Vol. 1 Chapter 4 – Part 2For severa

Vol. 1 Chapter 4 – Part 2

For several hours, he had been investigating things in the library. Somehow the library was closed when the sun was a little high in the evening. When Shin confirmed it with the menu screen, the time showed 4:50. Even though he didn’t know whether the time was accurate, Shin thought that every city hall and post office had their own way to keep track of the time. Rather, he was amazed to learn that they had about the same closing time.

He thought about returning to the south district for the time being, but his stomach was grumbling while looking around the stalls. It was early, but he bought yakitori* for dinner which he saw was barbecued nicely in a stall he found by chance. It could be said that a similar yakitori wasn’t sold in Japan, as they were 30 cemels long skewers stuck into hearty chicken meat. (TL note: *a bite-size marinated pieces of beef, seafood, or chicken on skewers)

“This yakitori tastes good even in a different world…but did I buy too much?”

He took out a freshly cooked skewer from a bag while smiling wryly. He bought four yakitori. It was a quantity that could be said was too much to eat before dinner.

He sat down on the edge of the fountain in the center of the square to relax after walking and eating. He stuffed his mouth with meat while looking at the passersby for no particular reason.

After all, there were still many appearances of adventurers since the information regarding the Skull Face was published.

Although information regarding the subjugation completion was also made public, the adventurers seemed to be still on guard.

“…Tsu…tsu”

While looking at the hustle of the town and chewing on the yakitori, after he had investigated, he organized the information he had acquired in his head. There were three noteworthy things that he understood for now.

First, the book that had written about the ‘Dusk of the Majesty’ was rare.

Besides that, there was also a possibility that the book was banned or that it was stored in a place with reading restrictions. For now, Shin couldn’t enter that place, so it was put on hold. In the future, he couldn’t help but to feel prepared to visit villages of long-lived species such as Elves or Dragnils. Either way, he still didn’t have the intention to sneakily search for it.

Second, the geography of this world.

Originally, four continents existed in the world of THE NEW GATE, the 1st three continents were for beginner, intermediate and advanced level players. And the 4th continent became the area for players who had lost interest in the common fields.

Of course, Shin had almost conquered all four areas that were displayed on the map, but now the map function was no longer recognizable. The reason was simple, it was because the continental shape itself had changed due to a natural phenomenon that took place after the ‘Dusk of the Majesty’. Through movements and ground upheavals, the 4 continents turned into 5, and a lot of small island nations were scattered. This might be one of the causes for there being no documents about the ‘Dusk of the Majesty’.

By the way, the continent where Shin was currently at, was called the Continent of Eltnia.

Third, the big city that was formerly the headquarter base of adventurers.

Each continent had two or three big cities that became the headquarter base for the players. Each city featured an enhanced defense and the city’s trades were lively, it was also crowded although there was prejudice in certain races and jobs. One of the reasons why people gathered there was only because big cities have temples that could be used for reincarnation.

Those big cities were now called the ‘Sacred Place’, and were also seen as targets to be recaptured. Though the big cities that existed were mostly the same without being affected by natural disasters, after the ‘Dusk of the Majesty’, each city turned into a demon city dominated by high-level monsters. The investigation committee was sent on countless occasions, but the lowest level of monsters exceeded 500, and it was said that anyone who entered the ‘Sacred Place’ would never return.

For some reason, the high-level monsters of the ‘Sacred Place’ never came outside the cities, and the overflowing magical power caused the surrounding land and plants to mutate. In addition, the current conditions had also caused sudden mass outbreaks of low-level monsters.

“Then, the problem is?”

He contemplated while putting his hand on his chin. If the topography itself had changed, then his memory from during the time of the game was unreliable. The locations of Elf’s garden and the Pixie’s fairy village or the other places with long-lived species, were different from his memory, too. Information collection was likely to be difficult.

“Hmmph…?”

Just when he thought about asking Tiera and Els, Shin looked up because he felt someone’s gaze. Shin turned his face to the direction of the gaze and saw a cat-eared girl, probably at elementary to primary school student age, who was staring at Shin from 2 mels away.

“…………”

“…………”

“…Drool”

“Oi…”

Correction. The cat-eared little girl was intently staring at the skewer that Shin held. Somehow, her strong desire could be seen.

“…………”

“Uum…”

“…………”

“Errr…”

“…………”

“…Do you want to eat it?”

The little girl’s intense staring was interrupted by Shin. Besides her desire which were completely revealed, her innocent eyes caused Shin to feel bad.

Since he thought that he bought too many anyway, he took out a freshly cooked skewer from the bag while holding his half-eaten skewer in his mouth, and presented it to the girl.

Shin intended to say “Do you want to eat it?”, but only gave off the incomprehensible words “Fu fu ah it” as a result of having a skewer in his mouth.

Though it was not certain, was she able to decipher Shin’s pronunciation? Or was it simply because of the act of presenting the skewer to her. The little girl lightly ran toward Shin and with quick “Shu~batsu” sound effect, she took the skewer from Shin by force. She sat next to him as she began to stuff the yakitori into her mouth. The moment when their eyes met, her cat ears went “Syu~pin!”, even Shin was a little surprised.

“Mugumugu…Hamuhamu” (TL note: munching with closed mouth sfx and bite chew sfx)

They ate the meat silently for a while. When Shin looked at the girl working hard to fill her small mouth, he was able to confirm her appearance. Somehow it made Shin feel heartwarming.

The words young vagrant and beggar appeared on Shin’s mind in addition from it. But, he denied those kind of words immediately when he saw the appearance of the girl.

Her clothes had been mended here and there, but she wore the clothes properly, and there was no emaciation either. Also, there was no sign of aiming at one’s wallet. There might be a person who raised her with at least a home to return to, Shin judged.

“Whew, thanks for the delicious meal.”

“Mm, you’re welcome.”

After she finished eating the last bit neatly, the girl bowed to Shin.

“Onii-chan, a good person.”

“Oh, thank you.”

Shin looked at the little girl with a small laugh. From the cat ears, he understood that the girl might be a beast which belonged to the feline family. Only the tips of her yellow hair were dyed light brown, and he wondered if she was a Tiger Type. Because 30% of the population of the Bayreuth kingdom were Beast as he learned from a chat with Tsugumi, it was not particularly rare.

“I, Millie. Onii-chan?”

“Name? I am Shin, just Shin.”

“Together with Millie”

“Together?”

“Millie too, just Millie.”

“Ooh, indeed together.”

‘Shin’ was not a surname because the name he used exactly his player name. Particularly, because it wasn’t pointed out and he didn’t see any problems keeping his name as it was during the registration in the guild. It seemed that the thought of a timid Millie had disappeared, and she seemed to be looking delightful.

“Now then, I have finished eating the meat and I have to go soon, but what will Millie do? Should I send you home?”

“It’s alright. Pick me up, came.”

“Huh? No way! Pick you up…?”

The direction where Millie pointed to, Shin was unable to hide his surprise about the figure that walked toward them.

When the figure noticed that Millie was with Shin, it quickened its pace to approach them.

“Oh! We meet again, Shin.”

“It’s been awhile since the lunch, Wilhelm.”

A raven-haired man who had the presence of a beast greeted Shin. So, when Millie said pick up, it was none other than Wilhelm Avis.

“Wil-nii!”

Millie ran and clung to Wilhelm. Shin was astonished at the unexpected development.

“No way, Wilhelm’s…child?”

“That’s not it! I am taking care of her at the orphanage!”

“Orphanage?”

“Ah, that reminds me, it hasn’t been that long since you came to this country.”

While patting Millie’s head, Wilhelm briefly explained. According to him, a church in the west district was doubling as an orphanage and seemed to be taking care of children who lost their parents in some kind of circumstances. Millie was one of them.

“This fellow skillfully sneaked out from the orphanage some time ago. I was searching for her like a fool.”

“Did you go out without permission? I can’t really admire that.”

“Uu, sorry, I am”

Millie, who was aware she had done a bad thing, apologized obediently. The cat ears also went “Shu~n*…” as one would expect in fantasy. (TL note: her ears wilted, I think.)

“Even so, it’s unusual for this person to not be afraid like this.”

“Afraid?”

“I don’t understand after what I have seen today, but this person is afraid of strangers. She doesn’t approach strangers at their first meeting.”

“Is that so?”

Only tempted by the meat, Shin thought, but Millie shook her head. Was she able to read Shin’s thoughts? It seemed likely he hit the bull’s-eye. And for s

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปี 4-บทที่ 1 ส่วนที่ 2หลายชั่วโมง เขามีการตรวจสอบสิ่งต่าง ๆ ในไลบรารี อย่างใด ในไลบรารีถูกปิดเมื่อดวงอาทิตย์สูงเล็กน้อยในตอนเย็น เมื่อชินยืนยันกับเมนูหน้าจอ เวลาแสดง 4:50 แม้ว่าเขาไม่รู้ว่า เวลาถูกต้อง ชินคิดว่า ทุกศาลาและที่ทำการไปรษณีย์มีวิธีของตนเองเพื่อติดตามเวลา ค่อนข้าง เขาได้ตั้งใจเรียนรู้ที่มีเกี่ยวกับเวลาเดียวกันเขาคิดว่า เกี่ยวกับความเขตใต้ในระยะนี้ แต่ท้องเขาไม่โอดครวญขณะมองสถานร้าน เป็นต้น แต่เขาซื้อ yakitori * สำหรับมื้อเย็นที่เขาเห็นคือบริการดีในคอกที่เขาพบโดยบังเอิญ พูดอย่างที่ yakitori คล้ายไม่ได้ขายในประเทศญี่ปุ่น เป็นพวก 30 cemels ยาวยังติดอยู่ในเนื้อไก่ที่แสนอร่อย (TL หมายเหตุ: * ขนาดกัดหมักชิ้นเนื้อ อาหารทะเล หรือไก่บนยัง)"Yakitori นี้รสนิยมดีแม้ในโลกแตกต่างกัน... แต่ไม่ได้ซื้อมากเกินไปหรือไม่"เขาเอาออกสะเต๊ะสุกสดจากกระเป๋าในขณะที่ยิ้ม wryly เขาซื้อสี่ yakitori มันเป็นปริมาณที่พอจะถือว่า ถูกมากเกินไปกินก่อนอาหารเย็นเขานั่งลงบนขอบของน้ำพุในสแควร์เพื่อผ่อนคลายหลังจากการเดิน และการกิน เขายัดปากกับเนื้อในขณะที่มองหาที่มาไม่มีเหตุผลใดหลังจากที่ทุก มียังหลายนัดของ adventurers เนื่องจากมีการเผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับหน้ากะโหลกศีรษะแม้ว่าข้อมูลสมบูรณ์ subjugation ยังทำสาธารณะ adventurers จะประจักษ์ในยาม“… ...ซูซู "ขณะมองที่ความเร่งรีบของเมือง และเคี้ยวบน yakitori หลังจากที่เขาได้สอบสวน เขาจัดระเบียบข้อมูลที่เขาได้มาในหัวของเขา มีสามสิ่งที่น่าสนใจว่า เขาเข้าใจในขณะนี้ครั้งแรก หนังสือที่ได้เขียนเกี่ยวกับ 'ค่ำของพระ'ถูกหายากนอกจากนั้น มียังไปได้หนังสือถูกห้าม หรือว่า มันถูกเก็บไว้ในที่ที่มีข้อจำกัดในการอ่าน สำหรับตอนนี้ ชินไม่สามารถระบุสถานที่ เพื่อให้มันถูกหยุดไว้ชั่วคราว ในอนาคต เขาไม่ช่วย แต่ใจเตรียมไปหมู่บ้านพันธุ์ long-lived เช่นแถนหรือ Dragnils ทั้งสองวิธี ยังไม่ได้มีความตั้งใจที่จะค้นหาเรื่องลับ ๆ ล่อ ๆที่สอง ภูมิศาสตร์ของโลกนี้ตอนแรก สี่ทวีปอยู่ในโลกของประตูใหม่ 1 สามทวีปถูกสำหรับผู้เริ่มต้น ระดับกลาง และผู้เล่นระดับสูง และ 4 ทวีปเป็น พื้นที่สำหรับผู้เล่นผู้สนใจในเขตข้อมูลทั่วไปแน่นอน ชินก็เกือบเอาชนะพื้นที่สี่ทั้งหมดที่ถูกแสดงบนแผนที่ แต่ตอนนี้ ฟังก์ชันแผนที่ไม่ถูกต้องหรือเป็นที่รู้จัก เหตุผลง่าย ๆ เพราะทรงยุโรปเองมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่เกิดขึ้นหลังจาก 'ค่ำของพระ'ได้ เคลื่อนไหวและพื้นดิน upheavals ทวีป 4 เปลี่ยนเป็น 5 และจำนวนมากของประเทศเกาะเล็ก ๆ กระจัดกระจายอยู่ทั่ว นี่อาจเป็นหนึ่งสาเหตุมี ไม่มีเอกสารเกี่ยวกับ 'ค่ำของใหญ่โต'โดยวิธีการ ทวีปที่ชินก็กำลัง ถูกเรียกว่าทวีป Eltniaสาม เมืองใหญ่ที่เดิม headquarter พื้นฐานของ adventurersแต่ละทวีปมีสอง หรือสามเมืองใหญ่ที่เป็น headquarter พื้นฐานสำหรับผู้เล่น แต่ละเมืองที่โดดเด่นการป้องกันขั้นสูง และเทรดของเมืองมีชีวิตชีวา ก็ยังแออัดแม้ว่าจะมีอคติในการแข่งขันและงานบางอย่าง หนึ่งในเหตุผลที่ทำไมคนรวบรวมเป็น เพราะเมืองใหญ่มีวัดที่ใช้สุมีเมืองใหญ่ที่ตอนนี้เรียกว่า "Sacred ' และได้เห็นเป็นเป้าหมายของการมีลูก ถึงเมืองใหญ่ที่อยู่ส่วนใหญ่เหมือนกันโดยไม่รับผลกระทบจากภัยธรรมชาติ หลัง 'ค่ำของพระ' เปิดเมืองแต่ละเมืองปีศาจครอบงำ ด้วยมอนสเตอร์ระดับสูง ส่งคณะกรรมการตรวจสอบในโอกาสนับไม่ถ้วน แต่มอนสเตอร์ระดับต่ำที่สุดเกิน 500 แล้วมันก็บอกว่า คนที่ป้อน 'Sacred 'ไม่เคยเที่ยวดัง มอนสเตอร์ระดับสูงของ "Sacred 'ไม่เคยมาอยู่นอกเมือง และอำนาจวิเศษล้นเกิดพืชกลายพันธุ์และที่ดินโดยรอบ นอกจากนี้ สภาพได้ยังเกิดระบาดใหญ่อย่างฉับพลันของมอนสเตอร์ระดับต่ำ"แล้ว ปัญหาคือเขาไตร่ตรองในขณะที่วางพระหัตถ์บนชิ้นของเขา ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงภูมิประเทศเอง หน่วยความจำของเขาจากในช่วงของเกมน่า ตำแหน่งที่ตั้งของสวนของเอลฟ์ และหมู่บ้านนางฟ้าของ Pixie หรือสถานอื่น ด้วยพันธุ์ long-lived ได้แตกต่างจากหน่วยความจำของเขา เกินไป การรวบรวมข้อมูลมีแนวโน้มที่จะยาก"Hmmph..."เมื่อเขาคิดว่า เกี่ยวกับถาม Tiera และแล้ง ชินมองขึ้น เพราะเขารู้สึกว่าสายตาของคน ชินหันหน้าทิศทางของสายตา และเห็นผู้หญิงหูแมว คงที่โรงเรียนประถมศึกษาเพื่อหลักนักเรียนอายุ ที่ถูกจ้องชินจาก 2 mels เก็บ“…………”“…………”“… ให้""อ้อย..."การแก้ไข Intently สาวน้อยหูแมวจ้องให้สะเต๊ะที่ชินขึ้น อย่างใด เธอปรารถนาสามารถมองเห็น“…………”"ระบุวัน..."“…………”"Errr..."“…………”“… คุณต้องรับประทานหรือไม่"สาวน้อยที่จ้องมองรุนแรงถูกขัดจังหวะ โดยชิน นอกจากความปรารถนาของเธอซึ่งถูกเปิดเผยทั้งหมด ดวงตาของเธอบริสุทธิ์เกิดชินจะรู้สึกไม่ดีเนื่องจากเขาคิดว่า เขาซื้อมากเกินไปหรือ เขาเอาออกสะเต๊ะสุกสดจากกระเป๋ายึดถือของเขาสะเต๊ะกินครึ่งในปากของเขา และนำเสนอให้กับหญิงสาวชินไว้ว่า "คุณต้องรับประทานหรือไม่" แต่ให้ปิดคำไม่สามารถเข้าใจได้เฉพาะ "ฟูฟูอา มัน" จากมีสะเต๊ะที่ในปากของเขาแต่ก็ไม่แน่นอน ถูกเธอสามารถถอดรหัสออกเสียงของชิน หรือเป็นเพียง เพราะการกระทำของนำสะเต๊ะที่เธอ สาวน้อยเบา ๆ วิ่ง ไปทางชิน และด่วน "ชู ~ batsu " ลักษณะพิเศษเสียง เธอเอาสะเต๊ะที่จากชินโดยกองทัพ เธอนั่งติดกับเขาเธอเริ่มสิ่ง yakitori เข้าไปในปากของเธอ ขณะที่เมื่อสายตาของพวกเขาตาม หูแมวของเธอไป " Syu ~ pin ! ", ชินแม้แต่ประหลาดใจเล็กน้อย"Mugumugu... Hamuhamu" (หมายเหตุ TL: munching กับปิดปาก sfx และกัดวเจต sfx)พวกเขากินเนื้ออยู่เบื้องหลังในขณะนั้น เมื่อชินมองหญิงสาวทำงานหนักเพื่อกรอกปากเล็ก ๆ ของเธอ เขายืนยันลักษณะของเธอ อย่างใด มันชินรู้สึกเซฟคำ vagrant หนุ่มและคนขอทานปรากฏในใจของชินแห่งนั้น แต่ เขาปฏิเสธคำชนิดนั้นทันทีเขาเห็นรูปลักษณ์ของหญิงสาวเสื้อผ้าของเธอได้ถูก mended โน่น แต่เธอสวมเสื้อผ้าอย่างถูกต้อง และมี emaciation ไม่อย่างใดอย่างหนึ่ง ยัง มีป้ายห้ามมุ่งที่ตัวกระเป๋า อาจมีคนยกเธอกับบ้านน้อยกลับ ชินตัดสิน“Whew, thanks for the delicious meal.”“Mm, you’re welcome.”After she finished eating the last bit neatly, the girl bowed to Shin.“Onii-chan, a good person.”“Oh, thank you.”Shin looked at the little girl with a small laugh. From the cat ears, he understood that the girl might be a beast which belonged to the feline family. Only the tips of her yellow hair were dyed light brown, and he wondered if she was a Tiger Type. Because 30% of the population of the Bayreuth kingdom were Beast as he learned from a chat with Tsugumi, it was not particularly rare.“I, Millie. Onii-chan?”“Name? I am Shin, just Shin.”“Together with Millie”“Together?”“Millie too, just Millie.”“Ooh, indeed together.”‘Shin’ was not a surname because the name he used exactly his player name. Particularly, because it wasn’t pointed out and he didn’t see any problems keeping his name as it was during the registration in the guild. It seemed that the thought of a timid Millie had disappeared, and she seemed to be looking delightful.“Now then, I have finished eating the meat and I have to go soon, but what will Millie do? Should I send you home?”“It’s alright. Pick me up, came.”“Huh? No way! Pick you up…?”The direction where Millie pointed to, Shin was unable to hide his surprise about the figure that walked toward them.When the figure noticed that Millie was with Shin, it quickened its pace to approach them.“Oh! We meet again, Shin.”“It’s been awhile since the lunch, Wilhelm.”A raven-haired man who had the presence of a beast greeted Shin. So, when Millie said pick up, it was none other than Wilhelm Avis.“Wil-nii!”Millie ran and clung to Wilhelm. Shin was astonished at the unexpected development.“No way, Wilhelm’s…child?”“That’s not it! I am taking care of her at the orphanage!”“Orphanage?”“Ah, that reminds me, it hasn’t been that long since you came to this country.”While patting Millie’s head, Wilhelm briefly explained. According to him, a church in the west district was doubling as an orphanage and seemed to be taking care of children who lost their parents in some kind of circumstances. Millie was one of them.“This fellow skillfully sneaked out from the orphanage some time ago. I was searching for her like a fool.”“Did you go out without permission? I can’t really admire that.”“Uu, sorry, I am”Millie, who was aware she had done a bad thing, apologized obediently. The cat ears also went “Shu~n*…” as one would expect in fantasy. (TL note: her ears wilted, I think.)“Even so, it’s unusual for this person to not be afraid like this.”“Afraid?”“I don’t understand after what I have seen today, but this person is afraid of strangers. She doesn’t approach strangers at their first meeting.”“Is that so?”Only tempted by the meat, Shin thought, but Millie shook her head. Was she able to read Shin’s thoughts? It seemed likely he hit the bull’s-eye. And for s

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉบับที่ 1 บทที่ 4 - ส่วนที่ 2 เป็นเวลาหลายชั่วโมงเขาได้รับการตรวจสอบสิ่งที่อยู่ในห้องสมุด อย่างใดห้องสมุดที่ถูกปิดเมื่อดวงอาทิตย์เป็นเพียงเล็กน้อยที่สูงในช่วงเย็น เมื่อได้รับการยืนยันชินกับหน้าจอเมนูที่เวลาแสดงให้เห็น 04:50 แม้เขาจะไม่ทราบว่าเวลาที่ถูกต้องชินคิดว่าฮอลล์ทุกเมืองและที่ทำการไปรษณีย์มีทางของตัวเองในการติดตามของเวลา แต่เขาก็ต้องประหลาดใจที่จะเรียนรู้ว่าพวกเขามีเกี่ยวกับเวลาปิดเดียวกัน. เขาคิดเกี่ยวกับการกลับไปยังอำเภอภาคใต้ในขณะนี้ แต่ในกระเพาะอาหารของเขาก็บ่นในขณะที่มองไปรอบ ๆ ร้าน มันเป็นช่วงต้น แต่เขาซื้อ Yakitori * สำหรับอาหารค่ำที่เขาเห็นถูกย่างอย่างในคอกที่เขาพบโดยโอกาส มันอาจจะบอกว่า Yakitori ที่คล้ายกันคือไม่ได้ขายในประเทศญี่ปุ่นขณะที่พวกเขา 30 cemels ปฏักยาวติดอยู่ในเนื้อไก่แสนอร่อย (หมายเหตุ TL: * ชิ้นหมักกัดขนาดของเนื้ออาหารทะเลหรือไก่เสียบไม้) "Yakitori นี้รสชาติดีแม้จะอยู่ในโลกที่แตกต่าง ... แต่ฉันไม่ซื้อมากเกินไป?" เขาเอาออกเสียบปรุงสดใหม่จากถุง ในขณะที่รอยยิ้มถึงคราว เขาซื้อสี่ Yakitori มันเป็นปริมาณที่อาจจะบอกว่าเป็นมากเกินไปที่จะกินก่อนอาหารค่ำก. เขานั่งลงบนขอบของน้ำพุในใจกลางของตารางที่จะผ่อนคลายหลังจากการเดินและการรับประทานอาหาร เขายัดปากของเขากับเนื้อในขณะที่มองคนที่เดินผ่านด้วยเหตุผลโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่. หลังจากที่ทุกคนมีหลายสิ่งที่ปรากฏยังคงของนักผจญภัยตั้งแต่ข้อมูลเกี่ยวกับกะโหลกศีรษะใบหน้าถูกตีพิมพ์. แม้ว่าข้อมูลเกี่ยวกับการเสร็จสิ้นการปราบปรามที่ถูกสร้างขึ้นยังประชาชนผจญภัยดูเหมือน จะเป็นยังอยู่ในยาม. "... ซึซึ ... " ในขณะที่กำลังมองหาที่เร่งรีบของเมืองและเคี้ยว Yakitori หลังจากที่เขาได้รับการตรวจสอบเขาจัดข้อมูลที่เขาได้มาในหัวของเขา มีสามสิ่งที่น่าสังเกตว่าเขาเข้าใจตอนนี้อยู่. ครั้งแรกที่หนังสือที่เขียนเกี่ยวกับ 'Dusk ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว' หายาก. the นอกจากนั้นก็ยังมีความเป็นไปได้ว่าหนังสือเล่มนี้เป็นสิ่งต้องห้ามหรือว่ามันถูกเก็บไว้ในสถานที่ มีข้อ จำกัด ในการอ่าน สำหรับตอนนี้ชินไม่สามารถเข้าไปในสถานที่ดังนั้นมันถูกวางไว้ ในอนาคตเขาไม่สามารถช่วย แต่จะรู้สึกได้เตรียมที่จะเยี่ยมชมหมู่บ้านของสายพันธุ์ที่ระยะยาวเช่นเอลฟ์หรือ Dragnils ทั้งสองวิธีที่เขายังคงไม่ได้มีความตั้งใจที่จะลอบค้นหามัน. สองภูมิศาสตร์ของโลกนี้. เดิมสี่ทวีปที่มีอยู่ในโลกของใหม่ GATE ที่ 1 สามทวีปเป็นสำหรับการเริ่มต้นระดับกลางและระดับสูง ผู้เล่น และทวีปที่ 4 กลายเป็นพื้นที่สำหรับผู้เล่นที่ได้สูญเสียความสนใจในเขตที่พบบ่อย. แน่นอนชินเอาชนะได้เกือบทุกพื้นที่สี่ที่ถูกแสดงบนแผนที่ แต่ตอนนี้ฟังก์ชั่นแผนที่ก็ไม่เป็นที่รู้จักอีกต่อไป เหตุผลคือง่ายมันเป็นเพราะรูปร่างทวีปตัวเองมีการเปลี่ยนแปลงอันเนื่องมาจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่เกิดขึ้นหลังจากที่ 'Dusk ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว' ผ่านการเคลื่อนไหวและการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่พื้นดิน 4 ทวีปกลายเป็น 5 และจำนวนมากของประเทศเกาะเล็ก ๆ กระจัดกระจาย นี้อาจเป็นหนึ่งในสาเหตุสำหรับเอกสารที่ไม่มีใครเกี่ยวกับ 'Dusk ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. โดยวิธีการที่ทวีปที่ชินเป็นในขณะนี้ที่ถูกเรียกทวีปของ Eltnia ได้. สามเมืองใหญ่ที่เคยเป็นสำนักงานใหญ่ ฐานของนักผจญภัย. แต่ละทวีปมีสองหรือสามเมืองใหญ่ที่กลายเป็นฐานที่สำนักงานใหญ่สำหรับผู้เล่น แต่ละเมืองให้ความสำคัญการป้องกันที่เพิ่มขึ้นและการซื้อขายของเมืองที่มีชีวิตชีวาอยู่มันก็ยังอัดแน่นแม้จะมีอคติในการแข่งขันบางอย่างและการจ้างงาน หนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมคนรวมตัวกันมีเพียงเพราะเมืองใหญ่มีวัดที่สามารถใช้สำหรับการเกิดใหม่. บรรดาเมืองใหญ่ที่ถูกเรียกว่าตอนนี้ 'ศักดิ์สิทธิ์เพลส "และถูกมองว่าเป็นเป้าหมายที่จะตะครุบ แม้ว่าเมืองใหญ่ที่มีอยู่ส่วนใหญ่เป็นเดียวกันโดยไม่ได้รับผลกระทบจากภัยธรรมชาติหลังจากที่ 'Dusk ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว' แต่ละเมืองกลายเป็นเมืองปีศาจครอบงำโดยมอนสเตอร์ระดับสูง คณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริงที่ได้รับการส่งไปนับไม่ถ้วนครั้ง แต่ระดับต่ำสุดของมอนสเตอร์เกิน 500 และมันก็บอกว่าทุกคนที่เข้ามาใน 'สถานที่ศักดิ์สิทธิ์' จะไม่กลับมา. ด้วยเหตุผลบางอย่างมอนสเตอร์ระดับสูงของ 'สถานที่ศักดิ์สิทธิ์' ไม่เคยมานอกเมืองและพลังอำนาจวิเศษที่เกิดล้นแผ่นดินรอบและพืชกลายพันธุ์ นอกจากนี้สภาพปัจจุบันได้ก่อให้เกิดการแพร่ระบาดยังมวลอย่างฉับพลันของมอนสเตอร์ในระดับต่ำ. "แล้วปัญหาคืออะไร?" เขาครุ่นคิดขณะที่วางมือบนคางของเขา หากภูมิประเทศที่ตัวเองมีการเปลี่ยนแปลงแล้วหน่วยความจำของเขาจากในช่วงเวลาของเกมที่เป็นที่ไม่น่าเชื่อถือ สถานที่ของสวนของเอลฟ์และหมู่บ้านนางฟ้านางฟ้าหรือสถานที่อื่น ๆ ที่มีสายพันธุ์ยาวอาศัยอยู่มีความแตกต่างจากความทรงจำของเขามากเกินไป คอลเลกชันข้อมูลมีแนวโน้มที่จะเป็นเรื่องยาก. "Hmmph ... ?" เพียงเมื่อเขาคิดว่าเกี่ยวกับการขอ Tiera และ Els ชินเงยหน้าขึ้นเพราะเขารู้สึกว่าสายตาของใครบางคน ชินหันหน้าไปตามทิศทางของการจ้องมองและเห็นแมวสาวหูอาจจะอยู่ที่โรงเรียนประถมอายุของนักเรียนระดับประถมศึกษาที่ถูกจ้องมองที่ชินจาก 2 Mels ออกไป. "............ " "............ " " drool ... "" เฮ้ย ... "การแก้ไข สาวน้อยแมวหูได้ตั้งใจจ้องมองที่เสียบที่ชินจัดขึ้น อย่างใดปรารถนาอันแรงกล้าของเธออาจจะเห็น. "............ " "Uum ... " "............ " "errr ... " "............ " "... คุณต้องการที่จะกินหรือไม่" จ้องมองที่รุนแรงของสาวน้อย ถูกขัดจังหวะโดยชิน นอกจากนี้ความปรารถนาของเธอที่ได้รับการเปิดเผยอย่างสมบูรณ์สายตาบริสุทธิ์ของเธอที่เกิดชินจะรู้สึกไม่ดี. เพราะเขาคิดว่าเขาซื้อมากเกินไปแล้วเขาเอาออกเสียบปรุงสดใหม่จากถุงในขณะที่ถือเสียบครึ่งกินของเขาในปากของเขาและนำเสนอ ไปยังหญิงสาว. ชินตั้งใจที่จะพูดว่า "คุณต้องการที่จะกินหรือไม่" แต่เพียงให้ออกคำที่ไม่สามารถเข้าใจ "ฟูฟูอามันว่า" เป็นผลมาจากการมีเสียบในปากของเขา. แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นบางอย่างที่เป็น เธอสามารถถอดรหัสการออกเสียงชินหรือไม่ หรือมันเป็นเพียงเพราะการกระทำของการนำเสนอเสียบเพื่อเธอ สาวน้อยเบา ๆ วิ่งไปทางชินและอย่างรวดเร็ว "เอส ~ batsu" เสียงเธอเอาเสียบจากชินโดยการบังคับ เธอนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาขณะที่เธอเริ่มที่จะสิ่งที่ Yakitori เข้าไปในปากของเธอ ช่วงเวลาที่สายตาของพวกเขาได้พบกับหูแมวของเธอไป "Syu ~ ขา!" แม้ชินก็แปลกใจเล็กน้อย. "Mugumugu ... Hamuhamu" (หมายเหตุ TL: เคี้ยวกับ SFX ปากปิดและกัดเคี้ยว SFX) พวกเขากินเนื้ออย่างเงียบ ๆ สำหรับ ในขณะที่ เมื่อชินมองไปที่หญิงสาวที่ทำงานอย่างหนักเพื่อกรอกปากเล็ก ๆ ของเธอเขาก็สามารถที่จะยืนยันรูปร่างหน้าตาของเธอ ยังไงก็เถอะมันทำให้รู้สึกอบอุ่นใจชิน. คำจรจัดเด็กและขอทานปรากฏในใจของชินนอกเหนือจากมัน แต่เขาปฏิเสธชนิดของคำเหล่านั้นทันทีเมื่อเขาเห็นการปรากฏตัวของหญิงสาว. เสื้อผ้าของเธอได้รับการซ่อมที่นี่และมี แต่เธอสวมเสื้อผ้าอย่างถูกต้องและไม่มีความผอมทั้ง นอกจากนี้ยังไม่มีสัญญาณของการเล็งไปที่กระเป๋าสตางค์ของคน ๆ หนึ่ง อาจจะมีคนที่ยกของเธอที่มีอย่างน้อยบ้านเพื่อกลับไปยังชินตัดสิน. "ต๊ายขอบคุณสำหรับอาหารอร่อย." "อืมคุณจะได้รับการต้อนรับ." หลังจากที่เธอกินเสร็จบิตที่ผ่านมาอย่างประณีตสาว โค้งคำนับให้กับชิน. "Onii จังเป็นคนดี." "โอ้ขอบคุณคุณ." ชินมองไปที่สาวน้อยพร้อมกับหัวเราะเล็ก ๆ จากหูแมวเขาเข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะมีสัตว์ซึ่งเป็นของครอบครัวแมว เคล็ดลับเฉพาะของเส้นผมสีเหลืองของเธอถูกย้อมสีน้ำตาลอ่อนและเขาสงสัยว่าเธอเป็นประเภทเสือ เพราะ 30% ของประชากรของอาณาจักรไบเป็นสัตว์ในขณะที่เขาได้เรียนรู้จากการสนทนากับ Tsugumi มันก็ไม่ได้หายากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. "ผมมิลลี่ Onii จัง? "" ชื่อ? ผมชินชินเพียง. "" ร่วมกับมิลลี่ "" ร่วมกัน? "" มิลลี่เกินไปเพียงมิลลี่. "" โอ้จริงด้วยกัน. "'ชิน' ไม่ได้นามสกุลเพราะชื่อที่เขาใช้ว่าชื่อผู้เล่นของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันไม่ได้ชี้ให้เห็นและเขาก็ไม่เห็นปัญหาใด ๆ ในการรักษาชื่อของเขามันเป็นระหว่างการลงทะเบียนในสมาคม ดูเหมือนว่าความคิดของมิลลี่ขี้อายได้หายไปและเธอดูเหมือนจะมองที่สวยงาม. "ตอนนี้แล้วผมได้ดำเนินการเสร็จสิ้นการรับประทานเนื้อสัตว์และฉันต้องไปเร็ว ๆ นี้ แต่สิ่งที่มิลลี่จะทำอย่างไร ผมควรจะส่งคุณกลับบ้าน? "" มันไม่เป็นไร รับฉันขึ้นมา. "" หือ? ไม่มีทาง! รับคุณ ... ? "ทิศทางที่ชี้ไปที่มิลลี่ชินก็ไม่สามารถที่จะซ่อนความประหลาดใจของเขาเกี่ยวกับร่างที่เดินไปยังพวกเขา. เมื่อร่างสังเกตเห็นว่ามิลลี่อยู่กับชินก็เร่งที่จะก้าวเข้าใกล้พวกเขา." โอ้! เราพบกันอีกครั้งชิน. "" มันเป็นเดี๋ยวตั้งแต่อาหารกลางวัน, วิลเฮล์. "กามีผมคนที่มีการปรากฏตัวของสัตว์ที่ได้รับการต้อนรับที่ชิน ดังนั้นเมื่อมิลลี่กล่าวว่ารับก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากวิลเฮล์ Avis. "Wil-NII!" มิลลี่วิ่งและยึดติดกับวิลเฮล์ ชินก็ต้องประหลาดใจที่การพัฒนาที่ไม่คาดคิด. "ไม่มีทางวิลเฮล์ของเด็ก ... ?" "นั่นคือไม่ได้! ฉันกำลังการดูแลของเธอที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า! "" สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า? "" อาที่เตือนฉันก็ยังไม่ได้รับการที่ยาวตั้งแต่คุณมาประเทศนี้. "ในขณะที่ตบศีรษะของมิลลี่วิลเฮล์อธิบายสั้นๆ ตามเขาคริสตจักรในย่านตะวันตกได้เป็นสองเท่าในฐานะที่เป็นสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและดูเหมือนจะได้รับการดูแลเด็กที่สูญเสียพ่อแม่ของพวกเขาในชนิดของบางสถานการณ์ มิลลี่เป็นหนึ่งของพวกเขา. "คนนี้ชำนาญแอบออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเวลาที่ผ่านมา ฉันถูกค้นหาสำหรับเธอเหมือนคนโง่. "" คุณออกไปข้างนอกไม่ได้รับอนุญาต? ฉันไม่สามารถจริงๆชื่นชมว่า. "" UU ขอโทษฉัน "มิลลี่ที่ได้ตระหนักถึงเธอได้ทำสิ่งที่ไม่ดีขอโทษเชื่อฟัง หูแมวยังไป "เอส ~ n * ... " เป็นหนึ่งคาดหวังในจินตนาการ (หมายเหตุ TL: หูของเธอร่วงโรยผมคิดว่า.) "ดังนั้นแม้จะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนนี้ไม่ต้องกลัวเช่นนี้." "กลัว"? "ผมไม่เข้าใจหลังจากสิ่งที่ผมได้เห็นในวันนี้ แต่คนคนนี้คือ กลัวคนแปลกหน้า เธอไม่เข้าใกล้คนแปลกหน้าในที่ประชุมครั้งแรกของพวกเขา. "" นั่นคือเพื่อ? "ล่อลวงโดยเฉพาะเนื้อชินคิดว่ามิลลี่แต่ส่ายหัวของเธอ เธอก็สามารถที่จะอ่านความคิดของชิน? มันดูเหมือนเขาตีวัวตา และสำหรับ s

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่มที่ 1 บทที่ 4 –ส่วนหนึ่ง 2 เหรอ

เป็นเวลาหลายชั่วโมง เขาได้ตรวจสอบสิ่งต่างๆในห้องสมุด บางทีห้องสมุดถูกปิดเมื่อดวงอาทิตย์อยู่สูง เล็ก ๆน้อย ๆในตอนเย็น เมื่อชินยืนยันกับหน้าจอเมนู เวลาพบ 04 : 50 . ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเวลาได้ถูกต้อง ชิน คิดว่าทุกศาลากลางจังหวัดและสำนักงานการโพสต์มีวิธีการของตนเองในการติดตามของเวลาแต่เขาเป็นแปลกใจที่จะเรียนรู้ว่าพวกเขามีเกี่ยวกับปิดเวลาเดียวกัน

เขาคิดกลับไปทางใต้ในเวลานี้ แต่ท้องก็บ่นขณะมองไปรอบๆร้าน มันเร็วไป แต่เขาซื้อทาโกะยากิ * สำหรับอาหารค่ำที่เขาเห็นคือคิวอย่างดีในคอกเค้าเจอกันโดยบังเอิญ อาจกล่าวได้ว่าคล้ายยากิไม่ได้ขายในประเทศญี่ปุ่น