What Ling Kun said that day was obv

What Ling Kun said that day was obviously heard loud and clear by Yun Che. Thinking back at this moment, the timing did surprisingly coincide.

Don’t tell me…

Don’t tell me…

Don’t tell me it’s really…

Seeing Yun Canghai’s blood drop that had dripped from his fingertips, Yun Che was so nervous that he nearly suffocated. He clenched his jaw tightly, allowing his mind to be as calm as possible. He didn’t speak, took a step forward and extended his finger, profound strength surged and broke through his fingertip. A drop of blood slowly agglomerated and drew downwards, then touched Yun Canghai’s drop of blood.

Yun Che squatted while holding his breath. He extended his palm towards the two drops of blood that were touching… His palm moved ever so slowly, the distance that should have been crossed in an instant, but he felt as if a whole century had passed by. Finally, a strand of the most basic profound energy was released from his palm, enveloping downwards…

The two drops of blood vibrated at the same time, then practically, instantly… fully and completely, merged together…

Yun Che’s brain felt a wave of dizziness…

Yun Canghai’s body trembled as an endless grief and happiness swarmed within his heart, causing him to not know whether to cry or to indulge in laughter. He waved his only movable arm, and shouted with a hoarse voice that even he could not hear clearly: “Ahhh… My grandson… you are my grandson… my biological grandson… biological grandson….”

The two completely merged drops of blood were deeply branded within Yun Che’s eyes and soul. He raised his head,looked at Yun Canghai, and absentmindedly whispered: “You really are.. my… grandfather… my… grandfather…”

“Yes… Yes I am!!” Yun Canghai extended his head towards the sky, not knowing whether to cry or laugh, and howled: “The heavens are not unkind to me, not only did they let me have a grandson, they sent him to my side, and he’s even so outstanding… The only young person I have admired in my life, is actually my biological grandson… haha… hahahaha! The heavens are not unkind to me, the heavens really are not unkind to me!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Kun หลิงพูดวันนั้นเห็นได้ชัดได้ยินเสียงดัง และชัดเจน โดย Yun Che คิดกลับขณะนี้ เวลาไม่น่าแปลกใจตรงอย่าบอกนะ...อย่าบอกนะ...อย่าบอกนะเป็นจริง ๆ ...เห็นหยดเลือดยุ Canghai ที่มีหยดจากปลายนิ้วของเขา Yun Che ถูกดังนั้นประสาทว่า เขาเกือบอึดอัด เขากัดกรามของเขาแน่น ทำให้จิตใจของเขาให้มีความสงบเป็นไป เขาไม่ได้พูด ก้าวไปข้างหน้า และขยายนิ้ว เพิ่มความแข็งแรงที่ลึกซึ้ง และยากจนผ่านปลายนิ้วของเขา การลดลงของเลือดช้า agglomerated และดึงลงด้านล่าง แล้วสัมผัส Yun Canghai หยดเลือดยันเชอ squatted ในขณะที่ถือครองลมหายใจของเขา เขาขยายปาล์มของเขาต่อสองหยดเลือดที่ได้สัมผัส... ปาล์มเขาย้ายเคยช้า ระยะทางที่ควรได้รับการข้ามในการโต้ตอบแบบทันที แต่ เขารู้สึกว่าเป็นถ้าได้ผ่านศตวรรษทั้งหมดโดย ในที่สุด ออกของพลังงานพื้นฐานที่ลึกซึ้งจากปาล์มของเขา ห่อลง...สองหยดเลือดสั่นสะเทือนในเวลาเดียวกัน แล้ว จึง ทันที...อย่างเต็มที่ และ สมบูรณ์ รวมกัน...ยุน Che สมองรู้สึกคลื่นของเวียนหัว...ร่างกายยืน Canghai trembled เป็นความเศร้าโศกการสิ้นสุด และความสุข swarmed ภายในหัวใจของเขา ทำให้เขาไม่รู้ว่า จะร้องไห้ หรือ จะดื่มด่ำกับเสียงหัวเราะ เขาโบกแขนเคลื่อนไหวได้เท่านั้น และตะโกน ด้วยเสียงแหบว่า แม้เขาจะไม่ได้ยินชัดเจน: "Ahhh... หลานชายของฉัน...คุณเป็นหลานชายของฉัน...หลานชายของฉันทางชีวภาพ...หลาน...ทางชีวภาพ "The two completely merged drops of blood were deeply branded within Yun Che’s eyes and soul. He raised his head,looked at Yun Canghai, and absentmindedly whispered: “You really are.. my… grandfather… my… grandfather…”“Yes… Yes I am!!” Yun Canghai extended his head towards the sky, not knowing whether to cry or laugh, and howled: “The heavens are not unkind to me, not only did they let me have a grandson, they sent him to my side, and he’s even so outstanding… The only young person I have admired in my life, is actually my biological grandson… haha… hahahaha! The heavens are not unkind to me, the heavens really are not unkind to me!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อะไรหลิงคุนกล่าวว่าวันที่เห็นได้ชัดก็ได้ยินเสียงดังและชัดเจนโดย Yun Che คิดย้อนกลับไปในขณะนี้ระยะเวลาไม่น่าแปลกใจตรง. อย่าบอกนะ ... อย่าบอกนะว่า ... อย่าบอกนะว่ามันจริงๆ ... เห็นการลดลงของเลือด Yun Canghai ที่ได้หยดจากปลายนิ้วของเขา Yun เจ๊ก็ประสาทที่ เขาเกือบจะขาดอากาศหายใจ เขากำแน่นขากรรไกรของเขาช่วยให้จิตใจของเขาจะเป็นความสงบที่เป็นไปได้ เขาไม่ได้พูดเอาขั้นตอนข้างหน้าและขยายนิ้วมือของเขามีความแข็งแรงเพิ่มขึ้นอย่างลึกซึ้งและยากจนผ่านปลายนิ้วของเขา หยดเลือดช้า agglomerated และดึงลงแล้วสัมผัสแบบเลื่อน Yun Canghai ของเลือด. Yun เจ๊นั่งในขณะที่ถือลมหายใจของเขา เขาขยายปาล์มของเขาต่อทั้งสองหยดเลือดที่ได้สัมผัส ... ปาล์มของเขาย้ายเคยให้ช้า, ระยะทางที่ควรได้รับการข้ามในทันที แต่เขารู้สึกราวกับว่าทั้งศตวรรษที่ผ่านมาโดย สุดท้ายสาระของการใช้พลังงานอย่างลึกซึ้งพื้นฐานที่สุดได้รับการปล่อยตัวจากฝ่ามือของเขาห่อลง ... ทั้งสองหยดเลือดสั่นสะเทือนในเวลาเดียวกันแล้วจริงทันที ... อย่างเต็มที่และสมบูรณ์รวมกัน ... สมอง Yun เจ๊รู้สึกว่าคลื่นของการเวียนศีรษะ ... ร่างกาย Yun Canghai ของตัวสั่นเป็นความเศร้าโศกและความสุขไม่มีที่สิ้นสุดรุมภายในหัวใจของเขาทำให้เขาไม่ทราบว่าจะร้องไห้หรือจะหลงระเริงในเสียงหัวเราะ เขาโบกแขนเคลื่อนย้ายของเขาเท่านั้นและตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งว่าแม้เขาไม่สามารถได้ยินอย่างชัดเจน: "Ahhh ... หลานชายของฉัน ... คุณเป็นหลานชายของฉัน ... หลานชายทางชีวภาพของฉัน ... หลานชายทางชีวภาพ ... ." ทั้งสองหยดที่ผสานอย่างสมบูรณ์ของเลือดได้อย่างล้ำลึก แบรนด์ในสายตาของยุนเจ๊และจิตวิญญาณ เขายกศีรษะของเขามองไปที่ยุน Canghai และกระซิบใจลอย: "คุณจริงๆ .. ฉัน ... คุณปู่ ... ฉัน ... คุณปู่ ... " "ใช่ ... ใช่ฉัน !!" ยุน Canghai ขยายหัวของเขาขึ้นไปบนท้องฟ้าไม่ทราบว่า จะร้องไห้หรือหัวเราะและ howled: "ฟ้าสวรรค์ไม่ได้โหดร้ายกับผมไม่เพียง แต่พวกเขาให้ฉันมีหลานชายที่พวกเขาส่งเขาไปยังด้านข้างของฉันและเขาจะยิ่งโดดเด่นดังนั้น ... สิ่งเดียวที่คนหนุ่มสาวผมมีความชื่นชมในชีวิตของฉัน เป็นจริงทางชีวภาพหลานชายของฉัน ... ฮ่าฮ่า ... ฮ่า ๆ ๆ ! ชั้นฟ้าทั้งหลายไม่ได้ไร้ความปรานีให้ฉันสวรรค์จริงๆไม่โหดร้ายกับฉัน !! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วหลิงคุงบอกว่าวันนั้นเขาได้ยินเสียงดังและชัดเจนโดยยุนเช คิดย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้น จู่ ๆเวลาไม่ตรงอย่าบอกนะว่า . . . . . . .อย่าบอกนะว่า . . . . . . .อย่าบอกนะว่ามันจริง . . . . . .เห็นยุน canghai หยดเลือดที่หยดจากปลายนิ้วของเขา ยุนเช ตื่นเต้นมากจนเกือบหายใจไม่ออก เขากำแน่น กรามของเขาช่วยให้จิตใจของเขาให้สงบ เขาไม่ได้พูด ก้าวต่อไปข้างหน้า และขยายมือของเขา แรงที่เพิ่มขึ้นและยากจนผ่านปลายนิ้วของเขา หยดเลือดค่อยๆ agglomerated และดึงลง แล้วแตะ ยุน canghai หยดเลือดยุนเชว่ามาในขณะที่ถือครองลมหายใจของเขา เขายื่นฝ่ามือไปสองหยดของเลือดที่ถูกสัมผัส . . . . . . . ปาล์มเขาขยับได้ช้ามาก ระยะทางที่ต้องข้ามในทันที แต่เขารู้สึกว่าถ้าศตวรรษทั้งหมดผ่านไป ในที่สุด เส้นพลังลึกซึ้งพื้นฐานที่สุดที่ถูกปล่อยออกมาจากฝ่ามือของเขา , ห่อลง . . . . . . .สองหยดเลือด vibrated ในเวลาเดียวกัน แล้วแทบจะทันที . . . . . . . ได้อย่างเต็มที่และสมบูรณ์ ผสานเข้าด้วยกัน . . . . . . .ยุนเช สมองรู้สึกคลื่น เวียนหัว . . . . . . .ร่างกายของยุน canghai สั่นสะท้านเป็นโศกไม่รู้จบและความสุขล้อมภายในหัวใจของเขา ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือจะหลงระเริงในเสียงหัวเราะ เขาแกว่งแขนเคลื่อนที่ของเขาเท่านั้น และตะโกนด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า แม้เขาจะไม่ได้ยินชัดเจน : " อา. . . . . . . . หลานชาย . . . . . . ของข้า เจ้าเป็นหลานชายแท้ๆ . . . . . . . หลานชาย . . . . . . . . . . . . . หลานชายแท้ๆ "สองสมบูรณ์ผสานหยดเลือดถูกดูดตราภายในของยุนเช ตาและจิตใจ เขายกศีรษะมองยุน canghai และเหม่อลอยกระซิบ : " เธอนี่ . . . . . . . . . . ปู่ของปู่ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "" ใช่ . . . ใช่ฉัน " ยุน canghai ขยายหัวของเขาที่มีต่อฟ้า ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะ และหอน " สวรรค์ไม่โหดร้ายกับผม พวกเขาไม่เพียง แต่ให้ฉันมีหลาน พวกเขาได้ส่งเขามาอยู่ข้างๆ และเขาก็ค้าง . . . . . . . ดังนั้น เด็กคนที่ผมชื่นชม ในชีวิต ของฉันเป็นจริงของฉันแท้ๆ หลานชาย . . . . . . ฮ่าฮ่า . . . ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! สวรรค์ไม่โหดร้ายกับผม สวรรค์จริงๆ ไม่ได้ใจร้ายนะ ! "