคราว ; การ impersistence การขาดดุลรถยนต์และลดลง การดูแลตนเอง การ disinhibited ชนิดที่เกี่ยวข้องกับระบบ orbitofrontal และของขวัญกระตุ้นขับเคลื่อนพฤติกรรม ลงลึกในสังคม คนที่เลือกแล้ว และ lability ทางอารมณ์ ประเภทเพลงไทยสากลเนื่องจากแผลในระบบกว่า mesial และเป็นลักษณะโดยทั่วไปธรรมชาติ ,มอเตอร์ออกวาจาและพฤติกรรม ปัสสาวะเล็ด ลดขาอ่อน และสูญเสียประสาทสัมผัส และเพิ่มศักยภาพในการตอบสนอง ในการปฏิบัติทางคลินิก แต่แผลจะไม่ค่อยอยู่ในใด ๆของระบบเหล่านี้และผู้ป่วยมีแนวโน้มที่จะแสดงรายการมากกว่าหนึ่งของกลุ่มอาการนี้จังหวะซีกขวาได้รับการแสดงที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพร่วมกับฝ่ายเดียวพื้นที่ละเลย impersistence ภาวะเสียการอ่านเข้าใจ , มอเตอร์ และการขาดดุลทางระบบประสาทอื่น ๆ ( อเมริกันสมาคมจิตแพทย์ , 2000 ) ผู้ป่วยที่มีแผลอาจกลายเป็นหวาดซีกซ้าย ( เบนสัน , 1973 )ในขณะที่การบาดเจ็บขวาซีกโลกเกิดขึ้นในช่วงต้นชีวิตอาจนำไปสู่บุคลิกภาพรูปแบบโดดเด่นด้วยความอาย , ซึมเศร้า , การแยกและ ( eslinger และ geder , 2000 ) .



เบื้องต้นการจัดการอินทรีย์บุคลิกภาพความผิดปกติได้โดยตรงที่การค้นพบและการรักษาถึงสาเหตุ รักษาอาการ ขณะที่กลุ่มที่ได้รับเพียงเล็กน้อยที่มีประสิทธิภาพแนวทางการรักษาที่ได้พบกับความสำเร็จบางอย่างรวมถึง psychostimulants สำหรับความสนใจขาดดุล ( o'shanick และ o'shanick , 1994 ) ; โรคจิต , benzodiazepines , บัสพิโรนโรคผิวหนัง , , ศึกษาทราโซโดน วาลโปรเอท และลิเธียมสำหรับ disinhibited พฤติกรรม ( เงินและ yudofsky , 1994 ) ; และ psychostimulants และตัวแทนเกี่ยวกับโดปามีนที่เฉื่อยชา ( Stewart et al . , 1990 )