Black mangroves (Avicennia spp.) ar

Black mangroves (Avicennia spp.) are hypothesized to expand their latitudinal range with global climate change in the 21st century, induced by a reduction in the frequency and severity of coastal freezes, which are known to limit mangrove colony extent and individual tree size. The Gulf of Mexico is a prime candidate for population expansion to occur because it is located at the northward limit of black mangrove habitat. This may come at the expense of existing coastal saline wetlands that are dominantly Spartina spp. marsh grasses. The present study was conducted to focus on the implications of a marsh to mangrove transition in Gulf wetlands, specifically: (1) wetland resistance to accelerating eustatic sea level rise (ESLR) rates; (2) resistance to wave attack in large storms (increased cyclonic storm frequency/intensity is predicted with future climate warming); and (3) organic carbon sequestration and wetland soil geochemistry. Field sites of adjacent and inter-grown Avicennia germinans mangrove and Spartina marsh populations in similar geomorphological setting were selected in back-barrier areas near Port Aransas and Galveston, TX. Elevation surveys in the more mature Port Aransas site indicate mangrove vegetated areas are 4 cm higher in elevation than surrounding marsh on an average regional scale, and 1–2 cm higher at the individual mangrove scale. 210Pb and 137Cs accumulation rates and loss on ignition data indicate that mineral trapping is 4.1 times higher and sediment organics are 1.7 times lower in mangroves at Port Aransas. This additional mineral trapping does not differ in grain size character from marsh accumulation. Elevation change may also be effected by soil displacement of higher root volumes in mangrove cores. Port Aransas porosities are lower in mangrove rooted horizons, with a corresponding increase in sediment strength, suggesting mangrove intervals are more resistant to wave-induced erosion during storm events. Port Aransas mangroves exhibit higher pore water redox potentials and salinities over entire core depths and depressed pH over rooted intervals, suggesting a distinct diagenetic environment exists relative to marsh sites. The rooting network, which introduces oxygen into the sediment and focuses evapo-transpiration and salt exclusion within this zone, may prove advantageous when competing with grasses by elevating salinities to levels that are toxic for Spartina. Trends observed in the more mature systems of Port Aransas are generally absent in Galveston, suggesting the youth and physically shorter stature of these systems means they have not yet established a unique sediment signature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป่าชายเลนดำ (Avicennia spp.) ที่มีการตั้งสมมติฐานที่จะขยายช่วงขนลุกขนพองของพวกเขากับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกในศตวรรษที่ 21 ที่เกิดจากการลดลงของความถี่และความรุนแรงของการค้างชายฝั่งทะเลซึ่งเป็นที่รู้จักที่จะ จำกัด ขอบเขตป่าชายเลนอาณานิคมและขนาดของต้นไม้แต่ละบุคคล อ่าวเม็กซิโกเป็นผู้สมัครที่สำคัญสำหรับการขยายตัวของประชากรที่จะเกิดขึ้นเพราะมันตั้งอยู่ที่ทิศเหนือขีด จำกัด ของที่อยู่อาศัยป่าชายเลนสีดำ นี้อาจจะมาที่ค่าใช้จ่ายของพื้นที่ชุ่มน้ำชายฝั่งน้ำเกลือที่มีอยู่ที่มีตระหง่าน spp Sp​​artina บึงหญ้า การศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการให้ความสำคัญกับผลกระทบของบึงป่าชายเลนการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่ชุ่มน้ำอ่าวไทยโดยเฉพาะ (1) ความต้านทานของพื้นที่ชุ่มน้ำที่จะเร่งตัวขึ้นจากระดับน้ำทะเลเพิ่มขึ้น eustatic (ESLR) อัตรา; (2) ความต้านทานต่อการโจมตีในคลื่นพายุขนาดใหญ่ (ความถี่ที่เพิ่มขึ้นพายุไซโคลน / ความเข้มเป็นที่คาดการณ์ที่มีสภาพภูมิอากาศร้อนในอนาคต); และ (3) กักเก็บคาร์บอนอินทรีย์และพื้นที่ชุ่มน้ำธรณีดิน เว็บไซต์สาขาอยู่ติดกันและระหว่างปลูกป่าชายเลน Avicennia germinans และ Spartina ประชากรบึงในการตั้งค่าของภูมิสัณฐานคล้ายกันได้รับการคัดเลือกในพื้นที่กลับอุปสรรคอยู่ใกล้กับท่าเรืออารันและกัลเวสตัน, เท็กซัส การสำรวจระดับความสูงในพื้นที่มากขึ้นโซพอร์ตอารันเว็บไซต์บ่งชี้ป่าชายเลนผู้ใหญ่ 4 ซม. สูงขึ้นในระดับความสูงกว่ารอบบึงในระดับภูมิภาคโดยเฉลี่ย 1-2 ซม. สูงขึ้นในระดับป่าชายเลนของแต่ละบุคคล 210Pb และ 137CS อัตราการสะสมและขาดทุนจากข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการจุดระเบิดดักแร่จะสูงกว่า 4.1 เท่าและสารอินทรีย์ตะกอนเป็น 1.7 เท่าต่ำกว่าในป่าโกงกางที่พอร์ตอารัน นี้ดักแร่เพิ่มเติมไม่ได้แตกต่างกันในตัวอักษรขนาดเม็ดจากการสะสมบึง การเปลี่ยนแปลงระดับความสูงก็อาจจะเป็นผลกระทบจากการเคลื่อนที่ของดินปริมาณรากที่สูงขึ้นในแกนป่าชายเลน porosities พอร์ตอารันจะลดลงในขอบเขตอันไกลโพ้นรากโกงกางกับการเพิ่มขึ้นที่สอดคล้องกันในความแข็งแรงของตะกอนบอกช่วงเวลาป่าชายเลนมีความทนต่อการชะล้างพังทลายของคลื่นที่เกิดขึ้นในช่วงเหตุการณ์พายุ ป่าชายเลนพอร์ตอารันแสดงศักยภาพน้ำที่สูงขึ้นรูขุมขนอกซ์และความเค็มมากกว่าความลึกหลักทั้งหมดและค่า pH หดหู่กว่าช่วงเวลาที่หยั่งรากบอกสภาพแวดล้อมที่แตกต่างที่มีอยู่ diagenetic เทียบกับเว็บไซต์บึง เครือข่ายรากซึ่งแนะนำออกซิเจนเข้าสู่ตะกอนและมุ่งเน้น evapo-คายและการยกเว้นเกลือภายในโซนนี้อาจพิสูจน์ได้เปรียบเมื่อการแข่งขันกับหญ้าโดยยกความเค็มให้อยู่ในระดับที่มีความเป็นพิษต่อ Spartina แนวโน้มพบในระบบเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นของพอร์ตอารันโดยทั่วไปมักจะไม่อยู่ในกัลเวสตันบอกเยาวชนและความสูงที่สั้นกว่าร่างกายของระบบเหล่านี้หมายถึงการที่พวกเขาได้ยังไม่ได้จัดตั้งลายเซ็นของตะกอนที่ไม่ซ้ำกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป่าดำ ( avicennia spp . ) เป็นสมมติฐานการขยายช่วงของประเทศไนเจอร์กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก ในศตวรรษที่ 21 การลดความถี่และความรุนแรงของค้างชายฝั่งที่เป็นที่รู้จักกันเพื่อ จำกัด ขอบเขตอาณานิคมป่าชายเลนและขนาดต้นไม้แต่ละอ่าวเม็กซิโกเป็นผู้สมัครนายกประชากรการขยายตัวเกิดขึ้นเพราะมันตั้งอยู่ที่เหนือขีด จำกัด ของสิ่งแวดล้อม ป่าชายเลน สีดำ นี้อาจจะมาที่ค่าใช้จ่ายของเกลือที่มีอยู่ชายฝั่งชายเลนที่เด่น spartina spp . บึงหญ้า การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในบึงป่าชายเลนชายเลนอ่าวโดยเฉพาะ :( 1 ) ระบบต้านทานเพื่อเร่งระดับน้ําทะเล eustatic เพิ่มขึ้น ( ESLR ) ราคา ( 2 ) ต้านทานการโจมตีในคลื่นพายุใหญ่ ( เพิ่มขึ้นพายุ Cyclonic ความถี่ / เข้มคาดการณ์ด้วยความร้อนภูมิอากาศในอนาคต ) ; และ ( 3 ) การกักเก็บคาร์บอนอินทรีย์และธรณีเคมีของดินป่าชายเลน .เว็บไซต์ของเขตที่อยู่ติดกันและอินเตอร์ โต avicennia germinans ป่าชายเลนและ spartina มาร์ชประชากรในการตั้งค่าที่คล้ายกันธรณีสัณฐานถูกเลือกในพื้นที่ใกล้พอร์ตอรันซาสกลับอุปสรรคและการสำรวจในกัลเวสตัน , เท็กซัส . ระดับความสูงมากกว่าผู้ใหญ่ พอร์ตอรันซาสเว็บไซต์ระบุว่า พื้นที่ป่าชายเลน vegetated 4 รึเปล่าซม. สูงในระดับความสูงกว่ารอบบึงในระดับภูมิภาคโดยครั้งที่ 1 – 2 เซนติเมตร และที่ระดับป่าชายเลนบุคคลสูง 210pb 137cs สะสมและอัตราการสูญเสียข้อมูลและการเผาไหม้พบว่าแร่ดักเป็น 4.1 เท่าเป็น 1.7 เท่า และสารอินทรีย์ลดตะกอนในป่าชายเลนใน พอร์ตอรันซาส . เพิ่มเติมนี้แร่ดักไม่แตกต่างในตัวขนาดเม็ดจากการสะสม มาร์ชการเปลี่ยนอาจจะมีผลต่อการเคลื่อนที่ของดินสูงกว่าปริมาณป่าชายเลนรากแกน พอร์ตอรันซาส ส่งผลให้รูพรุนที่เกิดจะลดลงในป่าชายเลนที่มีราก ( ที่เพิ่มขึ้นในความแข็งแรงของดินตะกอนป่าชายเลนว่า ช่วงเวลาจะทนต่อการกัดเซาะของคลื่นในช่วงเหตุการณ์พายุพอร์ตอรันซาสป่าชายเลนมีสูงกว่าน้ำในโพรงรีดอกซ์ศักยภาพและความเค็มมากกว่าความลึกหลักทั้งหมดและอ หดหู่กว่ารากช่วงแนะนำสภาพแวดล้อม diagenetic แตกต่างกันที่มีอยู่เมื่อเทียบกับเว็บไซต์ มาร์ช ไม่เครือข่าย ซึ่งก่อให้เกิดออกซิเจนในดินตะกอน และเน้น evapo การคายน้ำและเกลือ ยกเว้นภายในโซนนี้อาจพิสูจน์ประโยชน์เมื่อการแข่งขันกับหญ้าโดยยกระดับความเค็มระดับที่เป็นพิษสำหรับ spartina . แนวโน้มที่พบในผู้ใหญ่มากขึ้นระบบพอร์ตอรันซาสมักจะขาดใน Galveston , แนะนำเยาวชนและร่างกายสั้นกว่าความสูงของระบบเหล่านี้หมายความว่าพวกเขายังไม่ได้จัดตั้งขึ้นลายเซ็นตะกอนที่ไม่ซ้ำกัน