3.2. In vivo digestibilityIn vivo d

3.2. In vivo digestibility
In vivo digestibility of CP and NDF (Table 3) showed a
tendency, although not significant (P > 0.05), to decrease
with the inclusion of coffee pulp in the diet, compared
to the control treatment. However, the T0 group (49.60%)
had significantly (P < 0.05) higher ADF digestibility than T2
(42.24%) and T1 (42.12%) groups. Digestibility of organic
matter showed similar values for all three treatments
(P > 0.05).
3.3. pH, ammonia nitrogen, and VFA
There were no differences (P > 0.05) in pH among the
three treatments. The greatest(P > 0.05) ammonia nitrogen
concentration was found in the T2 treatment followed by
the T0 treatment.
The T2 treatment had significantly (P < 0.05) higher
acetic acid, butyric and total VFAs than T1. Propionic acid
showed the same tendency as acetic acid, where the T2
treatment was higher (P < 0.05) than T1 (Table 3).
3.4. TBARS and FRAP
Although coffee pulp increased the antioxidant capacity
of the diet (Table 1), no significant differences were
observed in the antioxidant content of plasma sheep fed
with coffee pulp by the end of the fattening process. At
the beginning of the fattening process, before supplying
the experimental diets, the antioxidant capacity was lower(P < 0.05) than it was at the end of the fattening process.
With regard to lipid oxidation, at the end of the fattening
process no differences (P > 0.05) were found between the
animals of the control treatment and the animals fed 8%
coffee pulp; however, the inclusion of 16% coffee pulp in
the diet decreased the levels of MDA (P < 0.05) (Table 4).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. ในร่างกายย่อยการย่อยในร่างกายของ CP และสอบถามข้อมูลครับ (ตาราง 3) แสดงให้เห็นว่าการแนวโน้ม แม้ว่าไม่มีนัยสำคัญ (P > 0.05), เพื่อลดเมื่อเทียบกับการใส่กากกาแฟในอาหารในการควบคุมรักษา อย่างไรก็ตาม t 0 การจัดกลุ่ม (49.60%)มีนัยสำคัญ (P < 0.05) ย่อย ADF สูงกว่า T2(42.24%) และ T1 (42.12%) กลุ่ม ย่อยของอินทรีย์เรื่องที่แสดงให้เห็นว่าค่าคล้ายกันสำหรับการรักษาทั้งสาม(P > 0.05)3.3. pH แอมโมเนียไนโตรเจน และ VFAมีไม่มีความแตกต่าง (P > 0.05) ในค่า pH ในการรักษาสาม การ greatest(P > 0.05) แอมโมเนียไนโตรเจนพบความเข้มข้นในการรักษา T2 ตามด้วยการรักษา t 0การรักษา T2 มีนัยสำคัญ (P < 0.05) สูงขึ้นกรดอะซิติก VFAs บิวทีริก และรวมกว่า T1 กรดโพรพิโอนิแสดงให้เห็นแนวโน้มที่เหมือนกันเป็นกรดอะซิติก ที่ T2รักษาได้สูงกว่า (P < 0.05) กว่า T1 (ตาราง 3)3.4. TBARS และ FRAPถึงแม้ว่ากากกาแฟเพิ่มกำลังการผลิตสารต้านอนุมูลอิสระของอาหาร (ตารางที่ 1), ไม่มีความแตกต่างกันได้สังเกตในอนุมูลอิสระพลาแกะเลี้ยงมีกากกาแฟในตอนท้ายของกระบวนการ fattening ที่จุดเริ่มต้นของกระบวนการ fattening ก่อนขายอาหารทดลอง การผลิตสารต้านอนุมูลอิสระถูก lower(P < 0.05) กว่าก็จบกระบวนการ fatteningเกี่ยวข้องกับออกซิเดชันของไขมัน ปลายของสุกรขุนกระบวนการไม่แตกต่าง (P > 0.05) พบว่าระหว่างการควบคุมรักษาสัตว์และสัตว์เลี้ยง 8%กากกาแฟ อย่างไรก็ตาม รวมถึงกาแฟ 16% เยื่อในอาหารลดระดับของ MDA (P < 0.05) (ตาราง 4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 ในร่างกายการย่อย
ในร่างกายการย่อยของซีพีและ NDF (ตารางที่ 3) พบว่ามี
แนวโน้มที่แม้จะไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ (P> 0.05) จะลดลง
ด้วยการรวมของเยื่อกระดาษกาแฟในอาหารเมื่อเทียบ
กับการรักษาควบคุม อย่างไรก็ตามกลุ่ม T0 (49.60%)
อย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) สูงกว่าการย่อย ADF T2
(42.24%) และ T1 (42.12%) กลุ่ม การย่อยได้ของอินทรีย์
ว่ามีค่าใกล้เคียงกันทั้งสามการรักษา
(p> 0.05).
3.3 ค่าความเป็นกรดแอมโมเนียไนโตรเจนและ VFA
ไม่มีความแตกต่าง (p> 0.05) ในค่า pH ในหมู่ที่
สามการรักษา ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด (p> 0.05) แอมโมเนียไนโตรเจน
ความเข้มข้นที่พบในการรักษา T2 ตามด้วย
การรักษา T0 ได้.
การรักษา T2 อย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) สูงกว่า
กรดอะซิติก butyric และ VFAs รวมกว่า T1 กรดโพรพิโอนิ
แสดงให้เห็นแนวโน้มเดียวกับกรดอะซิติกที่ T2
รักษาสูง (P <0.05) มากกว่า T1 (ตารางที่ 3).
3.4 TBARS และ FRAP
แม้ว่ากาแฟเยื่อกระดาษที่เพิ่มขึ้นความสามารถในการต้านอนุมูลอิสระ
ของอาหาร (ตารางที่ 1) ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ
ที่สังเกตในเนื้อหาสารต้านอนุมูลอิสระของแกะพลาสม่าเลี้ยง
ที่มีกากกาแฟในตอนท้ายของกระบวนการขุน ที่
จุดเริ่มต้นของกระบวนการขุนก่อนที่จะจัดหา
อาหารทดลองสารต้านอนุมูลอิสระลดลง (P <0.05) กว่าก็คือในตอนท้ายของกระบวนการขุน.
เกี่ยวกับการออกซิเดชันของไขมันด้วยในตอนท้ายของขุน
กระบวนการไม่แตกต่างกัน (P> 0.05) พบระหว่าง
สัตว์ของการรักษาควบคุมและสัตว์เลี้ยง 8%
เยื่อกระดาษกาแฟ แต่การรวมของเยื่อกระดาษกาแฟ 16% ใน
การรับประทานอาหารที่ลดระดับของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (p <0.05) (ตารางที่ 4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . การย่อยได้การย่อยได้ของ CP และ NDF ( ตารางที่ 3 ) พบว่าแนวโน้ม แม้ว่าไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) ลดลงด้วยการรวมของกาแฟที่ผลิตในอาหารเปรียบเทียบการรักษาควบคุม อย่างไรก็ตาม กลุ่ม t0 ( 49.60 % )อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ค่าการย่อยได้ ADF สูงกว่า 2( 42.24 % ) และ T1 ( เพื่อ ) กลุ่ม การย่อยได้ของอินทรีย์เรื่องพบค่าที่คล้ายกันทั้งสามวิทยาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 )3.3 . ด่าง แอมโมเนีย ไนโตรเจน และกรดไขมันระเหยไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) ค่าความเข้มข้นของ3 การรักษา ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ( P > 0.05 ) ปริมาณแอมโมเนียความเข้มข้นที่พบในการรักษา 2 ตามมาด้วยการรักษา t0 .การรักษา T2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) กลุ่มกรด butyric และรวม vfas กว่า T1 . กรดโพรพิออนิกแสดงแนวโน้มเดียวกันเป็นกรดอะซิติก ที่ 2การรักษาสูงขึ้น ( p < 0.05 ) มากกว่า T1 ( ตารางที่ 3 )3.4 . VDO ปกติและแม้ว่ากาแฟผลิตสารต้านอนุมูลอิสระเพิ่มขึ้นของอาหาร ( ตารางที่ 1 ) ไม่แตกต่างกันการตรวจสอบในเนื้อหาสารต้านอนุมูลอิสระของพลาสมาเลี้ยงแกะกับกาแฟที่ผลิตโดยปลายโดยใช้กระบวนการ ที่จุดเริ่มต้นของกระบวนการก่อนการขุน ,อาหารทดลอง สารต้านอนุมูลอิสระลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) กว่ามันในตอนท้ายของขุนกระบวนการเกี่ยวกับการออกซิเดชันของไขมัน ในตอนท้ายของเลี่ยนกระบวนการไม่แตกต่างกัน ( P > 0.05 ) พบ ระหว่างสัตว์รักษาสัตว์เลี้ยง 8 % การควบคุม และกาแฟกระดาษ อย่างไรก็ตาม รวม 16 % กาแฟเยื่อในอาหารที่ลดระดับของน้ำตาล ( P < 0.05 ) ( ตารางที่ 4 )